Als wijkzuster is bv de GSM een onmisbaar *wapen* Omdat we altijd alleen op pad zijn heeft dit voorwerp ons leven een stuk collegialer gemaakt. Zit je eens in de problemen kun je altijd een collega te pakken krijgen die vlakbij zit en je te hulp kan schieten. Klanten hoeven geen halve dag meer te wachten eer er duidelijkheid is waarom een zussie niet is komen opdagen op de min of meer afgesproken tijd, en ga zo maar verder.Dus onder werktijd ben ik dubbelloops mobiel gewapend, want voor het werk heb ik een aparte foon.
Familie weet dat ze beter niet kunnen bellen gedurende de ochtend, want dan ben ik hard bezig.Maar heel soms gaat toch mijn privé foon. Zo ook vanochtend, toen ik net met handdoek, tandenborstel, en tube tandpasta+dopje in mijn handen stond. Nou had was de avond daarvoor mijn moeder *gevallen* Ik zat dat tussen terloopse * * omdat het een val van niks was, ze was iets te diep door de knie gegaan, en dat vond die knie niet zo leuk, dus die zei: "Doe het verder zelf maar" Omdat haar gezondheid niet echt denderend is schrik je altijd van zo'n telefoontje, maar zoals moeder, brullend van de lach zei"Lig ik daar als een gestrande walvis!!" tegen zwager die ze als eerste te pakken kreeg. Zelf 's avonds ook nog even langs geweest, maar het ging inderdaad verder goed met haar.Maar goed, als onder werktijd dan je privé foon gaat, dan denk je toch gelijk het ergste. Klant was toevallig net even voor zichzelf bezig, en zei : "Neem maar op hoor, dan doe ik dit even"
En dan vis je met de ene volle hand de foon uit je zak, leg je met de andere nog even de handdoek over de klant heen, en neem je het telefoontje aan. Niks bijzonders natuurlijk
Dochter. Ik had haar 's morgens bij het de deur uitgaan nog iets gevraagd, maar ze was nog niet wakker genoeg, en wilde weten wat ik ook al weer gevraagd had....... Nou ja, beter loos alarm natuurlijk, dus verder met de orde van de dag.En daar stond ik dan, wat was ik ook al weer aan het doen, o ja, tanden poetsen. tandenborstel, dopje van de tandpasta.... Hé, ik mis iets. Waar is de tandpasta????Ik kijk wat6 verward om me heen. "Zoek je iets?"vraagt de klant. "Ehhhh, ja, waar heb ik nou de tandpasta gelaten????" Nergens meer te vinden, echt waar, de tube tandpasta, toch niet echt zo klein dat je die makkelijk over het hoofd ziet echt nergens meer te vinden. Niet op de kruk, niet op de wasbak, niet op de kraan, niet op het rekje met alle spullen die we altijd gebruiken, en ook niet op de handdoek op de schoot van de klant. "Nou ja, pak maar een andere, geen probleem joh" troostte de klant me nog. Zo gezegd zo gedaan,maar zoiets laat me niet los he. Hoe kan nou in vredesnaam een hele tube tandpasta zomaar verdwijnen.
Tijdens het tandenpoetsen bleef het toch een beetje spoken, en zei ik het ook nog :" Ik ben zo benieuwd waar die tube nou gaat opduiken" Goed, de titel geeft het natuurlijk al een beetje weg, maar toen ik klaar was met tandenpoetsen zag ik de tube liggen, tussen/onder de benen van de klant. Waarschijnlijk met die ene hand waarmee ik de handdoek op de schoot van de klant had geparkeerd toch ook gelijk de tube tandpasta daar neergelegd, en die was er zo afgegleden dat hij niet meer zichtbaar was. We hebben er uiteraard vreselijk om gelachen, en zo had ik gelijk weer genoeg stof voor een gezellig blog
Tip van de dag:Al is de tube tandpasta nog zo snel, de wijkzuster vind hem toch wel
Dit verhaal is gepubliceerd met medeweten en goedvinden van alle betrokkenen.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten