En dan ineens staat alles in bloei. Overal waar je kijkt zie je schattige roze en witte blaadjes dwarrelen, en al weer veel te snel zijn die weer weg. Ik weet nog wel toen ik de meeste van de witte bloesem al zo snel zag verdwijnen dat ik bij mezelf dacht dat die nou wel eens twee maanden mochten blijven hangen, zoals de sneeuw dit jaar ook zo'n beetje heeft gedaan. Het leek me wel een mooi idee. De sneeuw twee weken ( dan is toch zo'n beetje iedereen hem zat) en de bloesems twee maanden!
Wat heb ik genoten van de twijfelend verschijnende groen blaadjes, en niet te vergeten de zalige geur die dat met zich meebrengt. Maar de bomen bleven toch nog steeds een wat kalige indruk geven naar mijn idee. En dan ineens is dat over. Het fietspad wat rijkelijk door kastanjes omgroeid is lijkt inmiddels al weer op een statige laan, en zelfs de kaarsen gaan al ergens op lijken. Dát, met het feit dat je al alleen in een shirtje op de scooter kunt zitten geven mij dan ineens zo'n gevoel van verwondering en gelukzaligheid.
En dan 's avonds, als kers op de taart een prachtig onweer, terwijl je veilig in je huisje zit.... Vertel het mij maar, wat wil een mens nog meer?
Tip van de dag: Kijk om je heen geniet en verwonder je
Geen opmerkingen:
Een reactie posten