Wat is dat toch, met de mannen in mijn leven? En de twee mannen waar ik het over heb zijn heel verschillend van aard. De ene erg gereserveerd, de andere duidelijk aanwezig. Beide op hun manier verschrikkelijk lief. Mijn gereserveerde vriendje is op zich altijd wel te porren om wat leuks te doen, maar eens gezellig knuffelen.... Nee daar moet hij niet zoveel van weten. De aanwezige komt wel regelmatig lekker knuffelen. Soms meer dan me lief is als ik heel eerlijk mag zijn. Maar toch gaat zijn voorkeur uit naar een andere vrouw. Hij wil het me niet al te duidelijk laten merken, maar ik weet het heus wel. Als zij er niet is, dan ben ik favoriet, zeker weten, maar als zij er is....Tja, dan komtie hooguit even kijken, en weg is hij weer.
Maar daar is verandering in gekomen. En uiteraaaard bij beide heren tegelijk.De wet van Murphy valt dat denk ik onder hè?!?!? Wat het precies is weet ik niet, maar de laatste week ben ik ineens volop in the picture. En dan gaat het echt niet alleen om het klaarzetten van een lekkere hap. Waar het wel precies om gaat? Ik weet het niet, en eerlijk gezegd ben ik ook wel wat verlegen met al deze aandacht. Eerlijk? Van mij mag het wat minder.
Want proberen een goede nachtrust te krijgen op nog geen kwart van je bed, omdat de heren Katers alle plek inpikken of bovenop mijn benen gaan liggen, nee dat valt niet mee!
Moraal van dit verhaal? Net als je je er bij neer legt dat het voor jou niet meer is weggelegd komt het met verpletterend gewicht op je liggen
Tip van de dag: Ehhhhm, nog één keer in de herhaling.....loslaten
Vandaag met een klasgenoot van de lagere school op stap geweest. Via de Hyves hadden we al een poosje contact, daar had hij me ook weer via een ander oudklasgenootje, gevonden. Hij woont inmiddels in Beuningen, dus ene dagje deze kant op komen is dan altijd wel leuk. Bovendien is het wel grappig elkaar na zo'n tijd ( toch zeker 34 jaar denk ik....) weer eens te zien.
De dag begon erg grijs en mistig, maar we besloten toch ons Dordrechtplan maar door te laten gaan.Vanuit Rotterdam met de waterbus naar Dordrecht, daar lekker de stad beetje bekijken en doorslenteren en dan weer terug.
Heel leuk om te doen trouwens, in drie kwartier zit je op de leukste manier die ik kan bedenken van Rotterdam in Dordrecht. En daar werd het langzaam aan lichter. Dordrecht is een prachtig stadje om op je gemak door te slenteren. Mooie oude huisjes, de grachten, en niet te vergeten de hoge Onze Lieve Vrouwe Kerk.
Heel hoog, om precies te tweehonderdvijfenzeventig treden.Dit zijn er tien van!En ja, met mijn conditie als die van een dood paard met astma kwam ik hijgend en puffend boven. Gelukkig was het uitzicht geweldig zodat we genoeg tijd hadden om weer op adem te komen.
Ik zei nog dat het zo jammer was, dat het zo mistig was, dat we anders vast Rotterdam wel hadden kunnen zien, maar met dat we daar stonden begon langzaam maar zeker de lucht op te klaren, en ineens zag ik hem... De Brienenoordbrug!
(Om beter te zien even op de foto klikken)
We hebben wat rondjes om, ehhh op de kerk gemaakt, en het uitzicht van alle kanten bekeken.Zijn het niet net poppenhuisjes als je zo naar beneden kijkt!
En uiteraard ontdekte ik natuurlijk ook nog een kasteeltje. Ehhh misschien was het wel een kasteel, maar ja zo uit de hoogte en de verte lijkt alles klein.
Onvoorstelbaar hoe ver je toch eigenlijk weg kunt kijken. Ik had mijn klasgenoot al verteld hoe ik vanuit mijn flat de koeltoren van Geertruidenberg kan zien, en naar de juiste kant van de kerk gelopen zagen we die ook. Daaruit concludeerden we dat we mijn flat dan wellicht ook zouden moeten kunnen zien, en ja hoor!
Aan een paar innocent bystanders nog even assistentie gevraagd voor het nemen van en foto van ons saampjes. Daar kun je goed op zien dat we inmiddels zalig weer hebben. Ik sta lekker te knijpen met mijn ogen tegen de zon!
Toen we weer naar beneden liepen werden we bijna beneden aangekomen aangenaam verrast door prachtige pianoklanken. Er bleek helemaal beneden een piano te staan en daar was een jonge knul achter gaan zitten, die spontaan een concertje weggaf. Klonk werkelijk prachtig.zo in de akoestiek van de kerk.
Bedankt Frans, ik heb er echt van genoten !
Het was ook nog koopzondag in Dordrecht, en al ben ik niet zo'n shopper, ik heb er toch nog even gebruik van gemaakt. Eerst wat gegeten in LaPlace, daar waren we inmiddels wel aan toe ( en in de V&D ook nog een sweater en Loesje kalender gescoord) en daarna door naar de Dixons. Die had een E-Reader in de aanbieding, en sinds ik hem van mijn zus geleend heb voor de vakantie ben ik helemaal om. Ik had nog wat verjaardagsgeld, dus mezelf maar een beetje verwend.
Daarna was het al weer tijd om afscheid te nemen van Dordrecht. Dat was nog even bijna de vraag, want toen we onze retourticket aan de bootjuf gaven vroeg ze ons streng of we die echt wel vandaag gekocht hadden.......
Er stond nl een foute datum op En trouwens, nu ik thuis kijk, staat er zelfs een foute tijd op, en volgens mij zelfs de reis niet goed. Maar goed, de strenge bootjuf heeft ons gelukkig toch mee terug laten varen.
Al veel te snel naar mijn zin kwam Rotterdam al weer in zicht, al was dat toch ook weer een prachtig gezicht. Je ziet Rotterdam toch net even van de ander kant, en bovendien, zo fotogeniek als vandaag heb je het niet alle dagen.
Wat mij betreft was het een super gezellige, echte -hetlevenisleuk-dag
Enne, die slechte voorspellingen wat het weer betreft?!?!?! Die lappen we voortaan lekker aan onze laars. Als we daar onze oren naar hadden laten hangen hadden we niet zo'n schitterende dag gehad.Zo helder was Rotterdam al weer toen we weer terug kwamen!
Tip van de dag: Doe eens een leuk dagje met een oude klasgenoot.
Ik heb het er vandeweek ( of was het nog eerder?!?!?!) nog over gehad. het toverwoord.
Loslaten
Waarom is dat toch zo moeilijk?!?!?! Want uiteindelijk is de beloning zo groot en zoet. Alles wijst en bewijst me deze week dat loslaten het juiste is. Ik schreef donderdag ook nog over de affirmatie van de maand. Ene Edith Hagenaar heeft een superzweefsite, en het hele affirmatie gebeuren dat je het ugh keer voor jezelf moet *chanten* dat zegt me niet echt super veel. Maar het is ook een stukje psychologisch inzicht, en daar ben ik wel dol op. Bovendien valt het soms toch echt onder de kleine cadeautjes van het lot. Dan komt er net die affirmatie binnen die je ook net nodig had. En dat was deze maand eigenlijk ook wel een beetje het geval.
Extra affirmatie, in combinatie met bovenstaande: Mensen die vragen hebben grotere kans op slagen.
Loslaten en vragen lijken een beetje tegenstrijdig, maar als je kijkt naar de uitleg van de affirmatie zul je zien dat dat helemaal niet zo is.En om het plaatje nog compleet te krijgen, kreeg ik vanmorgen ook nog eens deze dagelijkse gedachte voor mijn kiezen:
We zijn bang de controle te verliezen.
Maar hoe kun je iets verliezen wat je nooit hebt gehad?
En door krampachtig proberen vast te houden wat je om te beginnen nooit hebt gehad is natuurlijk helemaal dom. Duzzzzz, LOSLATEN.Ik kan het aanraden, het verrijkt mijn leven op het ogenblik op een manier die ik niet meer voor mogelijk had gehouden.Hormonen laten zich niet temmen, dat is een ding dat zeker is, maar hoe langer je er tegen blijft knokken, en probeert vast te houden aan wat er was, hoe moeilijker je het jezelf maakt.
Overigens zijn er dingen die je beter wel kunt vasthouden.....
Anders krijg je dit, en dat is het raadplaatje voor vandaag. Wat is het?!?!?!
Tip van de dag: Ook loslaten moet je doseren......
Vandaag een off-day gehad. Zat veel in mijn hoofd, maar niks kwam eruit. Tja, beetje kwestie van eigen schuld dikke bult. Veeeel te laat geworden gisterenavond. Maar ja, het was gezellig, en het hoeft niet iedere dag feest te zijn! Dus plannen in de ijskast gezet, vandaag mezelf een lui dagje gegund, en morgen fris en fruitig weer op.
De vergadering voor morgen is gelukkig afgezegd. Heb daar zo'n hekel aan op mijn vrije dag. Kan je van half twee tot half drie gaan zitten vergaderen. Hele dag naar de jeweetwel. Maar goed, dat gaat niet door, dus heb ik de dag aan *mezelf*. Heb beloofd niet al te laat op te staan, eerst wat aan mijn huishouden te doen, en dan mag ik van mezelf de rest van de dag lekker computeren. Stoeien met foto's en woorden, lekker surfen langs de sites van de Flow, en de affirmatie van september eindelijk eens uitwerken. Het is zo'n mooie deze maand, dus die wilde ik ook nog delen. Dus ook nog uitgebreid bloggen.We zullen zien of het me gaat lukken, want ik heb altijd voornemens genoeg, maar de uitvoering is toch vaak wat minder.
En dan wat ik met de titel bedoel..... Expeditie Robinson was helemaal geweldig vandaag. De *leiders* moesten hun immuniteit opgeven, en de kampen werden dmv een proef herverdeeld. Joepieeeee, we konden op onze vingers aftellen dat dat exit Sergio zou betekenen. De vlag kan uit. En tot het laatste toe heeft hij de ergernis factor hoog gehouden.Maar goed, deze aflevering was wel geweldig. Eigenlijk alle kampleden ( behalve dan misschien de Nederlandse dames!) wilden eigenlijk het liefste terug naar hun eigen kamp(=mensen) Uiteraard komt dat dan toch niet zo uit, en blijkt dat juist weer erg verrassend te zijn. Iwein was geweldig. Voor de mensen die het niet weten ( ik was er daar één van hoor ) da's een Belgische cabaretier. Zit verder geen kwaad bij, maar eerlijk gezegd ook niks anders. tenminste niet wat Robinson betreft. Maar goed, door de herverdeling was de Belgische Miss op zijn eiland beland ( of hij op het hare, nou ja, ze zitten in iedergeval bij elkaar) en er vond een geweldige klik plaats. Dus gingen ze op ene gegeven moment samen eten zoeken. Dochter en ik keken elkaar aan toen we de muziek hoorden en lagen gelijk dubbel. Beauty en the Beast..... Geweldig toch!
Tja, en Sergio probeerde het nog wel. Liep hij vorige week verschrikkelijk te schelden op die manipulerende konkelende klotewijven, toch probeerde hij zijn plekje nog zeker te stellen door complotjes te smeden. Maar helaas, hij had zichzelf goed overbodig gemaakt. En met dat hij dat besefte kwam dit nummer
Kon natuurlijk ook niet toepasselijker. En gelukkig, al het gekonkel ten spijt, hij is eruit. Wat een opluchting. Nu kan het echte spel beginnen...... Weer een week wachten....
Tip van de dag: Stel zeker uit tot morgen waar je je vandaag niet toe in staat voelt
De hele dag kriebelde het al: "Ooooo wat een lekker weer, helemaaaaal geen weer om te werken!" En dat op 22 september... Het voelde heel sterk als laatste-kans-kriebels.Wie weet, misschien wel de laatste mooie warme dag van het (na)jaar.En aangezien ik allergisch ben voor gemiste (laatste) kansen heb ik dochter maar gesmst:
Wat een weertje hè! Gaan we na mijn werk er nog een beetje van genieten? Xx
En die was er gelukkig wel voor te porren. Dus snel thuis wat te eten bij elkaar gezocht.Twee omeletten gebakken, brood en beleg, picknicksetje en wat te drinken bij elkaar gescharreld, fototoestel mee, en op pad.
We zijn aan de Lek beland. Er liep een trappetje de dijk op, en die bleek aan de andere kant weer naar beneden te gaan, naar een piepklein strandje met een picknicktafel. Precies wat ik in gedachten had!
En daar hebben we heerlijk onze boterhammetjes opgepeuzeld, en nog een poosje gezeten.
Ik had ook nog een boek mee-
genomen, maar dochter kan niet zo heel erg goed stilzitten, dus die zat binnen no-time in de dichtstbijzijnde boom. Even kijken of ze het huis van haar vader kon zien!
Aangezien al een stukje op weg waren in mijn ritje van afgelopen zaterdag stelde ik voor om haar de mooie route langs de Vlist te laten zien. Goed plan! Op naar de pont van Schoonhoven dus. En toen we daar stonden te wachten, kwam dochter met een alternatief plan. "Zullen we even een bakkie gaan doen bij Q?" Die woont nl in Schoonhoven, vandaar de plotselinge vraag. "Ehhh, ja, ehhh, waarom eigenlijk niet?" Dus dochter gebeld naar Q, maar die nam niet op.Maar zijn vader zou het ook best gezellig vinden als we langs kwamen verzekerde dochter mij, laten we maar gewoon even langsrijden. Dus wij op weg naar Daddy Q, zoals ik hem spontaan doopte.Was misschien niet zo heel erg slim, want sinds die tijd zit ik al met dat nummer van Boney M in mijn gedachten ( Daddy Cool )
Ik zou vanavond eigenlijk nog met mijn vriendin bellen, om eindelijk,na onzer beide vakanties lekker bij te kletsen, maar dat is er niet van gekomen. Want het ene bakkie leidde tot het andere, tot een glaasje fris, en nog ene glaasje fris, enne, we zijn er nu toch, dus doe nog maar een glaasje fris
Het is uiteindelijk een super gezellige avond geworden, waar zelfs de kalender bij gepakt is, om een afspraak te maken voor een gezellig dagje België. Vogeltjesmarkt, en spareribs eten in Gent.
Het was inmiddels al helemaal donker eer we naar huis gingen. Alhoewel, donker? Dat viel best mee, het is volle maan! En wat is dat toch prachtig, en wat geeft dat een licht, zo tussen de weilanden in. Over de weilanden hing een lage mist, die dus aardig oplichtte door de volle maan. En wat ruikt de wereld dan toch lekker!!! Alles bij elkaar was het een heerlijke dag, genieten voor alle zintuigen....
Het gebeurt niet zo vaak in huize Hetlevenisleuk, dat er echt gekookt wordt. En daar is een reden voor. Een hele goede reden zelfs. Niet voor niets hangt er in mijn keuken een mooie sticker
Dus vandaag liep ik met de hele dag al te verheugen. het rundvlees was in de aanbieding, en ik had er hele echte spruitjes bij gekocht. Na mijn werk op mijn gemakje bij de tv de spruitjes van hun jasje ontdaan ( Jaha, ik had niet schoongemaakte spruitjes gekocht!!!) en dochter ging aan de gang met het rundvlees. En om het helemaal compleet te maken hadden we echte arepels, zoals dochter gisteren al smste. Geen puree uit een pakje, niet voor het gemak rijst of spätzle ( wat overigens ook zalig is hoor) erbij, nee, echte arepels dus. Een feestmaal in huize Hetlevenisleuk
Maar ja, het zou huize Hetlevenisleuk niet zijn als het toch weer net even anders ging dan gepland. Dochter had nl mijn harde schijf geleend..... Om de foto's nog eens door te spitten. En ja, van het één komt het ander, en zo wist ik ook nog ene flinke stapel foto's in de kast....Al gierend en genietend zaten we dus oude foto's te kijken. Je weet wel, die blote baby op een rendiervelletje, en ooooo ben ik ooit zo slank geweest?!?!? Slank? Nou zeg maar gerust anorexia zeg! "Hoor jij ook wat?"vroeg ik op een gegeven moment aan mijn dochter.
Al onderzoekend liep zij door het huis, en kwam daar de al drooggekookte spruitjes tegen....Ze waren nog net niet helemaal zwart, vandaar dat mijn brandalarm het nog had laten afweten, anders had ik wel geweten dat het eten klaar was. Snik, geen spruitjes dus....Gelukkig hadden we nog twee maaltijdsalades in de ijskast staan en zijn we maar lekker verder gegaan met oude foto's kijken. Ik mis er nog heel veel, toch eens aan ex vragen of hij die meegenomen had......
Wat zeg je? Ooooo jullie willen nu ook wel eens wat van die foto's zien!!! Ok, twee dan....
Is ze niet schattig......
Ik geloof dat ik hier dus half zo breed was als ik nu ben.... Maar ja, het is dan ook 25 jaar geleden.....Niet te geloven dat ik toen vond dat ik dikke (boven)benen had.......
Tip van de dag: Bewaar foto's kijken voor een regenachtige zondagmiddag, enne, eet smakelijk
Niet iedere dag kan groots en meeslepend zijn. Er zijn meer gewone, doorsnee dagen dan bijzondere. natuurlijk is iedere dag bijzonder, want als je erover kan vertellen betekend het sowieso dat je hem weer overleefd hebt. En dat is al heel bijzonder op zich.
Maar ja, de vakanties zijn weer voorbij, de grote spaarpotten leeg,wachtend om opnieuw gevuld te worden om nieuwe (reis?)wensen te vervullen. Dus de kleine pleziertjes van alledag hou ik vooral het liefst zo goedkoop mogelijk. Heb ik overigens ook niet over te klagen hoor. Met mijn filmpassie en Pathépas kom ik dan al een heel eind. Vandaag weer *laatste-kans* film gezien. Deze week waarschijnlijk voor het laatst, of heeeeel misschien nog één weekje in de bios.
En dat was ook een geval van -Tja-. Ik weet niet goed wat ik ervan maken moet, het was wat mij betreft een wat vage film. Misschien was ik ook niet geheel inde juiste stemming voor deze film. Ben op het ogenblik geloof ik meer in the mood voor lekker platte humor, mooie beelden, en bovenal, een beetje duidelijkheid. En dat was After Life alles behalve.
Eigenlijk tot op het allerlaatste moment wordt niet echt duidelijk of we nu te maken hebben met een psychopathische moordenaar die begrafenisondernemer geworden is, of een begrafenisondernemer met uitzonderlijke gaven ( met de doden kunnen spreken) die daardoor toch ietwat *gek* geworden is. Vaag, vaag, vaag, maar zoals ik al zei, kan ook aan mijn bui gelegen hebben.
Maar aangezien ik die bui nu eenmaal heb, ga ik lekker nog even *dom* genieten van serie één van de Desperate Housewifes. Ben al bij aflevering 6 ofzo, kan ik lekker bij in slaap vallen
Jaaaaaa, ik weet het. Het verboden woord staat in mijn titel, maar het is echt maar even, want ik word over een kwartier opgehaald. Om nog een keer ( de vierde ) naar Avatar te gaan. Hij is weer in de bios,met wel acht minuten extra film!! Maar dat is niet de reden dat we gaan. Vriend waar ik mee ga had hem nog niet in de bios gezien, dus vandaar dat ik me opgeofferd heb om hem nog een keer te gaan zien
Maar waarom dan nog even. Nou ja, even bijkletsen he, ik heb twee dagen niet geblogd, en dat kan natuurlijk niet. Niet volgens mijn eigen regels, en ik krijg vragen. Zus vroeg nl al hoe mijn pyjamadag geweest was. Nou, een hele echte. Eerst heerlijk in bed ( en uiteraard in pyjama) Mists from Avalon nog eens gezien. uiteraard heb ik die film al eens gezien, maar hij blijft zoooo mooi, dus toen ik die bij ( andere) zus in de kast zag staan toen ik neef thuis afleverde heb ik mijn kans gegrepen. Precies what a girl needs voor een pyjama dag. Ehhhh, wat heb ik daarna gedaan. FF flow raadplegen hoor O ja, heerlijk met boek bad ingedoken!. En toen stond dochter al zo'n beetje weer voor de deur, dus wat te eten in elkaar geflanst en saampjes de film die we van neef meegekregen hadden gekeken. "Echt iets voor ons " zei hij nog. En inderdaad. Zombieland, wat een geweldige film, we hebben helemaal in een deuk gelegen. En voor zover een zombiefilm realistisch kan zijn was deze dat ook. Geweldig dat stukje dat de *held* het meisje wil gaan redden. Hij stapt op een motor, wat dochter gelijk de opmerking ontlokte: "Nog nooit op een motor gezeten die knul, maar..." en veder kwam ze niet,want toen had hij hem al zigzaggend in de bosjes geparkeerd. Nee, hij kon inderdaad niet op een motor rijden! Geweldig toch!
Nou ja, en toen was het al weer tijd om zachtjes aan mijn bedje op te zoeken. Een echte, maar dan ook echte pyjamadag!
En gisteren wilde het op gang komen niet erg lukken. En het was zulk heerlijk weer....
oeps....tis kwart voor acht, ik sla wel op en ga later verder........
.....later......
Nou, terug van de film. Moet zeggen dat ik hem nog steeds even mooi vond. Toch wel leuk als er weer zo'n poos tussen zit. Prachtig weer al die beelden van die mooie planeet. Het verhaal blijft enigzins cheesy, maar goed, dat neem ik wel voor lief.
Maar eigenlijk wilde ik dus nog over gisteren schrijven. Wat ik al schreef, kon dus niet echt op gang komen, ondanks het heerlijke weer. Maar ik moest er echt uit. Om te beginnen lijm kopen om de foto's in te plakken, nog een klein akkefietje op de bank regelen, en als ik dan toch op pad was, een beurt voor mijn scooter regelen. En nog genieten van het mooie weer. Toch ook weer geen lege agenda zeg maar. Het was uiteindelijk over tweeën eer ik goed en wel het pad onder mijn scooter kon nemen. Het zonnetje was heerlijk, al was de wind wat dunnetjes. Toch tijd voor die betere jas, en de handschoenen inmiddels, goeie tip voor de volgende keer. Want verder lijkt het nog niet echt op herfst. Alles ziet nog zo lekker groen.
Gekozen om bij Kinderdijk over te varen en een leuk stukje dijk te rijden. Met dat dunne windje dus toch best fris, maar met die Hollandse wolkenluchten wel erg mooi. Bij Schoonhoven maar weer teruggevaren, want om nou helemaal door te rijden tot Vianen, dat leek met toch echt wat te fris worden. Bleek het dus gisteren de dag van de dijk te zijn.... Schoonhoven helemaal afgesloten. Dus om Schoonhoven heen gereden, en over Vlist richting Gouda gereden. Echt een super leuke en mooie route. Ergens moet er daar ook een Solex verhuurbedrijf zitten, want ik ben er toch een boel tegengekomen! ( deze misschien?!?!? )
Zonnebadende eendjes
Omdat ik alleen at mezelf getrakteerd op spareribs met een grote bak sla. 's Avonds nog een poos zitten stoeien met onderschriften voor mijn foto's, en toen zat die dag er ook al weer op, zonder dat ik tijd had gehad om te bloggen. Was zelfs bijna vergeten om te flowen...
Kortom: Een weekend is voorbij eer je er erg in hebt
Tip van de dag: Neem eens net even die andere weg in je eigen omgeving, je komt de mooiste plekjes tegen!
Hele diepe zucht. Van opluchting. De fotoboeken zijn af! Ja, als in meervoud, want ik heb er twee gemaakt. Twee dezelfde, dat dan weer wel, maar het valt niet mee. het is officieel. Ik heb een hekel aan fotoboeken. Nou ja, maken dan, want ze zijn natuurlijk reuze leuk om later weer eens in te kijken!
Het was me de bevalling wel. Maar alles bij elkaar is het toch nog wel snel gegaan. Tja, dit zijn voor mij van die karweitjes van -gelijk-doen-anders-komt-het-er-nooit-meer-van. Geldt vast voor heeeeel veel mensen. Ik heb nog stapels en stapels foto's uit het nog niet digitale tijdperk liggen. toen hadden we van die makkelijke inschuifmapjes. Wel handig om foto's in te bewaren, maar ook niet erg kijkvriendelijk. Kreeg je weer van een vriend, of nog erger, een restkennis zo'n mapje ongesorteerde en ongecensureerde foto's te zien. Hier, leuk, van de bevalling..... Yak. Nee, dan toch liever een fotoboek. Waar niet al te veel foto's, met nog wat leuke en/of interessante bijschriften staan. Dat is dan toch een stuk beter te pruimen.
Maar ze zijn dus af. Vandaag al op verjaardag laten zien, dus het boek heeft zijn nut al bewezen. Och, en eigenlijk maak je ze toch alleen maar voor jezelf. later nog eens terug kijken, en je weer terug wanen op alle mooie plekjes waar je geweest bent.....
Tip van de dag: Stel nooit uit tot morgen wat je vandaag prettig vindt om te doen
Vandaag eigenlijk helemaal geen tijd om te bloggen, maar met een beetje mazzel lukt het me nog net op tijd Ouderwets hoor! Toen ik er gisteren aan dacht wat ik vandaag allemaal moest wilde doen, werd ik al moe bij het idee. Maar een lieve raad was: je kan altijd nog stoppen als het teveel is, gewoon lekker gaan doen. En dat heb ik gedaan.
Wat wilde ik vandaag dan allemaal doen?Om te beginnen is vandaag de yoga weer begonnen. Oooooo, wat heb ik daar de hele zomer tegenop gezien. De laatste paar yoga lessen waren erg vermoeiend en confronterend. Ik zat natuurlijk helemaal niet lekker in mijn vel, en wat doe je bij yoga? Precies, helemaal naar jezelf toe gaan. En dat lukte meestal niet erg, en als het wel lukte voelde het heel erg. Dus vandaar dat ik er eigenlijk best tegenop zag.Maar goed, sporten heb ik al opgegeven, en ik wil wel iets blijven doen, en bovendien had ik mezelf beloofd lief te zijn voor mezelf, dus daar hoort yoga bij. En het was zalig. Niks engs aan om lekker dicht bij mezelf te komen. Ik heb me zalig kunnen ontspannen
Nou moest, en dat was wel echt een moeten, ik voor de yoga nog even langs mijn moeder. Een wasje brengen.... Gisterenavond werd ik toen ik lekker op visite zat gebeld door de beneden buuf....Er liep water bij haar naar binnen... Nou was dochter wel thuis, maar die had nietsvermoedend de afwasmachine aangezet, terwijl er een *klein* probleempje met de afvoer was.... Dus we moesten flink dweilen. Alle handdoeken die voor handen waren gebruikt, maar ja, de afvoer deed het nog steeds niet, dus zelf de stinkende handdoeken in de wasmachine doen was geen optie. Heerlijk dan toch dat moeders in het zelfde flat woont! Dus voor en na de yoga langs moeders!
En dan is de dag toch al goed half voorbij. Thuis moest ik nog eea dweil en sopwerk verrichten, gisterenavond natuurlijk alleen maar het ergste weggehaald. En dat wilde ik perse gedaan hebben voor ik aan dat andere leuke kon gaan beginnen, want vanavond zou neef komen eten, en daarna naar de film met dochter en hem. Enne, daar moest ik ook nog wat boodschapjes voor doen. ow ja, en dochter had ook haar paps nog gevraagd of hij misschien zo lief wilde zijn om naar de afvoer te komen kijken. Was tenslotte zijn handywerk van jaren terug, dus als één het kon fiksen, dan was hij het wel. En dat kon en wilde hij gelukkig ook wel.
Na het opruimwerk inderdaad nog met de foto's aan de slag gegaan. Uitzoekerij hoor, ik wil ze niet alleen zomaar in een boek proppen natuurlijk, dus wat hoort waarbij, passende commentaren verzinnen. Een heel werk zo alles bij elkaar. Ik heb zo'n beetje een kwart van de foto's van tekst voorzien,met een grove opzet waar en hoe ik ze wil hebben!
En dan zit ik nu eindelijk weer thuis. De film was geweldig. we hebben Machete gezien. Oef, wat is die man lelijk, maar toch een heerlijke film. heerlijke clichés er in, maar ook een humor, dat dochter op een gegeven moment zelfs zei: "Wie verzint dat!!!"
het was me het dagje wel, en ik ben versleten, maar ik voel me prima! Maar ik weet wel wat het morgen voor dag wordt......
Tip van de dag:gewoon beginnen, dan zie je wel hoe ver je komt!
Vandaag lag er een dikke enveloppe in mijn bus. Gisteren lag zo'n zelfde dikke enveloppe trouwens al bij mijn reisvriend in de bus. Maar ja, hij had strikte orders om er af te blijven. En ik mocht hem ( wie maakt die regels???Owwww, ik zelf !) lekker gelijk openmaken. En ooooo, wat zijn ze mooooooi!!!! De foto's van de vakantie. Vanavond snel die andere enveloppe ophalen en dan snel ermee aan de gang!niet met een slakkengang......
Gezamelijke crea inspanning van moeder en dochter. Dochter voor het maken van de foto, alle slakjes uit het aquarium op rij en kleur leggen, en moeder door er een leuke .png van te maken! Zomaar voor de leut!
Tip van de dag: Foto's van de vakantie inplakken! Heerlijk de vakantie opnieuw beleven
Soms is het leven helemaal niet zo leuk, tenminste zo lijkt het wel eens. Maar wat maakt het leven dan waard om geleefd te worden? Vaak zijn het de kleine simpele dingen. Tellen wat je hebt, niet wat je mist, genieten van een prachtige zonsopgang, het fluiten van de vogels, mooie bloemen, een goed gelukte foto.Met een klein beetje magie kun je het leven weer leuk maken.Vandaar dit blog. Om jou, mij en iedereen er aan te herinneren dat het leven een feest is, je moet alleen wel zelf de slingers ophangen