Dag Zestien

Namsos-Oppdal ( 3-- km) <---- geen zin om op de teller te gaan kijken.......
Vanmorgen moest ik rond een uur of zes naar toilet. Niet de leukste bezigheid, want we zaten er knap ver vandaan, en er stond aardig wat wind. Wel al were volop zon, maar het was toch knap frisjes. De eerste keer dat ik daar tijdens de vakantie last van had. Speelt misschien ook wel mee dat ik nog niet echt makkelijk liep, maar goed, Namsos Airport kwam trouwens ook al op gang. Om zes uur precies steeg het eerste vliegtuig al op. Viel overigens mee hoor, ik hoorde het alleen maar omdat ik toevallig toch wakker was, omdat ik naar toilet moest. Onze * buurman* had hem nl ook om half zes aan horen komen, en dat had ik dus niet! Of zou ik door T's gesnurk eindelijk gehard worden??!?!?!
Vanochtend hebben we lekker op ons gemakje gedaan, om te beginnen de wekker maar eens een uurtje later gezet. Voor de eerste keer om negen uur! We hoefden tenslotte maar ongeveer 305 km te rijden :-P
Ook niet echt een super spannende tocht, het grootste deel voerde ons over de E6, de *snelweg * van Noorwegen. We hebben nog een kleine detour gemaakt rond het Snäsnavatnet ( meer) Want daar zouden bij Bøla waren nog wat rotstekeningen te zien....

Maar deze keer waren ze wel echt indrukwekkend, tenminste het rendier en de beer. De tekening van de man vonden we iets minder, en de vogel wisten we helemaal niet te herkennen. Verder hebben we aan die kant van het meer een super grote groep kraanvogels gezien. Helaas uiteraard weer te ver om te fotograferen, maar we konden er toch wel van genieten. En met dat we met de verrekijker naar de kraanvogels stonden te kijken, viel mijn oog nog ergens anders op, twee arenden! Maar die zweefden ook erg hoog, en zweefden helaas steeds verder van ons weg. Ik heb nog een stipje op de foto staan, maar da's waarschijnlijk meer voor mezelf .

In Trondheim hebben we maar weer een proefje van de civilisatie genomen en hebben een burgertje gehapt bij de BK. Was goed te eten moet ik zeggen ;-)

En even na Trondheim kwam de grootste verrassing van vandaag. Echte Noorse Struts!!! Zomaar in de wei net naast de weg. We moesten natuurlijk verschrikkelijk lachen, omdat we gelijk aan vorig jaar moesten denken. Toen zag ik mijn eerste kraanvogels bij Røros, en gilde enthousiast: 'Kijk daar emoes ehhhh....”En toen bleken het dus kraanvogels te zijn, en beslist geen struisvogels! Maar nu dus wel, tussen de koeien stonden vier heuse struisvogels!

Omdat de reis vandaag iets minder spectaculair was weer heerlijk in Haar naam was sarah kunnen lezen. Bedankt zus, ik ben erg blij met de e-reader. Enige nadeel dat er hier zoveel te zien is, dat ik amper tijd heb om te lezen, maar wat een geweldig boek is dat zeg!

En nu, nu zitten we in Oppdal.... en het.....REGENT!!!! Voor het eerst van de vakantie dat er zolang regen valt. Nou maar hopen dat we het vannacht droog houden..... ( geen toiletgang bedoel ik dan natuurlijk ;-))

Dag Vijftien

Fauske- Namsos ( 501 km)

( dit verslag is misschien minder geschikt voor tere zieltjes, door harde feiten van het leven van de samen op de hoogvlakten van Noorwegen....)
Een heftige dag vandaag. Om te beginnen had ik mijn eerste MHA ( Mega-Hormoon-Attack) deze vakantie. Een leuk bedoelde opmerking van T kwam dan dus ook helemaal verkeerd aan, dus dat was minder. Dan maar even lekker douchen en een klein wandelingetje over de camping en omgeving om even tot mijn zinnen te komen. Zeurend pijntje in mijn linkerkuit, maar ja, je bent de jongste niet meer, dus lekker doorwandelen, dan gaat het vanzelf.....knap, hoorde ik ineens. Een zweepslag, kon gelijk amper meer lopen. Gelukkig was ik nog niet echt ver weg, dus maar gelijk terug naar huisje. Onze medereizigers hadden gelukkig een zwachteltje, zodat ik tenminste iets had om het een beetje te verzachten, want helaas, het is zondag, kan nergens wat kopen.

Zo begon de dag dus, iets minder zullen we maar zeggen. Alles bij elkaar zijn we, ondanks dat we een flinke rit voor de boeg hadden, niet echt super vroeg vertrokken. Half elf was het inmiddels al.

We vertrokken met zon, maar tussen de bergen in de verte zagen we ook flink donkere wolken hangen en zo hebben we de hele dag heel wisselend weer gehad. Zo reden we volop in de zon, om vervolgens een redelijk buitje te pakken. Vandaag zouden we ook de poolcirkel weer kruisen, dus mijn sandalen maar weer opgezocht. Het was er tijd voor!

Op de Saltfjellet (hoog-
vlakte) was ons eerste avontuur. We zagen op een gegeven moment een kraal vol rendieren. En vlak daarbij was een parkeerplaats, dus dat wilden wij wel van iets dichterbij gaan bekijken. Op de parkeerplaats stonden twee enthousiaste Nederlanders, die gelijk richting de kraal wezen: “Daar moet je gaan kijken “zeiden ze, en wij legden uit dat we daar idd voor gestopt waren. Ze waarschuwden wel een beetje op afstand te blijven, want die mensen waren aan het werk, en de rendieren waren al erg opgewonden, en schrokken wellicht van de rode jas. Bovendien was het ook wel een beetje wreed, want de dieren kregen een oormerk, zomaar met een mes sneden ze in het oor dan. Dus ik mijn telelens erop geschroefd, ik wilde natuurlijk niks missen en wij die kant op gelopen. Nou, die mensen ( Samen) vonden het dus absoluut geen probleem dat wij kwamen kijken, en nodigden ons uit om in de kraal te komen kijken. De Samen waren daar idd bezig met lasso's de dieren één voor één te vangen. Toen wij richting kraal liepen kreeg ik al het donkerbruine vermoeden dat er wel iets meer dan alleen oormerken gebeurde, en ja hoor, toen wij in de kraal stonden was er net een rendier gelassoot, en kwam er een tweede man bij, die een mes zo achter het hoofd in de hersenen dreef. Plop zei het rendier, en werd naar de verhoging gesjouwd, alwaar hem vakkundig de keel doorgesneden werd zodat hij daar kon doodbloeden. Niks moeilijk doen, het gebeurde allemaal heel snel en vanzelfsprekend. Er liepen trouwens ook twee kinderen, die overigens wel buiten de kraal moesten blijven, die beiden een kort stuk hout beet hadden, waar ze al perfect de bewegingen van hun vaders (?) mee nadeden. Overigens stonden ze wel bij de dode dieren, en werd zelfs hun assistentie gevraagd bij het de keel doorsnijden van één van de dieren( zij moesten het hoofd aan het gewei ophouden) Ik vond het een geweldige ervaring om dat eens te mogen zien. De vanzelfsprekendheid en de rust waar alles mee gebeurde maakten duidelijk dat hier op de aloude manier werd geslacht en kwam niet eng of gruwelijk op ons over. Wij vonden het een eer om dat van zo dichtbij mee te mogen maken.
Foto's van het Samen-rendier avontuur, niet voor tere zieltjes.....

Ietsje verder was het polar-
centre, waar wij de auto met caravan van de enthousiaste Nederlanders herkenden. In het restaurant kon ik het niet laten om toch nog even voorzichtig te melden dat er wel iets meer gaande was dan alleen oormerken. Na een uurtje moesten we ons losrukken uit een supergezellig gesprek, want we hadden tenslotte nog maar 100 van de 500 km te gaan afgelegd. Wel e-mailadressen uitgewisseld, om de foto's van het hele gebeuren op te sturen!
Zoals ik al schreef was het zeer wisselend weer, wat ons op een gegeven moment tussen de bergen nog een pracht van een regenboog opleverde.
Mo I Rana zijn we helaas alleen door gereden, een indrukwekkend mijnstadje, waar vanaf de mijn een transportband door een tunnel zo'n beetje over/door de hele stad loopt naar de haven. We hadden echter met ons geklets heel wat tijd * verloren* dus konden/wilden we niet meer te lang overal blijven hangen.
We hebben wel een uitzondering gemaakt voor de Laksfossen. Een prachtige waterval, waar de Noren, slim als ze zijn weer een prachtig restaurant bij hebben gebouwd! Tegenover de waterval stond een werkelijk majestueus huis, naar wij vermoeden, het huis van de eigenaar van het restaurant!

Overigens hadden we onderweg al weer wat kraanvogels gezien. Vrij dicht langs de weg, die daar echter toch wat aan de drukke kant was om te stoppen. Maar na de waterval zagen we iets waar we het niet voor konden laten om te stoppen. Twee elanden!!! Uiteraard konden we niet gelijk in de ankers, dus klein stukje verder gestopt, gekeerd, en ja hoor, ze stonden er nog. Twee mannetjes deze keer! Eerst maar gewoon foto's genomen met de lens die erop zat, niet de tele helaas.... Maar goed, we moesten toch weer om keren, want anders kwamen we nooit waar we heen moesten, en toen we dat gedaan hadden stonden ze er nog steeds. Telelens erop, en lekker fotograferen.

De dieren waren knap nieuwsgierig en bleven ook lekker staan om ook naar ons te kijken. Toen er nog een camper keerde en ook kwam fotograferen werd het ze toch ineens wat te veel en verdwenen ze op gestrekte poten in draf het bos in.

Inmiddels was het al weer richting avond aan het gaan, en dan worden de watertjes in Noorwegen glad, strak en spiegelend. Zo kwamen we langs een meertje dat bijna surrealistische beelden gaf, zo strak weerspiegelde het de bergen en de wolken.
Onze wildcount was vandaag inmiddels al indrukwekkend. Vijfhonderd rendieren ( in de kraal) en nog twee kleine kuddes op de hoogvlakte (lucky bastards!) zeven kraanvogels en twee elanden! En al die prachtige beelden van de rit. Nee, mijn boek moest helaas wachten vandaag!

Plotseling ging T weer in de ankers. In de berm, vlak bij stond weer een eland! In de eerste instantie liep hij ( of zij) een stukje weg, maar toch ook nieuwsgierig, dus draaide zich om en ging op zijn gemakje naar ons staan kijken
En ik had mijn gewone lens op mijn toestel, dus daar heb ik super heldere beelden van! En toen zag T er nog twee staan, een vrouwtje en een jong, vlak achter ons.

Dus toch nog maar een keer de telelens erop, en weer lustig er op los klikken, en sowieso genieten van die mooie dieren. Ook deze dieren verdwenen weer tussen de bomen, maar moeders bleef ons daar nog een poosje staan begluren, waarschijnlijk om zeker te weten dat we niet echt gevaarlijk waren.
Op deze manier komen we nooit aan op onze camping beseften we, dus zijn we vanaf daar maar braaf doorgereden. Vlak voor Namsos lag onze camping..... en tevens ook het vliegveld van Namsos..... Dus als laatste konden we een * wilde * -cittyhopper- aan onze wildcount toevoegen!!!!

In totaal 10 uur gedaan over de afstand vandaag, maar zoveel moois gezien :-D

Dag Veertien

Sortland- Fauske ( 275 km)

van Sortland naar Fauske kun je op verschillende manieren doen. *Gewoon* over de E 6, dat is het snelst en goedkoopst, of over de Lofoten, da's een stuk trager en duurder, maar ook wel veeeel mooier. Omdat je als je over de Lofoten gaat nl twee ferries moet hebben. En de pest is ook, dat die ferries bepaalde tijden varen, dus je niet zomaar een end weg kan rijden. We hadden donderdag al uitgerekend, dat als we over de Lofoten wilden, dat we dan wel heel erg vroeg op moesten, dus donderdag eigenlijk min of meer besloten: óf vrijdag de walcissafari, óf lekker de Lofoten verkennen, en zaterdag een rustig reisdagje maken. Zo'n walvissafari is al vermoeiend genoeg. En dat was ook zeker waar, ik was versleten.

Maar ja, zoals ik al schreef, het leed was snel geleden toen ik eenmaal weer op de wal stond, dus vol goeie moed op tijd naar bed gegaan en toch maar die wekker op half zes gezet. En zowaar, ik sprong vrij energiek mijn bedje uit. Dus zijn we vandaag toch over de Lofoten gereden.

Zeer de moeite waard, wat een prachtig eiland zeg!

Ik hou het bij wat foto's, al hebben we zat leuke dingen gedaan. Lekker verse taartjes gegeten bij een bakkerij in Svolvaer, een vikingmuseum á la archeon bezocht en prachtige wegen gereden.

Dag Dertien

Sortland-........ (208 km)

Vandaag zou de dag der dagen moeten zijn.... Tenzij het weer meewerkte. we hadden ons ingeschreven bij de walvissafari in Stø, maar moesten 's morgens nog even bellen of het wel doorging, ivm met de verwachtte harde wind. Dat kon pas om negen uur, maar we wilden natuurlijk zo ontzettend graag op walvisjacht, dat we om even half negen Andenes al gebeld hebben ( die waren vroeger open) Jazker voeren ze uit...We konden op de wachtlijst ( shitttt vol :-( ) Met hoeveel? Twee? Ow daar hadden ze nog precies plaats voor, dus we konden mee!!!!

Maar ja, we stonden ook nog bij Stø ingeschreven. Dus toch even tot negen uur gewacht, en naar Stø gebeld. nee, die voeren vandaag helaas niet uit. Wind??? Nee, er waren niet voldoende passagiers... Ja raar hè, als je iedereen op donderdag verteld dat er voor vrijdag te harde wind voorpspeld wordt. Maar goed, whatever, wij hadden toch een plekkie op de boot in Andenes, dus maar snel in de auto gestapt en op naar Andenes.

T had wel al verschillende walvissafari's gedaan, maar nog nooit met een zonnetje, dus stond hem ook weer een nieuwe ervaring te wachten.Het was nl stralend weer. Bij Andenes aangekomen even betalen, en dan word je in groepen voor verschillende talen ingedeeld en word je meegnomen door het centrum. Daar krijg je oa een walvisskelet te zien, en wordt er het eea uitgelegd over walvissen, en welke er verwacht worden te zien. Was overigens heel interessant. De onderkaak van de potvis is eigenlijk alleen maar een soort antenne. Zijn tanden hebben niets met eten te maken. En zo dus nog wat meer wetenswaardigheidjes gehoord. ow ja, het leukste vond ik nog wel de latijnse naam. Physeter Macrocephalus, waarvan het laatste letterlijk groot hoofd ( hersenen)  betekend!

En toen was het richting de boot.Spannend, spannend. Nou heeft Andenes een 98% succesgarantie, en als je niks ziet mag je de volgende dag nog een keer komen, maar ja, dat konden wij niet, want de volgende dag moesten wij weer door naar ons nieuwe adres, duzzzzz. Enigzins spannend was het wel.

Het was zalig op de boot, helemaal niet koud, zo achterop was het in het zonnetje zelfs lekker warm. na ongeveer een uurtje varen waren we op de * whalegrounds* Daar kregen we te horen dat we allemaal naar de *puf* moesten uitkijken, en als iemand die zag, dan hadden we ongeveer 10 minuten om er te komen. Zo lang blijven ze boven, voor ze weer gaan duiken, en je de *flukeshot* ( foto van de staart) kunt maken.

Na ongeveer een half á een uurtje zagen we de eerste puf. helaas was die te ver weg om te bereiken, dus nog maar even doordobberen.Langzaam maar zeker begon ik me steed minder happy te voelen. De zee was toch ietwat onrustig, en dat is een beetje een understatement, want we gingen ( ook al tijdens de vaart) op en neer als een kermis attractie. Nou is een kermis attractie harstikke leuk, maar als je er drie uur in zit wordt het toch stukken minder.

Onze gids had echter gemeld dat er vier walvissen ( met de hydrafoons) waargenomen waren, dus er zou zeker en vast nog een volgende sighting plaats vinden. En ja, hoor, vlak bij de boot zelfs, daar was de puf.

 Eerst wat foto's van de rug

en de puf ( die overigens van een potvis goed te herkennen is, omdat die naar links blaast)

En vervolgens de *Fluke*

En toen sloeg het noodlot toe.Na drie en een half uur varen werd ik zeeziek. En niet zo'n beetje ook. Niet dat ik veel in mijn maag had, maar alles wat er in zat lag al rap over boord. Niet jofel hoor, jeetje wat was ik misselijk. Maar na het spugen werd het wel weer ietsje beter. Dus maar weer uitkijken naar pufs. Maar ja, als je een keer of zes geslikt te hebben zat er inmiddels weer iets ( ja stelt niks voor, maar toch....) in mijn maag. En daar stond ik weer, mijn maag overboord binnenste buiten te keren. T had overigens nergens last van die heeft prima zeebenen!

Maar net nadat ik dus mijn maag binnenste buiten gekeerd had zag ik hem, de volgende puf!!! "Overthere!!" gilde in enthousiast. En ja hoor daar was de tweede. Nou hadden ze in het centrum uitgelegd dat de walvissen goed te herkennen zijn, want de staarten zijn allemaal verschillend, zoals vinger afdrukken, en we konden inderdaad goed zien dat deze anders was. Door mijn misselijkheid heen heb ik toch nog foto's kunnen maken.

Deze lag zo prachtig, dat je tijdens zijn pufs regenbogen zag!

En mijn *Fluke*shots waren schitterend deze keer, daarom twee!

Net uit het water, met een mooie waterval......

En duidelijk te zien dat het een andere was.....

Maar ondertussen had ik het helemaal gehad. Ik werd er echt niet lekkerder op. Nog eens spugen, terwijl je niks meer hebt.... In het introductie praatje was verteld dat als je last van zeeziekte zou krijgen wat het beste plekje op de boot was, dus ben ik daar maar heen gegaan. Niet dat het er daar beter op werd, maar daar kon ik in iedergeval zitten en dan ging het wel ietsje beter. Wat mij betreft was de tocht geslaagd en konden we terug gaan, maar ja, ze wilden erg graag die vierde nog zien....Dus hebben we nog een poos daar rond gevaren, en de vierde is ook nog waar genomen, T heeft hem ook nog gezien, maar ook die was eigenlijk te ver voor een foto, dus die hebben we dan ook niet.

En toen gingen we eindelijk terug richting haven, Maar we waren een lekker stukje *afgedreven*, dus de terugvaart duurde helaas ietsje langer dan een uur. Alles bij elkaar hebben we vijf en een half uur gevaren, waarvan de laatste twee uur niet echt super lekker voor mij waren.

ow ja, als de terugvaart begint, komt ook de traditionele maaltijd die je nog aangeboden krijgt op de vaart nog aan bod. Vissoep. jammie, daar had ik trek in zeg.....NIETTTTT. Ik dacht nog, "Misschien helpt het als ik een droog broodje eet"maar meer dan één hap kreeg ik niet eens weg, en die heb ik overigens ook weer aan de vissen/zeemeeuwen teruggegeven.

T maar zeggen:" Joh, als je aan land komt is alles weer goed' "Ja hoor", dacht ik, morgen beter, maar onze ervaringsdeskundige had gelijk. Eigenlijk gelijk al toen ik weer aan land stond ging het stukken beter, en zo hebben we zelfs nog in een restaurant zitten eten. Want eigenlijk hadden we dus alleen maar ontbeten!

Dat restaurant, daar vertel ik later nog wel over. Ik maak nog een vakantiespecial, met allerlei leuke en gekke dingetjes die ik in de gewone verslagen nog niet gemeld heb. Maar dat doe ik als ik weer thuis ben.

Dag Twaalf

Sortland-Andenes-Stø-Nyksund ( 350 km)

Tja, hoe schrijf je een verslag als je eigenlijk een beetje van slag bent...... beetje teleurstelling vandaag. Schitterend weer toen we op stonden. Strak blauwe hemel. Lekker ( nou ja lekker, daar verschillen de meningen dus over....:-P) gedoucht, en na het ontbijt snel op weg naar Andenes.Kwart voor elf,we waren mooi op tijd, dachten we.... Nee hoor. De meneer met de geitensik achter de desk vertelde ons dat er vandaag geen tweede boot meer ging, geen hoogseizoen hè, en de eerste boot was dus om tien uur uitgevaren. Alsof wij dat moesten weten. Ja, morgen ging hij wel om één uur. Gelukkig stonden er nog twee mensen voor lul. Niet leuk voor hen natuurlijk, maar dat verzachtte voor ons de pijn een beetje .

Toen zijn we langs de ander kant van het eiland op ons gemakje terug gereden, om vervolgens door te rijden naar Stø, de andere plaatst vanwaar walvisvaarten, ehhh safari's, gaan.Om in iedergeval voor morgen iets vast te leggen. Daar hoorden we echter dat er morgen erg veel wind verwacht wordt, en dat ze niet uitvaren....:-S Pffff dat was wel even een teleurstelling. Ook vertelde die knul in Stø dat de boot van Andenes terug gekomen was vanwege * zwaar weer*. Mmmm, nou ja, we hebben ons toch op de lijst laten zetten en bellen morgen. Voorspellingen komen toch niet altijd uit, toch?!?!?!

De reis van Andenes terug, aan de andere kant van het eiland, over de kustweg was trouwens prachtig. Ik heb daar nog een foto gemaakt van een paar zwanen, van die met gele snavels. Later zagen we hele groepen van die zwanen, dus dat was wel lachen. Beetje net zoals met de rendieren. Eerst ben je opgetogen dat je een stelletje ziet en dan zijn ze niet meer te tellen! Verder heb je op dat eiland ook diverse prachtig gelegen begraafplaatsjes. En daar waar ik de zwanen gefotografeerd heb, was een schijnbaar heel oud plekje. Dat leken wel Keltische grafkruizen.

Na Stø zijn we nog naar Nyksund geweest. In de jaren zeventig is dat dorpje soort van opgehouden te bestaan, omdat de visserij doodbloedde omdat de haven te ondiep was om met de moderne boten door te komen. Er is nog geprobeerd om nertsen te fokken, maar ook dat mislukte helaas. Toen zijn de mensen daar weggetrokken, hun huizen lieten ze gewoon voor wat het was. Heel lang is het een spookstadje geweest, tot er een paar kunstenaars zich vestigden. Nu is er inmiddels al weer het eea opgebouwd, en zitten er wat hotelletjes/caféetjes. Daar hebben we in een gelegenheid koffie met wat lekkers genuttigd.

De * waardin* was een Duitse, en aardig spraakzaam. Zij wees ons om te beginnen op een zeeotter, die zich te goed deed aan een dode zeemeeuw. Weliswaar in een holletje, dus niet echt super te zien, maar we hebben hem gezien. Later kwam hij het haventje nog inzwemmen, en hebben we hem beter kunnen zien.

Verder vertelde ze, als het morgen met de walvisvaart niet zou gaan lukken dat er ook een leuk boottochtje te doen is vanaf Myre. Dus, als de tocht der tochten morgen niet gaat lukken, hebben we in iedergeval nog een alternatief.

Let op het weggetje, daar links tegen de berg geplakt......

 

Dag Elf

Krokelvdalen ( Tromsø)- Sortland ( 407 km)

Eigenlijk hadden we dus nog een dag en nacht in Tromsø, maar we zijn dus toch maar vast doorgereden. Het was een lange reis vandaag. Tenminste, zo leek het in ieder geval wel. We zijn dan vanmorgen wel erg op ons gemakje vertrokken. Ik had nog internet, dus ook mijn verslagen nog even op mijn blog gezet, en zo gingen we ook niet echt vroeg weg. Het was een echte Noorse route vandaag. We hebben er zo'n beetje 6 á 7 uur over gedaan, zonder echt uitgebreid te stoppen onderweg.

We zijn nog wel bij een Samenverkooppunt/cafe gestopt. Ik heb daar een mooi Noors vest gekocht, die waren daar zowaar te betalen! Ook hebben we er koffie met een wafel genomen. De koffie mochten we zelf inschenken uit de geblakerde pot die bij het vuur stond, en de wafel was deze keer niet met room en jam, maar we kregen hem ogenschijnlijk * droog* Dat was dus ogenschijnlijk, want hij was dubbelgevouwen, en en zat volgens goed Samen gebruik ( je moet voedzaam eten) een dikke plak Gudbrandsdaler tussen. Gelukkig merkte ik dat nog precies op tijd en konden we hem er tussen uit peuteren, zodat we de wafel alsnog konden nuttigen. Ik lust veel van de plaatselijke keuken, maar daar valt Gudbrandsdaler ( soort geitenkaas) niet onder!

Verder was het onder het stralende zonnetje een prachtige reis. Helaas geen wild gezien. Wat aalschovers, maar die zien we thuis genoeg ( hoezo blasé?!?!?!)

We kwamen hier net even voor zeven aan, en moesten toen dus nog voor een slaapplek zorgen. We zijn eerst maar gelijk doorgereden naar de camping. Eens kijken of ons huisje al beschikbaar was. Bij de receptie stond een wat oudere mand, die niet tot nauwelijks Engels sprak. Wat hij er precies van begreep was ook niet duidelijk, maar uiteindelijk is het dan toch gelukt. We hebben het huisje voor een extra nacht gekregen. Wederom een poppenhuisje, het gaat wennen.

Snel het stadje/dorp in om nog wat boodschappen te doen. Hier in Noorwegen hebben ze ruime openingstijden van de winkels, soms zelfs dagelijks tot elf uur! Dat was hier niet het geval, maar wel tot acht uur, dus ruim op tijd om nog wat inkopen te doen. En daar lag hij, de laatste Nystekte Kyling. T heeft er al de hele vakantie naar uitgekeken ( ik ook hoor ;-)), en eindelijk, daar zagen we hem dan, dus gelijk ingepikt!

Uiteraard kun je niet alleen op Nystekt Kyling leven, dus hebben we er als voorgerechtje Innbakt Scampi med Kvitløk bij genomen, en bij de Nystekt Kyling hebben we Pytt i Panne- Ost & Skinke gegeten. Bereid op de wokplaat uiteraard. Kortom, een feestmaal. We boffen overigens nog steeds verschrikkelijk. Omdat het weer zo mooi blijft, kunnen we de wokplaat iedere keer lekker buiten zetten. Want om dat in het huisje te doen.... dat lijkt me toch echt minder.

Overigens is dit de minst gefaciliteerde camping tot nu. Er is wel een gezamenlijke kookruimte, als je dat hokje waar twee dubbele kookplaten en een magnetron en twee afwasbakken zijn zo mag noemen. Helemaal geen pannetjes/borden/bestek ed aanwezig, er staan daar een paar tuintafels en stoelen, maar echt ruimte om dan binnen te gaan zitten zou het slecht weer zijn, is er ook niet. De douches zijn duur en niet echt super comfortabel, één dikke straal die de omgeving meer nat maakt dan degene die aan douchen is. Maar goed, tis vakantie, dan hoor je een beetje af te zien ;-) ( des te meer apprecieer je de luxe die je thuis hebt weer, dan mis je de mooie omgeving minder.) Overigens zitten we ook ver, heel ver van de toiletten vandaan.......

Dag Tien

( matige internetverbinding vandaag,

dus helaas kan ik geen foto's uploaden....)

Alta- Krokelvdalen ( Tromso) ( 431 km)

T was not a happy camper vanmorgen. Er was nl maar één douche op alle cabins. Nou ja, één voor de mannen, en één voor de vrouwen. Ik had weer eens mazzel, er was niemand, en terwijl ik op toilet zat ( ik had wel al mijn spullen in de doucheruimte geparkeerd) kwam er wel iemand binnen, maar die ging gelukkig ook eerst naar toilet, dus ik hoefde niet te wachten. Bovendien hoef ik me als vrouw gelukkig ook niet te scheren, zodat je nog een poosje inde ruimte staat waar iedereen de deur open gooit nadattie heeft zitten ….. Nou ja, je snapt het wel. Ik heb me maar nuttig gemaakt door het ontbijt klaar te zetten, zodat ik T wel een lekker kopje koffie aan kon bieden toen hij terug kwam van zijn douche-avontuur.

Het begint gewoon te worden. Vanmorgen was het bewolkt en grijs, maar in de loop van de reis kwam het zonnetje weer uitbundig tevoorschijn. Het was een schitterende reis vandaag langs diverse fjorden. Eerst dus het Altafjord, en daarna langs het Langfjord. We hebben voor de * lange* route gekozen. Je kon met twee ferries een goeie honderd km * afsnijden*, maar het was zulk prachtig weer dat we dat niet hebben gedaan. Na het * stadje* Djupvik kom je langs het Lyngenfjord, en heb je een prachtig uitzicht op het Lyngenschiereiland. En dat is ook werkelijk wonderschoon. Op de punt van dat schiereiland staan nl ene paar prachtige bergen, met van die echte bergpunten en eeuwige sneeuw. Daar hangen dan ook heel mooi wolken boven, adembenemend!

Vanavond hebben we voor ons diner de hand weten te leggen op de laatste Kapteinens Fylte Rödspette als voorgeecht, en als hoofdgerecht hebben we een thaise maaltijd op de wokplaat gemaakt: Til Woksteking: Risnudler, Scampi, Grönsacker & Autentisk Woksaus. Die Noren weten wel wat lekker eten is hoor, en die wokplaat heeft zijn geld ook wel opgeleverd!

We zitten hier trouwens op een pracht camping, pal aan het fjord, de zon begint onder te gaan, het uitzicht is geweldig. Eigenlijk hebben we hier twee dagen, maar we hebben besloten morgen al door te gaan naar de volgende overnachtingsplaats. Vanuit daar kunnen we nl de walvissafari doen, en t/m vrijdag wordt heel redelijk tot goed weer voorspeld. Daarna moeten we nog maar zien, en bovendien zitten we hier vrij ver van de * bewoonde* wereld vandaan, dus als we hier een leuk uitstapje willen maken, moeten we al heel wat km's maken. Dé attractie van hier, een zwembad met glijbaan en dus uitzicht over het fjord is toch al gesloten vanwege de temperaturen, dus slaan we hier maar een dagje over, en gaan we gelijk door naar Sortland, zodat we min of meer verzekerd zijn van de walvissafari.

Dag negen

( matige internetverbinding vandaag,

dus helaas kan ik geen foto's uploaden....)

Honingsvag- Alta ( 224 km)

Vandaag weer een super dag. Op de Noordkaap was het weer niet echt geweldig, dus zijn we niet meer terug gegaan van onze camping naar de Noordkaap. Bij de beschrijving van vandaag stond dat er bij Alta, onze uiteindelijke bestemming, rotstekeningen te bewonderen waren, en daar wilden we dan liever onze tijd in steken.

De weg naar Alta ging voor een groot deel terug over het stuk dat we gisteren al gereden hadden. Maar na de tunnel hadden we deze keer schitterend weer. We zaten blijkbaar aan de goede kant van het Porsangerfjord. Aan de andere kant hing zo te zien een flinke mist. De rotsen langs het Porsangerfjord bestaan uit leisteen, en dat is schitterend om te zien. Je kunt de lagen zo mooi zien, en hier en daar hangen de stapels stenen heel vreemd tegen elkaar. Of het een rommelige opbergplaats van lagen steen is.Af en toe een soort *grotje * ertussen, en de verschillenden lagen hebben soms verschillende kleuren of vormen. Ik raakte niet uitgekeken ( geen boek dus deze reis ;-))

Uiteraard hebben we weer zat rendieren gezien. Op andere plekken dan gisteren, zodat je goed kunt zien dat ze echt vrij rond trekken. De grote kudde die we gisteren aan het water gezien hebben was nu helemaal verdwenen. Op weg naar Alta ook nog over een hoogvlakte gereden, waar de rendieren weer op heel andere plekken zaten. Van hoog op de bergkammen tot in de watertjes die het lagere land zo af en toe onderbreken. Ondanks de toch niet super hoge temperaturen gewoon lekker helemaal in het water.

Onderweg ook nog de Samenkerk gezien bij ….....Stond in de reisbeschrijving netjes beschreven, maar het kerkje staat dus echt in the middle of nowhere, je zou er echt zo aan voorbij rijden! Maar goed, dat is dus het kerkje waar de Samen bij elkaar komen.

En dan de rotstekeningen, of meer carvings bij Alta.... Tja, wij werden er eerlijk gezegd wat lacherig van. Heel oneerbiedig natuurlijk, want ze zijn tussen de 2500 tot 6000 jaar oud. Maar ja, ergens lijken ze gewoon een beetje nep. Met de beschrijvingen erbij van : “Het zou dit of dat kunnen zijn”en bij een grasveldje: “Hier ziet U duidelijk in de verlaging van de grond dat het een prehistorische woning is geweest....” Hmmmm ehhhh, ja, heel duidelijk. De tekeningen zijn trouwens in de rotsen uitgehouwen, dus niet wat je bij rotstekeningen in grotten vaak ziet, met de kleurtjes. De mensen van deze tijd hebben ze een kleurtje gegeven zodat ze beter te zien zijn voor de toeristen. Overigens zijn deze rotscarvings pas in 1973 * ontdekt*, en in 1986 op de Unesco lijst van wereld erfgoed terecht gekomen. En wat de beschrijvingen betreft. Soms zag ik er heel andere dingen in dan er beschreven werd. Maar ja, da's interpretatie zullen we maar denken dan. Het was alles bij elkaar een super wandeling, want het was wel weer toppie gedaan, dat dan weer wel.

