Jeetje, zijn we echt pas drie dagen op vakantie? Ik heb het gevoel al een week in Zweden te zijn. Ik heb al zo'n hoop gezien!
We waren vanmorgen allebei al vroeg wakker ( zeven uur) Het zonnetje liet het nog even afweten, maar we zijn toch maar vroeg gaan douchen. Je weet het nooit of je ineens drie rijen dik staat bij gezamenlijke douches was T zijn argument. Dus zaten we ook erg bijtijds aan het ontbijt. Niks mis mee natuurlijk, dan is je dag lekker lang zou je zeggen. Ik wilde vandaag, omdat we toch in de buurt waren wel even bij de * fabriek* van de Dalarnapaardjes gaan kijken. Er staat er nl één in Nusnäs, even buiten Mora. Zo gezegd zo gedaan. Nou is fabriek wel een groot woord voor de werkplaats waar de paardjes gemaakt worden, maar het was toch erg leuk om te zien. Eigenlijk midden in een woonwijk, wij waren de enige die er stopten... dachten we. Toen wij inmiddels uitgekeken waren stonden er ineens nog vier auto's. En toen was het pas tien uur! Dus wie weet hoeveel mensen er die dag nog heen gingen!Voor de werkplaats stond een levensgroot paardje, en ik heb het netjes gevraagd, ik mocht er op zitten voor een foto1 Ik heb er ook nog een paardje gekocht. Geen Dalahäst, maar een Färnäshäst ( häst = paard) Dat is een net andere versie, maar van die Dalarnapaardjes heb ik er al een paar en bovendien vond ik dat Färnäspaardje ook veel mooier.
Daarna weer -en route- Op naar Frösön vandaag. Net buiten Orsa zagen we een hele kudde kraanvogels. Ze stonden in een weiland. Heel brutaal ben ik een erf op gelopen, dat was de enige manier om een klein beetje in de buurt van de vogels te komen. Gelukkig was er niemand thuis, alhoewel, anders had ik het gewoon uitgelegd. Maar goed, nader beschouwd bleken het kraanvogels en ganzen te zijn, maar zo alles bij elkaar hebben we toch tussen de twintig en vijfentwintig kraanvogels geteld. Het was nog steeds tamelijk ver weg, maar zover we het met de telelens en de verrekijker konden zien, hadden we ook het idee dat er jongen bij zaten.
Dan zal ik nu eerst eens mijn indrukken van Zweden vertellen. Wat een schitterend land zeg. Overigens ging ook vandaag de zon weer voor ons schijnen, dus dat was helemaal geweldig. Als ik het mag vergelijken met Noorwegen, dan zou ik zeggen: Waar Noorwegen vooral ruig en indrukwekkend is, is Zweden lief en mooi. Wij volgen de 45 , die heel toepasselijk de Inlandsväggen ( binnenlandweg) heet. Dat is één van de grootste verkeersaders van Zweden die de Zweedse binnenlanden in gaat. Wat ik dus zo verschrikkelijk prachtig aan Zweden vind, is dat het ontzettend groen is, en de wegen voor het grootste gedeelte rood. Min of meer het rood van onze fietspaden zeg maar. Rood en groen zijn natuurlijk complementaire kleuren, en dat geeft het land een zeer kleurvol uiterlijk. Grappig was, dat net nadat ik een stukje van de rode * snelweg* had vastgelegd hij ineens voor een flink stuk van * gewoon* zwart asfalt werd. En gelijk werd er een groot deel van het prachtige Zweedse groen * weggezogen* uit het kleurenpalet. Verder komt Zweden zeer opgeruimd op me over. Grasmaaien is hier een veel voorkomende bezigheid. Maakt niet uit welke dag het is, iedere dag zie je wel ergens iemand zijn gazonnetje netjes maaien. De meeste van de huizen zijn prima onderhouden, vaak rood geverfd, en dan zo'n strak gazonnetje erbij. Af hoor, ik kan niet anders zeggen. Ok, de Engelse gazonnetjes zijn gladder, die staan op de eerste plaats, maar dan zeker, met stip de Zweedse gazonnetjes!
Er wordt wel vrij hard gereden. Overigens moet ik uit observatie ook opmaken dat zo'n beetje één op de drie wagens een Volvo is. Niet zo heel erg gek, want dat is een Zweeds merk, maar het valt dus wel op. Ook zie je hier heel veel, en dan bedoel ik echt heel veel, oldtimers. Vaak van die exorbitante Amerikaanse bakken, met vleugels en al. Daar is wel een verklaring voor. De winters zijn lang, en je moet toch iets te doen hebben. Dus veel mensen ( mannen? ) hebben zo'n * project* We hebben ons al zitten afvragen, wat doen de vrouwen dan. Maar bij veel huizen die je ook een paardje staan, dus hebben we heel seksistisch besloten dat * alle* mannen een * opknapauto* hebben, en alle vrouwen een paard!En andes verven ze misschien wel de hele winter Dalarnapaardjes.
