Filosofietje

Naar aanleiding van dochters belevenis een kleine filosofie....

De hele week kijkt ze er al naar uit. Vandaag zou ze lekker gaan vliegeren.De vliegers al gehaald ( bij haar vader), de plannen al gemaakt. Eén van haar vrienden zou gezellig mee gaan.Nou zag het er een beetje naar uit dat dit weekend de wind het wat zou laten afweten, maar ja, dan de snelste vlieger maar, met weinig wind, geen probleem, alleen een uitdaging.

Maar gisteren ging het mis. Bij de afspraak hoe(laat) wat waar. was alleen nog maar een "Ik zie je om 10 uur" afgesproken. Dat is natuurlijk alleen hoelaat. De wat was in principe al besproken, alleen de waar nog niet. Op het strand, of in Delft, waar betreffende vriend woont.Dus daar smste ze nog even over te. En daar kwam een wat rare reactie op terug. Zou er wel genoeg wind zijn en hij was net pas thuis van zijn werk, en iets over uitslapen......Wat bij dochter een beetje in het verkeerde keelgat schoot. Het was hara plannetje, hij wilde zo graag mee, en nu zou zij moeten gaan wachten tot hij wakker zou worden om dan eventueel nog te gaan vliegeren....Terwijl ze dus eind middag ook weer moest gaan werken, dus helaas niet hele dag de tijd.

En toen er ook nog ene klein huishoudelijk ongelukje gebeurde was het even op. Ineens zat ze er helemaal doorheen. Andere vriend alhier in het dorp die ze net op msn nog gesproken had gebeld of ze nog even welkom was, en hoppa, half één, was ze ineens ( wel na het netjes te melden) verdwenen. De teleurstelling van de zondag moest even geventileerd worden. Ze was echt niet van plan om altijd maar te gaan zitten wachten op mensen die alleen maar tijd hadden als het hun uitkwam.

En gelijk heeft ze natuurlijk. Vanmorgen toch de tijd die ze toch al in haar hoofd had opgestaan en lekker met haar vliegers naar het strand gescooterd. Waar uiteindelijk een lekkere bries bleek te staan. Betreffende vriend werd idd pas rond een uur of één wakker, en als ze dan nog naar het strand had gemoeten. Nou ja, dat lijkt me wel duidelijk. Uiteraard werd ik van e.e.a. via de sms op de hoogte gehouden, waarop ik haar ene filosofisch smsje terug stuurde. Kon ze zich helemaal in vinden, en het was zo'n mooie, dat ik hem maar even vereeuwigd heb

 

Misschien ( ongetwijfeld) al eens eerder door een ander gezegd, maar deze kwam vandaag recht uit mijn hart voor mijn dochter.

En ach, we doen het allemaal regelmatig. Soms hoort het er gewoon bij, en moet je er gewoon het beste van maken ( bv bij de kassa in de supermarkt ), maar wachten op het leven, of nog erger, wachten om te leven, nee dat is een beetje dom. Want dan zou er wel eens heel kostbare tijd verloren kunnen gaan. Als je iets wilt, stap er dan op af. Want echt, dat wat we vroeger geleerd hebben, slaat echt helemaal nergens op. Mensen die vragen worden overgeslagen. Het is juist andersom. Mensen die bescheiden wachten, die zouden wel eens helemaal niet gezien of gehoord kunnen worden. 

Wat mij betreft is er maar één gulden regel. Besef dat als je vraagt, dat het antwoord dan ook wel eens "nee kan zijn. Er is ook helemaal niets mis met "nee".Zoals bij alles in het leven is balans het beste, en als er af en toe een welgemeend "nee"valt, dan wordt een ( even welgemeend dus) "ja"ook nog veel leuker. En een nette "nee" is altijd nog een stuk leuker dan een ongemeend ja, die later met rotsmoesjes alsnog in een nee veranderd. Denk niet dat de ander alleen maar ja wil horen. Misschien, waarschijnlijk zelfs, wil de ander juist weten wat jij wilt. Anders zou er niet gevraagd, maar bevolen worden....

Het van te voren bedenken van redenen waarom je een ander niet eens vraagt, is vaak alleen maar pijnlijker dan de ander het vanzelfsprekende recht tot een "nee"( waarschijnlijk gevolgd met een sorry, ik kan niet, of jammer, nee dan heb ik al een afspraak) niet eens te gunnen. En wie weet, misschien denk jij dat de ander toch niet kan/wil/geen zin heeft, en is die ander juist hartstikke blij dat hij of zij eens gevraagd wordt...

Tip van de dag: Vragen staat vrij.......( nee zeggen ook )