En na deze prehistirische trip zijn we maar boodschapjes gaan doen. Ons brood was op, en we hadden ook nog niets voor het avondeten. Heerlijke lapjes vlees gekocht, wat sla en wat aardappeltjes, en zo konden we voor ons nieuwe poppenhuisje een heerlijke maaltijd bereiden. En dit is echt een Noors poppenhuisje, met gras op het dak en al.

Echt weer mazzel natuurlijk, want het was werkelijk schitterend weer. Gelukkig maar, want dit huisje is echt nog kleiner dan in Skoganvarre, en binnen eten had best wel eens problematisch kunnen zijn. Nou het eten dan misschien niet, maar het klaar maken zeker wel! Maar dat was dus niet nodig, want het was schitterend weer. En zo zit je dan, zo'n 200 km van de Noordkaap vandaan, heerlijk om half zeven buiten te eten!
Toen we bijna klaar waren met eten schoof er een wolk voor de zon, en toen was het snel over met de pret. Want dan blijkt het echt maar 13 graden te zijn. Dus zitten we nu lekker binnen, en gaan we zo, als ik klaar ben met mijn verslag nog gezellig een filmpje kijken..............

Dag Acht

Skoganvarre- Honingsvag ( 285 km)

Vandaag een verslag van tijdelijk twwotn!

Gisteren was de reis dus eigenlijk een beetje saai, en heb ik ook een flink stuk van mijn laatste Percy Jackson boek uitgelezen ( dank vriendin, voor de boeken, en zus, voor het lenen van de e-reader!) Op zich geen straf hoor, de boeken zijn leuk geschreven, en erg spannend, dus ik wil best graag verder lezen, maar daar is vandaag niets van gekomen!

Zo * saai* als het gisteren was, zo leuk en veel te zien was er vandaag weer. Om te beginnen de rendieren. Jeetje, dachten we eergisteren veel rendieren gezien te hebben, niet dus! Vandaag spande echt de kroon. Die dieren blijken dus dol op de zee te zijn, want op alle strandjes en uiterwaarden langs het fjord stonden er wel een paar tot hele grote kuddes aan toe.

Wederom prachtige foto's gemaakt, ook van hele oude dieren. Sommigen hadden een gewei zo groot dat je je afvraagt hoe ze hun kop nog rechtop kunnen houden. Vandaag ook helaas twee dode rendieren gezien. De * locals* hebben het allemaal niet zo op de rendieren, dá hebbie alleen ma lást ván zouden ze zeggen als ze Utrechts spraken, maar ja, wij softe stadse lui...remmen voor ieder rendier. Overigens, voor degene die het niet weten, rendieren zijn sort of de koeien van het uiterste noorden, met dat verschil, dat ze niet netjes in de wei lopen. Alle rendieren zijn wel van iemand, maar zomers lopen die dieren gewoon lekker overal hun buikje rond te eten.

Nou is dat in Noorwegen sowieso heel normaal, ook de koeien en de schapen worden 's zomers de berg opgejaagd, en tegen de winter ( dat is dan in september in deze streken) worden ze weer uit de bergen geplukt, en dan gaan ze op stal. Behalve diegenen die opgegeten worden dan! Ook hier kwamen we de loslopende schaapjes tegen.

Die overigens ook lang niet zo dom zijn als ze eruit zien. Kwamen wij achter toen we een kleine kudde lieten oversteken, en opzij keken in het bushokje. Daar stonden prinsheerlijk twee schapen lekker te schuilen tegen de regen, en één lag er zelfs lekker op het bankje. Waarom buiten in de regen lopen als je lekker droog kan staan?!?!?!

Verder hebben we ook nog een zee arend gezien! Wel met behulp van de verrekijker, want hij zat hoog, hoog in de lucht, maar het was er wel degelijk één.

Na een hele dure tunnel ( bompenger!- op zich niet zo heel erg vreemd dat er betaald moet worden. Deze tunnel is acht km lang en loopt 204 meter onder de zeespiegel.) kwamen we dan aan op Mageroysa. Het Noordelijkste eiland van Noorwegen . En begon de dag met (mot)regen, hier scheen de zon inmiddels weer! Niet echt super enthousiast, maar hij was er! Omdat we deze dag niet zo heel veel km gereden hadden waren we lekker op tijd, en zijn we gelijk doorgereden naar de Noordkaap. Ow nee, eerst nog langs Skarsvag, het noordelijkste vissersdorpje ter wereld.

Daar kon je nl ook nog naar de Kirkeporten, een indrukwekkende boogvormige rotsformatie, vanwaar je zicht hebt op de Noordkaap. Alleen..... daar moest je nog drie kwartier voor wandelen.... dus bij de Kirkeporten zijn we niet gekomen. We zijn maar doorgereden naar de Noordkaap. Op zich maar goed, want daar is zat te doen om je een flink poosje te vermaken.

Overigens heb ik vanmorgen mijn sandalen maar ingeruild voor ietsje warmer schoeisel, maar T is onveranderlijk in zijn korte broek de auto ingestapt. We zijn toch op zomervakantie! Maar goed, op de Noordkaap was het dus maar 7 graden.... Maaaaaaar, bikkel, ik heb een foto van hem onder de bol, in zijn korte broek. We hebben verschrikkelijk gelachen. Allemaal mensen, met dubbel dikke jassen, mutsen op, handschoenen, waarschijnlijk extra gekocht bij de Noordkaapshop, en nog kleumen, en T stond daar in zijn korte broek!

Het was niet zo heel erg druk bij de bol, toen wij er waren, en een paar Italianen waren zeer dankbaar dat ik hun samen op de foto wilde nemen onder de bol. Uiteraard hebben ze dan ook ons saampjes gefotografeerd. En we hebben zo'n lol met hen gehad. Toen T zijn trainingsbroek uitdeed om in korte broek op de foto te gaan kwamen ze niet meer bij, en mocht ik uiteraard zijn muts even lenen, voor mijn * kleum-foto*

Op de Noordkaap ook onze kaarten gelijk geschreven. Dan krijgt iedereen een kaart met een poststempel van 71 graden Noord erop! Of zoiets dergelijks.

Om onze dag compleet te maken zijn we maar lekker uit eten gegaan, want ons huisje is weer erg * basic*, Er staan bedden, een ijskastje, een tafel met een ronde zitbank erbij en dat is het wel zo'n beetje. We waren in een leuk restaurant terecht gekomen, waar ik weer voor een local specialité heb gekozen als voorgerecht, nl Sprostekte Torsketunger, serveres med remulade og thai sweet chilisaus. Ik kan het aanbevelen, het was erg lekker! T heeft voor het kingcrab voorgerecht gekozen, en als hoofdgerecht had hij een pizza, waar ze hier in Noorwegen erg goed in zijn, en ik had een halfpounder ( dus geen quarterpounder zoals bij de Burger King!) En die was me toch lekker!!! We hebben maar geen toetje meer genomen, je kon mij sowieso eigenlijk al naar huis rollen!

Dag zeven....vervolg

…....Het heet trouwens geen kookwonder, maar het serveerwonder. Ikzelf was deze keer natuurlijk het kookwonder. Want in ons poppenhuisje was ik natuurlijk deze keer het kookwonder! De maaltijd is met wat kunst en vliegwerk uitstekend gelukt. Eerst water koken in pannetje en waterkoker, zodat het serveerwonder zijn gang kon gaan. Toen de gehakt gebraden in de enige koekenpan die er stond, die echter niet groot genoeg was om de saus in te maken. Dus wel uitjes en champignons erbij gedaan, maar daarna deze pan weer opzij gezet ( we hadden maar één pit) en een ander pannetje met het water en zakje saus laten koken. Toen dat zover was, de gehaktmix erbij gegooid, en tegen die tijd was het serveerwonder klaar om te serveren. Het voelde heel erg als “vadertje en moedertje spelen”, maar we hebben prima gegeten.

Na het eten hebben we nog een film gekeken en toen was het al weer hoogste tijd om onder de wol te kruipen!

Dag Zeven

Muonio – Skoganvarre ( 343 km)

Vanmorgen heerlijk ontbeten in het hotel. In Finland is het wel een uurtje later, dus moesten we voor onze tijd best bijtijds op. Geen probleem, ik was toch al wakker. Wat reis betreft was het vandaag een beetje een saaie dag. Het stukje Finland en Noorwegen wat we vandaag hebben gehad was vrij constant. Veel bomen, hier en daar een watertje, en ene lange, lange weg. Weinig wild gezien ook. Vijf rendieren, en één eekhoorntje. Ow ja, in de verte op een meertje zagen we ook nog een zwarte zwaan, en dat kwam voornamelijk omdat iemand met een hele grote lens * iets* stond te fotograferen.

Overigens waren we de grens tussen Finland en Noorwegen ineens bijna * zomaar* over. Geen borden: “Nu ga je richting Noorwegen”, maar pats, zomaar ineens een scheiding in de weg en ene bord : Iets aan te geven links, niks aan te geven rechts Dus zijn we maar rechts gegaan en konden we zo doorrijden.

In Kautekeino zijn we nog langs de beroemde zilversmid geweest (Juhls' Silver Gallery), maar dat was wel erg toeristisch, en bovendien niets van mijn smaak. Wel nog even geld gepind in die * stad*, want dat is natuurlijk wel makkelijk als we betaalmiddel hebben. In Karasjok hebben we wat proviand ingeslagen en zijn we maar doorgereden naar de camping. Het was niet echt lekker weer om buiten te picknicken, want de temperatuur is inmiddels gedaald tot 9 graden.

En het leukste van de dag was dus de camping. We zitten nu echt in een poppenhuisje Stel je de ouderavonden van groep één en twee voor, en dan T op zo'n soort stoeltje. Dan heb je wel ongeveer het beeld. En verder is dit dus het soort huisje wat ik me voorgesteld had bij de hyttes. Eén kookplaatje, en er staat nog een koekenpan ( waarschijnlijk vergeten door een andere camper) en that's it. Duzzzz vanavond komt het kookwonder van stal, want we hadden voorraden ingeslagen voor de fuseli.....

wordt vervolgd........

Dag Zes Elämä on Mahtavaa!

Kronogard- Muonio ( 410 km)

Vandaag hebben we Zweden achter ons gelaten. Nou ja, het grootste deel van de reisdag ging nog wel door Zweden natuurlijk, en het belangrijkste, we moesten eerst de poolcirkel nog passeren, of de Napapiiri zoals de Sami ( zoals de Lappen officieel  heten) zeggen. En dat hebben we in stijl gedaan. We hebben allebei geplast op de poolcirkel. Ehhh, nou ja, gewoon in een toilet in een restaurant op de poolcirkel natuurlijk, zulke barbaren zijn we nou ook weer niet! Ik heb zelfs nog even poolcirkel gespeeld. Toch wel vreemd hoor, het idee dat je op de poolcirkel staat, in je t-shirt, want het is nog steeds schitterend weer hier. Wel de koudste dag tot nu toe, maar 17 graden.....

Vandaag stond er wat bezienswaardigheden betreft niet zo heel veel op de route, maar uiteraard gingen we nog dieper de binnenlanden van Zweden in, en daarna dus Finland, dus nu wilden we echt wel eens wat wild zien. Onze Nederlandse * reisgenoten* hadden eergisteren al rendieren gezien, en wij helemaal nog geen. Wel elanden, en zij niet. Maar goed, de rendieren zijn stukken talrijker, dus nou zouden we technisch gesproken toch echt wel wat moeten gaan zien. Het eerste wat we zagen was trouwens geen rendier maar een korhoen(? Als ik het goed heb....)Ze stond vlak langs de weg, met uitgestrekte hals te kijken. Gelukkig was het daar rustig, dus hop, tikkie terug en foto gemaakt. Slim dier trouwens, want er kwam wat verkeer, maar volgens mij stond ze echt te kijken en te wachten, en toen wij er stonden, stak ze op haar gemakje over. Toen we weer verder reden, zagen we in de berm ook meneer staan. Die durfde echter toen hij ons zag niet meer over te steken en rende weer terug de bosjes in.

En toen kwamen de rendieren. De eerste die we zagen was net buiten een wat grotere stad. Oftewel, vrij veel verkeer, dus konden we niet stoppen voor een foto. Balen natuurlijk, maar goed, het dier stond gewoon op zijn of haar gemakje langs de snelweg te grazen!Totaal niet onder de indruk van de auto's. Dat beloofde wat. Niet zo gek ver van die stad gingen we een weg met drie cijfertjes op, dus minder grote verkeersader, ergo, minder verkeer. En ja hoor, daar was het al snel weer raak. In het begin telde ik nog. We hebben er één gezien, we hebben er twee gezien, we hebben er vier gezien ( moeder met jong!) Maar al snel was het niet echt meer bij te houden. We hebben zelfs nog een kleine kudde gezien. Albino moeder met jong, sowieso veel met een jong erbij. En wat zijn het toch heerlijke dieren. Staan ze je met hun goedige ietwat domme koppen aan te kijken. Onnodig te zeggen dat ik heel wat rendieren geschoten heb vandaag.Overigens, ik dacht dat die beesten rendiermos aten, maar ze lusten ook erg graag paddestoelen.

De reis ging lekker rustig op deze manier, even stoppen hier, even stoppen daar, en dan is het ook nog eens een uur later in Finland, dus toen we aankwamen bij het hotel ( vandaag geen hytte, want die zaten volgens de reisorganisatie allemaal vol, dus hebben we een hotelovernachting erbij gekregen) was het ook zo'n beetje etenstijd. En omdat we toch in een hotel zaten wilden we lekker luxe. Ik had wel zin om echt Fins/Sami's te eten! En dat heb ik, hier is wat ik gegeten heb

*Kantarellikeito

-maalaislepää
* Perinteinenpornkäritys

-perunamuusia,puokikkaaja, suolakurkkua

*Lämminjuustopaistos

-lakkahilloa

Voorgerecht, hoofdgerecht en toetje met bijlagen... Puzzel maar wat ik heb gegeten. Twee dingen zal ik verraden, in één van de gerechten zat wat ik vandaag plenty gezien heb. En de kok kwam zelf het toetje brengen, omdat ze waarschijnlijk graag wilde zien welke buitenlanders dit zeer specifieke Lapse gerecht besteld hadden.

Toetje!

Na het eten hebben we nog een klein ommetje gemaakt om het zeer voedzame toetje een beetje te verteren. Bij het hotel zit ook een husky farm, en we hoorden het gejank al toen we buiten kwamen. We wilden graag nog even bij de honden kijken, maar dat mocht helaas niet zonder begeleiding. Toen zijn we een stukje langs de rivier achter de verblijven gelopen, in de hoop toch nog wat honden te zien. En uiteraard is ook dat weer gelukt.

Verder liepen we onze reisgenoten nog even tegen het lijf, en daar hoorden we van dat we ons gelukkig mochten prijzen dat we in het hotel zaten, het huisje was echt ver beneden peil. Vies, klein, en voor de afwas moest je een boswandeling  maken. Am I a lucky girl or what???

Dus ik sluit af met: Elämä on Mahtavaa! ( oftwel, het leven in leuk in het Fins!)

Dag Vijf ...vervolg

Slagnäs – Kronogard (214 km)

Vandaag beetje afgeweken van de beschreven route. Die nam de 45, maar onderweg kon je nog uitwijken naar de Storfossen. Dus het daar dichtstbijzijnde plaatsje hebben we bij Miep ingevoerd, en zo werden we een andere route gewezen. Op een gegeven moment draaiden we een weg in, waarvan ik zei dat dat een uitgelezen weg was om elanden te spotten. En je gelooft het of niet, maar we hebben ze ( eindelijk) inderdaad gezien! Moeder en kind. Moeder had ons al gelijk in de smiezen, maar achtte ons ongevaarlijk vanaf de afstand waarop wij ons bevonden. Telelens opgeschroefd en foto's gemaakt. Ik kon het uiteraard niet laten om wat dichterbij te komen, en dat is me tot op zekere hoogte ook gelukt. Toen had junior ons in de gaten, en toen vond moeders het wel welletjes! Maar we hebben ze gezien!!

Moeder én kind staan op de foto'kijk maar goed !

Daarna kwamen we dus bij de Storfossen. Een immense waterval en stroomversnelling in de Piteälv ( älv = riivier in het Zweeds) met een verval van 80 meter over een afstand van 5 km. Wij kwamen aan bij de * onderkant* van de waterval, en er is een prachtig wandelpad/brug langs de waterval gebouwd. De waterval is ook een beetje aan banden gelegd, de breedte is ietwat beperkt. Maar dat is wel schitterend gedaan, want ( van onderaf) is dus de waterval aan de linkerkant, en aan de rechterkant een prachtig wandelgebied, waar je ook hele mooi kunt zien wat zo'n rivier/waterval met het landschap en de stenen doet.

Daar hebben we een heerlijke wandeling naar boven gemaakt, uiteraard de nodige foto's, en genoten van het zalige weer. Wie loopt er nou te mieren dat het aan/boven de poolcirkel koud is?!?! We hebben tot nu toe het schitterendste weer van de wereld gehad!

Na de waterval op ons makkie doorgereden. In het dorpje vlak voor de afslag naar de camping nog wat boodschappen voor een feestmaal gedaan. Althans, dat was de bedoeling, maar de supermarkt combi benzine station had niet echt super vele te bieden. Sowieso geen vers vlees, dus maar voor een pakje frozen hamburgers ( die we nog gratis kregen ook, omdat die op de vervaldatum was, en worsten. Uiteraard ga ik voor het avontuur, dus ipv worsten waarvan we wisten wat ze waren heb ik voor de Isterbandworsten gekozen. Ze zagen er lekker uit, en wat kan er mis gaan?

We hebben een interessante maaltijd gehad zal ik maar zeggen. De hamburgers bleken schapevlees te bevatten. Dat proef je gelijk! De worsten lieten zich slecht bakken en barstten al snel open. Nou ja, niet het grootste probleem, want je kunt ze toch nog wel bakken en eten. We hebben uiteindelijk niet echt thuis kunnen brengen waar ze nou precies naar smaakten, maar ehhh interessant is denk ik wel een goed woord ervoor!Gelukkig hadden we ook nog een fles rosé om ze mee weg te spoelen. Hihi, nee nu laat ik het net klinken of ze niet lekker waren, maar dat was helemaal niet zo. Ze waren echt best te eten, maar wel enigszins zware kost. Nou ja, als we weer internet hebben dan zal ik wel eens zoeken of we er achter kunnen komen wat het nou precies voor worsten waren.

En dan gaan we nu nog ene klein wandelingetje maken, en dan nog een film kijken. We zijn eindelijk op een beschaafd tijdstip aangekomen om dat te doen!

Overigens, tot nu toe worden de huisjes er allen maar beter op. Eerste huisje prima, erg mooi, ip alles aanwezig, dan bedoel ik potten/pannen en borden bestek ed, maar wel water in een jerrycan halen, die er overigens wel stond, dus prima. Douches gratis, en goed. Tweede huisje ongeveer vergelijkbaar, douches wel betaald, maar wel veel heter water. Derde huisje had van zichzelf stromend water en super bedden. Douche wel gratis, maar pet wat warmte van het water betreft bij mij. En vandaag? Niet te geloven, een super groot huisje, met twee slaapkamertjes ( joepie geen gesnurk vannacht!!) en een wc/douche IN het huisje zelf! Niet naar buiten vannacht!