B B B

Nee, dit blog heeft niets te maken met Brigitte Bardot haar borsten, maar alles met scooters, schieten en swingen te maken. Dus, m.a.w. het had ook SSS kunnen heten 


Ik heb het natuurlijk over afgelopen weekend, België, boogschieten en barbecue ( nee, dat laatste woord is niet fout geschreven, we stoppen er wel altijd een q in, maar die zit er echt niet in ) Eén van onze Belgische leden had een super dag georganiseerd, en omdat het ene hele dag was, en er ook wat drank genuttigd kon worden hebben zo;n beetje alle deelnemers besloten er een weekendje van te maken. Enkele op de (tuin)camping , anderen verspreid in B&B's of hotelletjes, en een enkeling woonde gewoon dicht genoeg bij om weer naar huis te gaan.

Het anders zo zonovergoten Nederlandse zomerweer liet ons de vrijdag van vertrek helaas een klein beetje in de steek. Maar aan de andere kant, dat gaf ons weer eens de kans om ons eens in onze net zo  verschillende als mooie regenkleding te hijsen!

 Bij de Moerdijk, waar we even stopten voor een rook en eetpauze was het echter al weer droog.

Gelukkig heb ik een erg slecht geheugen, en kan ik me eigenlijk niet meer herinneren of het daarna nog veel geregend heeft. In iedergeval kwamen we tamelijk droog aan in Tilburg, waar we bij Ton en Anita een heerlijk bakkie koffie kregen in een tuin zo mooi dat ik er best had kunnen blijven.

Maar goed, we moesten natuurlijk verder. Wat ons afzonderlijk eigenlijk allemaal opviel, en wat bij het volgende stoplicht natuurlijk gelijk even gedeeld moest worden, dat de Tilburgse dames prachtige blauw geblokte slipjes onder hun witte rokjes dragen. Waar die kymconauten allemaal op letten!!!

Onder de kundige navigatie van scooterbuur kwamen we uiteraard zonder problemen bij onze camping aan.En die viel nog voor we ingecheckt waren al helemaal in de smaak bij de heren.Zelfs nog voordat de bagage eraf was gehaald stonden de scooters al weer te glimmen! Tja, kwestie van prioriteiten stellen toch.......

De tenten waren met gezamenlijke  inspanning al snel opgezet, onder het toezien oog van Patrick, die inmiddels ook op de camping aangekomen was, om ons op te halen voor het avond eten.

Zittend aan de gezellig grote eethoek tafel hebben we de avond zoek gebracht. Lekker chinees eten, en de vakantie en scooter verhalen vlogen al snel over tafel. Voor we het wisten was de avond om.

De volgende ochtend waren we al weer voor de koffie bij Patrick uitgenodigd, waar weer een heerlijke punt vlaai bij werd geserveerd.

Uiteraard wilden alle *jongens* graag de quad van Patrick even proberen, en als clubfotografe ging ik uiteraard mee naar buiten. Dus één voor één alle jongens op de quad. Héél voorzichtig een rondje draaien op het pleintje achter. Nou had Patrick al voorgedaan hoe het moest, met twee wieltjes de bocht door. Toen alle jongens

uitgeprobeerd waren, moest ik er ook aan geloven. Niet dat ik perse wilde, want ik ben echt een overtuigd tweewielerist, maar ja, als je het doet......Dus liet ik de jongens even zien hoe je dat doet, met twee wieltjes de bocht door

Tja, als ik iets doe of probeer, dan wil ik wel optimaal resultaat.

Daarna was het tijd om richting België te gaan. In de voortuin stonden al heel wat scooters, en de tuincamping was ook al volgeboekt. Met koffie, thee, limonade en cake werden we hartelijk ontvangen. Ik had al snel een lief vriendje gevonden, het was liefde op het eerste gezicht. Als ik niet verstandig genoeg was geweest, had ik hem ( haar eigenlijk ) zo meegenomen!

Overigens heeft Polleke wel iets héél bijzonders voor elkaar gekregen. 

Een hele kudde Kymconauten op pad krijgen, zonder hun scooter!

Het boogschieten was geweldig. Ik ben sowieso dol op *spelletjes*, dus het feit dat er een wedstrijdje aan verbonden zat, maakte mij wel wat fanatiek. Zoals ik al eerder schreef, als ik iets doe, dan probeer ik echt het uiterste uit mezelf te halen. Er zaten onvermoede talentjes bij de club, en laten we het zo zeggen, ik was niet de enige die zijn uiterste best deed. Leuk feitje om te vermelden: De beste boogschietende dame en heer kwamen beide uit Capelle

Dochter kwam aan toen we bijna klaar waren met boogschieten. Ze was vlak voor het weekend ziek geweest, dus was een dagje extra thuis gebleven. Voor mij een gelukje dat ze er tijdens het boogschieten niet bij was, anders was ik glansrijk verslagen

Na het boogschieten weer terug naar Polleke's huis, alwaar zijn zus en zwager al snel de barbecue aan staken. Ik kan niet anders zeggen dan perfect georganiseerd hoor Polleke. Nog voor het eten kwam Polleke met de uitslag van het boogschieten. Zoals ik al verklapt had door Capelle goed vertegenwoordigd.

Na het eten pakte Polleke zijn gitaar en gaf de *aftrap* voor het zingen. Zoals verwacht durfde nog niet iedereen volop mee te zingen, en al had ik dan ene verzoek nummer ingedien, ook ik moest nog even warm draaien. maar uiteindelijk zeg ik denk ik niets te veel, als ik zeg dat iedereen het ontzettend naar zijn/haar zin heeft gehad. Ik heb zo'n beetje iedereen zien en horen zingen. De één met iets meer talent dan de ander, maar dat mag de pret niet drukken.

Overigens wil ik nog mijn respect uitspreken op deze plaats. Dat er niemand weg is gelopen tijdens mijn *gezang* is zeker het vermelden waard. laten we het zo zeggen: "Ik kan beter boogschieten  dan zingen, maar dat laatste doe ik zooooo graag "

Voor wij het feest verlieten had dochter nog een verrassing voor het gezelschap in petto. Ze had haar Poi-spullen meegenomen, en heeft ene vuurshow weg gegeven.Eerst met haar nieuwe *kleurtjes vuur*

 En daarna nog wat *drakenpowerrrrrrr*




Alles bij elkaar was het een super geslaagde avond.

Dit was trouwens het hele ploegje, met alle scoots voor het huis bij Polleke

In de nacht bleek onze camping in een zwemgebied te zijn veranderd, en moesten enkele camping gasten met reddingsbootje worden opgehaald...De hele nacht had het doorgeregend, dan weer eens zachter, dan weer harder.

En tijdens het inpakken was het al niet anders. Gelukkig had de camping een mooie huiskamer, zodat we toch nog enigzins droog onze bagage konden inpakken. Van de tenten konden we dat helaas niet zeggen.

En optimistisch als ik ben, bleef ik maar roepen dat tegen de tijd dat we zouden moeten gaan rijden, dat het dan wel droog zou worden. Ok, helemaal droog was de terugweg niet, maar het viel erg mee, en later werd het zelfs nog erg lekker.

Een laatste ding. Als ik met de groep op stap ga, dan heb ik eigenlijk het liefst dat de tuinhuisamsterdammer achter me rijdt. Waarom? Omdat de New Dink echt de allermooiste is om in je spiegel te hebben....

Tip van de dag( Tis eigenlijk meer een veer deze keer):Als Polleke iets doet ( organiseert) dan doet Polleke dat goed!