Kwalitatief uitermate teleurstellend

Zo voelt mijn leven op het ogenblik.Zijn we gisteren zo'n heerlijk dagje weggeweest, in alle opzichten perfect.Om bij thuiskomst weer een knal te krijgen. Hoe hij het heeft gedaan heeft hij het gedaan, maar Aranel is wéér naar beneden gevallen.De katten hebben ter hoogte van de spijlen een gat in het net gekauwd, en hij heeft het voor elkaar.De *buurman* die altijd 's avonds nog een rondje om het flat maakt vond hem weer beneden.We waren (gelukkig) net thuis , want buurman wist wel op welke verdieping ik woonde, maar niet welk huis.Dus er brandde nog licht. En daar stond buurman, met een versufte Aranel in zijn armen. Zo op het eerste oog niks ernstigs. Geen bloed, geen gebroken pootjes, alleen , uiteraard, hele grote verschrikte ogen.

Ik nam Aranel over en zette hem neer en hij spurtte gelijk door naar zijn vaste slaapplekje in dochters slaapkamer. Nou ja, niet helemaal, ipv op bed ging hij eronder.Maar goed, hij liep nog..... Op bed een comfortabel plekje voor hem gecreëerd, door een dikke deken in afvalzakken te wikkelen, en daar een dikke handdoek op. En nu maar slapen....Hoe zullen we hem in de morgen aantreffen?!?!

Vanmorgen werd ik rond 6 uur wakker, en mijn eerste gedachte was natuurlijk : "Aranel" Hij lag niet meer op zijn plekje op bed. Dochter sliep nog, en die wilde ik niet wakker maken, dus heel zachtjes onder bed gekeken, nee, daar lag hij ook niet. Ik heb het tot 8 uur volgehouden, en toen moest en zou ik hem vinden. Helaas dan moet dochter maar wakker worden.Uiteindelijk hebben we hem onder mijn bed gevonden.Nog steeds zo suf als een konijn.... Weer op dochters bed geïnstalleerd, en nog maar even terug in bed. Acht uur zondags 's morgens is wel erg vroeg. Rond een uur of tien rekte meneer zich uit, ging zitten, en plaste waar hij zat. Pfff gelukkig dat doet hij nog. En gelukkig dat we een mooi plasbestendig plekje voor hem hadden gecreëerd!

Maar het gaat niet lekker met Aranel. Zijn pupillen blijven zo groot, ook als ik er met ene lichtje in schijn, hij ademt heel oppervlakkig, en heeft toch nog steeds zijn wegkruipneiging. ZO kwam hij op een gegeven moment mijn computerkamer binnen en wilde weer onder het bed alhier wegkruipen. Op bed gelegd uiteraard, maar hij blijft liggen zoals je hem neerlegt. Dus ik heb de hulptroepen al gebeld, we gaan zo met hem naar de dierenarts.

Wat kan een uur dan trouwens lang duren. Ik had rond 11 uur de dierenarts gebeld, en dan krijg je het nummer van de dienstdoende dierenarts. Die gebeld. Die had pas vanaf 12 uur dienst, dus weer ander nummer. "Ja, wij hebben wel dienst, maar niet met dit telefoonnummer, als het hele hele erge spoed is kunt U 06...... bellen" Toen heb ik maar besloten dat we al een hele nacht met Aranel hebben gezeten, dat dat ene uurtje er dan ook nog wel bij kan.

Inmiddels is hij al weer ene keertje opgestaan. Hij had dorst, en liep naar zijn vaste drinkplek, onze vijver. Daaruit drinken lukte helaas niet, maar ik vind het een goed teken dat hij A wil drinken, en B naar zijn vaste stekkie daarvoor gaat. Dus ik heb voorzichtig hoop dat alles toch nog eens op zijn pootjes terecht komt....

Wordt vervolgd......