Uiteraaaaaard de klok een uur VOORuit gezet, zoals oplettende lezer opmerkte
Maar ik heb het gehaald, de werkweek zit er op voor mij. Ik weet het, in de ogen van bepaalde mensen doe ik het helemaal verkeerd. Als je ziekjes bent, dan moet je niet naar je werk gaan, dan heb je tenminste wat aan je vrije dagen. Maar ik kan er niks aan doen. Mijn baas betaald me niet voor niets een salaris, en ik heb er moeite mee zowel mijn collega's als mijn klanten te laten zitten. Dus als het even kan, dan ga ik werken.
Ik vind het wel eens moeilijk die scheidslijn. Wanneer meld je je nou wel, en wanneer meld je je niet ziek.Ach, ik heb deze keer weer gekozen voor niet, so what, dan kruip ik toch lekker mijn bedje in als ik thuis kom. Heb ik gedaan, en werd net op tijd wakker voor *mijn* Dames in de Dop. En dan nu Moorwijven kijken, en ik weet zeker dat ik ergens midden in de film weer lekker weg zak.
En morgen ? Dat zien we morgen dan wel weer... Gevleugelde woorden van Meneer de Uil geloof ik. Bovendien is het morgen toch geen mooi weer....
Owwww jeh Het gaat hélémaal mis.... De hormoontjes in mijn hoofd blijven wel op orde, dat gelukkig wel, maar het lijf wil weer absoluut helemaal niet mee. Moe, moe, moe, het leek even wat beter te gaan, maar ik lijk wel weer een beetje terug bij af.
En dat betekend in dit geval: Geen blogs. Want de energie die ik heb gebruik ik om te leven, en er dan nog over schrijven, nee dat was vorige week net even te veel gevraagd. Maar ja, ik wil toch wel een klein beetje bijhouden wat ik zoal doe, dus hier vorige week in vogelvlucht.Ga er lekker voor zitten, want het wordt nu een uitgebreide
Maandag:
Joepie!! De lente is begonnen, leuke foto's gemaakt om een prachtblog in elkaar te draaien.Hoe kan de lente mooier beginnen dan met zo'n zonovergoten dag?
Maar dochter stak daar een stokje voor, door een filmpje voor te stellen. Dus na het werk gewapend met een maaltijdsalade richting bios. De keuze viel op Drive Angry. Een amusante keuze bleek, en om meerdere redenen hebben we dubbel gelegen. Ten eerste was het een privé voorstelling. We zaten gezellig saampjes in de zaal. En dan blijkt ineens dat een maaltijdsalade in het pikkedonker eetklaar maken nog niet zo simpel is. Zakje saus was snel gevonden, maar toen we die allebei enthousiast in de salade uitgeknepen hadden kwam dochter er achter dat er ook nog *kaasjes* ( uiteraard in een zakje!) in zaten. Veel gelach en gekledder - wat een mazzel dat we maar met z'n tweetjes daar zaten- verder konden we eindelijk toehappen. Misssss er zat ook nog een zakje met croutons in! En dat alles bij een Pathé bioscoop waar je überhaupt niets te eten van buitenaf mag meenemen!!! Overigens nog even over de film. Geen hoogdravend verhaal ofzo, maar zeker een leuke film, veel humor, geen geijkte zwart/wit rolverdelning en een uitstekende cast mag ik wel zeggen. En eindelijk weer eens enthousiast over het 3D effect in de film. En omdat we zo vroeg gegaan waren, nog maar een film gekeken, I am number Four. Ook leuke film, met een groot potentieel voor vervolg. Wij wachten af.
Dinsdag:
De bijzondere maan was niet alleen 's nachts erg mooi, 's morgens vroeg op weg naar het werk hing hij ( weliswaar al afnemend) nog erg mooi boven de horizon. En dat in zacht roze kleurende lucht. Soms is het een genoegen vroeg op te staan. 's Avonds nog wel braaf gezwommen, en daarna lekker lui één van mijn favoriete series in bed gekeken, Desperate Housewife's
Woensdag:
Jeetje, nu moet ik even stevig denken.Omdat het op het werk op het ogenblik even niet zo lekker/leuk gaat had ik zelf al verzonnen een vroegertje te nemen, en één van mijn collega's kwam al met hetzelfde idee. Niet zij ook, maar dat ik maar eens lekker bijtijds naar huis moest verdwijnen. Heerlijk, zo'n lieve meedenkende collega. Vroegertje gebruikt door zalig poos op balkon in de zon te zitten lezen.
Donderdag:
Nog steeds overheerlijk weer, dus mezelf maar weer es voor lunchje in de stad uitgenodigd. Eerste jasloze terrasje van dit jaar, dat is wel een biertje waard!Daarna met dochter een stukje gaan scooteren om het heerlijke weer te vieren. Uiteindelijk in Dordrecht terecht gekomen, en maar toegegeven aan de kooplust die me plotsklaps overviel. Lief armbandje voor mezelf gekocht en wat andere half nodige/onnodige spulletjes gekocht. Daarna op groot plein op een bankje neergestreken.We waren uiteraard niet de enigen met dat idee, er werd ouderwets touwtje gesprongen, wat gevoetbald, kortom iedereen was lekker in de zon bezig. Dochter had haar poi's bij zich, en heeft daar lekker mee staan oefenen. Daardoor kwamen we in gesprek met een zeer aardige bejaarde dame ( dik 80!) We hebben genoten van een middagje in de zon! En aan het einde van de dag bleek mijn decolleté zelfs een beetje kleur te hebben gekregen!
Vrijdag:
Dochter had geen school, dus we hadden besloten maar weer eens een filmpje te pakken. Tja, en daar je met een Pathépas in heel Nederland terecht kunt eens gekeken of we niet naar een andere stad konden gaan. Lekker weer. dus twee vliegen in één klap zeg maar! En zo kwamen we in Breda terecht. Gaaf, voor de eerste keer over de Moerdijkbrug met de scooter! Wat bleek? In Breda was een filmfestival!
En daar zit je dan.... Een festival vol super culturele en hoogwaardige films, en waar gingen wij heen? Gnomeo en Julliet!!!
Jammer genoeg niet meer in de originele versie, maar de Nederlandse ( nou ja, half Belgisch!!), wat echter absoluut niet erg was. Wat een ontzettend geweldige film! Zoooo grappig. Echt een film waar je voor de kids heen gaat, maar als volwassene minstens, zo niet meer plezier aan hebt.
Weekend:
Druk druk druk.
Werken,
verjaardag,
klok uur terug
en dan ook nog een beetje vogelen.
Maar over dat laatste komt een apart blog.
En toen waren we ineens al weer twee dagen op weg in deze week.... Waar ook iets duidelijker werd waarom ik zo weinig energie had vorige week. Zondag begon het al met een lelijke keelpijn. Volle neus erbij, uiteaard net niet ziek genoeg (?!?!?!) om thuis te blijven. Gisteren zware werkdag, vanwege zeer lange, maar gelukkig wel interessante en productieve vergadering, dus vandaag maar besloten niet te gaan zwemmen. Volgende week weer, ik had nu belangrijkere zaken aan mijn hoofd...
Iedereen heeft het nu waarschijnlijk inmiddels al vernomen. We hebben deze maand een bijzondere maan. Zo eens in de twintig jaar staat de maan heel dicht bij de aarde. En dat is dus nu het geval.
's Nachts staan de schaduwen inderdaad fel in mijn kamer, en de maan blijft inderdaad verbazen. Vanmorgen hing hij nog enigzins rozeachtig boven de horizon, in zijn volle glorie.
En wat is er dan heerlijker dan op een lentemorgen naar je werk rijden....
Even voor de duidelijkheid: Dit is dus de maan met haar weerschijn in een enigzins mistig kanaal......
Naar aanleiding van dochters belevenis een kleine filosofie....
De hele week kijkt ze er al naar uit. Vandaag zou ze lekker gaan vliegeren.De vliegers al gehaald ( bij haar vader), de plannen al gemaakt. Eén van haar vrienden zou gezellig mee gaan.Nou zag het er een beetje naar uit dat dit weekend de wind het wat zou laten afweten, maar ja, dan de snelste vlieger maar, met weinig wind, geen probleem, alleen een uitdaging.
Maar gisteren ging het mis. Bij de afspraak hoe(laat) wat waar. was alleen nog maar een "Ik zie je om 10 uur" afgesproken. Dat is natuurlijk alleen hoelaat. De wat was in principe al besproken, alleen de waar nog niet. Op het strand, of in Delft, waar betreffende vriend woont.Dus daar smste ze nog even over te. En daar kwam een wat rare reactie op terug. Zou er wel genoeg wind zijn en hij was net pas thuis van zijn werk, en iets over uitslapen......Wat bij dochter een beetje in het verkeerde keelgat schoot. Het was hara plannetje, hij wilde zo graag mee, en nu zou zij moeten gaan wachten tot hij wakker zou worden om dan eventueel nog te gaan vliegeren....Terwijl ze dus eind middag ook weer moest gaan werken, dus helaas niet hele dag de tijd.
En toen er ook nog ene klein huishoudelijk ongelukje gebeurde was het even op. Ineens zat ze er helemaal doorheen. Andere vriend alhier in het dorp die ze net op msn nog gesproken had gebeld of ze nog even welkom was, en hoppa, half één, was ze ineens ( wel na het netjes te melden) verdwenen. De teleurstelling van de zondag moest even geventileerd worden. Ze was echt niet van plan om altijd maar te gaan zitten wachten op mensen die alleen maar tijd hadden als het hun uitkwam.
En gelijk heeft ze natuurlijk. Vanmorgen toch de tijd die ze toch al in haar hoofd had opgestaan en lekker met haar vliegers naar het strand gescooterd. Waar uiteindelijk een lekkere bries bleek te staan. Betreffende vriend werd idd pas rond een uur of één wakker, en als ze dan nog naar het strand had gemoeten. Nou ja, dat lijkt me wel duidelijk. Uiteraard werd ik van e.e.a. via de sms op de hoogte gehouden, waarop ik haar ene filosofisch smsje terug stuurde. Kon ze zich helemaal in vinden, en het was zo'n mooie, dat ik hem maar even vereeuwigd heb
Misschien ( ongetwijfeld) al eens eerder door een ander gezegd, maar deze kwam vandaag recht uit mijn hart voor mijn dochter.
En ach, we doen het allemaal regelmatig. Soms hoort het er gewoon bij, en moet je er gewoon het beste van maken ( bv bij de kassa in de supermarkt ), maar wachten op het leven, of nog erger, wachten om te leven, nee dat is een beetje dom. Want dan zou er wel eens heel kostbare tijd verloren kunnen gaan. Als je iets wilt, stap er dan op af. Want echt, dat wat we vroeger geleerd hebben, slaat echt helemaal nergens op. Mensen die vragen worden overgeslagen. Het is juist andersom. Mensen die bescheiden wachten, die zouden wel eens helemaal niet gezien of gehoord kunnen worden.
Wat mij betreft is er maar één gulden regel. Besef dat als je vraagt, dat het antwoord dan ook wel eens "nee kan zijn. Er is ook helemaal niets mis met "nee".Zoals bij alles in het leven is balans het beste, en als er af en toe een welgemeend "nee"valt, dan wordt een ( even welgemeend dus) "ja"ook nog veel leuker. En een nette "nee" is altijd nog een stuk leuker dan een ongemeend ja, die later met rotsmoesjes alsnog in een nee veranderd. Denk niet dat de ander alleen maar ja wil horen. Misschien, waarschijnlijk zelfs, wil de ander juist weten wat jij wilt. Anders zou er niet gevraagd, maar bevolen worden....
Het van te voren bedenken van redenen waarom je een ander niet eens vraagt, is vaak alleen maar pijnlijker dan de ander het vanzelfsprekende recht tot een "nee"( waarschijnlijk gevolgd met een sorry, ik kan niet, of jammer, nee dan heb ik al een afspraak) niet eens te gunnen. En wie weet, misschien denk jij dat de ander toch niet kan/wil/geen zin heeft, en is die ander juist hartstikke blij dat hij of zij eens gevraagd wordt...
Tip van de dag: Vragen staat vrij.......( nee zeggen ook )
Het was gisteren echt een heerlijke avond. Dat blijkt wel uit het feit dat ik gelijk toen ik thuis kwam een enthousiast blog heb geschreven Misschien is het ook een beetje de heerlijk herkenbare muziek Maar zeker ook het kennelijke plezier waarmee alle artiesten bezig waren. De nummers blijven gewoon nog lekker door mijn hoofd spelen, dus heb ik een beetje op youtube zitten snuffelen. Er staat genoeg! Zoals bv dit prachtige nummer van Bonnie Raitt, gezongen door Mirjam
Of deze heerlijke meezing-medley van CCR. Niet dat Barendrecht zo meezingerig is, en zeker de meneer naast mij niet!
Ik heb in iedergeval een zalige avond gehad, en ik zou mijn tip van de dag zou tamelijk voor de hand liggen , maar ik vrees dat die tamelijk onuitvoerbaar is, want ik ben bang dat alle concerten dik uitverkocht zijn....
Rest alleen dit nog:
Tip van de dag: Snuffel wat op youtube naar Motel westcoast 3.....
....maar zeer voldaan.Ik dus beetje schor hè, want de Motel Westcoastzangers en es waren prima bij stem!
Wat een geweldige avond. Niet dat iedereen die daar zat dat kon zeggen. Ik heb zo'n donkerblauw vermoeden ( en met deze opmerking heb ik bijna iemand de dood in gejaagd) dat de man naast mij zijn verplichte maandelijkse cultuuravondje zat te genieten uit te zitten. Jeetje, wat een lang gezicht op een avond waar het plezier het toneel af spetterde, en de muziek zo lekker was dat je gewoon niet stil kon blijven (zitten)
Op verzoek van Edward hadden wij een KayaK t-shirt aangedaan. Helaas zaten wij echter niet aan Edward's kant, maar aan Syb's kant. Op een gegeven moment zong Edward dit nummer:
Schitterend nummer natuurlijk ( waarbij ik, ja, ik ben oud(er) gelijk aan de Golden Girls moest denken) En Syb moest na dit nummer toch even vermelden dat er van Edward twee, excuus, drie echte vrienden zaten, duidelijk te herkennen aan hun Kayak-shirt!
Ach, alles bij elkaar was het gewoon een super gezellige heerlijke muziekavond. Ik heb mijn best gedaan mijn enthousiasme zachtjes te houden. Die meneer naast mij had het toch al niet zo naar zijn zin, zoals ik al schreef. En als ik dan ook nog een keihard mee ga zingen wordt het er voor die meneer niet echt beter op zullen we maar zeggen.
Bij de toegift heb ik me echter niet meer ingehouden en heb ik nog wel een leuk momentje *met* Syb beleefd.
Ik had natuurlijk tijdens het hele concert al lekker mee zitten *zingen*/leven, en dat was wel een beetje opgevallen. Tja, dat heb je als je op de eerste rij zit natuurlijk al snel. Maar goed, In Hotel California zit dat heerlijke stukje, die *uhhh*. Ook wel bekend van de live DVD van de Eagle's, waar Don Henley bijna zijn kunstgebit verliest. Uiteraard zong ik die * uhhh* vol overgave mee, en Syb keek net op dat moment naar mij, wat een lekkere *entre nous* -glimlach te weeg bracht
Ach, hoe kan ik het hier goed verwoorden? Het was gewoon weer een gezellig feestje. Na de voorstelling kwamen de zangers weer gezellig in de lobby. En Syb wilde best met me op de foto, áls ik dat shirt maar uittrok-geintje natuurlijk- Niet de beste foto, want vanavond van alle avonden had ik dus besloten lekker helemaal geen fototoestel mee te nemen....Ik heb dan ook super genoten van het concert, totaal niet afgeleid door te trachten het perfecte plaatje/filmpje te maken. Dus deze enigzins wazige foto is all I've got.... Behlave mijn memories natuurlijk... En die kan niemand je meer afnemen, toch?!?!?!
Ook nog heerlijk met Edward na staan praten. Hij blijkt zijn zangpartij van de nieuwe cd al ingezongen te hebben ( van KayaK uiteraard!) en binnenkort de koortjes inzingen met Cindy, en dan met Rob, en dan gaat Hans zijn deel *indrummen* ....
Pffff aan de ene kant kan ik bijna niet wachten op de nieuwe cd van KayaK, maar ja, als die uitkomt zou dat betekenen dat de zomer ook al weer zo;n beetje ten einde is, en daar wil ik toch eigenlijk ook nog wel ten volle van genieten.
Maar met Edward heb ik een *date*. Zeven oktober zien we elkaar weer. Dan is het eerste concert van KayaK. In Dordrecht....
Vanavond (eindelijk) weer eens een concert.Deze keer is het Motel Westcoast.Onder de link staan alle bandleden ( tien in totaal) maar de zangers ( en es) zal ik er even uitlichten, omdat daar mijn grote idool tussen zit...
Edward Reekers, (deze foto is tijdens de voor
vertoning van de PKT-DVD genomen)
Syb van der Ploeg ( van de kast, maar ook ooit bij KayaK gezongen)
Julian Thomas
Mirjam Timmer
( Mir/Twarres)
Samen met de andere zes leden vormen zij dus Motel Westcoast, waarin zij met een prachtige theatershow de grootste hits van de Amerikaanse Westkust ten gehore brengen. Zoiets dus....
Misschien krijg ik nu een beetje op mijn kop omdat ik niet het meest representatieve nummer heb uitgekozen, maar de gedachte hierachter is, dat ik vanavond heel close bij Edward ben..... We hebben nl de laatste plaatsjes, die normaliter liever niet verkocht worden op de eerste rij
Tip van de dag: wees er op tijd bij met kaartjes kopen
En vandaag heb ik gelijk al een kleine correctie te maken. De quote over het al dan niet een lachende mandarijn te zijn heb ik gisteren abusievelijk bij Lindsey neergelegd. Het was nl Jenna die dit zei, dus bij deze, even recht gezet.
Bij programma gemist-dames en heren in de dop staan trouwens nog erge leuke extra's. Lindsey is tot speciale reporter benoemd, en die geeft iedere dag een commentaartje. Samen met Gary heeft ze nog een geweldig gesprekje over de antwoorden op de vragen van de nul-meting..... "Heb IK dat gezegd???" vraagt Lindsey. "Haha", reageert Gary: "Jij leeft echt in je eigen amuse" Ik weet echt niet of ik ooit nog een amuse weg kan werken zonder er half in te blijven....
Lindsey is op haar manier een schat van een meid, maar of ze ooit een echte dame wordt.... Al vraag ik me af......... Zij krijgt iedere week de afvallers bij haar op bezoek. Betekend dat, dat zij de dame is geworden.....
Ook ik maak me zo af en toe *schuldig* aan het kijken van dit soort series. Expeditie Robinson, Dames in de dop, die vind ik dus leuk! En Dames ( en heren dit jaar) in de dop is weer begonnen. Nou er is natuurlijk now way dat ik het voor elkaar krijg om elke madiwodovrij van 20:00 tot 20:30 voor de buis zit, dus lang leve uitzending gemist!
Ik vind het trouwens wel wonderlijk dat mensen, die zichzelf voor zo;n programma opgeven , zeker in het begin, zo verschrikkelijk weinig gemotiveerd zijn,Maar goed dat terzijde. Vandaag heb ik helemaal in een deuk gelegen. Er werd een zogezegde *nulmeting* gedaan. Daar werden de "dames" en "heren" een aantal vragen gesteld, om er zo achter te komen hoe hoog de algemene kennis en beschaving was. Er werd niet gezegd of de antwoorden goed of fout waren. Super grappig!!!
Op een gegeven moment zei de lerares dat Lindsey verrassend weinig wist , maar ja, als je in een amuse leeft dan weet je natuurlijk ook niet waar de pyrineden liggen. Even voor de duidelijkheid. Lindsey had op de vraag: "Wat is en amuse?" geantwoord: "Ja, dat is een soort wereld wat niet ehhh, wat niet echt is, ofo, zoiets??? En die pyrineden, dat was een foto van de pyramiden met de vraag waar die lagen. Waat ze dan wel weer tamelijk spitsvondig op reageerde met : Dat zijn de Pyrineden, nou, dat zeg ik wel, Egypte, maar ze kunnen ook op de grens van Frankrijk en Spanje staan!". Waar die Pyreneeën liggen, dat weet ze dan toch ergens weer wel!
Nou hoop ik dat ik met dit blog niet de woede van Lindsey op mijn hals heb gehaald, want zoals zij zelf al zei: "Ben geen lachende mandarijn als ik je niet mag...."
Tip van de dag: Waarschijnlijk is het damesachtiger om te zeggen dat je iets niet weet.....
Ik wil nog even mijn excuses aanbieden voor mijn antinatuur/lente reactie van twee bloggen terug Ik ben notabene dol op de natuur!
Maar hoe idyllisch dit ok klinkt zo aan de zonnige waterkant, zeg nou zelf... Midden in de nacht voor je slaapkamerraam......Da's bijna net zo vervelend als een burlend hert.......
Vanavond nog maar voor de verandering twee keer bios gepakt. Voornamelijk omdat Chalet Girl waarschijnlijk donderdag uit de bios verdwijnt, en we ( dochter en ik ) die echt nog erg graag wilden zien.Het leek er even op dat we maar met z'n tweetjes in de zaal zouden zitten, maar nee, vlak voor de film begon hadden we toch nog een flinke groep van wel elf mensen verzameld!
Echt een superleuke feelgoodmovie, met allerzaligste Engelse humor.
En om de avond compleet te maken, we waren er nu toch zijn we ook maar gelijk naar Gooische Vrouwen geweest. Als je de serie leuk vind een absolute must!!!
Tante Cor heeft mijn stem voor beste stukje tekst......Verder zeg ik er niks over. gewoon van genieten. Met een lach en een traan, waar de serie ook al sterk in was.
Jeetje, waar een mens al niet blij mee kan zijn. Soms ( ok vaak!) kan ik ook zo;n eigenheimer zijn. Ik kan zo moeilijk afscheid nemen van bepaalde zaken. Zo draag ik inmiddels al weer zo'n dikke zes jaar een helm met gevaar op eigen leven. Ik heb daar notabene nog een megacrash ( door vrachtwagen aangereden) mee gemaakt. Niet echt veilig dus.....
Maar ja, hij zit zo lekker, enne, ik ben toch niet van plan dat ( zo'n ongeluk dus) nog een keer over te doen. Helemaal niet van plan om nog eens te gaan liggen. Ik heb wel eens een nieuwe gepast hoor, maar ja, met een helm ben ik dus net zo'n ei als met schoenen. Die moet(en) gelijk goed zitten. En liefst uiteraard niet te duur zijn....
En dan ben ik ineens in één weekend overstag. Nieuwe schoenen én een nieuwe helm! Ik was vrijdag naar de stad gegaan met het idee dat het wel eens een lange tocht zou kunnen worden. Ik ben niet zo snel tevreden met schoenen en ik heb een kleine afwijking in mijn voeten, wat het nog wat moeilijker maakt. Maar ja, ook mijn schoenen gingen al bijna drie winters mee, dus die waren echt wel aan vervanging toe. Buiten dat ze er niet echt mooi meer uitzagen, ( ik heb echt, echt maar één paar schoenen waar ik sort of altijd op loop, nou ja, behalve dan onder een rokje ofzo natuurlijk!) vielen ze nu ook een beetje uit elkaar, dus ik moest echt!
Was ik toch binnen het half uur, in de eerste winkel die ik betrad geslaagd! De wonderen zijn de wereld nog niet uit. En ze lopen echt heel lekker, dat kan ik wel vertellen
En eigenlijk dus net zo als dat ongeluk dat zelden alleen komt, kwam dit kleine wondertje ook niet alleen. Zaterdag bij de Lidle bleken ze allerhande motor artikelen te hebben, incluus prachtige jethelmen ( oftewel een *potje*) Met de moed der wanhoop gepast, en offie voor me gemaakt was!!! Een super mooie helm, voor een zacht prijsje, mét een extra scherm erbij.
En dat is dus het mooiste. Ik kan weer zien!!! Jeetje, wat heb ik mezelf te kort gedaan met die oude helm met dat bekraste scherm. En on top of that wordt het ineens echt lente, wat een zalig weer, wat ruikt de lucht heerlijk, wat zingen de vogels vrolijk ( behalve die twee pokke scholeksters die schijnbaar weer een nest hier op het dak hebben gemaakt, je kunt ook een teveel aan lente krijgen...)Dochter en ik hebben zelfs net al heerlijk op balkon zitten eten!!!
Wow, het leven is ineens weer een stuk helderder.....
Ik heb mijn *huiswerk* nu echt af. Kom net terug van de bios en heb daar Sonny Boy gezien.
Ik weet het hele volksstammen zijn lovend over zowel boek als film, maar ik kan me daar helaas niet bij aansluiten. Van beide vond ik dan het boek nog iets beter, want zoals ik al schreef, daar kwamen de mensen niet echt tot mij, maar voor zover mogelijk vond ik de film ook verschrikkelijk één dimensionaal blijven. Zoals het vaak in een film gaat mis je toch verschrikkelijk veel informatie, en wat ik helemaal verschrikkelijk vond was dat Willem, Rika's eerste echtgenoot, de zwarte Piet van het slechte huwelijk toegespeeld kreeg. Het feit dat hun huwelijk stuk liep lag absoluut niet aan zijn overspel, maar aan Rika's vrije en soms ook tamelijk opstandige karakter, wat haar in de oorlog zo standvastig deed zijn tegen het gezag. Maar goed, dichterlijke, of in dit geval filmerische vrijheid zullen we maar denken.
Waar voor mij echter The Reader/de voorlezer ( eerst kijken, dan lezen) en Haar naam was Sarah (eerst lezen dan kijken) elkaar schitterend aanvulden, daar levert hier het setje boek/film dat voor mij niet op. Ook bij de film dus geen traantjes....
Tip van de dag: Soms geven dingen die je minder mooi vindt toch ook veel stof tot nadenken
Vandaag mezelf de luxe gegund van iets wat ik meestal voor de zondag bewaar. De dag begonnen met een uitgebreidde B&B. Nee, geen Bed & Breakfast, mar een bad & Boek.Ik wilde zo graag Sunny Boy uitlezen, en een bad is dan de uitgelezen plek voor ij om dat te doen. Heerlijk! Spinnende kat op de badrand, steeds een beetje warm water bijtappen, en lezen maar!En inderdaad, mijn boek is nu uit.
In haar nawoord schrijft Annejet van der Zijl dat zij met de gedachte gespeeld heeft om er een historische roman van te maken, en eerlijk gezegd, en dat is natuurlijk heel persoonlijk, was mij dat liever geweest. Sonny Boy is zonder meer een indrukwekkend boek. Het geeft een stuk geschiedenis, van zowel Suriname als de WO II weer. Maar naar mijn gevoel ook niet meer dan dat. Het boek heeft mij niet tot tranen kunnen roeren. Zoals ik in mijn eerdere verslag al schreef, komen de personages voor mij niet echt tot leven. Ik vind dat het boek soms zo snel in de tijd heen en weer springt dat de draad van het verhaal soms een beetje zoek raakt.En Sonny Boy zelf ? Tot op het eind blijft hij een bijrol in het boek spelen.
Uiteraard is dit mijn mening over het boek.Ik lees nou eenmaal graag verhalende boeken. Ik wil ook met nadruk zeggen dat het, zeker geschiedkundig, een goed boek is.Dus mij uiteindelijke oordeel: Een interessant boek! Wel wil ik nu zeker de film gaan zien. Langdradig of niet, misschien dat de personen dan meer voor mij gaan leven.
