vrijdag 23 september 2011

Zon zee en hondjes.....

Wat een straf om vrij te hebben op één van de mooiere dagen die dit jaar bood. En dan ook nog eens een auto tot  je beschikking hebben. Dat betekende : STRAND!!!

En dan niet Hoek van Holland of Scheveningen, want daar gaat natuurlijk iedereen heen.Nee, wij hebben een super rustig strandje uitgezocht.EN met een lekker plekje tegen de duinen aan, omdat er toch nog wel een straf windje stond was het aardig uit te houden.

Maar ja, iedereen die mij een beetje kent,weet dat ik geen zonaanbidster ben, en stil liggen niet mijn sterkste kant is. Uiteraard had ik (eindelijk weer eens) mijn camera meegenomen.

Eén van de redenen dat ik juist dit strandje had uitgekozen. Vanwege de geweldige foto-opp's.



En wat heb je dan toch weinig nodig. Wat stenen, de zon, een beetje water.....



Heel mijn kunstzinnige zelf kan ik hier ophalen, lekker experimenteren met de camera, diverse invalshoeken, met en zonder stromend water.... Zonnetje wel erop, of juist net even niet.


Ok, toegegeven, soms een steen verleggen, om net dat dramatische effect te creëren. Maar verder is er echt NIET geshopt aan deze foto's!


Echt, de rotsen hier langs het strand zijn werkelijk overwoekerd met dit wier. Bijna een buitenaards mooi gezicht.


En zo liep en klauterde ik steeds verder...

 En zelfs op het strand kun je zien dat de herfst écht begonnen is.Letterlijk overal zaten de spinnenwebben. Niet echt een fijn idee voor een enigzins arachnofobisch aangelegd typje als ik.

Maar daar boven ziet het er zo mooi uit.....

 
En eenmaal boven een goed overzicht over het strandje waar we waren. Dit geeft misschien een beetje een idee waar we waren....

 
Ik heb het al eens eerder gezegd. Nederland heeft hele verrasende plekjes, waar je ze niet zo snel zou verwachten. Zo vlak onder de Europoort zit dus gewoon één van de leukste strandjes ( afhankelijk natuurlijk wat je van een strand wilt ) Het hangt er gewoon een beetje vanaf welke kant je opkijkt.

AL uitermate tevreden ging ik weer op weg terug naar ons rustige plekje.Zoals wel vaker, niet zo erg blij met mezelf. Ik heb totaal geen moeite met omhoog klauteren, zelfs niet met mijn dure camera in mijn handen. Maar weer omlaag, da's ene heel ander verhaal. Maar goed, ik ben er (heelhuids!!) gekomen.

Langs de vloedlijn liep ik terug, en toen zag ik een hondje zwemmen. Maar er hoorde geen baasje bij, die had ik even daarvoor al weg zien lopen. En toen keek ik wat beter, en besefte....
 
 
 
Dit hondje heeft helemaal geen baasje!!!!

Erger nog, het was zijn moeder kwijt.Zacht piepend zwom hij vlak voor de kust! En iedere keer als ik mijn camera richtte, keek hij ( of zij!) recht in de camera.(mijn camera maakt een piepend geluid als hij scherp stelt) en piepte zachtjes en klagend terug.

Het leek er zelfs bijna op dat hij aan land zou komen, maar dat deedtie toch maar niet. Toen ik later met twee  vissers een praatje maakte, dat het met het vangen van vis nu wel afgelopen zou zijn, zagen we ook ineens de moeder zwemmen.Duidelijk een stuk groter, en ook een stuk sneller, want die heb ik niet meer vast kunnen leggen.

Dat dit een bijzondere dag was, werd later nog duidelijker, toen we niet één, maar zelfs twee uilen zagen vliegen.Iets te snel voor de camera, maar ik heb er nog dit vage lochnessachtige plaatje van weten te schieten..

En dat onder de rook van de dikste industrie van Nederland, wie hqad dat dan verwacht?

Tip van de dag: Soms zie je de meest bijzondere dingen op de plekken waar je ze het minst verwacht.

1 opmerking: