Utrechtse heuvelrugroute ( deel drie , de terugreis)

Na alle verhalen op het forum te hebben gelezen durf ik mijn terugreis bijna niet meer te beschrijven.Want de mijne was zonovergoten

Ok, toen ik weg reed uit Zeist heb ik nog een buitje over me heen gekregen, maar dat komt denk ik omdat er nog Kymcoleden in de buurt waren. Want vlak voor Utrecht begon de zon voorzichtig te schijnen, om mij de rest van de weg uitbundig te vergezellen.

Dit was nog net voor Utrecht. Rechts nog wat wolken, maar links was de kant die ik op ging.

En met heerlijke muziek uit mijn mp3speler vervolgde ik mijn weg, en net na Utrecht kwam één van mijn absolute favoriete nummers.



Van Jamiroquai.Ooit al eens onder mijn mooiste foto´s van avifauna geplakt, omdat ik niet alleen de muziek zo mooi vind, maar ook de tekst erg mooi.

Met deze beelden hoorde ik die klanken en woorden, en eerlijk?My favorite corner of the earth is eigelijk overal waar het mooi is.Zeker als ik op mijn scooter zit!Dit is toch puur genieten?!?!?!

Op de zwoele klanken van Ive Mendez rolde ik Woerden binnen,

waar ik nu eindelijk die prachtige watertoren maar eens gekiekt heb.








Het lange fietspad vanuit Bodegraven tot Gouda langs de A12 ( ver genoeg om nauwelijks de auto's te zien) begon ik met de prachtige fluittonen van Satie .

De regen was al weer vergeten, tenminste, vergeven in iedergeval, want op een echte zonnige dag, met een strak blauwe lucht zie je dit soort prachtige luchten niet.

En dit laat zich met wat wolken ook een stuk mooier foto- graferen!



Overigens kwam ik nog een vriendje van een *oude* bekende tegen.....

Dat het een andere was is wel duidelijk, Maar één schaar, en een stuk groter dan die van die ochtend.En ook dit exemplaar heb ik maar weer in de sloot gezet. Om te laten zien hoe groot ze nog zijn.....


Kunst moet je leren waarderen en zien Art at the gasstation

Uiteraard was dat het einde van mijn ritje. Na een leuke, natte, mooie, gezellige 232 km afgetankt op precies 4,5 liter ( voor de niet rekenwonders onderons 1: 51,5)

Mijn pizza stond al klaar, die had dochter al in de oven gegooid. Ondanks dat het een heftig dagje was geweest was hij voor mij nog niet helemaal over. We moesten nog een halve keuken bij het grof vuil zetten, wat ook al weer op een stukje lol uitdraaide. We waren nog aan het sjouwen toen er een klein rood autootje stopte. Daar stapte een Turk uit, en nog voor wij klaar waren was hij met de helft van onze spullen verdwenen . We hadden nl ook nog een kapotte computer, een oude met dalmatierstof hergestoffeerde niet meer helemaal intacte bureaustoel (zat tussen soel en raam geklemd!) en een bejaarde ( ook al kapotte) tv. Het ouderwetse tonnen wegende computerscherm paste óf niet meer in de auto, óf stond te verdekt op gesteld. Maar dat was geen probleem, want toen wij boven kwamen was nr twee, deze keer op een fiets al bezig die weg te slepen.

Omdat ik inmiddels toch weer/nog goed wakker was het eerste deel van de tocht vast verslagen, en zo had ik een volle en geweldige zondag gehad!

Tip van de dag: Met z'n allen of alleen, genieten kan altijd!