Tip van de dag: Lees ook eens een interessant boek
Op het ogenblik ben ik tamelijk bezeten van lezen. Films kijken en lezen moet ik dan voor de volledigheid misschien zeggen. Op het ogenblik heb ik mijn Porseleinboomtrilogie even weggelegd voor Sonny Boy van Annejet van der Zijl Ik had het met een collega over de film, en dat ik eigenlijk het boek wel zou willen lezen, en laat zij nou toevallig dat boek hebben liggen.
Nou had zus al over de film gezegd dat ze hem nou niet super bijzonder vond, en bovendien eigenlijk een beetje langdradig. Wat haar betrof had hij wel een half uurtje korter gemogen. Kan ik dus nog niets over zeggen, want ik heb hem nog niet gezien, maar eerlijk gezegd... Ben nu bijna halverwege het boek, en geen enkele van de karakters is nog voor me gaan leven.
Maar ja, wat lezen betreft ben ik soms wel een soort ei,als ik eenmaal aan een boek begonnen ben, wil ik het toch uit hebben. Wachten tot het beter wordt??? Het is niet dat het boek niet interessant is ofzo. dat is het zeker wel. Suriname en Nederland rond die tijd, dat is reuze interessant, maar het lijkt bijna meer een droog geschiedenis boek dan een lekker leesboek.
Inmiddels heb ik wel de Millenium trilogie gezien, zoals begin dit jaar op tv getoond. Zus had ze opgenomen, en had ze voor me op drie DVD's gezet. En die vond ik weer helemaal geweldig, en die drie boeken staan ook op mijn boeken-tover-DVD, dus die wil ik eigenlijk wel heel erg graag lezen.
Maar ja, dat mag dan weer niet van mezelf, voor ik Sonny Boy uit heb. Die heb ik dan ook nog eens een keertje geleend ( ja, ben op het ogenblik een *echt* boek aan het lezen, helemaal niet handig hoor )
Grappig dus eigenlijk, dat mijn leeshonger niet bevredigd wordt, terwijl ik dus wel wat aan het lezen ben....
Vandaag dus met zussen naar de bios. Was bijna niet doorgegaan. het was maar goed dat zus belde met een : "Waar ben jij nou?"Want -jij- ( ikke dus) was nog thuis, in de veronderstelling dat ik nog wel een uurtje had voor ik weg moest. Niet duzzzz!!!!! Maar goed, gelijk op de scoot gesprongen en nog ruimmmmm op tijd voor de film ( ahem )
Zoals ik gisteren al schreef was het Rango geworden.Rango was leuk, maar niet zo leuk als verwacht. Wat mij betreft hadtie wat korter mogen zijn, misschien was hij dan wat vlotter en leuker geweest....
Nou had ik zoiets van- Er komt toch niemand thuis om te eten, dus ik kan best nog een filmpje pakken- , vandaar dat ik ook op de scoot was gekomen ipv gezellig met mijn zussen mee te rijden. Maar goed, zo gezegd, zo gedaan, en van de 14:50 Rango, ben ik gelijk doorgegaan naar de 16:40 The rite:
Absoluut goeie film, met geweldige effecten. Dat vonden twee dames voorin ook, waar ik eerlijk gezegd regelmatig nog meer van schrok dan van de film zelf. En gelukkig.... Het goede overwint!
Tja, en omdat ik er toch was, om 18:30 nog doorgestapt naar Hereafter:
Zonder twijfel de beste en mooiste film die ik vandaag gezien heb, en komt ook zeker in de top tien terecht. Echt super film. heel mooi en ontroerend en je zit er echt midden in. Ik zat dan wel alleen in de bios, maar kon het ene paar keer niet laten om toch hardop ( wel heel zachtjes hoor!) commentaar te geven. En ik was niet de enige. Tegen het einde van de film zei een man achterin de zaal ook duidelijk voor iedereen hoorbaar : "Zijn moeder!" Ik leg absoluut niet uit waarom hij dat zei, want deze film moet iedereen gewoon echt zelf gaan zien! Echt. Het verhaal is af! Lachmomenten, ontroering, en zelfs huizenhoog kippevel moment. hélémáál super!
Uiteraard had ik dochter van mijn biosperikelen op de hoogte gehouden. Zij zou met haar vriendje ook nog een film pakken, maar ja, die ging ineens niet mee, en - ik wil wel naar de film- luidde haar sms. Dus wat doe je dan als moeder. Je gaat gewoon naar nog een film.....
Het is pizzamaffia geworden:
Niet onaardige film, maar niet lachen gieren brullen, zoals een paar mensen achter ons vonden. Ik vond dat soort momenten eigenlijk juist wat aan de trieste kant, maar ja, ik kijk dan ook anders naar films, dat is me inmiddels wel duidelijk. Ik denk dat ik met de pizza maffia nog eens in de herkansing ga met het boek.Die heb ik voor mijn e-reader
Tip van de dag: Ga naar Hereafter, echt waar, echt de moeite waard.
Vandaag is het precies een jaar geleden dat ik ( en dochter) aan de Pathépas zijn gegaan. Tijd om de balans op te maken.
Voor de mensen die nog niet weten wat een Pathépas is: Da's een pas, waar je ongelimiteerd naar alle Pathébioscopen door hele Nederland mee naar de film kunt, voor de zachte prijs van achttien euro per maand.
