vrijdag 20 augustus 2010

Dag Zes Elämä on Mahtavaa!

Kronogard- Muonio ( 410 km)


Vandaag hebben we Zweden achter ons gelaten. Nou ja, het grootste deel van de reisdag ging nog wel door Zweden natuurlijk, en het belangrijkste, we moesten eerst de poolcirkel nog passeren, of de Napapiiri zoals de Sami ( zoals de Lappen officieel  heten) zeggen. En dat hebben we in stijl gedaan. We hebben allebei geplast op de poolcirkel. Ehhh, nou ja, gewoon in een toilet in een restaurant op de poolcirkel natuurlijk, zulke barbaren zijn we nou ook weer niet! Ik heb zelfs nog even poolcirkel gespeeld. Toch wel vreemd hoor, het idee dat je op de poolcirkel staat, in je t-shirt, want het is nog steeds schitterend weer hier. Wel de koudste dag tot nu toe, maar 17 graden.....

Vandaag stond er wat bezienswaardigheden betreft niet zo heel veel op de route, maar uiteraard gingen we nog dieper de binnenlanden van Zweden in, en daarna dus Finland, dus nu wilden we echt wel eens wat wild zien. Onze Nederlandse * reisgenoten* hadden eergisteren al rendieren gezien, en wij helemaal nog geen. Wel elanden, en zij niet. Maar goed, de rendieren zijn stukken talrijker, dus nou zouden we technisch gesproken toch echt wel wat moeten gaan zien. Het eerste wat we zagen was trouwens geen rendier maar een korhoen(? Als ik het goed heb....)Ze stond vlak langs de weg, met uitgestrekte hals te kijken. Gelukkig was het daar rustig, dus hop, tikkie terug en foto gemaakt. Slim dier trouwens, want er kwam wat verkeer, maar volgens mij stond ze echt te kijken en te wachten, en toen wij er stonden, stak ze op haar gemakje over. Toen we weer verder reden, zagen we in de berm ook meneer staan. Die durfde echter toen hij ons zag niet meer over te steken en rende weer terug de bosjes in.


En toen kwamen de rendieren. De eerste die we zagen was net buiten een wat grotere stad. Oftewel, vrij veel verkeer, dus konden we niet stoppen voor een foto. Balen natuurlijk, maar goed, het dier stond gewoon op zijn of haar gemakje langs de snelweg te grazen!Totaal niet onder de indruk van de auto's. Dat beloofde wat. Niet zo gek ver van die stad gingen we een weg met drie cijfertjes op, dus minder grote verkeersader, ergo, minder verkeer. En ja hoor, daar was het al snel weer raak. In het begin telde ik nog. We hebben er één gezien, we hebben er twee gezien, we hebben er vier gezien ( moeder met jong!) Maar al snel was het niet echt meer bij te houden. We hebben zelfs nog een kleine kudde gezien. Albino moeder met jong, sowieso veel met een jong erbij. En wat zijn het toch heerlijke dieren. Staan ze je met hun goedige ietwat domme koppen aan te kijken. Onnodig te zeggen dat ik heel wat rendieren geschoten heb vandaag.Overigens, ik dacht dat die beesten rendiermos aten, maar ze lusten ook erg graag paddestoelen.

De reis ging lekker rustig op deze manier, even stoppen hier, even stoppen daar, en dan is het ook nog eens een uur later in Finland, dus toen we aankwamen bij het hotel ( vandaag geen hytte, want die zaten volgens de reisorganisatie allemaal vol, dus hebben we een hotelovernachting erbij gekregen) was het ook zo'n beetje etenstijd. En omdat we toch in een hotel zaten wilden we lekker luxe. Ik had wel zin om echt Fins/Sami's te eten! En dat heb ik, hier is wat ik gegeten heb

*Kantarellikeito
-maalaislepää
* Perinteinenpornkäritys
-perunamuusia,puokikkaaja, suolakurkkua
*Lämminjuustopaistos
-lakkahilloa

Voorgerecht, hoofdgerecht en toetje met bijlagen... Puzzel maar wat ik heb gegeten. Twee dingen zal ik verraden, in één van de gerechten zat wat ik vandaag plenty gezien heb. En de kok kwam zelf het toetje brengen, omdat ze waarschijnlijk graag wilde zien welke buitenlanders dit zeer specifieke Lapse gerecht besteld hadden.

Toetje!
Na het eten hebben we nog een klein ommetje gemaakt om het zeer voedzame toetje een beetje te verteren. Bij het hotel zit ook een husky farm, en we hoorden het gejank al toen we buiten kwamen. We wilden graag nog even bij de honden kijken, maar dat mocht helaas niet zonder begeleiding. Toen zijn we een stukje langs de rivier achter de verblijven gelopen, in de hoop toch nog wat honden te zien. En uiteraard is ook dat weer gelukt.

Verder liepen we onze reisgenoten nog even tegen het lijf, en daar hoorden we van dat we ons gelukkig mochten prijzen dat we in het hotel zaten, het huisje was echt ver beneden peil. Vies, klein, en voor de afwas moest je een boswandeling  maken. Am I a lucky girl or what???

Dus ik sluit af met: Elämä on Mahtavaa! ( oftwel, het leven in leuk in het Fins!)

Geen opmerkingen:

Een reactie posten