Me and my big mouth.....

Weer zo'n typisch geval van : "Dat heb ik weer". Goed hier komt het hele verhaal....

In mijn *voorjaarsvakantie* is het eigenlijk allemaal begonnen. Ik ben toen in Utrecht naar de film geweest. Ik was die ochtend al weggeweest, dus stond mijn stoere ros buiten aan de brievenbus toen ik op weg ging. Op dat moment was net de postbode bezig onze brievenbussen te vullen.Het was vakantie, het was schitterend weer, ik was net lid geworden van een geweldige club, en de postbode had ook een kymco. Redenen genoeg om ff een gezellig praatje te maken.

Hij :   "Ga je dan helemaal in Utrecht naar de film?!?!
Ik:      "Ja, het is toch lekker weer, is een leuk ritje hoor. Dan ga je toch gezellig mee...
Hij:     "Ja, ik moet m'n brieven nog bezorgen."
Ik:     "Dan doen we dat toch samen, en gaan we daarna naar de film.

Tja, dat zeg je dan allemaal wel, maar dat doe je dan natuurlijk weer niet. Maar goed, onze postbode is gewoon een aardige man, en altijd in voor een gezellig praatje. En als ik hem weer es zag deed ik dat dan ook. Ik hou daar wel van...

Maar goed, zo zag ik de postbode vorige week weer. Ik kwam helemaal moe uit mijn werk. En weer zat er niks leuks in mijn brievenbus. Dus ik dacht: -Nu grijp ik mijn kans- en zei ik tegen de postbode:

Ik:   "Wanneer doe je nou eindelijk eens wat gezelligs in mijn brievenbus. Een liefdesbrief ofzo, ipv die saaie loonbriefjes of belastingbrieven. Daar wordt toch geen mens vrolijk van?!?!?"
Hij:  Ja,dat en dat nummer is toch jouw brievenbus?"
Ik:    Nee joh, dat nummer is van mij" 

Wat mij betreft was daarmee de kous af, en ging ik naar boven om van mijn welverdiende rust te gaan genieten. In de lift kreeg ik overigens al een beetje een dom gevoel. "O jeh, wat heb ik nu weer gezegd met mijn grote mond dacht ik nog"....

En dat gevoel bleek heel goed, want gisteren vond ik dit in mijn brievenbus....

(Waar nu postbode staat, staat eigenlijk zijn naam, maar ik blog niet met echte namen hè )

Maar goed, een A4 groot  hartje, dubbel, en binnen in een prachtige liefdebrief/verklaring.In de brief stond onder andere ook dat hij *mijn* brievenbus toch al de gaten had gehouden. Zonder dat ik erom *gevraagd* had, was hij toch al van plan een liefdesverklaring in mijn bus te gooien. Alleen wassie dan in nummer die en die terecht gekomen, waar trouwens ook een vrijgezelle dame woont....Je kunt wel begrijpen dat ik gisteren even niet meer wist hoe ik het had.En hoe nu verder? Tja, of daarover geblogd wordt valt nog te bezien..... 

Tip van de dag: Be careful with what you wish for... You might get it.....

Utrechtse heuvelrugroute ( deel drie , de terugreis)

Na alle verhalen op het forum te hebben gelezen durf ik mijn terugreis bijna niet meer te beschrijven.Want de mijne was zonovergoten

Ok, toen ik weg reed uit Zeist heb ik nog een buitje over me heen gekregen, maar dat komt denk ik omdat er nog Kymcoleden in de buurt waren. Want vlak voor Utrecht begon de zon voorzichtig te schijnen, om mij de rest van de weg uitbundig te vergezellen.

Dit was nog net voor Utrecht. Rechts nog wat wolken, maar links was de kant die ik op ging.

En met heerlijke muziek uit mijn mp3speler vervolgde ik mijn weg, en net na Utrecht kwam één van mijn absolute favoriete nummers.



Van Jamiroquai.Ooit al eens onder mijn mooiste foto´s van avifauna geplakt, omdat ik niet alleen de muziek zo mooi vind, maar ook de tekst erg mooi.

Met deze beelden hoorde ik die klanken en woorden, en eerlijk?My favorite corner of the earth is eigelijk overal waar het mooi is.Zeker als ik op mijn scooter zit!Dit is toch puur genieten?!?!?!

Op de zwoele klanken van Ive Mendez rolde ik Woerden binnen,

waar ik nu eindelijk die prachtige watertoren maar eens gekiekt heb.








Het lange fietspad vanuit Bodegraven tot Gouda langs de A12 ( ver genoeg om nauwelijks de auto's te zien) begon ik met de prachtige fluittonen van Satie .

De regen was al weer vergeten, tenminste, vergeven in iedergeval, want op een echte zonnige dag, met een strak blauwe lucht zie je dit soort prachtige luchten niet.

En dit laat zich met wat wolken ook een stuk mooier foto- graferen!



Overigens kwam ik nog een vriendje van een *oude* bekende tegen.....

Dat het een andere was is wel duidelijk, Maar één schaar, en een stuk groter dan die van die ochtend.En ook dit exemplaar heb ik maar weer in de sloot gezet. Om te laten zien hoe groot ze nog zijn.....


Kunst moet je leren waarderen en zien Art at the gasstation

Uiteraard was dat het einde van mijn ritje. Na een leuke, natte, mooie, gezellige 232 km afgetankt op precies 4,5 liter ( voor de niet rekenwonders onderons 1: 51,5)

Mijn pizza stond al klaar, die had dochter al in de oven gegooid. Ondanks dat het een heftig dagje was geweest was hij voor mij nog niet helemaal over. We moesten nog een halve keuken bij het grof vuil zetten, wat ook al weer op een stukje lol uitdraaide. We waren nog aan het sjouwen toen er een klein rood autootje stopte. Daar stapte een Turk uit, en nog voor wij klaar waren was hij met de helft van onze spullen verdwenen . We hadden nl ook nog een kapotte computer, een oude met dalmatierstof hergestoffeerde niet meer helemaal intacte bureaustoel (zat tussen soel en raam geklemd!) en een bejaarde ( ook al kapotte) tv. Het ouderwetse tonnen wegende computerscherm paste óf niet meer in de auto, óf stond te verdekt op gesteld. Maar dat was geen probleem, want toen wij boven kwamen was nr twee, deze keer op een fiets al bezig die weg te slepen.

Omdat ik inmiddels toch weer/nog goed wakker was het eerste deel van de tocht vast verslagen, en zo had ik een volle en geweldige zondag gehad!

Tip van de dag: Met z'n allen of alleen, genieten kan altijd!

Utrechtse heuvelrugroute (deel twee, de Rit)

Ja, die gaat even met een hoofdletter, de Rit. Want dat is tenslotte toch de ster van de show, dacht ik zo.

Ik had niet mijn goede camera meegenomen, want ik verwachtte niet echt fotostops ofzo. Wel had ik mijn digisnap bij me, en tja, jullie kennen mij, ik kan het echt niet laten, dus dit verslag zal voornamelijk van foto's aan elkara hangen.

Na de gezellige begroeting en nieuwe kennismakingen in het even mooie als gezellige Le Baron gingen we een half uur te laat op pad. 

Nog even voor we op pad gingen in Zeist een foto geschoten, ik wist immers niet wanneer en óf ik de kans nog zou krijgen om mijn andere passie uit te oefenen.


Maar ja, ik ben én een vrouw, en bovendien ook nog een beetje hekserig, wat inhoudt dat ik twee dingen tegelijk kan én toveren, dus uiteraard heb ik heel wat onderweg gefotografeerd.

Je zou toch bijna spontaan : " Langs het tuinpad van mijn vader"  gaan zingen als je langs dit soort prachtige boerderijen komt.


Overigens, zo'n beetje alle foto's zijn dus met mijn ritsratsclick ( kleine camera) genomen, gewoon terwijl ik aan het rijden was. Dit even om eventuele wazigheid te verklaren. Gaat af en toe ook gewoon om het idee...

Heerlijk altijd, die rits scooters in mijn spiegel, da's echt genieten in het kwadraat. Prachtige weg voor me, scooters voor en achter me. Het leven is écht leuk!

Achteruit fotograferen valt niet mee, heb wat bijgesneden. Maar mijn de andere dame ( ons Limburgs Vrawke) in ons gezelschap zat idd vrolijk te zwaaien!Klik maar op de foto, dan zie je het ( enne, ff terug zwaaien he!)

Prachtig Wijk bij Duurstede....

En wat was het heerlijk. We hadden geen regen, maar zagen achter ons de prachtige donkere luchten. Met die rode daken is dat toch een prachtig gezicht.

Na Wijk bij Duurstede een stuk dijk. Nu eens aan de andere kant van de rivier dan ik doorgaans rijd.En met een hele groep ipv m'n eentje ( ehhh Vitality )

Mooi he, die zwarte lucht boven dat groen en zo'n prachtige oude boerderij!

Elst, dacht ik, en nog steeds droog.....
(Rhenen dus ! De touroperator heeft me dat even laten weten Had ik kunnen weten als ik de foto hier onder niet bewerkt had en de volgorde intact was gebleven )

 Voor mij hét herkenningspunt vlak voor Rhenen. Dit huis.

En zo kwamen we bij het pannenkoekenhuis. Heerlijk geluncht, en wederom super gezellig.

Dertien stuks graag!!

Iedereen deed netjes zijn duit in het zakje naast het petje!

En het moet toch ng een keer gezegd worden. Want een geweldige touuroperator is Wouter toch. Hij had zelfs geregeld dat we nog even konden genieten van de wielertocht Midden Nederland.

Overigens vermoed ik dat het ook wat te maken had met het vervolg van de tocht. Want nadat we deze doorgeregende ploeg zwoegers hadden gezien durfde niemand meer echt te klagen.... En in het tweede deel van de rit hebben we wat regen gehad. En dan met de nadruk op wat, dus niet als in een beetje, maar in een hoeveelheid van betekenis.Overigens hadden we net voor de lunch al afscheid genomen van één van de ritgenoten  (Tomosje), die alles bij elkaar wel een verschrikkelijk natte rit heeft gehad. Na de pannenkoeken nam onze Koningszoon op zijn witte ros ook afscheid. Dus toen waren er nog maar twaalf.....

En weer verder door het heerlijke Nederlandse boerenland....

Waar zelfs de koeien het eigenlijk een beetje te nat vonden....

Het tweede stuk was dus het echte heuvelgedeelte. Kijk maar even mee.



Leuk weer, want we hebben dus een flink stuk over het wielerparcours gereden. Her en der stonden toeschouwers( zie ook aan het einde van het filmpje). Overigens is humor nog niet zo heel erg doorgedrongen in dat deel van het land geloof ik, of kwam het door het weer? Ik kon het nl niet laten bij wat toeschouwers juichend mijn arm op te steken. Ik werd aangekeken of ik niet goed wijs was. Zouden ze me kennen?!?!?!?

Van dat deel van de tocht niet meer zoveel foto's gemaakt, er kwam nl wel erg veel water uit de lucht. Toe het wat droger werd is er echter nog een rookpauze ingelast,

KIJK! Blauwe lucht! Echt waar!!!!

Midden in het bos. Geweldig toch. En echt, ongelogen wat een sfeertje. Iedereen stond gezellig te kletsen en grapjes te maken. Voornamelijk over de regenjas(pak) van onze Limburgse schone. Die toch zoveel deed denken aan een ander soort regenjas.....

Het maakte haar allemaal niets uit. Zie je het haar zeggen? :" Lachen jullie maar IK ben tenminste droog!"

en uiteraard heb ik mijn kans natuurlijk nog even waargenomen....

 ....om ook nog even wat natuur op de foto te zetten.

Op dit punt hebben we weer vier mensen uitgezwaaid. De drie wijzen (?!?!?) uit het oosten zoals onze touroperator ze noemde zijn hier huns weegs gegaan, en onze stoere Limburgse dame. Vanaf dat punt had ze nog een slordige 174 km te gaan.

Soms is zo'n rit net tien kleine negertjes, en wordt de groep steeds kleiner.

En zo kwamen wij met nog zeven over weer aan in Zeist, waar we nog even gezellig hebben nageborreld ehhh een kopje koffie of soep hebben genomen. Om zes uur vertrokken we vanuit Zeist ieder ons weegs weer richting huis na een ontzettend natte,maar oergezellige dag. Dus niet alleen goede kleding heeft invloed op het weer, goed gezelschap doet ook een hoop.

En die terugreis, da's weer een ander verhaal.... Te lezen in deel drie...

Tip van de dag: Weer of geen weer, kymconauten zie je keer op keer!

PS, ik geloof dat ik niet meer verder hoef te zoeken. Ik heb mijn Knight in shining armor gevonden.....

Utrechtse heuvelrug route ( deel één, de heenreis)

Vanmorgen toen ik wakker werd scheen er ene mooie rode gloed naar binnen. Alleen kan ik het nooit zo goed onthouden of nou dat morgenrood of dat avondrood voor water in de sloot zorgt, dus besloot ik maar dat het een goed voorteken was.Toch voor de zekerheid nog maar even op buienradar gegluurd, en dat zag er niet al te verontrustend uit. Voor zover ik het kon zien zouden rond een uur of elf de buien vanaf Utrecht verder het land in trekken, dus toch maar lekker op de scooter gesprongen.

Ik had inmiddels wel weer zin in een mooie route en een heerlijk dagje uit, dus dan kan ook niet echt veel me tegen houden. En met het bekende Noorse spreekwoord - Det fins ikke dårlig vær, bare dårlige klær -in gedachten besloot ik dat het sowieso prima weer voor een tochtje zou worden.

De planning was dat ik om negen uur weg zou rijden, maar uiteraard zat daar, ondanks dat ik een ras- Rotterdamse ben, een klein Brabants kwartiertje bij.Bovendien moest ik nog even tanken en wat lucht in de bandjes doen, dus reed ietsje later weg. Inmiddels was de regen mij al vooruit gegaan, en werd ik door een voorzichtig zonnetje vergezeld.

Nou heeft ieder voordeel z'n nadeel, en het voordeel dat mijn scootje zo lekker doorrijdt, veranderde in een nadeel, omdat ik de regen weer inhaalde.Maar het nadeel van flink wat regen leverde mij al snel een super foto op.

Op de Otweg ( fietspad wat evenwijdig loopt aan de A12) zitten nl rivierkreeftjes. Dochter en ik hadden er in 2009 al eens één gezien. En met dit weer heb je dus kans dat.... En ja hoor, daar zat er één! Die kans kon ik natuurlijk niet voorbij laten gaan Zeer dappere kleine diertjes. Al bellenblazend van agressie probeerde hij mij weg te jagen. Ik heb hem maar netjes naar de naastgelegen sloot afgevoerd, misschien dat de volgende tweewieler ( hetzij scooter, hetzij wielrenner) niet zo oplettend is als ik.

In Woerden stond ik voor de brug. Er moesten twee plezierbootjes door. Maar wat het leuke van deze brug was ( is!), hij moet nog handmatig worden open en dicht gedaan worden. Dán is het niet zo vervelend om voor een open brug te moeten staan 

De volgende horde was Utrecht. Het gaat wel steeds beter hoor, maar tis toch altijd even een avontuur om Utrecht door te komen. Dwars door het centrum heen ) dat valt nog wel mee, dat ken ik inmiddels goed genoeg' maar dan dat laatste stukje. En die fietsers in Utrecht he...Die hebben maling aan alles en iedereen. Rode lichten?!?!? Die zijn alleen voor automobilisten en domme buitenstadse scooterrijders geloof ik. Maar goed, aan de andere kant ook wel weer handig, want als het fietspad plotsklaps *gewoon* ophoudt, dan weten zij wel waar het verder gaat.Ik was zo opgeluchtd at ik Utrecht uit was, dat ik spontaan mijn gas opendraaide en -ja hoor- prompt het bordje Zeist voorbij reed.

Klein stukje gelukkig maar en bovendien ligt Zeist bijna tegen Utrecht aangeplakt, dus echt missen kun je het nou ook weer niet.

Ik vind dat toch zo geweldig trouwens. Als je Utrecht voorbij bent, waan je je gelijk in een andere wereld. De huizen zijn beduidend groter en mooier, en vooral ruimer opgezet.Weer kon ik het niet laten, maar ja, ik moest door, er werd op mij gewacht....

In Zeist aangekomen op zoek naar Le Baron ( het grand café) Op goed geluk naar het centrum gereden, en daar maar een voorbijganger aan haar jasje getrokken, voor ik nog een uur ( als dat al mogelijk is ) vruchteloos door Zeist heen zou rijden. Toen ik zei dat als ik in de buurt kwam ik het wel zou herkennen, omdat er nog veel meer van mijn soort scooters daar zouden staan zei ze dat ze vond dat we goed weer hadden uitgezocht voor ons tochtje, en wenste me nog veel plezier.

En ja hoor, na twee keer links zag ik ze al snel staan.

Binnen zat het hele zooitje ongeregeld lekker aan de koffie, dus heb ik ook maar een lekker warm bakkie genomen. Dat had ik inmiddels wel verdient.....

Met de nieuwe gezichten kennis gemaakt,waarvan al snel bleek dat ik een enkeling wel al van het forum kende, en de oude bekenden hartelijk begroet.Iedere keer is het weer net een warm bad, en is het altijd gelijk gezellig.

Tip van de dag: Met ouderwetse kaarten en een Hollandse mond kom je er ook....