Goed, de balans:
Twee nichten, twee zussen en één zwager aan de pas *geholpen*
En dan de niet onaanzienlijke lijst van één jaar film kijken:
Alice in Wonderland ( 3D)
Avatar ( 3D)
Dear John
The book of Eli
The Wolfman
From Paris with Love
Solomon Kane
The lovely bones
How to train your Dragon (OV)
Shutter Island
Remember me
Chloe
Clash of the Titans ( 3D )
Case 39
De gelukkige huisvrouw
Kick-Ass
Hoe tem je een draak ( 3D)
Iron man 2 ( Eindhoven)
Alice in Wonderland ( 3D)
The Ghost Writer
Prince of Persia ( 3D)
Sex and the City 2
Repo men
She’s out of my league
Killers
The back –up plan
The A-team
Twilight Marathon
Letters to Juliet
Twilight Saga
Shrek Forever ( 3D OV)
Toy Story ( 3D)
Knight & Day
Leap year
Unthinkable
Inception ( Den Haag)
The Sorceress Apprentice
Sammy’s Adventure ( 3D)
The Karate Kid
Brooklins Finest
The Sorceress Apprentis
Salt
The Expendables
Piranha’s ( 3D)
The last Airbender ( 3D)
Machete
Avatar Special Edition ( 3D)
After life
Salt
Grown ups
Devil
Ledgend of the gaurdian ( 3D)
Resident Evil ( 3D)
Step up ( 3D)
Despicable me ( 3D)
Tirza
Foeksia de miniheks
Haar naam was Sarah
Paranormal Activity 2
Mother and Child
Red
The Social Network
Sint
Harry Potter ( ugh!)
Cell 211
The chronicals of Narnia Voyage of the dragonship ( 3D)
Rapunzell ( 3D)
Loft
The Way Back
Tucker & Dale versus evil
Saw ( 3D)
Love and other Drugs
Burlesque
New kids turbo
Tron Legacy
Black Swan
No strings attached ( Amsterdam)
Green Hornett (3D)
Dilemma
Season of the Witch
The King’s speech
The Eagle
Sommige films dus meerder keren gekeken, omdat deze of gene hem toch ook nog wilde zien, maar da's dan weer geen probleem. Alles bij elkaar dus 82 films.Dat maakt 6,8 films per maand, oftewel een goeie anderhalf per week. Per saldo komt dat dan op 2,63 euro per film uit. Minder dan ik er in de videotheek voor zou betalen.
Er zaten super goede films tussen ( lovely bones, remember me,unthinkable cel 211 om er maar een paar te noemen) en hele leuke ( Sex and the City 2, She's out of your league,Tucker & Dale versus evil) , romantische ( Letters to Juliet, Leap Year), teken/animatie ( rapunzel, how to train yoyr dragon, shrek 3, despicable me) en zelfs een paar verschrikkelijke ( Chloe (ok, kwestie van smaak misschien....) en new kids turbo), maar he, kostte niks extra, die laatste
Alles bij elkaar kan ik wel concluderen dat de aanschaf van een Pathépas een welbestede achttien euro per maand zijn. Morgen al weer biosdate met mijn twee zussen. We gaan naar Rango.....
Het schrijven valt me de laatste tijd zwaar. Ik weet het niet, maar op de één of andere manier lijkt alle creativiteit die er ooit in me heeft gezeten opgedroogd te zijn.Ook al hormonaal? Deze week heb ik trouwens weer even last van een dipje. Van het weekend was ik al weer zo moe. Ok, vorige week wel harder dan anders gewerkt. Twee extra diensten erbij genomen, dus dacht ik aanvankelijk dat het daardoor kwam. Maar deze week wilde ook al niet echt op gang komen. Gister niet eens puf om te zwemmen, maar dan ook echt niet, dus ook niet gegaan. En bij dat ene lieve liedje was de brok in mijn keel beduidend dikker dan normaal zeg maar.
Genoeg om te constateren dat er weer overactieve hormoontjes in het spel waren. Zeker toen ik vanmiddag bij die KMGP in de apotheek bijna stond te huilen. We hebben weer een nieuwe terminale klant. Altijd een verdrietige zaak, maar sinds begin dit jaar hebben de meeste zorgverzekeringen besloten om ook de matjes ( onderleggers) uit het zorgpakket te schrappen. En die hadden we daar dus net nodig. Mocht ik aan de man van de betreffende vrouw gaan vertellen dattie ff 22,50 moest schokken voor een paar celstof onderleggers. Toen ik daarover met een collega telefonisch stond te overleggen hoe we dat wat sympathieker konden oplossen kwam één van de apothekersassistenten naar me toe met 4 matjes en vroeg of dat voldoende was..... Natuurlijk!!! Ik was zo geroerd door dat lieve gebaar, dat het me moeite koste om het droog te houden. Dat laatste zijn dan de hormonen hoor mensen, maar ik ben altijd erg blij dat er zulke lieve mensen zijn, die nog op een menselijk niveau meedenken in dit soort zaken. Er zijn dus mensen die de spullen die ze niet meer kunnen gebruiken bij de apotheek inleveren ter vernietiging, en zo was dit pak ook terug gekomen. En met dat ik met mijn collega stond te overleggen schoot haar dat te binnen, en zo kon ze me helpen! Ik heb haar tot de held van mijn dag verklaard!
Maar goed, even terug naar het begin. Het schrijven. Heerlijk dan om lieve reacties op één van mijn schrijfsels te mogen ontvangen. Vandaag zelfs twee. En al schrijf ik voornamelijk voor mezelf, het doet me altijd een groot plezier als ik merk dat mijn schrijfsels in de smaak vallen. Ik heb blijkbaar veel mensen een plezier gedaan met het filmpje van Michael Robinson, en ben hem dus erg dankbaar dat ik het ook mocht plaatsen.
Er valt zoveel voldoening uit een dag te vissen, er gebeuren vaak te veel dingen, die toch enigzins in het vergeethoekje van je door de dag heen jagen terecht komen. En dat is nou juist de reden voor dit blog. Zelfs dat vergeet ik nogal eens. Te vaak eerlijk gezegd. Dan zit ik 's avonds met allerlei onnozele dingen mijn tid te verbeuzelen, terwijl er die dag eigenlijk te veel leuks en goeds en moois gebeurt is, wat ik eigenlijk hoor vast te leggen.
Misschien moet ik weer eens terug naar af....Iedere dag iets positiefs vermelden...
Tip van de dag: Zie de mooie, leuke.lieve,goede dingen om je heen.
Het heeft even geduurd, maar daar istie dan eindelijk. De DVD van het PKT-concert.Na heel wat heen en weer gemail met de harde ( en organiserende) kern van Kayakfans , was het dan eindelijk zo ver, de voorvertoning van de DVD. Bob, Dirk, Jolanda, Robin en Peter hebben er echt een leuke happening van weten te maken. Hulde voor deze mensen, echt waar. Stukje worst, stukje kaas, wat chipjes en andere versnaperingen maken zo'n middag altijd juist net even intiemer en gezelliger. Bovendien hadden zij voor een leuke verrassing in de pauze gezorgd.
Wat, of beter gezegd, wie die verrassing was, werd bij binnenkomst al snel duidelijk.Hij zat aan de bar. Michael Robinson. De man die tijdens het concert na de nogal horkerige uitroep van de één of andere enigzins beschonken figuur : "En wie ben jij dan wel....????" alleen met zijn gitaartje de hele zaal muisstil en menigeen tot tranen toe wist te roeren met zijn Song for a Friend. Een ontzettend aardige man trouwens. Ier van oorsprong, en die hebben bij mij toch al een beetje een streepje voor, want dat land, daar heb ik al heel lang geleden mijn hart verloren!
Tijdens het concert totaal onvoorbereid, en toen heb ik trouwens sowieso mede door de beladen en soms bijna religieuze stemming geen foto's of filmpjes gemaakt, kwam dit prachtige nummer voorbij zeilen. Maar gisteren was ik dus wel voorbereid en heb ik het nummer wel kunnen vastleggen. Wel ben ik vandaag zo grondig geweest om even toestemming aan Michael te vragen. Leek me wel zo netjes. Eigenlijk per omgaande had ik al dit schattige mailtje terug:
Hi Irene,
Lovely to meet you Sunday. I loved your earlier review of the PKT so please go ahead and place the film on your blog.
Many thanks, love Michael.
Nou, is dat even leuk om te horen
Hier istie dan, wat herinneringen aan Pim en dan het ongelofelijk prachtige nummer Song for a Friend
( wel even het geluid opschroeven het is wat aan de zachte kant )
Na de pauze hebben we heel oneerbiedig flink wat door de muziek heen staan kletsen. Tja, hoe vaak ontmoet je nou mensen van jouw eigen generatie ( min of meer ) die van precies dezelfde muziek wild worden. En laten we eerlijk zijn, Pim had zo zijn projecten die wel lekker geld maakten, maar niet geheel de smaak van Kayak fans zijn. Dus daar kan je dan heerlijk doorheen kletsen. Geen artiesten die je voor het hoofd stoot, omdat het een DVD is. Met twee dames van ongeveer mijn leeftijd ( ik heb hun dag gemaakt want ze waren een pietsie ouder ) verschrikkelijk gelachen. Want een Pussycat, een Jose Hoebee, je wilt toch eigenlijk niet eens laten weten dat je het kent, maar uiteindelijk kun je heel de nummers meezingen. En we hebben trouwens spontaan besloten een Kayak-coverbandje op te richten, want we hebben met z'n drietjes heerlijk mee staan zingen op Ruthless Queen.
Na de vertoning van de DVD kwam ook het grootste gedeelte van de Kayakleden nog langs, om alle reeds lang geleden bestelde DVD's te signeren en een gezellig praatje met de fans te maken. Hans Eijkenaar, de nieuwe drummer is al net zo'n aardige man. Al moet je niet verwachten dattie lacht op de foto Maar hij vertelde dattie niet lang hoefde te twijfelen toen hem gevraagd werd om de nieuwe drummer te worden, toen ik hem vertelde dat ik zo blij was dat hij toegestemd had.
Ik heb zin in de zomer, maar de daarop volgende herfst en winter maken me ook niet meer bang. Dan hebben we Kayak weer om onze harten te verwarmen!
Overigens. In mijn enthousiasme over de gezellige middag vergeet ik helemaal te vertellen dat de DVD van een weergaloze klasse is. Het geeft de sfeer van het concert goed weer, mooie beelden, en een uitstekende geluidskwaliteit. Absoluut de moeite waard.
Tip van de dag; Ga eens kijken op de Kayak site Met een geweldige foto van de band!( eventueel voor het bestellen van de DVD klik links onder op de button pre order cd, dan kom je in de webshop terecht)
Soms is het leven helemaal niet zo leuk, tenminste zo lijkt het wel eens. Maar wat maakt het leven dan waard om geleefd te worden? Vaak zijn het de kleine simpele dingen. Tellen wat je hebt, niet wat je mist, genieten van een prachtige zonsopgang, het fluiten van de vogels, mooie bloemen, een goed gelukte foto.Met een klein beetje magie kun je het leven weer leuk maken.Vandaar dit blog. Om jou, mij en iedereen er aan te herinneren dat het leven een feest is, je moet alleen wel zelf de slingers ophangen
Het gaat hélémaal mis.... De hormoontjes in mijn hoofd blijven wel op orde, dat gelukkig wel, maar het lijf wil weer absoluut helemaal niet mee. Moe, moe, moe, het leek even wat beter te gaan, maar ik lijk wel weer een beetje terug bij af.
's Avonds nog wel braaf gezwommen, en daarna lekker lui één van mijn favoriete series in bed gekeken, Desperate Housewife's
)
