Dag Twaalf

Sortland-Andenes-Stø-Nyksund ( 350 km)

Tja, hoe schrijf je een verslag als je eigenlijk een beetje van slag bent...... beetje teleurstelling vandaag. Schitterend weer toen we op stonden. Strak blauwe hemel. Lekker ( nou ja lekker, daar verschillen de meningen dus over....:-P) gedoucht, en na het ontbijt snel op weg naar Andenes.Kwart voor elf,we waren mooi op tijd, dachten we.... Nee hoor. De meneer met de geitensik achter de desk vertelde ons dat er vandaag geen tweede boot meer ging, geen hoogseizoen hè, en de eerste boot was dus om tien uur uitgevaren. Alsof wij dat moesten weten. Ja, morgen ging hij wel om één uur. Gelukkig stonden er nog twee mensen voor lul. Niet leuk voor hen natuurlijk, maar dat verzachtte voor ons de pijn een beetje .

Toen zijn we langs de ander kant van het eiland op ons gemakje terug gereden, om vervolgens door te rijden naar Stø, de andere plaatst vanwaar walvisvaarten, ehhh safari's, gaan.Om in iedergeval voor morgen iets vast te leggen. Daar hoorden we echter dat er morgen erg veel wind verwacht wordt, en dat ze niet uitvaren....:-S Pffff dat was wel even een teleurstelling. Ook vertelde die knul in Stø dat de boot van Andenes terug gekomen was vanwege * zwaar weer*. Mmmm, nou ja, we hebben ons toch op de lijst laten zetten en bellen morgen. Voorspellingen komen toch niet altijd uit, toch?!?!?!

De reis van Andenes terug, aan de andere kant van het eiland, over de kustweg was trouwens prachtig. Ik heb daar nog een foto gemaakt van een paar zwanen, van die met gele snavels. Later zagen we hele groepen van die zwanen, dus dat was wel lachen. Beetje net zoals met de rendieren. Eerst ben je opgetogen dat je een stelletje ziet en dan zijn ze niet meer te tellen! Verder heb je op dat eiland ook diverse prachtig gelegen begraafplaatsjes. En daar waar ik de zwanen gefotografeerd heb, was een schijnbaar heel oud plekje. Dat leken wel Keltische grafkruizen.

Na Stø zijn we nog naar Nyksund geweest. In de jaren zeventig is dat dorpje soort van opgehouden te bestaan, omdat de visserij doodbloedde omdat de haven te ondiep was om met de moderne boten door te komen. Er is nog geprobeerd om nertsen te fokken, maar ook dat mislukte helaas. Toen zijn de mensen daar weggetrokken, hun huizen lieten ze gewoon voor wat het was. Heel lang is het een spookstadje geweest, tot er een paar kunstenaars zich vestigden. Nu is er inmiddels al weer het eea opgebouwd, en zitten er wat hotelletjes/caféetjes. Daar hebben we in een gelegenheid koffie met wat lekkers genuttigd.

De * waardin* was een Duitse, en aardig spraakzaam. Zij wees ons om te beginnen op een zeeotter, die zich te goed deed aan een dode zeemeeuw. Weliswaar in een holletje, dus niet echt super te zien, maar we hebben hem gezien. Later kwam hij het haventje nog inzwemmen, en hebben we hem beter kunnen zien.

Verder vertelde ze, als het morgen met de walvisvaart niet zou gaan lukken dat er ook een leuk boottochtje te doen is vanaf Myre. Dus, als de tocht der tochten morgen niet gaat lukken, hebben we in iedergeval nog een alternatief.

Let op het weggetje, daar links tegen de berg geplakt......