dinsdag 25 juni 2013

Kleur bekennen

Vandaag is het er dan eindelijk van gekomen.  Ik heb weer heerlijk met kleur zitten kliederen. Meer kan ik het gewoon nog niet noemen.  Het resultaat lijkt nog steeds op kinderwerk, maar ja, wat maakt dat eigenlijk uit? Als het maar leuk is.

Die idee had ik al wat langer in mijn hoofd, eigenlijk sinds ik het boekje 'Kleine wijsheden' gekocht heb. Dat stond de allerliefste uitspraak over de regenboog in.  En hier is het resultaat.


Hoe was het ook al weer?  Niet denken, maar doen.  Tijd maken, in plaats van er op wachten tot ik het krijg. Juist een dag als vandaag ( druk en geestelijk uitputtend op het werk ) is dé dag om tijd te nemen voor dit soort dingen.

Kiddy stuff? So what, dat is mijn inner critic. Maar mijn kleur-ikje is dik tevreden!

woensdag 19 juni 2013

Niet denken, maar doen.

Ken je dat? 1001 dingen willen doen, en nergens toe komen? Ik wil meer foto's maken, ik wil vaker bloggen, ik wil meer crea met kleur bezig zijn, die mooie quote in een passend plaatje zetten, maar iedere keer als ik de deur binnen stap voel ik op de één of andere manier al mijn energie uit mijn lijf sijpelen.
Daar is maar één oplossing voor. Gewoon doen. Eigenlijk Doen met en hoofdletter. Tijd krijg je niet, die moet je maken, en als je dat niet doet, dan sijpelt de tijd inderdaad (ongebruikt) weg.
Zo zag ik ook dat mijn blog over mijn eerste schilderles in concept is blijven staan, en heb ik weer niks geschreven over de jaarmeeting van de scooterclub. Terwijl het toch zo leuk was, en ik ook leuke foto's gemaakt heb.
En daar gaat het inderdaad ook een beetje mis. De foto's van mijn telefoon op mijn computer krijgen, daar heb ik nogal eens ruzie mee, en dan blijft het helaas vaak bij goede bedoelingen en, zoals ik al schreef, gebrek aan energie.
Maar goed, ik ben dus een schilder cursus begonnen, samen met mijn zus, die het al heel goed kan, en die mij dus ook goed kan helpen en motiveren. Mijn art-yournals zijn al binnen gekomen, en al heb ik al ideetjes, ze zijn nog angstvallig leeg. Ook dat is 'eng', leeg wit is nog perfect, en als ik het ga vullen.....
En dat is nu juist waar ik aan moet gaan werken. Het hoeft helemaal niet perfect, het hoeft alleen maar leuk te zijn, en dat is 'kliederen met kleurtjes' sowieso!
Vandaag sluit ik af met en goed voornemen. Ik ga geen 'to do-list' maken, maar een 'to want-list' en langzaam maar zeker ga ik dan niet denken, maar Doen!

woensdag 12 juni 2013

Oud worden....

...... is maar een matig genoegen. Wist een klant van mij me al jaren geleden te vertellen. In mijn werk bij de thuiszorg heb ik zo al heel wat oudere mensen mee gemaakt, en zo dus ook al vele zienswijzen op het ouder worden gehoord.

Eén ding kan ik daar in ieder geval uit samenvatten, het valt niet mee. De veranderingen in de  wereld lijken elkaar , hoe ouder je wordt, steeds sneller op te volgen. En verandering wordt, hoe ouder je wordt steeds moeilijker. Natuurlijk legt de één zich daar makkelijker en sneller bij neer dan de ander. Maar ook ik merk, dat ik meer moeite krijg met verandering naar mate ik ouder word.

Het omarmen van de 'moderne' wereld valt voor ouderen niet altijd mee. Al kan dat heel wisselend zijn. Zo heeft een tante van mij ook Facebook. Zij schrijft daar iedere morgen een verhaaltje. Soms deelt zij een stukje van het verleden, dan weer springt zij boven op het nieuws, en zo af en toe komt er ook wel eens een frustratie langs zeilen. Ik vind het iedere morgen weer een genoegen. Zij heeft een heerlijke kijk op het leven en een geweldige humor. Het verhaal van vandaag wil ik graag delen omdat dat alles te maken heeft met ouder worden. Uiteraard heb ik daar toestemming voor gevraagd, en mocht dit verhaal geld op leveren, dan wil zij wel delen, was haar reactie! Logisch toch!

Overigens is mijn tante een Duitse van origine, vandaar hier en daar wat taal en spelfouten, maar ik lees het verhaal, niet de taal ;-)


goede morgen.
ik zit nu al een geslagen half uur de dokter te bellen voor een stom recept.ik geloof dat ik vluger de koning aan de lijn heb.ik had een receptenlijn die ik ingesproken heb met gestotter en vergeten van de hoeveelheid die ik in moet nemen.ik haat dat praten tegen een maschiene. dan heb ik altijd de senuwer.ik ben al geen liefhebber van telephon en om dan nog eens met computer te praten. nee dat word mij te veel van de toekomst.kan mij maar iemand vertellen waarom ik so'n moeite heb met de toekomst?kijk so lang ik niet iets bizonderes hoef te doen,heb ik met de computer vrede gesloten, maar verlang nu niet iets extra's dan fladderen mij de handen en gaat mijn verstand aan de haal en dan is het eerst ***** en als zij niet helpen kan, ********** help ach ja je moet er denk ik mee groot worden anders miss je de aansluiting.
bij deze een fijne dag met een lach
.

Waren we met z'n allen net gewend aan het feit dat ieder zichzelf respecterend bedrijf een www. heeft, en je eigenlijk wel over een computer MOET beschikken, omdat veel dingen toch alleen maar per e-mail lijken te lukken, worden we al weer geconfronteerd met een wereld waarin alles en iedereen een app heeft.

Gelukkig ben ik nog kind van deze tijd genoeg om met antwoordapparaten/bandjes aan de telefoon om te kunnen gaan, maar ik kan me zo voorstellen dat oudere mensen onder ons liever een 'echt'persoon aan de lijn hebben. Zij hebben het niet meer druk-druk-druk, dus het gemak van iets inspreken hebben zij niet nodig.Enne, ook ik heb een hekel aan de telefoon, maar vind dan juist bandjes wel prettig, dan weet ik wat er gaat komen, en wat ik moet kiezen! 

Oud worden is sowieso iets. Als je de reclame en de tv mag geloven moeten en kunnen wij allen touwtjespringend tachtig worden, Het geeft mij soms het gevoel verschrikkelijk te kort te schieten. Dan ben ik PAS 47, en mijn lijf laat het hier en daar al afweten. Maar als je dan eens goed om je heen kijkt en luistert, blijkt dat dát een stuk normaler is dan met je kunstgebit op Aruba een kokosnoot kraken. 

Alles bij elkaar nogmaals, valt het ouder worden soms helemaal niet mee. Wij moeten er maar het beste van maken, en niet te veel kijken naar wat de media ons voorspiegelen, en vooral veel, heel veel, relativeren.Tel wat je hebt, kijk naar de leuke dingen, en vooral niet te veel blijven hangen en kijken naar de minder leuke dingen. Uitdagingen zien, ipv problemen, geen ja maar, maar: "We gaan er voor!" Maar dan wel in je eigen tempo. En dat ligt, als je ouder wordt nu eenmaal stukken lager dan als je nog jong bent.

En verder vind ik het echt geweldig dat mijn tante zo iedere dag haar verhaal doet op Facebook. Zou de behoefte om te schrijven dan toch ook in de familie zitten?  Ik vind Facebook sowieso geweldig. Een heerlijk medium om mooie en leuke dingen te delen.Ik vind het niet zo de plek om te zeuren, maar goed, ieder zijn meug. Dat wat ik niet leuk vind ( alle uitnodigingen voor spelletjes, de emotioneel incontinente verhalen van sommige personen) sla ik gewoon over, en begin en eindig mijn dag vaak met een lach.

En een mooi plaatje...


Tip van de dag: Stribbel niet tegen, dat kost alleen maar extra energie.

zaterdag 8 juni 2013

Action painting.

Zo af en toe moet je uit je comfort-zone stappen, en dingen doen, waarvan je denk : "Dat kan ik echt niet".



Gisteren kwam ik deze spreuk toevallig (?) tegen, en die heb ik gelijk maar op een foto geplakt. Ik weet niet, maar op de één  of andere manier blijft het bij mij dan net even beter hangen. Maar ja, fotograferen ligt way in mijn comfort-zone, dus daar nog niets nieuws.

Goed, wat heb ik dan precies gedaan dat zo uit mijn comfort-zone ligt? Vorigeweek zaterdag heb ik een workshop schilderen  Action Painting gedaan à la Jack Pollock gegeven door Rianne Stenhuis Marris gedaan. En dat is zo actief als het klinkt, dat kan ik vast verklappen.

"Iedereen kan het, echt waar"zei oudste zus om ons over te halen, en met elkaar op stap is sowieso gezellig, dus onder het mom van 'waarom niet' ( lekker positief :-P) ons ingeschreven.Verder in stripverhaalmodus....


Vies worden is een feit, dus wij hebben ons in overals gestoken, om lekker los te gaan. Omdat uiteraard ook je schoenen te lijden hebben, maar oude sokken aangedaan.


En dan maar aan de gang. Eerst met z'n vieren op vier doeken. Gewoon het materiaal leren kennen. Wat doet de verf als je hard gooit, of als je er met een stokje in roert, of met een plamuurmes er door heen gaat?

Na een tijdje zo bezig te zijn geweest moesten we alle vier één van de doeken kiezen, en dat ging wel heel gemakkelijk. Eigenlijk hadden we allemaal al een beetje voorkeur. En zo is uiteindelijk mijn eerste ( gezamenlijke) schilderij geworden.






Ik zat er helemaal in, en onder trouwens ook hoor, ik was de verf zou je kunnen zeggen, maar ik was niet de enige....

Daarna kregen we ieder nog twee doeken. Het is nl erg leuk om een tweeluik te maken. Het ene doek loopt dan in het andere over. Stukje uit elkaar hangen, en het geeft weer een heel ander effect.



En als iedereen klaar is, dan ziet zelfs het plastic er als een kunstwerk uit!



Alles bij elkaar hebben we genoten van de middag. En ik heb weer ervaren hoe heerlijk het ook al weer was om creatief bezig te zijn. Zoals ik al schreef, je bent je schilderij, niks anders meer aan je hoofd, gewoon alleen maar lekker bezig zijn met iets leuks maken/doen. En dat beviel me zo goed, dat ik verder wil. Wederom beeeeeetje aangemoedigd door mijn zus heb ik me ingeschreven voor een (online) class Happy paint. Samen met mijn zus gaan we iedere week aan de gang...

Oh ja, ik  had zondag ( en maandag trouwens ook nog) een spierpijn, dat mag wel een naam hebben. Wie zegt er dat schilderen niet fysiek is?

Tip van de dag: Hoe stap jij uit je comfort-zone?