Goed, nog even over dat hard rijden. We zijn onderweg uiteraard ook nog gestopt om foto's te nemen. Op een gegeven moment zagen we een mooie waterval. Die liep natuurlijk onder een bruggetje door. We konden alleen maar na het bruggetje stoppen, oa ook vanwege dat harde rijden. Dus, stukje langs de weg terug lopen om de mooiste foto te scoren. Overigens, op dat soort wegen rijden dus ook *gewoon * fietsen, even om aan te tonen dat lopen langs zo'n weg helemaal niet zo ongewoon is ( zoals bij ons bv lopen op en snelweg). Goed, sta ik dus op de brug, wat komt er an denderen?!?!?! een vrachtwagen. Pfff da's niet leuk hoor. Sta je dus op een brug hè!!!! Ik heb mijn gezicht naar de reling gedraaid, deze stevig vastgepakt en mijn ogen dichtgeknepen. Dat is eng!!!!!! Maar goed, de Zweden zijn dit dus gewend, soms moet zo'n vrachtwagen ook even in de ankers omdat er een fietser rijdt en er een tegenligger komt, dus die vinden dat hele normaal. Maar ik vond het maar niks! De foto is wel erg mooi geworden. Denk ik...
Volgende stop was bij een meertje. Even plassen, flesje drinken en wat lekkers gegeten, zittend aan een picknicktafel bij een meer. Daarna nog een keer zo'n waterval incident. Deze keer was er een kunstmatige stroomversnelling voor kano's ed aangelegd in een rivier. De rivier was daar blijkbaar een stukje onbevaarbaar door de geografie, en dan leggen ze er een mooi * gootje* in. Wederom erge mooie foto's.
Onderweg hebben we nog wat gegeten. Lekker broodjes gekocht, wat erop en bij een Naturstig ( plek waar een natuurwandeling is uitgezet) aan een picknicktafel lekker op ons gemakje zitten eten.
Als laatste hebben we nog een stop gemaakt bij een flinke vijver. T zag wat zwemmen in die vijver, maar kon niet direct zien wat. Wel dat het flinke golven teweeg bracht, denkend aan het “pas op de otters” bordje bij ons huisje van gisteren, werd hij wel erg nieuwsgierig. Dus gestopt, omgekeerd, auto neergezet en gaan kijken. We zagen al snel dat het hele grote vissen waren, en even later kwam er een gezellig manneke aanlopen met een emmer. Bleek dus de eigenaar van de vijver. In de emmer zat voer, en die vissen waren zo'n beetje die man zijn hobby. Hij zet ze aan het begin van het seizoen uit in die vijver, kweekt ze op, en voor de winter haalt hij eruit wat er nog in zit voor de verkoop. Het waren trouwens regenboogzalmen. Ook kon je tegen betaling daar een hengeltje uitgooien. Weinig sport, maar wel een * event* zoals hij zei. Zo'n beetje drie kwartier met die man staan praten. Ook nog gevraagd hoe dat nou zat met de beren. Op de eerste plek waar ik de waterval gefotografeerd had, stond nl ook en bord : Pas op voor overstekende beren! Volgens die man zitten die er ook degelijk. In zijn streek zaten er zeker drie. Verder zaten er ook heel wat wolven waar deze meneer niet zo blij mee was. Op zich, nadat we met hem gesproken hebben begrijp ik dat ook wel. De overheid wil graag dat er allerlei wild in Zweden is, maar bekommert zich vervolgens niet wat dat betekend voor het ecologische gebeuren.Eén wolf eet per jaar zo'n vijftien elanden, dus toen al snel honderdvijftig en ga zo maar door. Die man vertelde: “Als ik een dief betrap, en de politie bel, dan komen ze niet, maar als ik bel dat ik een dode wolf heb gevonden zijn ze er binnen tien minuten, over de weg, met een helikopter, alles. Verder kost het wildbeheer een fortuin, de wolven zijn allemaal gechipt, en worden met GPS gevolgd, maar als je oud en ziek wordt is er ineens geen geld meer...” Tja, bekend verhaal geloof ik. Ook hier klopt niet alles. Maar gelukkig ben ik een toerist, dus hoef ik me daar geen zorgen over te maken. Deze man vertelde ook dat er naar onze plek van bestemming nog een * shortcut* was, wat tevens een mooiere route was. Die dus maar gevolgd, en dat was inderdaad een prachtige route.
En zo hebben we weer een heerlijke dag gehad. Bij de supermarkt, die hier vaak dagelijks tot acht of negen uur open zijn ( en dat is maar goed ook, want het was al weer half acht eer we bij onze camping aankwamen!) nog een makkelijk hapje gekocht, wat T op de grillplaat klaar heeft gemaakt. Zeer smakelijk!
We moeten nog even beslissen of we morgen de gewone route nemen ( 395 km) of de * Wilderness Road * ( 615 km) nemen. En dan duik ik in iedergeval mijn bedje in. Het is dan ook al weer tien uur, en vanaf zeven uur 's morgens indrukken opdoen... Het is mooi geweest ;-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten