Vandaag dus eten bij de moeder van vriend.Ze verheugde zich al op mijn komst, omdat ik wel van vis ed. houd. Dat was dus twee vliegen in één klap, zij blij, ik blij, beide houden we van mosselen, en dat in je eentje eten is toch minder. Veel gezelliger als je het samen doet!
Om bij moeders te komen viel trouwens nog niet mee. Vriends scooter stond al lustig te draaien en ik zat zelfs al achterop, toen ik er achter kwam dat ik geen helm op had. Dus weer afgestapt, helm gaan pakken, en in dat proces ( vriend wilde galant de deur voor me open maken, nadat ik die achter me dicht had laten vallen) sloeg de scooter af. Met geen mogelijkheid meer aan te krijgen. Wel een auto in de buurt, maar helaas geen startkabels...
En wat doe je dan? Tja, dan stap je met z'n tweeën op de Vitality.... Dat klinkt echter makkelijker dan het is. Vriend is 1,97, ik ook niet de kleinste, samen zo'n 200 kilo...Mijn arme schatje!!!!!Maar hij heeft het gered ( natuurlijk wel, de mijne wel
)En zo kwamen we, met nog een bloemetje aan bij moeders. Laatste stukje vanaf winkelcentrum had vriend gelopen, dus stond ik helemaal alleen voor de deur.
Niet dat dat nou zo'n probleem was, het ijs was al snel gebroken, want we waren ook op het winkelcentrum even gestopt omdat vriend de sigaretten thuis vergeten was, en dat is een dankbaar onderwerp voor moeder.Ik zei dat steeds de sigaretten vergeten het begin zou kunnen zijn van stoppen, en wie weet...
We zijn gelijk de tuin ingegaan, want het was ook vandaag weer heerlijk weer.
Daar werd ik enthousiast begroet door Bonbon,
die de arme oude Beauty amper de kans gaf om me ook goed te begroeten.
Terwijl moeder aan het eten aan de gang ging
zaten wij als echte gasten heerlijk in het zonnetje en liet Bonbon zich
door ons beiden heerlijk verwennen.
en toen was het eten klaar....
Voor vriend, die dus niet van mosselen houdt ( en van niets wat zwemt) was er natuurlijk iets anders te eten.
Zou het gaan lukken, twee dames en zo'n pan vol ??!?!
Er kwam nog ijs als toetje, hadden we die wel echt verdiend???
De restanten van een losbandig leven.....
En ja hoor, helemaal leeg!!!Werkelijk tot de laatste heerlijke mossel leeggegeten. En het kostte ons niet eens echt moeite! Dat was duidelijk, daarin hebben we elkaar echt gevonden. De volgende keer weer vis mams?
Ik heb echt genoten van het etentje, en voelde me meer dan welkom.
Na het eten zijn we met de auto van moeders de scoot van vriend op gaan halen. Voor het geval dattie nog niet wilde starten, want bij de auto zaten ook startkabels. Gelukkig had die inmiddels voldoende op staan laden, dus startte die ( uiteraard) in één keer. Ik op scoot van vriend gekropen, en achter hem aangereden om de auto weer terug te brengen en mijn trouwe beessie weer op te halen.
En omdat het nóg steeds lekker weer was zijn wij samen het park bij het paleis ingedoken, en hebben we daarna nog een stuk gereden door de geweldige omgeving van Apeldoorn. Maar daarover morgen(?) meer.
Tip van de dag: Soms is klein super stoer.....
Om bij moeders te komen viel trouwens nog niet mee. Vriends scooter stond al lustig te draaien en ik zat zelfs al achterop, toen ik er achter kwam dat ik geen helm op had. Dus weer afgestapt, helm gaan pakken, en in dat proces ( vriend wilde galant de deur voor me open maken, nadat ik die achter me dicht had laten vallen) sloeg de scooter af. Met geen mogelijkheid meer aan te krijgen. Wel een auto in de buurt, maar helaas geen startkabels...
En wat doe je dan? Tja, dan stap je met z'n tweeën op de Vitality.... Dat klinkt echter makkelijker dan het is. Vriend is 1,97, ik ook niet de kleinste, samen zo'n 200 kilo...Mijn arme schatje!!!!!Maar hij heeft het gered ( natuurlijk wel, de mijne wel
)En zo kwamen we, met nog een bloemetje aan bij moeders. Laatste stukje vanaf winkelcentrum had vriend gelopen, dus stond ik helemaal alleen voor de deur.Niet dat dat nou zo'n probleem was, het ijs was al snel gebroken, want we waren ook op het winkelcentrum even gestopt omdat vriend de sigaretten thuis vergeten was, en dat is een dankbaar onderwerp voor moeder.Ik zei dat steeds de sigaretten vergeten het begin zou kunnen zijn van stoppen, en wie weet...
We zijn gelijk de tuin ingegaan, want het was ook vandaag weer heerlijk weer.
Daar werd ik enthousiast begroet door Bonbon,
die de arme oude Beauty amper de kans gaf om me ook goed te begroeten.
Terwijl moeder aan het eten aan de gang ging
zaten wij als echte gasten heerlijk in het zonnetje en liet Bonbon zich
door ons beiden heerlijk verwennen.
en toen was het eten klaar....
Voor vriend, die dus niet van mosselen houdt ( en van niets wat zwemt) was er natuurlijk iets anders te eten.
Zou het gaan lukken, twee dames en zo'n pan vol ??!?!
Er kwam nog ijs als toetje, hadden we die wel echt verdiend???
De restanten van een losbandig leven.....
Ik heb echt genoten van het etentje, en voelde me meer dan welkom.
Na het eten zijn we met de auto van moeders de scoot van vriend op gaan halen. Voor het geval dattie nog niet wilde starten, want bij de auto zaten ook startkabels. Gelukkig had die inmiddels voldoende op staan laden, dus startte die ( uiteraard) in één keer. Ik op scoot van vriend gekropen, en achter hem aangereden om de auto weer terug te brengen en mijn trouwe beessie weer op te halen.
En omdat het nóg steeds lekker weer was zijn wij samen het park bij het paleis ingedoken, en hebben we daarna nog een stuk gereden door de geweldige omgeving van Apeldoorn. Maar daarover morgen(?) meer.
Tip van de dag: Soms is klein super stoer.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten