Dag met een gouden randje

Dat heeft natuurlijk wel een beetje toelichting nodig. Het is al weer een tijdje geleden dat ik gouden randjes kon waarnemen, dus dat moet wel gevierd worden. Nou ja, het is in iedergeval een blog waard!

Gouden randjes hoeven namelijk niet groots en meeslepend te zijn. Gewoon een heerlijke wandeling, door een prachtig stukje Nederland, met prettig gezelschap.Deze keer zijn het de Kennemerduinen geworden. 's Morgens had ik één van mijn klanten naar zijn favoriete stukje Nederland gevraagd, en deze plek kwam eruit. Leuk, om weer eens ergens te gaan wandelen waar je het nog niet zo goed kent.

En het is een prachtig stukje Nederland. Bij de entree van het park werden we door natuurmonumenten begroet met een nieuwjaarswens.

We hebben geen erge grote wandeling gemaakt. Omdat de (kalender) winter toch echt nog maar veertien daagjes aan de gang is, zijn de dagen nog niet zo erg lang, en verder is inmiddels wel duidelijk dat mijn energienieveau het nog steeds enigzins laat afweten. Dat opgeteld met het feit dat ik ook al gewerkt had, rechtvaardigde een niet zo lange wandeling meer dan voldoende. Maar mooi was het.

Op de plekken die niet zoveel zon krijgen lag nog voldoende sneeuw en ijs weg te dooien, en we zijn zelfs de schotse hooglanders nog tegen het lijf gelopen.Helaas geen paarden, of zoals ik zojuist lees wisenten. Ik weet eerlijk gezegd ook niet of wij het door wisenten begraasde deel van de Kennmerduinen bewandeld hebben.

Na het wandelen hadden we eigenlijk wel trek in een lekker bak koffie, of misschien wel soep, dus op zoek gegaan naar een gelegenheid daarvoor. Nou zat er in de buurt een leuk etablissementje...... ( foto geleend van de website van Landgoed Duin en Kruidberg ) We liepen er al wat aarzelend naar binnen, niet direkt het soort gelegenheid waar je na ene flinke duinwandeling naar binnen stapt. En inderdaad. We kwamen in de *loungebar* terecht. Voor wie het fenomeen niet kent: Artistiek verantwoordelijk ingericht, zitcomfort een dikke 0. Prijzen van de drankjes....Laten we het daar maar helemaal niet over hebben. Toch wat genomen daar, vroeg de ober ( of heet dat daar anders?) of we een reserveringsnummer hadden. Ehhh, nee, dat hadden we niet. Kamernummer dan? Ehhh nee ook niet. Niet dat dat gaf hoor, was geen probleem verzekerde hij ons, maar bij ons kwamen de kriebels al boven. Toen de ober weg was zei ik dan ook: "Eigenlijk hadden we gewoon een kamernummer moeten roepen. Ja, kamer 153, en dat hij dan reageert met: "Ow wat leuk, U heeft de bruissuite....." Te melig voor woorden natuurlijk, dus na ons zes euro dure wijntje en mislukte 43-sour ( waarschijnlijk niet goed verstaan door de ober) zijn we maar snel weer opgestapt. Niks voor ons dit soort gelegenheden. Tenminste, in iedergeval niet na een duinwandeling!

We hebben onze gezellige middag nog met een etentje ( democratisch besloten) bij de Griek afgesloten. Perfect ending for a perfect day.

Deze keer geen tip van de dag, maar een vraag: Wat is jouw favoriete stukje Nederland?