Was ik vorig jaar op één januari nog erg tevreden met mezelf, nu dus eigenlijk helemaal niet. En dan komen toch een beetje die goede voornemens om de hoek kijken. Niet op één januari zelf, want mijn beste voornemen heb ik ergens half december al genomen. Om nou eindelijk toch maar eens te laten uitzoeken of het nou echt de overgang is die mij zo plaagt, of dat het toch iets anders is. Maar net als ambtelijke molens draaien die van de zorg erg traag en vindt mijn eerste afspraak daarvoor pas op 21 januari plaats.Toen een hele, hele tijd weg, nu inmiddels nog maar een krappe drie weekjes, dus we gaan de goede kant op.
En verder?Niet echt goede voornemens, want ik denk persoonlijk dat als je zo niet lekker in je vel zit, dat je dan beter even geen goede voornemens/plannen kunt maken ( behalve dan om erachter te komen wat er aan de hand is
) omdat die erg snel verloren dreigen te gaan en je je dan nog minder happy met jezelf voelt.Wel is het voor mij belangrijk, ondanks dat ik me soms gesloopt voel toch de dingen te blijven doen die me een goed gevoel geven. Ook al word ik al moe bij de gedachte alleen al. Misschien had Barry Stevens toch wel gelijk, "Vooral blijven doorgaan!"Al gaat het even allemaal helemaal niet zo goed en lekker, toch "Vooral blijven doorgaan!" Grappig is wel als ik terug lees in mijn blog ( nu al bijna drie jaar!!) dat mijn blog toch echt wel een leidraad in mijn leven is geworden. Zeer regelmatig herinnert het mij eraan waarom ik het heb opgezet, en werkt het nog steeds zijn magie. Maar dan moet ik wel blijven schrijven. Meestal een lust, soms een last, maar ik merk ook wel dat ik wat dat betreft minder streng naar mezelf ben geworden. Dan maar een dagje ( wat heet, een weekje
) niet bloggen.En al had/heb ik geen goede voornemens ik heb wel verwachtingen en hoop bij dit nieuwe jaar. Zo hoop ik bijvoorbeeld dat dit jaar nou eens niet zo verschrikkelijk snel voorbij gaat als vorig jaar. Iemand een goeie tip hoe ik daar zelf wat aan kan doen?!?!?Verder hoop ik er natuurlijk achter te komen wat er nou precies met me aan de hand is,en dat er iets aan te doen is, of dat ik in iedergeval een goed manier van ermee omgaan kan vinden. Zuster zijn is stukken makkelijker dan *patiënt* zijn voor mij.En zo zijn er nog wel wat dingen die ik hoop, en dat is denk ik heel goed. Tenslotte doet hoop leven, toch?
En als ik mag geloven in kleine dingen, dit jaar is prachtig begonnen. Alle sneeuw zo;n beetje weggedooid, een paar heerlijke zonnige dagen. Die hebben sowieso al een goede invloed op mijn humeur gehad. Ik heb ook weer optimaal van mijn eerste werkdagen kunnen genieten. Mede dus door de verdwenen gladdigheid, maar ook gewoon omdat ik me minder lamlendig voel, en ik weer een aantal nieuwe klanten heb gekregen die weer voor voldoende uitdaging en leukigheid op het werk zorgen.
Als het begin van het jaar een beetje de trendsetter is, laat 2011 dan maar komen
Tip van de dag:Vooral doorgaan......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten