Hoe sta jij in de wereld?

Door een andere blogger werd ik op dit onderwerp opmerkzaam gemaakt. Grappig toch dat mensen overal dezelfde ervaringen hebben, en er blijkbaar ook nog over na denken.

Zinloos geweld ligt op de loer als je gewoon doet wat je doet. Uhh, wat bedoel je? OK, een voorbeeld. Als je op straat loopt en er komt iemand in tegenovergestelde richting naar je toegelopen, dan is de kans groot dat je tegen degene aanloopt. Tenminste als je degene niet ontwijkt. Het gevolg kan zo maar zijn dat degene agressief reageert en je een klap in je gezicht geeft. Tenminste als je mazzel hebt. Als je pech hebt, krijg je meer dan één klap. Hoe ik hier bij kom? Nou, ik heb proefondervindelijk gemerkt, zowel in Amsterdam als in Londen, dat als je gewoon doorloopt en dus niet degene ontwijkt, je negen van de tien keer tegen iemand aanloopt. En die persoon wordt dan boos. Raar he! Hij of zij kan jou toch ook ontwijken. Als je ook dit gevoel hebt, laat het mij dan even weten. ( door Tekstjoggen )

Dit stukje zette mij aan het denken. Mijn dochter kan zich over dit onderwerp nl ook mateloos opwinden. Het maakt dus duidelijk niet uit of je in Amsterdam, Londen of Rotterdam loopt, dit fenomeen vindt overal plaats. Maar ik zal jullie deelgenoot van mijn overpeinzing maken.

Zo kwam ik dus op de vraag : "Hoe sta jij in de wereld?" Ben je een persoon die vindt dat de hele wereld er voor jou is, en neem je dus de plek die je nodig hebt, ongeacht of een ander daar loopt, en sterker nog, als er iemand per ongeluk tegen je aan botst, dan reageer je boos, omdat dat plekje jou rechtmatig toekomt? Of ben je een *mover*, iemand, die zonder erg de wereld om zich heen scant en waar nodig een stapje opzij gaat zonder dat je er zelfs maar erg in hebt dat je dat doet. Of ben je iemand die zich wel bewust is van zijn plekje in de wereld en zich dus af en toe bont en blauw ergert aan het allereerste slag mensen?

Ikzelf heb lang tot de middelste categorie behoort, en eigenlijk behoor ik daar nog steeds toe. Onbewust schijn ik die confrontatie uit de weg te gaan. Ik loop zelden tot nooit tegen mensen aan, waar ik dus een beetje die *mover* uit bedacht heb. Kan toch bijna niet anders? Mijn dochter is trouwens een schoolvoorbeeld van de laatste categorie, en tekstjogger ws ook. Als ik met haar over de markt loop, loopt ze maar te foeteren op allerlei mensen uit die eerste categorie. En inderdaad, als zij het erover heeft, dan zie ik het inderdaad gebeuren. Sommige mensen vinden het zo vanzelfsprekend dat jij opzij gaat. Ze kijken je zelfs aan, en als je niet opzij kunt, berg je dan maar, kruip desnoods onder een marktkraam, want wee degene die niet opzij gaat.

Gelukkig bestaat volgens mij grootste gedeelte der mensheid uit *movers*, wat soms ook wel weer eens tot leuke situaties kan leiden. U kent ze allemaal, want dan *move* je allebei dezelfde kant op, en staat elkaar vervolgens nog in de weg. Wat dan weer tot een schutterend heen en weer, nee-na-U tafereel leidt.Overigens moet ik heel eerlijk zeggen, dat ik vrees dat de eerste categorie wel aan het toenemen is.Helaas niet alleen in de -loop-wereld, het hele verkeer wordt maar zinloos-agressiever. Daar had ik in ons weekendje Veluwe nog een disccussie met mijn zus over. Samen moesten we tot de conclusie komen dat het dan niet uit maakt of je voetganger, fietser, scooteraar, motorrijder of automobilist bent. Mensen kunnen hoe langer hoe minder van een ander verdragen lijkt het wel.....

Tip van de dag: Als *mover* is je leven een stuk rustiger ;-)