Dag Zeventien

Dag Zeventien

 ( dag zestien was het 382 km)

Oppdal- Leira ( 371 km)

Het uitstapje naar de civilisatie was niet echt goed gevallen..... Vannacht dus 2x eruit geweest!!! En tweede keer moest ik zelfs beetje haast maken.... Nou ja, gelukkig waren er zat dekens in de hut, want na mijn tweede uitstapje kon ik niet echt warm meer worden in mijn heerlijke slaapzak. Ook de eerste keer van de vakantie. Verder heeft mijn nieuwe slaapzak prima dienst gedaan, en zijn er zelfs nachten geweest dat ik hem opengeritst heb, omdat het te warm was!

Volgens het boekje vandaag maar 275 km, maar uiteraard hebben wij er weer iets meer van weten te maken. Maar het was vandaag ook zo'n mooie omgeving waar we door reden, en bovendien lag Lom 20 km uit de route, en daar zijn we uiteraard ook nog even bij de houtgestookte bakker met uitzicht op de waterval wat lekkers gaan eten.Even herinneringen ophalen aan vorig jaar!

Deze dag was weer een piekdag. Vlak bij onze camping ( een schatje trouwens weer) lag het Magalaupet Een nauwe kloof in de Driva. Klein stukje lopen, en werkelijk de moeite waard om te zien.
Overigens betekend Magalaupet zoiets als maagdarmkanaal. Best wel een toepasselijke, alhoewel  wel erg down-to-earth, naam voor zo iets prachtigs.

Omdat het water zich dus door zo'n nauwe kloof moet persen, slijt het steen op een prachtige manier uit.Overigens wel een spannende site om te bekijken, maar er stond netjes een waarschuwingsbord......

Verder maar weer. Via de E6 reden we het Dovrefjell binnen. Een bekende hoogvlakte waar altijd muskusossen hebben geleefd. Nou waren ze uitgestorven, maar in de jaren '47-'53 zijn ze vanuit Groenland geherintroduceerd in Dovrefjell.T was hier al eerder geweest, en wees me ook het hotel waar hij toen was geweest, en van waaruit ze de muskusos-safari's organiseren. Gevaarlijke dieren overigens, kunnen nl erg agressief worden, en het jaar dat hij er was geweest waren er vlak voor hij daar was twee Duitsers, die toch nog een beetje dichterbij wilden komen, niet meer van de safari teruggekomen.

Helaas, tijd voor een safari zat er niet in, en bovendien doe je dat geloof ik ook tegen de schemering. Maar goed, de Dovrefjell is toch wel mooi om over te rijden. Op een gegeven moment zegt T: “Daar!!!! Muskusossen!!!” En ja hoor, duidelijk te zien stond een kudde muskusossen. Niet echt super dichtbij natuurlijk, maar toch goed te zien, zeker met de verrekijker. Stonden we daar, midden ( nou ja, zo ver mogelijk aan de kant als maar kon natuurlijk) op de E6, de druk bereden doorgaansweg van Noorwegen met onze mond open te kijken naar de muskusossen! Uiteraard met mijn telelens nog gefotografeerd, je kunt wel goed zien hoe indrukwekkend de dieren zijn, al zijn het niet de beste natuurfoto's ooit gemaakt. Met de verrekijker waren ze echter best wel goed te zien. We hebben er in totaal 15 geteld. Eén ervan was massief, naar wij dachten de stier en baas van het geheel. Geweldige ervaring!!!

Deze vakantie is overigens ongelofelijk. Zeven elanden, massa's rendieren, het hele Sami-rendieren-gebeuren, alle kraanvogels ( goh, wat waren we trots vorig jaar, we hadden wel twee kraanvogels gezien!!!) En dan uiteraard de walvissen nog, al is de waarschijnlijkheid dat je die ziet als je vanuit Andenes vaart 98% ( adverteren zij, en dat klopt ook wel, ze varen net zo lang door tot je iets ziet!)Op een gegeven moment zei T peinzend: “Het enige wat we nu nog niet gezien hebben is een levende das.....” Daar hebben we er nl helaas drie dood langs de weg van zien liggen. Ook wel indrukwekkend hoor, dat zijn ook echt wel flinke dieren. Heel jammer dus inderdaad dat we die alleen zo langs de weg hebben zien liggen. Ook geen levende vossen dit jaar, wel nog een hermelijntje ( in zomerdracht) op Vestralen, en uiteraard enige eekhoorns. Ow ja, en niet te vergeten de zeeotter en de arenden! En dan de zingende zwanen ( de zwanen met de gele snavels, ook op Vestralen), de vele aalscholvers en reigers. We zijn verwend, dat moge duidelijk zijn!En niet alleen met het zien van alle dieren, ook het weer is ons supergoed gezind geweest. Iedere dag zon. Dat gelooft niemand als je verteld dat je naar Zweden/Noorwegen op vakantie bent geweest.

Na de Dovrefjell dus ons uitstapje naar Lom. De enige Staafkerk die ik deze vakantie gezien heb nog maar een keer op de foto gezet, al had ik dat vorig jaar natuurlijk ook gedaan.

Terug op de route vanuit Lom ging het flink omhoog weer. Daar kwamen we ook nog langs de Ridderspranget. Zo'n beetje net zo'n kloof als de Magalaupet, maar aan deze zit een verhaal vast. Er zou een ridder met zijn geschaakte bruid overheen gesprongen zijn, om aan zijn achtervolgers te ontkomen.

Deze kloof had inderdaad een stuk, waar je de sprong wel zou kunnen wagen. Hier echter met paaltjes en afgezet, dat geen stomme toeristen het ook zouden proberen. Overigens heeft T voor mij de sprong wel gewaagd......

Nou ja sort of dan, er lag op het paadje naar de Ridderspranget toe een stroompje. Bleek dus dat onze *buren/medereizigers * precies hetzelfde gedaan hadden. Wat zijn we toch voorspelbaar!!

Over weg 51 door nationaal park Jotunheimen ( volgens de reisbeschrijving dan, vorig jaar hebben we natuurlijk een trip door Jotunheimen gemaakt, maar dat was er één van heel andere orde, één die langs de vele gletsjers leidt, wat deze route dus beslist niet doet) Over de Valdresflya, een prachtig maanachtig landschap ( met overal grote stenen enzo, zo zou de maan er misschien uitzien als er water zou zijn) wat ons steeds verder omhoog voerde. Je kon er ook bij een jeugdherberg op het hoogste punt ( 1389 m) een heerlijke wafel eten, maar ja, wij hadden al gesnoept in Lom! Mooie watervalletjes, prachtige luchten, en niet te vergeten, de eerste sneeuw was gisteren gevallen en lag als een laagje poedersuiker over de bergen heen gestrooid.

Door Beitostølen een mondain skioord, op het niveau van Gstaad van Zwitserland. Daar hebben we ons vergaapt aan de prachtige * vakantiehyttes* Bij sommige vergeleken was Paleis Soestdijk een armzalig optrekje. Arme zalmvissers en rendierhouders?!?!?!

Onnodig om  te zeggen dat we weer niet vroeg op de plaats van bestemming aankwamen, alwaar we een beetje moeite hadden de camping te vinden. Maar goed, toch nog gevonden, even uitgeladen en dagervaringen uitgewisseld met onze medereizigers en toen zijn we lekker naar het plaatselijke Kinamatt restaurant gegaan. Daar hebben we menu 123, Cheffes spesial anbefelers genomen. Ipv de Kylingsuppe hebben we de pekingsuppe genomen, wat betekende dat we even bekeken moesten worden ( de Noren houden niet van heet eten) We hadden aardig trek, dus hebben we alles schoon leeg gegeten. Bij het menu hoorde koffie, maar de ober kwam ook nog met een  heerlijk ijsje aandragen. Misschien omdat ik zelfs de garnering ( twee sinaasappel partjes) ook had opgegeten?!?!?! Of kwam het omdat we met nadruk god smak gezegd hebben ? Maar dat was het ook echt, de gerechten echt overheerlijk!

Ow ja, nog één dingetje.....de weg naar het toilet hier...... dat laat zich misschien het beste met een foto zien. En dan bedenken dat ik dat in het donker moest doen.... Niet dus.

En uiteraard was het donker toen ik moest plassen... Dus ik dacht, ik ga wel naast het huisje zitten. En met dat ik naast ons huisje stap floept er een bouwlamp aan op het andere huisje, dat wil je niet weten!!! Nou ja, ik heb nog een donker plekje gevonden zal ik maar zeggen......