Mooi hè....

Dat de herfst nu eindelijk in geuren én kleuren begint te komen. Bruin, geel, groen, oranje, rood, en sommige bomen hebben bijna alle kleuren tegelijk, zodat ze wel in brand lijken te staan. En wat de temperatuur betreft. Die valt me nog alleszins mee. Als het zo blijft tot de kerst ( en nog een klein beetje langer), dan hoor je mij niet klagen

Ondanks dat ik al die kleuren zo prachtig vind, toch niet er op uit geweest met de camera. Het was wel eens heerlijk om een lekker huiselijk weekendje te beleven. Vrijdag gezellig spelletje gespeeld, en Voice of Holland gekeken. Wat is er toch een zangtalent in Nederland. En het is me natuurlijk al eens verteld, maar VoH is echt wel een leuk programma. Niemand die te kakken gezet wordt, en uiteindelijk eigenlijk allemaal mensen, die prima kunnen zingen, maar sommigen net niet goed genoeg. Ik weet niet of ik het volhoud, maar dit wil ik toch wel in iedergeval een beetje volgen.

En vandaag was het wat mij betreft een echte zondag. Zo'n heerlijke gezapige dag ( waarschijnlijk mede door het uurtje extra slaap), beetje grijs, onbetekenend weer, en helemaal geen afspraken of wat. Lekker beetje doen waar je zin in hebt.Nou ja, op het afscheid na dan, maar ja, dat is gewoon even niet anders.

Nog een klein beetje uitgesteld, door een stukje mee te rijden, maar uiteindelijk moet je dan toch ieder weer je eigen weg. Maar tis maar voor even

Tip van de dag:Absence makes the heart grow fonder 

Gebakken peren....scheepsrecht

Vanavond was het zover.Het diner.De perentaart is niet in de herhaling gegaan. Hij was erg lekker, maar ook wel erg bewerkelijk. Verder was naar mijn smaak de bodem wat aan de dikke kant geworden. Nou is dat ip wel makkelijk te verhelpen door hem gewoon dunner te maken, maar toch, het bewerkelijke van de taart maakte dus dat ik hem niet nog een keer heb gemaakt.

Degenen die mij goed kennen, of degenen die mijn blog al vanaf het begin lezen, weten dat ik heerlijke dinertjes op tafel kan zetten ( denk aan kerstdiner 2008,  2009 of 2010 )Onder het mom : -Beetje van mezelf en beetje van...- komt dat altijd dik in orde. Zo ook deze keer natuurlijk. En aangezien zelfs het weer niet veranderlijker is dan ik ben is de menukaart toch weer een beetje veranderd.

Het voorgerecht is een rivierkreeftjescocktail met garnering van rucola en krabstick. Behalve dan voor Vriend, daar had ik een kipcocktail voor gemaakt.

Voor het hoofdgerecht had ik heerlijke biefstukjes gekocht, met daarbij jachtschotel-aardappelgratin en krieltjes ( van de Lidle, lekker alleen maar in de oven schuiven) een romanesco en champignonsaus ( ook van de Lidle)

Voor degene die niet weten wat een Romanesco is. Dat is een kruising tussen bloemkool en broccoli en een zeer aantrekkelijke groente om te serveren. De smaak zit ook tussen bloemkool en broccoli in, dus goed te combineren.

Op mijn tijdsmanagement na, was er niets op te merken op het menu, en zat iedereen heerlijk te eten.


De perentaart had me wel op een idee gebracht. Ik wilde al graag iets met warme peertjes bij het nagerecht doen. En mijn eerste idee, perencake zou natuurlijk ook niet warm zijn. Maar op de taart zaten gekarameliseerde peren, en die smaakten prima. Dus dat leek me, met het ijs een prima nagerecht.

Maar ja, die kwamen niet uit een pakje.... Dus, zo stond ik vanavond voor het eerst van mijn leven peren te karameliseren. Van het recept van de taart, boter in de pan, berg suiker erbij, en pruttelen maar. Inderhaast vanmorgen nog wat filmpjes opgezocht ( handig joh, dat youtube) hoe dat moet. Niet echt kunnen vinden, maar toch wel eea over karameliseren. Dus, ik wist dat ik geduld moest hebben. Nou is dat niet mijn sterkste punt, dus op een gegeven moment dacht ik al weer dat het mislukte. Maar, de peertjes er toch maar bij gegooid, en tegen alle adviezen op youtube in, toch maar geroerd, en wonder boven wonder, het ging er gelijkmatig en prachtig lichtbruin uitzien.

Dochter heeft het ijs op de bordjes gedaan, overal wat peertjes bij, en wat warme karamelsaus over het ijs, en voilá....


Driemaal is scheepsrecht. Ditmaal in karamel gebakken peren! En ze waren werkelijk zalig.Dochter had al teveel van het hoofdgerecht op, dus die sloeg over, maar verder was het weer smullen geblazen.

Ok, het ijs is niet zelf gemaakt, maar de gekarameliseerde peertjes dus wel. Nu heb ik definitief het predicaat "Keukenprinses"verdient!

Tip van de dag: Gewoon doen, en verras jezelf en anderen!

Gebakken peren...vervolg

Vandaag zou ik gaan oefenen. Kijken jullie even over mijn schouder mee?

Je begint met een heeeele grote zak peren. Gekocht, direct bij de boer, voor één hele euro.

Dan kijk je in de kast wat je voor spulletjes om te bakken hebt....

En met een van internet afgeplukt recept ga je dan aan de gang. Gelukkig had ik ook alles in huis.
Het deeg.

 
Terwijl je dat even laat rusten, schil je de peertjes.

Daarna de amandelen, die al in het hete water stonden pellen.

Vervolgens bedek je de bodem van de vorm met dunne plakjes boter.Makkelijke huisvrouwen gebruiken daar een kaasschaaf voor.

Dus heb je binnen no-time dit...

Daaroverheen, gaat heel decadent, een verschrikkelijke laag suiker.

Waar de gepelde amandeltjes op uitgestrooid worden.

En dan eindelijk komen de peertjes weer eens in beeld!




Dit alles moet dan 20 minuutjes op het fornuis pruttelen, tot de boter en suiker een karamel-laagje vormen.

In die tijd kun je het deeg mooi uitrollen tot de juiste grootte.

Dat het echt staat te pruttelen kun je hier zien.

We zijn bijna aan het eind, het deeg kan over het geheel.

Twintig minuten later komt het dan zó de over uit...




Maar dan ben je er nog niet. Het geheel moet even vijf minuutjes afkoelen, en dan omgekeerd worden... Als dat maar goed gaat......

Tadááááá, gebakken peren!

Dan rest er nog maar één ding...

Gezellig onder een spelletje een lekker stukje van de taart proeven.Aan zijn blik te zien heeft Vriend toch nog wat twijfels over de gebakken peren.




Dit is dan het uiteindelijke oordeel....

Conclusie van de eeuw:En toen bleek ik niet alleen geen twee linkerhanden te hebben, maar ook nog eens een keukenprinses te zijn.

Tip van de dag: Verras jezelf.

Gebakken peren....

Nog maar weer eens over de keuken.As zaterdag komt mijn weldoener ( m'n paps ) eten. Aangezien hij een leuk deel van mijn keuken gefinancierd heeft is het niet meer dan normaal dat hij zaterdag een heerlijk maal uit die keuken voorgeschoteld krijgt.

Uiteraard prikt Vriend ook een vorkje mee, dus moet er wel even gegoocheld worden met het menu. Paps maak ik meestal erg blij met een flinke garnalen cocktail, maar vriend houdt niet van dingen die ooit gezwommen hebben, dus toch maar voor een carpaccio als voorgerecht. Wild issie ook niet wild van, dus dan maar een mals biefstukje. Daarbij dacht ik aan een aardappelgratin, heerlijke prinsessenboontjes  en om toch nog en herfstig tintje aan het diner te geven, lekker stoofpeertjes erbij.

En peertjes zijn op het moment overal te vinden. Zo maar langs de weg tussen Apeldoorn en Rotterdam, die tegenwoordig regelmatig afgelegd wordt. Voor 1 euro hebben we ( ik was vriend een eind tegemoet gereden) net even buiten Bodegraven een hele grote zak peertjes gekocht. Zoon kwam op ons gebel nog wel even kijken, maar hij wist eigenlijk niet te vertellen of het ook wel echt stoofperen waren. Nou voelden ze erg hard, en waren ze niet groot, dus besloten wij dat het vast wel stoofperen waren.

En zo zaten we net met een hele grote pan, en twee schilmesjes klaar om alle peertjes de pan in te mikken.Maar bij het eerste peertje kreeg ik al mijn twijfels, dus toch maar even geproefd. En ja hoor, het zijn dus geen stoofpeertjes.

Allebei lekker twee peertjes weggewerkt, nu nog maar een stuk of dertig te gaan.....

En zo is het besluit voor het dessert tot stand gekomen. Perencake met walnoten ijs. Helemaal zelf gebakken ( dat hoop ik dan tenminste )Morgen ga ik een probeersel maken, ik heb tenslotte genoeg peren!

Tip van de dag: If life hands you lots of pears, you make peartart

Zondagmorgen...

Ja, ik weet het. Het is dinsdag. Maar zondag begon zo heerlijk gezapig, dat ik daar toch nog over wilde bloggen...

Mijn nieuwe keuken. Helemaal af, genieten gewoon. Een aantal mensen verwachten nu dat er heerlijke gerechten mijn keuken uit gaan komen, sommige hebben zelfs al aangeboden mee te helpen opeten. Of dat gaat gebeuren, ik weet het nog niet. Mijn lievelingseten blijft toch nog steeds -Alles wat door een ander bereid is-. Maar duidelijk is wel, dat ik met veel meer plezier dan in lange tijd, in mijn keuken vertoef.

En dan sta je ineens, zondagochtend in je keuken. Gewoon genieten van het daar zijn, alleen al daarom begin je ergens mee....

Even wachten tot het lichtje groen wordt hoor....

Dan heb je dus mooi even tijd om die was ook gelijk buiten te hangen. Heerlijk in het ochtendzonnetje.


Het was maar goed dat dochter niet thuis was, want die had vast geroepen: "Wie ben jij? En wat heb je met mijn moeder gedaan??"Maar wat voelde het goed. Zo lekker kokkerellen, tegelijk even de was ophangen, een heerlijk opgeruimd huis. Het is waar wat Vriend zegt: "Een opgeruimde geest in een opgeruimd huis.

En zo zaten we even later aan een heerlijke stapel.....




Tip van de dag: (herhaling ) Een opgeruimde geest in een opgeruimd huis!

No more mister nice guy

Gisteren was het dan eindelijk zo ver. Alice Cooper!!!Best ook wel heel spannend, het eerste echte -grote- concert waar ik alleen heen ging. Helemaal in m'n uppie, maar ja, Alice Cooper, die wil je toch niet missen , alsie zo goed als in de achtertuin speelt. De Silverdome in Zoetermeer is een kippeneindje rijden, zo'n kans krijg ik misschien nooit meer,Mr Coopers leeftijd ook nog es in acht genomen.Drieënzestig jaar hè, en dan zulke capriolen uithalen.Maar goed, ik loop op de zaken vooruit.

Ik ben al vaak zat in Zoetermeer geweest, en wist ook precies waar de Silverdome zit, maar hoe ik daar met de scoot moest komen. Geen flauw idee dus, dus maar op tijd vertrokken. Deuren gingen om 18:30 open, en ik reed om 17:15 weg. Ergo, ik stond er 18:00.... Niet dat dat nou zo erg was, want er stonden er al velen met mij, en er kwamen er in rap tempo steeds meer bij. Ik had al rekening gehouden met de mogelijkheid dat ik (veel) te vroeg zou zijn, dus had ik mijn E-reader meegenomen.Ik heb geloof ik wel twee hele zinnen gelezen, want toen had ik al aansluiting. Anneke en Berend kwamen uit Diemen, en voor hun was het al de derde keer dat ze Alice live zagen. Het ijs was snel gebroken, en we hebben de tijd gezellig kletsend doorgebracht. Samen met nog een ander stelletje( waar ik dus helaas allen van weet dat hij Danny heet, want dat stond op het kettinkje om haar nek) was de wachttijd een stuk gezelliger.

Tja, en toen stonden we om 18:37 binnen. Bijna vooraan, dat dan weer wel, maar ja, hoe laat gaat het allemaal beginnen.Ach, nogmaals, waar ik een beetje tegenop had gezien, het alleen staan, daar heb ik dus geen last van gehad. Uiteraard geen *echte* camera bij me, maar voor de herinnering wat met de telefoon gedaan. Geen super kwaliteit, maar toch leuk om wat kiekjes te hebben.

Natuurlijk was er nog een voorprogramma, altijd afwachten, maar het was zeker niet slecht.Vaak vind ik bij het voorprogramma, dat de groep slechte geluidkwaliteit heeft, zanger  niet te verstaan enzo, maar dat was absoluut niet het geval. Allemaal langharige gasten, en het klonk niet half slecht, als voorprogramma zeer goed te pruimen.

The Treatment 

(Geen filmpje van ons concert)

Maar goed, dáár kwamen we natuurlijk niet voor. Na The Treatment werd er een groot *gordijn* opgehesen, en daarachter werd heftig verbouwd...

En om negen uur was het eindelijk zo ver. Hét ging beginnen! Tjonge wat moet ik er over vertellen, wat kan ik weglaten? Het is zo moeilijk uit te leggen hoe dit concert was. meer dan ooit is het een kwestie van : You-had-to-be-there.

Zal het verder laten *zien* Dit was de openingsact, Black Widow



Verder was het *gewoon* een echt Alice Cooper concert, met de nodige verschillende kostuums...

en het nodige *drama* op het podium.Zoals deze keer een onthoofding, van Mr Cooper himself...



Alles bij elkaar was het een super belevenis.

Leuke mensen ontmoet, en achterna nog even samen wat gedronken.

En dan ontmoet je nog meer leuke mensen!Let op dat schattige baardje!!!


We werden wel vrij vlot en rigoureus de zaal uitgeschopt, dus echt lang hebben we niet na staan praten. Daar heb ik echter zelf wel weer voor gezorgd, door me buiten nog met iemand te bemoeien, die aan zijn fiets stond te klooien zijn fiets van het slot stond te halen.Voor we het wisten hadden we een half uur over muziek staan ouwehoeren praten. Heerlijk, en achteraf zo dom om *bang* te zijn alleen naar zo'n evenement te gaan. Iedereen die daar komt, komt voor hetzelfde. Muziek en plezier!

Tip van de dag: Als je niemand kunt vinden om mee te gaan, ga dan gerust alleen, er is altijd wel iemand om mee te praten.

Mijn nieuwe trots

Wauw, het heeft even geduurd, maar eindelijk.

De keuken is af!!!

Wat misschien een beetje jammer is, is dat ik helemaal geen foto's meer heb genomen van hoe de keuken nou was voor we er aan begonnen zijn, maar ik heb er nog ééntje gevonden die redelijk weergeeft hoe de situatie was. herinneren jullie hem nog?

De grootste ruimte opslokker waren we hier al aan het afbreken, het halletje. Verder is op deze foto het beste de oude situatie en kleurstelling nog te zien. Fris geel, met steenrood en wit. Tja, dan is het nu wel even heeeeel anders geworden.Voor degenen die de hele soap gevolgd hebben, die wisten eigenlijk al wat de kleur van mijn keuken was. In het begin heb ik een demoplankje gehaald en hier op het blog laten zien. Maar goed

wat de verdere kleurstelling was, dat heb ik idd een beetje geheim gehouden, en bovendien ben ik halverwege het hele gebeuren ook nog eens veranderd. Maar hier istie dan eindelijk hoor...

Tadááááá

Wat zeg je je kunt het niet goed zien? Ooo, te veel tegenlicht.Goed, dan komt hier de echte reportage

Het blijft lastig, om in zo'n kleine ruimte een overzichtsfoto te maken, dus in stukjes en beetjes.

En de overkant, nu lekker ruim, omdat het halletje weg is.(Als je op de foto's klikt, dan zie je ze wat meer gedetailleerd )

De keuken is dus prachtig metalic ocean blue, met aluminiumkleurige zijkantjes. Waardoor de  RVS koelkast en mijn eerste cadeau voor de keuken ( van mijn dochter voor mijn verjaardag!---> de don't touch me afvalbak!) goed bij uitkomen.

Vriend verraste me ook al gelijk met een cadeau,ook al goed bij de keuken passen.!Mijn ouderwetse frituurpan kon in zijn ogen geen genade vinden. Veiligheid voor alles!

En de grootste verrassing van alles was natuurlijk dat ik paars bij de keuken heb gekozen.In de eerste instantie een prachtig behoudend lichtblauw behangetje uitgezocht, maar uiteindelijk vond ik het toch te ehhh saai. dus dit flitsende behang én ongelofeloze paarse deuren! Helemaal zelf geschilderd!Bij deze kleuren pracht een mooi zilverkleurig zeil, niet té glimmend en het is een prachtig geheel geworden.

 
En uiteraard alles glimmend gepoetst. Zelfs de afwasborstel, vaatdoek handzeep en afwasmiddel zijn in kleur.

Iedereen die me een beetje kent weet inmiddels dat ik echt niet zo'n huisvrouw ben, maar de cliché gaat maar weer eens meer dan op. In een nieuwe glimmende ( en niet te vergeten net in en opgeruimde) keuken gaat dat allemaal een stuk beter. Iedere avond poets ik braaf mijn gasstel schoon en iedere ochtend verdwijnen eventueel op het aanrecht terechtgekomen glaasjes netjes in de vaatwasser. Doekje over het aanrecht en voilá keuken weer glad. Staat de vaatwasser vol, dan ruim ik zelfs die nog even leeg, want dan kan wat er nog staat er tenminste gelijk in.

De keuken is klaar, en ik ben er voorlopig ook even klaar mee. Het klussen dan. Gelukkig heeft de wateroverlast van afgelopen week geen schade aan mijn laminaat gedaan, zodat ik dat voorlopig gelukkig kan laten liggen. Ik ben even uitgeklust 

Tip van de dag:Klussen is leuk. Er mee klaar zijn nog veeeeel leuker