Het Leven Is Leuk: 10-04 De bloemetjes buiten zetten

Toen ik vanmorgen om zeven uur naast mijn bedje stond bevond ik me in een witte wereld. Nee, er was geen plaatselijk pak sneeuw gevallen, maar het mistte verschrikkelijk. En wonende op de dertiende, leef je dan in een witte wereld.

Hoezo zo vroeg op dan, op mijn vrije dag zou je vragen.Da's simpel, ik wilde naar de Keukenhof, en ik weet inmiddels dat je dan moet zorgen er vroeg te zijn, want tegen een uur of twaalf komen alle bussen met (japanse) toeristen, en dan is het stukken minder leuk toeven op de Keukenhof.

Nou is mist niet zo leuk, maar over het algemeen is dat met een uurtje weg, en zo veel tijd had ik ook ongeveer nodig om op de Keukenhof te komen, dus dat moest geen probleem zijn. Voor de zekerheid de buienradar er nog even op nagekeken, en idd, vandaag een vrolijk zonnetje, en morgen een wolkje bij Lisse, dus toch maar op pad gegaan.

In de lift nog even snel op de kaart gekeken, en met de goede raad van een vroege buurman snel op pad. Voor de zekerheid de tank nog maar vol, en daar ging ik om kwart voor acht! Je moet er wat voor over hebben op je vrije dag

Ik ben deze vroege buurman trouwens erg dankbaar, want ik rekende er eigenlijk op dat bij Alphen wel een bordje Lisse of Hillegom zou staan, maar dat was niet het geval. Maar Buurman had gezegd dat ik Leimuiden aan moest houden, en dát stond er dus wel op!Het heen ritje was met zes graden en mist behoorlijk kil, en weinig genieten van mooie Hollandse landschappen, want zo met de mist viel er niet zo heel veel te zien jammer genoeg.

Gelukkig trok de mist toch nog op en toen ik bij de Keukenhof aankwam begon het zonnetje al een beetje door te breken. Eerst nog even een kopje thee om een beetje op te warmen, en toen snel het park in. Er stonden inmiddels toch al een aardig aantal bussen, maar dat zou je niet zeggen toen ik eenmaal het park in liep.

Wat is dat genieten zeg.Nog niet alles even uitbundig in bloei, maar de stille paadjes ( waar is al dat volk gebleven?!?!?), de heerlijke geuren, het geklater van kleine watervalletjes en fonteintjes, het gefluit van de verschillende vogels, en in de verte zelfs een specht. De entourage is perfect!

In het orchideeënpaviljoen was het wel druk, maar ik genoot van de kleuren en geuren.Ik dacht altijd dat orchideeën geen geur hadden, maar niets is minder waar.Overigens kost het mij bij een orchidee weinig moeite om de feetjes te zien die zij 's nachts worden.Als je goed in de bloemen kijkt zie je de dametjes in hun prachtige jurken zelfs. Ik kan mij daar iedere keer weer in verliezen.

Ook bij de tulpen kon ik letterlijk mijn hart ophalen. De harten van de tulpen zijn zo prachtig en divers. Alle kleuren zie je erin, en als er een zacht zonnetje op schijnt wordt het helemaal een prachtig schouwspel.Een kleine impressie op muziek......

In de hal bij alle prachtige tulpen heb ik op een bankje mijn krentebol en wat te drinken genomen, want ook mensen kijken is in een bloemenpark schitterend. Degene met het fototoestel heeft duidelijk meer oog en geduld voor de bloemen dan degene die er naast, of achter slentert. Af en toe laat die zich gedwee in positie zetten, om vervolgens weer achter de fotograaf in kwestie aan te lopen. Fototoestellen zie je trouwens in alle soorten en maten. Van mensen die met hun telefoon van alles lopen te fotograferen tot mensen ( meestal mannen....) met mega toestellen, zelfs met statief en losse flitsers erbij!

Rond een uur of één vond ik het echt te druk worden, dus ben ik langzaam richting uitgang gegaan. Ik had zowiezo nog een leuk ritje voor de boeg, waar ik ook nog lekker de tijd voor heb genomen, nu het zonnetje inmiddels lekker scheen. Andere weg dan de heenweg, en zo kon ik nog wat bloembollenvelden meesnoepen