( dit verslag is misschien minder geschikt voor tere zieltjes, door harde feiten van het leven van de samen op de hoogvlakten van Noorwegen....)
Een heftige dag vandaag. Om te beginnen had ik mijn eerste MHA ( Mega-Hormoon-Attack) deze vakantie. Een leuk bedoelde opmerking van T kwam dan dus ook helemaal verkeerd aan, dus dat was minder. Dan maar even lekker douchen en een klein wandelingetje over de camping en omgeving om even tot mijn zinnen te komen. Zeurend pijntje in mijn linkerkuit, maar ja, je bent de jongste niet meer, dus lekker doorwandelen, dan gaat het vanzelf.....knap, hoorde ik ineens. Een zweepslag, kon gelijk amper meer lopen. Gelukkig was ik nog niet echt ver weg, dus maar gelijk terug naar huisje. Onze medereizigers hadden gelukkig een zwachteltje, zodat ik tenminste iets had om het een beetje te verzachten, want helaas, het is zondag, kan nergens wat kopen.
Zo begon de dag dus, iets minder zullen we maar zeggen. Alles bij elkaar zijn we, ondanks dat we een flinke rit voor de boeg hadden, niet echt super vroeg vertrokken. Half elf was het inmiddels al.
We vertrokken met zon, maar tussen de bergen in de verte zagen we ook flink donkere wolken hangen en zo hebben we de hele dag heel wisselend weer gehad. Zo reden we volop in de zon, om vervolgens een redelijk buitje te pakken. Vandaag zouden we ook de poolcirkel weer kruisen, dus mijn sandalen maar weer opgezocht. Het was er tijd voor!
vlakte) was ons eerste avontuur. We zagen op een gegeven moment een kraal vol rendieren. En vlak daarbij was een parkeerplaats, dus dat wilden wij wel van iets dichterbij gaan bekijken. Op de parkeerplaats stonden twee enthousiaste Nederlanders, die gelijk richting de kraal wezen: “Daar moet je gaan kijken “zeiden ze, en wij legden uit dat we daar idd voor gestopt waren. Ze waarschuwden wel een beetje op afstand te blijven, want die mensen waren aan het werk, en de rendieren waren al erg opgewonden, en schrokken wellicht van de rode jas. Bovendien was het ook wel een beetje wreed, want de dieren kregen een oormerk, zomaar met een mes sneden ze in het oor dan. Dus ik mijn telelens erop geschroefd, ik wilde natuurlijk niks missen en wij die kant op gelopen. Nou, die mensen ( Samen) vonden het dus absoluut geen probleem dat wij kwamen kijken, en nodigden ons uit om in de kraal te komen kijken. De Samen waren daar idd bezig met lasso's de dieren één voor één te vangen. Toen wij richting kraal liepen kreeg ik al het donkerbruine vermoeden dat er wel iets meer dan alleen oormerken gebeurde, en ja hoor, toen wij in de kraal stonden was er net een rendier gelassoot, en kwam er een tweede man bij, die een mes zo achter het hoofd in de hersenen dreef. Plop zei het rendier, en werd naar de verhoging gesjouwd, alwaar hem vakkundig de keel doorgesneden werd zodat hij daar kon doodbloeden. Niks moeilijk doen, het gebeurde allemaal heel snel en vanzelfsprekend. Er liepen trouwens ook twee kinderen, die overigens wel buiten de kraal moesten blijven, die beiden een kort stuk hout beet hadden, waar ze al perfect de bewegingen van hun vaders (?) mee nadeden. Overigens stonden ze wel bij de dode dieren, en werd zelfs hun assistentie gevraagd bij het de keel doorsnijden van één van de dieren( zij moesten het hoofd aan het gewei ophouden) Ik vond het een geweldige ervaring om dat eens te mogen zien. De vanzelfsprekendheid en de rust waar alles mee gebeurde maakten duidelijk dat hier op de aloude manier werd geslacht en kwam niet eng of gruwelijk op ons over. Wij vonden het een eer om dat van zo dichtbij mee te mogen maken.
Foto's van het Samen-rendier avontuur, niet voor tere zieltjes.....
centre, waar wij de auto met caravan van de enthousiaste Nederlanders herkenden. In het restaurant kon ik het niet laten om toch nog even voorzichtig te melden dat er wel iets meer gaande was dan alleen oormerken. Na een uurtje moesten we ons losrukken uit een supergezellig gesprek, want we hadden tenslotte nog maar 100 van de 500 km te gaan afgelegd. Wel e-mailadressen uitgewisseld, om de foto's van het hele gebeuren op te sturen!
Zoals ik al schreef was het zeer wisselend weer, wat ons op een gegeven moment tussen de bergen nog een pracht van een regenboog opleverde.
Mo I Rana zijn we helaas alleen door gereden, een indrukwekkend mijnstadje, waar vanaf de mijn een transportband door een tunnel zo'n beetje over/door de hele stad loopt naar de haven. We hadden echter met ons geklets heel wat tijd * verloren* dus konden/wilden we niet meer te lang overal blijven hangen.
We hebben wel een uitzondering gemaakt voor de Laksfossen. Een prachtige waterval, waar de Noren, slim als ze zijn weer een prachtig restaurant bij hebben gebouwd! Tegenover de waterval stond een werkelijk majestueus huis, naar wij vermoeden, het huis van de eigenaar van het restaurant!
Onze wildcount was vandaag inmiddels al indrukwekkend. Vijfhonderd rendieren ( in de kraal) en nog twee kleine kuddes op de hoogvlakte (lucky bastards!) zeven kraanvogels en twee elanden! En al die prachtige beelden van de rit. Nee, mijn boek moest helaas wachten vandaag!
En ik had mijn gewone lens op mijn toestel, dus daar heb ik super heldere beelden van! En toen zag T er nog twee staan, een vrouwtje en een jong, vlak achter ons.
Op deze manier komen we nooit aan op onze camping beseften we, dus zijn we vanaf daar maar braaf doorgereden. Vlak voor Namsos lag onze camping..... en tevens ook het vliegveld van Namsos..... Dus als laatste konden we een * wilde * -cittyhopper- aan onze wildcount toevoegen!!!!
In totaal 10 uur gedaan over de afstand vandaag, maar zoveel moois gezien :-D
Oeff..laatste foto,om stil van te worden!
BeantwoordenVerwijderenMaar door de gezichtjes van de kinderen heeft het ook iets "natuurlijks" (kan het niet anders benoemen...maar iedereen "plakt" er zijn of haar labeltje op)
Lange blog,plezierig gelezen