Zomaar wat geleuter

Ik heb vandaag eigenlijk niks samenhangends te vertellen, dus leuter ik zomaar wat voor de vuist weg. En dan ben ik eigenlijk gelijk al aanbeland bij één van de dingen die ik vandaag wilde bespreken. Contaminatie.Daar heb ik er inmiddels al enkele van gebruikt Toevallig werd dit in de landelijke IQ-test ook gebruikt, en in dit geval bedoelden ze er verkeer gebruikte spreekwoorden mee. En toen kwam ik er vanmorgen ineens één in het wild tegen. Één van mijn klanten was gisteren gezellig bij haar kleinkinderen op visite geweest, en die maken er dan gelijk een gezellige boel van, door alle grootouders van beide zijden uit te nodigen. Dus zei tegen haar:"Ook gezellig, lekker herinneringen ophalen met elkaar""Ja,"zegt ze, "Uit de oude sloot" Ik hoop dat ze bedoelde uit de oude doos, want doorgaans kun je oude koeien beter in de sloot laten.....Nou ja, altijd leuk, verkeerd gebruikte spreekwoorden of gehusselde uitspraken.

Verder kreeg ik vandaag een mailtje, met werkelijk de prachtigste beelden van Noorwegen. Super gaaf, een ronddraaiende view van bv de Geirangerfjord, en de Trollstigen.Ik heb vanmiddag even op mijn gemak zitten genieten, want het is zo leuk om te zien als je er ook zelf geweest bent

(Klik maar op de foto, dan kom je bij die site!)

Ooooo, je zult maar zin in vakantie hebben zeg Het mailtje werd ondertekened met : Grtz, de Panoramaman, wat ik dus ook gelijk weer op *moest* zoeken. Overigens gaat dat liedje dan over weer heeeel iets anders, alhoewel, luister maar naar de derde zin....

En zo rol je op het internet van het één in het ander, en is de dag om voor je het weet

Tip van de dag: Als het buiten grauw en koud is, is er op internet wel ergens een zonnig plekje te vinden.

Memories

Soms,word je er ineens door overvallen. Herinneringen. En dat vind ik dan weer zo grappig, ik blijk niet de enige te zijn. Vanmorgen toen ik naar mijn eerste klant reed mistte het ineens ontzettend. Ja, ik weet het, het was nog erg vroeg, maar het was zo'n ouderwetse in en in koude zondag(morgen) En ineens werd ik dus overvallen. Door die herinneringen dus hè, geen nare mannen ofzo gelukkig.

Ik kreeg ineens beelden uit het verleden door. Ook zo'n echte koude winterse dag. Gek genoeg komen die dus niet boven bij (centi)meters sneeuw, maar bij koude mistige zondagen. Wandelingetje in het (Kralingse) bos, maar vooral. 's middags lekker warm in huis, en jaaaa joepie, de vlizotrap ging naar beneden en we mochten op zolder spelen. Nou ja, vliering dan. Lekker warm, wat lekkers mee en dan heerlijk lui lezen op de matrassen. Naar mijn idee lagen er stapels Suske en Wiske's en Donald Duckies. En daar heb ik ook het grote Alleen op deWereld-boek ( volgens mij wassie van lectu(d)rama )uitgelezen. Een paar oude sinaasappelkistjes rechtop als boekenkastjes, die oude matrassen ervoor... En dan alle interessante spullen ( lees oude zooi...) die er lagen. Heerlijk, ik vond het altijd een feest als we daar mochten spelen!

En dan 's middags luisterde mijn vader naar langs de lijn, met Theo Koomen. Ja, deze ijskoude mistige zondag bracht dat ineens allemaal even boven.

En wat bedoel ik nou met dat ik niet de enige ben? Een aantal van mijn klanten hadden blijkbaar ook een sentimentele bui, en gingen spontaan oude herinneringen ophalen. Ik had ze deze keer echt niet eens aangemoedigd! Ik denk dat het gewoon aan vandaag lag!

Enne, als ik nog eens sentimenteel word...Daar hoort dit nummer voor mij bij....

Tip van de dag: Haal ook eens herinneringen op.

Tien jaar....

Nee, dat is niet hoe lang mijn blog al bestaat ( bestond dat al, bloggen, tien jaar geleden???)

Weinig zin om te schrijven, dus alleen maar even een aparte foto. Van die mooie, die je alleen met dit weer kan scoren. Hoe krijgen ze het voor elkaar, paaltje uit het midden van de boom. Of zou de boom niet veel dikker geweest zijn? Als dat het geval was, dan wassie niet veel ouder dan tien jaar....

Tip van de dag: Wie het kleine niet eert.....

Heerlijk weer!

je had helemaal gelijk hoor zus. Heerlijk zonnetje, maar brrrr wat is het koud. En toch, als het de rest van de winter zo blijft, super koud, maar wel zonnetje, dan kan het mijn goedkeuring wegdragen

Heerlijk geluncht in de stad, maar geen extra ommetje op de scoot gemaakt.Daar was het toch echt te koud voor. Ow ja, was je nog vergeten te bedanken vriend. Ja jij, als je het leest weet je wel dat het over jou gaat! Gister, tijdens super serieuze concentratie gewenste ademhalingsoefening schoot het ineens in mijn hoofd: Oscillococcinum.... Leuk hoor, weg concentratie. Thnx voor het in mijn hoofd stoppen van dat woord ! Nou ja, in plaats van goede ademhaling had ik wel weer glimlach, en die zijn ook heel wat waard Veel plezier vanavond, en ik hoop dat je je warm kan houden op het Kasteel

Maar goed, misschien niet goed voor een ommetje, maar het blijft heerlijk dat zonnetje. Dan maar thuis op de bank met het volgende boek. Ben begonnen met Zoete tranen van Madeleine Wickham ( Fleur Daxeny is bloedmooi en levensgevaarlijk. Ze draagt altijd zwarte kleding en verslijt meer mannen dan schoenen. In de krant zoekt ze naar rouwadvertenties, waarna ze op begrafenissen van wildvreemden verschijnt, op jacht naar rijke, argeloze weduwnaars en hun platina creditcards. Fleurs laatste verovering is Richard Favour, een saaie maar welgestelde zakenman. Als een zonnestraal dringt ze zijn leven binnen. Maar wanneer Fleur eindelijk de kans krijgt in Richards papieren te snuffelen, blijkt al snel dat zij niet de enige is die op zijn geld uit is. Moet Fleur op haar instinct vertrouwen of zo hard weglopen als haar zwarte Prada-pumps haar kunnen dragen?)

Ziet er veelbelovend uit, ben benieuwd!!!

Tip van de dag : Heerlijk weer om te lezen

Blogregels

Het wordt hoog tijd om mijn blogregels een klein beetje aan te passen. Há, en wat is het toch leuk om zowel wetgevende als uitvoerende macht te hebben. Want de verandering betreft nl een plicht! Ik ga absoluut niet schroeven aan mijn rechten, daar is nog steeds niets mis mee Maar van de plicht om dagelijks te schrijven ( nr 6) ga ik mijzelf ontheffen. Zeg ik dat goed zo? Maakt lekker niet uit ( nr 5!!)

Ik stel niet graag iemand teleur, en al helemaal mezelf niet, maar dagelijks schrijven valt me op het ogenblik gewoon te zwaar. En aangezien ik van mijn hormonologe een lijstje moet maken van dingen die me energie geven, en dingen die energie kosten, en daar dan ook in moet gaan schrappen waar het kan, ben ik op deze verandering uitgekomen

Als ik me goed, of zelfs maar redelijk voel, dan geeft het energie om te schrijven, maar als ik weer eens last van een MHA heb, dan kost het me energie. Om de simpele reden dat ik dan echt niets kan verzinnen wat het leven leuk maakt. Terwijl dat als ik me mijn oude zelf voel juist vanzelf gaat.

Vandaag de dag heerlijk begonnen. Gisteren een hele slechte dag gehad. Naast opspelende hormonen ook ene vervelend grieperig/keelontstekingachtig gevoel. Of is het andersom? Omdat ik grieperig/keelontstekingachtig ben speelden de hormonen op. Nou ja, hoe het ook zit, kon weer nergens de lol van inzien, en iedere goed bedoelde opmerking van dochter kwam totaal verkeerd aan. gelukkig zijn we allebei inmiddels zo wijs dat we dan maar stoppen met praten, dat is de beste manier om zo'n bui over te laten waaien.

Maar goed, ik begon over hoe leuk mijn dag begonnen was. Hoe leuk? nou, zo leuk:

Ik was zo'n mooi boek aan het lezen ( Zussen voor altijd van Erica James) , en dat zou en moest uit! En poes is altijd gewillig om me dan optimaal genietend gezelschap te komen houden.Nou, is dat een goed begin of wat? En verder bleek toen mijn boek dan eindelijk uit was, dat er zich ergens weer goede zin in mijn hoofd had genesteld. Dus mijn Grote Plan voor nu:

Dagelijkse administratie bijwerken                                   Check
Hormoon/mood-dagboekje bijwerken
Hormonologe e-mail schrijven met dringende vraag
Bloggen                                                                          Check      
Naar buiten gaan en van het lekkere weer genieten

Een aardig lijstje zo zie ik al, maar de helft ervan ( optimistisch als altijd ) is al gedaan Om trouwens nog even op dochter terug te komen. Die belde net en we hebben een prima gesprek gehad weer. Zoals ik al schreef, we kunnen inmiddels beide heel aardig met mijn buien omgaan, maar ze vindt het heerlijk als ik weer in mijn goede doen ben. Dan hebben we eigenlijk weer aan een half woord genoeg. Want ik had haar mijn plannen verteld, en zij mij de hare, wat betekend dat wij elkaar zondag pas weer gaan zien. Tenminste, als we ons allebei aan onze plannen houden ( lees, ik mij aan mijn plannen!!) Want ze komt straks kortstondig even thuis om een aquarium te repareren en is dan dus zo'n beetje tot zondagnacht weg.Ik vertelde haar dus wel welke plannen ik had, maar sprak tevens de angst uit dat ik niet uit huis weg zou kunnen komen, nou ja, door, je begrijpt het wel. En eigenlijk tegelijkertijd zeiden we, dat als ik nog wel aanwezig was, op het moment dat zij even thuis was, dat ze me er dan maar uit moest/zou schoppen. Veel te lekker weer om de hele dag binnen te zitten

En dat enthousiaste plan om dan maar op de fiets naar de stad te gaan.... Dat zet ik nog maar een maand (of twee) in de ijskast

Tip van de dag: Geniet van wat er op je pad valt.

Kleine cadeautjes

Ik kan me blijven verbazen. En dat doe ik graag, me verbazen.Bij mij staat  me verbazen doorgaans voor iets positiefs. Een soort verrassing. Weer iets nieuws geleerd, gezien, of een  klein cadeautje van het lot, een grapje van het leven. En op grapjes ben ik ook dol, want daar kan ik dan weer om lachen. Soms een (innerlijke) glimlach, bv om een cadeautje van het lot, of een dikke grijns of zelf schaterlach, omdat dingen net even anders gaan dan je verwacht.

Zo verbaas ik me heel vaak over mijn medemens. Soms zit je zo vastgeroest in je eigen denkpatroon, dat je heel verbaasd kan zien dat mensen heel anders op iets reageren dan jij. En dan ga ik proberen te zien waarom een ander het zo anders ziet. En daar komt een stukje verbazing bij kijken, en verrassing. Ja, zo kun je het dus ook bekijken.

En ik kan het heel grappig vinden als ik merk dat het *lot* zich weer eens inspant om dingen net ff anders te doen dan anders. Klein voorbeeldje. Ik weet niet hoe het komt, maar ik ben meestal degene die het laatste velletje van de rol trekt. Ja, die rol, de Wc-rol!Niet alleen thuis, maar eigenlijk overal. En omdat ik nogal een zeikerd ben ga ik vaak naar toilet, dus overkomt het me echt heel dikwijls. Bij vrienden, bij klanten, bij gelegenheden ( denk restaurant, zwembad e.d.) Geen probleem op zich, want meestal heeft iedereen wel reserve hangen/liggen/staan, dus frommel ik gelijk een nieuwe rol in de houder, ( KMGP ) Maar goed, deze week getroost het lot zich veel moeite om te laten zien dat het echt ook anders kan. Overal waar ik naar toilet ga, is net een nieuwe volle rol opgehangen! Dan moet ik dus al weer lachen....

En zo heeeel soms, kan ik ook mezelf verbazen, dat zijn denk ik nog wel de mooiste momenten. Mijn dochter belde me op: "Mam, straks nog een biosje?" En schreef ik laatst al dat bios zo'n beetje het enige is waar ik momenteel energie van krijg( niet waar trouwens hoor, heb al meer dingen verzonnen, zonnetje bv ) heb ik mezelf verbaasd, door heel goed naar mijn lijf te luisteren, en netjes "Nee, ik laat het maar een keer voorbij  gaan" te zeggen. Weer slecht geslapen vannacht, beetje dikke keel, ietsje warm voorhoofd, terwijl ik het juist ontzettend koud heb. Beter keertje vroeg in bed duiken. Kan ik aankomende dagen, als dat zonnetje inderdaad zoals beloofd gaat schijnen, er lekker van genieten en een stukje gaan scooteren, of een wandeling maken.....En daar is die dikke grijns dan hoor. Niet alleen heb ik mezelf verbaasd, maar ben ik ook trots op mezelf. Luisteren naar m'n lijf, en verstandig zijn. Ik leer het nog wel 

Tip van de dag: Verbaas jezelf

Hoezo controlefreak?!?!?

Schreef ik vrijdag nog dat het mij helpt om precies te weten wat er nou in mijn lijf gebeurt met die hormonen, weet ik het nu even niet meer zo zeker.Goed, ik weet nu precies wat er gebeurt, ik weet nu ook wat ik er zelf mee moet, maar ja, of ik daar nou zo goed in ben, dat is vers twee. Want eigenlijk moet ik dus die *pauze* in laten gaan. Eigenlijk moet ik dus eens even ophouden met "ik moet" Tuurlijk, er zijn zaken die de kwaal verergeren. Slechte levenshouding ( denk aan voedingsmiddelen enz), maar nog veel belangrijker, stress! En dat laatste heb ik van het weekend weer plenty veroorzaakt, door maar door te piekeren hoe ik meer vat op de situatie zou kunnen krijgen.

Niettttt dus. Zoals ik al zoooo vaak heb gezegd tegen  mijzelf in mijn blog. LOSLATEN! En hoe moeilijk vind ik dat op een schaal van één tot tien? Ehhhh, elf Maar misschien is het bij mij wel zo, en daar houd ik me dan maar een beetje aan vast, dat ik moet weten wat ik los moet laten, en dat weet ik in de theorie dan in iedergeval wel nu. En ondanks dat mijn koppetje iedere keer als ik wakker werd op volle toeren werkte, en volgens mij ook als ik sliep ( en helaas volgens mij niet in een gezonde REM-slaap, maar in een half slapen/half waken toestand) toch word ik al iets monterder wakker dan anders merkte ik vanmorgen.


Wishful thinking? Misschien toch al de vitamine, die een beetje hun werk gaan doen? Ik weet het niet, maar het voelt wel goed, dus laat me daar dan voorlopig maar even van genieten. En dan moet ik nog iets moeilijks doen.... Een lijstje maken. (Ik hoor het jullie allemaal al zeggen, Daar ben jij toch zo dol op, lijstjes!) Maar deze keer een lijstje van dingen waar ik energie van krijg ( niksssss) en dingen die me energie kosten ( allessssss) Met moeite heb ik eindelijk één ding op het lijstje weten te zetten waar ik energie van krijg: Naar de Bios gaan. Maar ja, dat kan je natuurlijk ook niet iedere en de hele dag doen

Maar ik ga dapper door. Nu ik weet wat ik heb, weet ik ook wat ik los moet laten. En ik vertrouw mezelf. Ik kan het, ophouden te proberen overal vat op te hebben. Nog even, en ik slaap wel weer een hele nacht door.....Maar zo over het geheel gezien, ben ik best tevreden op het ogenblik. Ik zie de humor weer van de dingen die op mijn pad komen. Dan ga ik nu iets doen waar ik energie van krijg. Lekker muziekje opzetten en meezingen!Met wie? Brendan Perry, oa dit nummer!

Tip van de dag: Wat kost jou energie en waar krijg je energie van?

Yeahhh 201!

Op mijn loggy site heb ik nog een poll in het linker menu staan, en die stond al een poosje op 199 stemmen. Dus klein verzoekje daar op de site gegooid wie me kon helpen aan de 200 stemmen te komen. En is er, met tevens nog een extra stem binnen gekomen. Helaas hebben de stemmers zich verder niet gemeld, maar ik kan weer een statistiekje maken.

Wat de gemiddelde lezer op loggy  van zijn leven vindt :

Leuk!	26.8 %
Overleven.....	7.9 %
Keuzes maken.	17.5 %
Wat bedoel je, heb ik een leven dan?	9 %
Van iedere dag wat moois proberen te maken.	38.8 %

Tip van de dag: Je bent de auteur van je eigen boek, schrijf zo veel mogelijk dagen zelf

Top en flop...

Misschien een beetje overdreven de titel, maar ben gisteren weer naar de film geweest. Deze keer samen met mijn nicht. Die van dat blog.Dus daar kun je ook nog lezen wat zij van de films vond Eerst zijn we naar Burlesque geweest. Dochter en ik zouden toen. poosje terug naar de ladiesnight van deze film gaan, maar ja helaas, de kaartjes daarvoor zaten in haar portemonnee, die ze verloren/gestolen is. Dus dta was er met de vele sneeuw in december nog niet van gekomen. En nu draait hij alleen nog maar rond het middaguur, dus zo'n beetje laatste kans-kijken.

Absoluut geen spijt, prachtige film. Veel mooie muziek, lekker sappy story, mooie vrouwen, en nog belangrijker, heerlijke mancandy . Kortom een genot voor het oog en het oor. Heerlijke ( dames?!?!?) film, niks mis mee. En met razende hormonen in je lijf zit er zelfs nog een huilmomentje in

Daarna zijn we, en ik ben echt alleen maar gegaan omdat mijn nicht perse wilde hoor, naar new Kids Turbo geweest. Haha, nee da's een geintje. Twee redenen, en als de eerste reden niet aanwezig geweest was, dan was ik echt nooooit naar deze film gegaan. A: Pathépas, B: Iedereen heeft het erover, dus als je erover wilt meepraten, dan moet je hem toch minimaal gezien hebben.

Nou ik kan U zeggen. met stip op nummer één de allerslechtste film die ik ooit gezien heb. Zo ontzettend niet mijn soort humor.Wat de film nog enigzins hilarisch maakte is het gemiddelde publiek wat er komt. Dat er mensen zijn, die oprecht van hun stoel vallen en in hun broek plassen van het lachen bij een film als deze. Ongelofelijk, maar waar. Ietsje verder op onze rij zaten twee mensen die duidelijk net zo uit hun element zaten als wij, een heer met een jasje aan. Waarschijnlijk ook nieuwsgierig. Overigens kon ik de helft van de film bijna niet verstaan, Brabants is niet echt mijn taaltje, maar dat gaf helemaal niet, want in de rij achter ons zat iemand die het zo grappig vond, dat hij zo'n beetje alles nazei wat er gezegd werd. Dus geen ondertiteling, maar ehhh herhaling, ja dat is het woord. Was wel makkelijk. Ok, iedereen kent mij inmiddels goed genoeg om te weten dat ik iets zelden tot nooit helemaal afkraak. Voor zover mogelijk, de sterke punten van deze film. De herhaling. Met zekere regelmaat werden er mensen van de weg *geveegd* door een auto of vrachtwagen, en eerlijk is vals, vaak op precies het goede moment. En dan de steeds terugkerende mongool ( ik geef het even heerlijk politiek incorrect weer, want dat past bij deze film) die helemaal onverstaanbaar was, maar zijn veelzeggende gebaar en toet-toet was wel begrijpelijk. En die twee werden toch wel met een aan genialiteit grenzende perfectie aan elkaar geregen. Dus het is niet zo dat ik echt anderhalf uur verspild heb, het was een experiment zullen we maar zeggen. En de bloopers achteraf waren ook wel grappig

Tja, bepaal het maar voor jezelf, of je hier je geld en/of tijd aan wilt verspillen. Maar geloof me, hij is zo erg als er gezegd wordt. Dus als het niet je humor is, je mist er echt niet veel aan! Overigens, ik overluisterde nog een conversatie van twee mensen die achter mij zaten, na afloop van de film. Zij waren zo blij dat ze hem nu voor de tweede keer zagen, want ze zagen nu toch echt meer details.... Misschien moet ik toch nog maar een keer......

Tip van de dag: Doe wat je niet laten kunt

Blog for Women

Deze keer een special, voor vrouwen. mannen zijn uiteraard ook welkom om het te lezen, wie weet, misschien begrijp je je vrouw/vriendin dan de volgende keer een beetje beter. En als er mannen zijn die zich geroepen voelen om daar een verhaal tegenover te zetten.... Graag! Mail je verhaal, en wie weet. Als het interessant en informatief genoeg is, plaats ik het. Ik doe alles om dames en heren elkaar beter te laten begrijpen.

Maar nu even voor de dames. En met name de dames in de overgang. vroeger dacht ik altijd als het over hormonen en PMS en dat soort dingen ging: "Niet zo zeuren zeg, zit allemaal tussen je oren!"En tot op zekere hoogte is dat ook zo, want die hypothalamus  zit ook tussen je oren. En daar worden al die hormonen gemaakt, dus technisch gesproken zit het ook tussen je oren. Maar daar houdt het op hoor. Wat een ellende kunnen die dingen veroorzaken.

Overgang, menopauze, the Change, Second Life, zo maar een paar benamingen voor hetzelfde. Op zich zit er in iedere naam wel iets grappigs als je er goed over na denkt. Het is inderdaad de overgang van het ene leven ( zorgen voor de kindertjes, man etc) naar het andere ( zorgen voor jezelf) En je houdt er uiteindelijk een tweede leven aan over. Maar ja, dan moet je dus wel door die verandering (change) heen.... En dat doe je het beste door op je gemak pauze te nemen. Maar ja, dat is iets waar wij vrouwen nou juist niet zo erg goed in zijn. Ik althans niet. Overigens bedacht ik me nog zoiets grappigs. Op de leeftijd dat je veranderingen helemaal niet meer zo leuk vindt, en je je er steeds vaker op betrapt dat je in je gedachten steeds meer op oma gaat lijken, met haar "Vroeger was alles beter, waarom kunnen dingen nou niet gewoon hetzelfde blijven gaan" onderga je de grootste verandering die er maar bestaat! Maar goed, dat zijn de kleine grapjes van het leven

Vandaag was ik dan dus eindelijk bij Care for Women. Niets dan lof, ik kan niet anders zeggen. Het is natuurlijk sowieso al prettig om met een vrouw over zo'n soort *probleem* te praten. Maar wat een parate kennis zeg. Voor mij helpt het vaak al als ik weet waar bepaalde dingen vandaan komen. Niet dat de problemen dan gelijk opgelost zijn, maar het helpt mij wel, te weten wat er nu eigenlijk in dat lijf gebeurt. En dat is denk ik ook een groot verschil met ene *gewoon* doktersbezoek. Mijn huisarts is ook nog eens mannelijk, maar die heeft simpelweg ook geen tijd om alles zo uitgebreid uit de doeken te doen. Ik heb daar een uur gezeten, waarvan ikzelf denk ik een kwartiertje aan het woord ben geweest om het probleem te schetsen. En verder is de verpleegkundige/ervaringsdeskundige aan het woord geweest.

Ze riedelde alles op met een vanzelfsprekendheid , zonder me het gevoel te geven -daar-zit-er-weer-één- Heerlijk, zo'n energiek mens tegenover je, die zelf deze kant opgegaan is, omdat ze eigenlijk hetzelfde meegemaakt had! ER IS NOG HOOP!!!!

Nou had ik natuurlijk al geschreven dat het op het ogenblik al weer wat beter met me ging, maar dat dat maar een dun laagje was, bewees vandaag wel. Daarheen rijdend kreeg ik al weer een huilbui. Waarom is het voor de meeste van ons dames ( en ws de verpleegmutsen onder ons dubbel) nou toch zo moeilijk om lief te zijn voor onszelf, zuinig te zijn op onszelf?

Ik weet in iedergeval weet wat er met me aan de hand is, dat is het goede nieuws. Dat ik in de premenopausale fase zit. En die kan twee tot zeven jaar duren. "Wie zegt er dat het bij jou twee jaar duurt?"wist dochter bijdehand op te merken, waarop ik, onverbeterlijk optimistisch terug reageerde met : "En wie zegt er dat het bij mij zeven jaar duurt!" En hoe beter ik door deze periode heen kom, des te meer positieve invloed dat heeft op de verdere voortgang. Dus for now: Ik ga aan de hormonen en heb een vitamine preparaat en veel goede raad meegekregen.

Ik heb weer veel geleerd vandaag. Dat die rare overgang meer klachten met zich mee kan brengen dan alleen maar een onregelmatige cyclus en opvliegers. En dat je voor dit soort klachten echt veeeel beter naar Care for Women kan gaan dan naar je huisdokter, zelfs al kun je wel goed met hem of haar opschieten.

Tip van de dag: Met alle vrouwen*problemen*, ga naar Care for Women ( ook bij jou in de buurt )

Kleur

Gek is dat toch hè.Zo heb ik totaal geen inspiratie, en kan ik echt niet zien wat leuk is, wat me opfleurt, en zo huppelen mijn gedachten weer als ze ook maar half de kans krijgen. Ook daarover heb ik al eens geschreven. Dat ik wel eens zou willen dat ik wat gelijkmoediger was. Mijn downs kunnen zo laag zijn, dat ik er er echt bang van word. Dat ik deze keer echt nooit meer gelukkig word.... In zo'n MHA-periode lijkt niets mijn leven wat kleur te kunnen geven. Terwijl daar normaal gesproken maar zo ontzettend weinig voor nodig is bij mij.

En dan bedoel ik dat vandaag eigenlijk even letterlijk.Het zal de loggy-variant van mijn blog-lezers niet heel erg verbazen als ik zeg dat geel mijn lievelingskleur is. Maar dat is maar betrekkelijk, want wat is eigenlijk ene lievelingskleur? Wat kleding betreft is dat op het ogenblik paars ( mogguh Eucalypta!) , in zo'n beetje alle varianten. En verder zijn er vele kleuren waar ik van kan genieten. Zoals 's morgens vroeg. Die  kleur blauw van de nog net nachtelijke hemel, die net voor zonsopgang aan de kim al in een heel apart lichtblauw/wit verandert.

Zo'n intens onbeschrijfelijke, niet na te maken kleur blauw. Zo ongeveer als dit, maar deze is dan weer van de net na zonsondergang,dus die is toch weer net even anders. En bovendien is die kleur ook niet echt vast te leggen, die moet je zo af en toe gewoon beleven. Vanmorgen kon ik er weer helemaal in verdwijnen. Het is maar ene klein momentje, maar toch geeft zo'n kleur me dan op de één of andere manier een kracht waar ik de dag weer mee door kom

Of het oranje van zo'n intense zonsondergang, dat het wel lijkt of de hemel in brand staat.

Of met dat vleugje lila ertussen......




Maar er zijn natuurlijk veel meer mooie kleuren dan alleen prachtluchten!

Bv het wit van 6 kilo pure liefde.......

Of zwart dan, ietsje minder kilo's, maar net zoveel liefde

Het groen, dat uiteindelijk alles weer bedekt.....

Het prachtige paars van een distel......

Het geweldige geel van twee paardenbloemen.....

Of uitbundige rood van kweepeer bloesem....

En anders misschien wel het zachte roze van de ontluikende lente....



Maar nu ga ik op de zaken vooruitlopen, het is nog lang geen lente!

En dat is nou juist het leuke. Dit alles was om aan te tonen dat er, als ik mij goed voel, zo weinig voor nodig is om een dag leuk te maken. Zo heeft dit prachtige blauw van de ontwakende dag mijn dag letterlijk kleur gegeven.

Tip van de dag: Kleur je dag in