Maar ik ga het toch proberen. Muziek is altijd wel een onderdeel van mijn leven geweest, maar na mijn veertigste is dat nog belangrijker geworden. Toen ben ik langzaam maar zeker ook het concert bezoeken gaan ontdekken, en zo is er nog veel meer, en heel andere muziek in mijn leven gekomen. En Kayak was één van de bands waar ik gelijk helemaal verslaafd aan was ( samen met bv Steve Hackett en Ayreon) Ik kon me, waarschijnlijk met vele van mijn leeftijdsgenoten Ruthless Queen nog wel herinneren, maar Kayak heeft dus zo verschrikkelijk veel goede muziek gemaakt voor en sinds die tijd.
Dus na mijn eerste Kayakconcert was ik eigenlijk gelijk verkocht. Vlak daarna had ik de ontzettende mazzel nog een keer naar een concert van Kayak te gaan. En vlak daarna dan dat vreselijke nieuws...... Pim Koopman is overleden. 56 jaar. Wat een slag. Ik vond het al zo erg, laat staan alle bandleden, en zijn familie en vrienden.
En zo was er dan maandag het Pim Koopman Tribute concert... Zoals Rob Vundering ( gitaar) zei: "Het was een avond waar Pim Koopman bij zou willen en moeten zijn, maar ja, als hij er nog was, dan was deze avond er nooit geweest...."
Voor aanvang sta je nog enthousiast met mensen te praten, je verheugt je op het concert. Kayak weer zien en horen, dat is toch heerlijk....
En dan begint het concert. Met Parallel Universe, met in het refrein de woorden :
Why can't we life in a world of our own? In a parallel Universe...
Where friends never die..........
Gezongen door, wel met vaste stem, een duidelijk geëmotioneerde Cindy. Hou het dan maar eens droog met een door hormonen geteisterd lichaam. En zo werd de eerste helft van het concert een mix van genieten van Kayak, en soms heel heftig, omdat een bepaald liedje juist dat beetje extra had.Dit is de setlist van de eerste helft:
Parallel Universe/Wintertime
See, see the sun
Land on the water
Man in the cocoon
Act of despair
23
Nobody wins
Hold me forever
Because I
Selfmade castle
Mammoth
When the seer looks away
Well done
Veel van Pim zijn werk( geschreven, gecomponeerd)
23 is een nummer dat Joost Vergoossen zelf heeft geschreven voor Pim, na zijn overlijden
Dat lijkt me toch iets geweldigs, je gevoelens zo kunnen omzetten in iets, tja hoe zeg ik dat. Iets wat je kunt behouden. Het is een cliché, iemand is niet echt dood, zolang hij nog in de herinnering voortleeft. En zo leeft iemand werkelijk eeuwig door. Dit is altijd Pim zijn nummer, Pim zelf....Hulde Joost!
Hold me forever was speciaal door Cindy uitgezocht, en echt zo knap dat ze het uitgezongen heeft gekregen.Het is duidelijk te zien dat ze meer dan eens naar Edward *reikt* voor hulp.
Overigens was ik uiteraard echt niet de enige die het niet droog kon houden. Met hier en daar een bemoedigend kneepje naar elkaar steunde het publiek elkaar.
Deze filmpjes zo terug te zien, maakt dat ik hoop dat de DVD die gemaakt wordt snel klaar is, ik kan bijna niet wachten, ik ben heel erg benieuwd of de DVD het concert goed weergeeft. Voor mij waarschijnlijk wel, want wat ik er van zie, zal mij weer terug brengen in de zaal.
Na de pauze was er een keur aan liedjes die door Pim geschreven/gecomponeerd/geproduceerd zijn. Hier is de setlist, met de artiesten erbij, om een beetje een beeld te geven hoe actief Pim Koopman in de muziek was:
Teenage Queenie ( Pussycat)
I'm specialized in you ( Time Bandits)
You gonna like it ( The President)
Rio ( Maywood)
Rosalyn (Vitesse --> gezongen door Syb van der Ploeg)
I will follow him ( José Hoebee)
Song for a Friend ( Michael Robinson)
Samantha (Diesel)
Sausalito Summernights ( Diesel)
Ruthless Queen
Chance for a lifetime
Starlight dancer
Avalon
Ik moet zeggen dat het een heel ander sfeertje was dan voor de pauze. Kayak ging nu als achtergrondband om de diverse artiesten te begeleiden. Ergens was het voor ons *ouwetjes* ook wel een soort feest van herkenning. Allemaal nummers uit onze jeugd. Een aantal ook wel tegen wil en dank, maar toch. En ook bij dit deel was het heerlijk om het publiek te zien. Aan mijn linkerkant stonden voornamelijk die-hard Kayak fans, die met een brede glimlach op het gezicht dit repertoire aanhoorden. Maar aan mijn rechterkant stond een man met volle borst en volle overtuiging de nummers van Pussycat, Maywood en José mee te zingen. Ogen dicht en genieten. Ook geweldig om te zien, en hij deed Pim zeker eer aan! Om me heen hoorde ik wat ik dacht. "Wie is dat??? -- Alides Hidding-- Oooo ja, van de Time Bandits"
En ondanks dat het niet mijn genre is ( erger nog, JeugdTrauma, want paps vond haar wel erg ehhh nou je weet wel....) had ik bewondering voor Toni van Pussycat, ze zong echt goed. Datzelfde gold voor Caren van Maywood, en José was gewoon aandoenlijk, met haar corsetje en enthousiasme.
Bij Michael Robinson was er nog even ene *incident* Hij kwam op, ging achter de microfoon staan en iemand uit het publiek riep heel hard en lomp:" Wie ben jij dan????" En toen stelde hij zich voor en begon op zijn gitaar te spelen.... Hij was een persoonlijke vriend van Pim, zelf ook zanger, en had een lied voor hem geschreven, Song for a friend. Alleen Michael en zijn gitaar....Je kon een speld horen vallen in de zaal. Helaas geen Youtibe filmpje hiervan.
En dan de laatste nummers van Kayak weer, met een spetterende uitsmijter, Avalon, het laatste refrein gezongen door alle artiesten. Daarna braken de aanwezigen de zaal bijna af, en is Kayak nog een laatste keer terug gekomen om een spetterend applaus in ontvangst te nemen, wat zij uiteraard gedeeld hebben met Pim....
Overigens moet me nog één ding van het hart. Ik heb er al het één en ander over gelezen natuurlijk, en overal kom je tegen hoe moeilijk het was voor de band, vooral Cindy en Edward. Persoonlijk ben ik erg geschrokken van Ton Scherpenzeel, die stond volgens mij helemaal stuk te gaan daar.Hij zag er niet uit, en ook bij hem kon je zo nu en dan de emotie van zijn gezicht scheppen. Speciaal hem wil ik vanaf hier een hart onder de riem steken. Al neem ik aan/ga ik ervan uit dat zijn eigen Irene hem troost kan geven.
Tip van de dag: Remember..............
PS Mooie foto's van het concert Walter Goyen
Mooie foto's van het concert van Bert Treep
Geen opmerkingen:
Een reactie posten