Aan alles komt een eind. De ene keer iets sneller dan de andere keer.Vaak ben je geneigd om de *signs* te negeren, je wilt er meestal gewoon niet aan. Als iets je aan je hart gaat, dan is het heel vervelend als er een eind aan komt.
Afscheid is echter soms onvermijdelijk.Het begon allemaal gisterenavond, toen ik vredig achter mijn computer zat.
"WAT IS DIT??? WAAR KOMT DIT DAN VANDAAN????" klonk het uit de kamer.
En dit was zo'n beetje 30 liter water, uitgespreid over mijn huiskamer vloer. Dat kon natuurlijk maar van één plek vandaan komen. De vijver van mijn Tovertuin..... In het verhaal onder mijn link was de bak nog een tuin in de tuin, maar aangezien dochter zich ontfermde over de pomp en het schoonhouden van mijn vijver zit er al weer een aantal jaartjes water in de bak (ook wel de waterbak van de katten)
Nu zat het dus niet meer in de bak, nou ja, de helft niet meer. Omdat één van dochters gasten het geklater van de pomp van de vijver zo vervelend vond, had ze hem een pietsie opzij gehangen, en misschien door een onhandige kat, was hij er gisterenavond naast geschoten. Geluk bij een ongeluk natuurlijk, want voor hetzelfde geld gebeurt dat overdag, en staat er dus dik 60 liter, een hele dag in je kamer. Vindt het laminaat vast niet echt fijn.
Zo stonden wij dus gisterenavond met alles wat we maar konden vinden te dweilen. Nog net niet met de kraan open, maar zo voelde het wel een beetje, het leek wel of er overal water zat. En jammer genoeg was er 's nachts erg slecht weer voorspeld, dus het natte vloerkleed kon helaas niet op balkon blijven.Zo goed mogelijk aan damage-control gedaan, en naar bed. Morgen ( vandaag dus) weer een dag, dan kunnen we de schade wel overzien, en de kamer weer in ere herstellen.
Bij die damage-control hoorde ook het leeghalen van mijn tuin, want onder de ombouw zat ook water, en zo zag het er dus vanavond, toen we de boel weer in orde wilden maken uit....Alle draken, elfjes, eenhoorns en trollen tijdelijk elders, en de ombouw omhoog, zodat het eronder kon drogen.
En plotseling kwam het. Zou dit nou zo'n *sign* zijn? Zo'n overduidelijke vingerwijzing van het lot? Want laatst hadden we het nog over een pracht van een krabpaal voor de katten gehad. Niet zo'n enkele paal, die nauwelijks vast te zetten is aan het plafond, met de dunne schroef die erbij zit, maar zo'n dubbele, die gewoon stevig op de grond staat. met genoeg vakken, mandjes en verdiepingen om een echt kattenspeelparadijs te zijn.Maar ja, waar zou die dan moeten staan, de enige plek is.....nee daar wilde ik niet eens aan denken....
Aangezien ik de laatste tijd wel meer rigoureuze knopen doorhak, besloten om het maar te zien zoals het kwam. Dit was een SIGN, met hoofdletters. Soms moeten sprookjesfiguren plaats maken voor down to earth wezens,als die het hoger op willen zoeken zeg maar. En zo begon ik aan de verdere ontmanteling van mijn tovertuin, die jaren, wat zeg ik decennia mijn huiskamer gesierd heeft, uitgegroeid van een etagère tuin naar dit prachtige toverbos.
Uiteraard betekent dit niet het definitieve einde van mijn tovertuin, ieder einde is tenslotte ook een nieuw begin.Totdat we het kattenparadijs hebben blijft de oude tovertuin in afgeslankte versie aanwezig, ik heb het zo knus mogelijk gemaakt.In afwachting tot er weer geld is voor verdere renovatie van mijn huis, en nieuwe ideeën voor mijn sprookjesvrienden gaan de draken, elfjes, eenhoorns en trollen voorlopig even in een welverdiende winterslaap.
Tip van de dag: Sometimes you have to be hit over the head to accept changes.
Afscheid is echter soms onvermijdelijk.Het begon allemaal gisterenavond, toen ik vredig achter mijn computer zat.
"WAT IS DIT??? WAAR KOMT DIT DAN VANDAAN????" klonk het uit de kamer.
En dit was zo'n beetje 30 liter water, uitgespreid over mijn huiskamer vloer. Dat kon natuurlijk maar van één plek vandaan komen. De vijver van mijn Tovertuin..... In het verhaal onder mijn link was de bak nog een tuin in de tuin, maar aangezien dochter zich ontfermde over de pomp en het schoonhouden van mijn vijver zit er al weer een aantal jaartjes water in de bak (ook wel de waterbak van de katten)
Nu zat het dus niet meer in de bak, nou ja, de helft niet meer. Omdat één van dochters gasten het geklater van de pomp van de vijver zo vervelend vond, had ze hem een pietsie opzij gehangen, en misschien door een onhandige kat, was hij er gisterenavond naast geschoten. Geluk bij een ongeluk natuurlijk, want voor hetzelfde geld gebeurt dat overdag, en staat er dus dik 60 liter, een hele dag in je kamer. Vindt het laminaat vast niet echt fijn.
Zo stonden wij dus gisterenavond met alles wat we maar konden vinden te dweilen. Nog net niet met de kraan open, maar zo voelde het wel een beetje, het leek wel of er overal water zat. En jammer genoeg was er 's nachts erg slecht weer voorspeld, dus het natte vloerkleed kon helaas niet op balkon blijven.Zo goed mogelijk aan damage-control gedaan, en naar bed. Morgen ( vandaag dus) weer een dag, dan kunnen we de schade wel overzien, en de kamer weer in ere herstellen.
Bij die damage-control hoorde ook het leeghalen van mijn tuin, want onder de ombouw zat ook water, en zo zag het er dus vanavond, toen we de boel weer in orde wilden maken uit....Alle draken, elfjes, eenhoorns en trollen tijdelijk elders, en de ombouw omhoog, zodat het eronder kon drogen.
En plotseling kwam het. Zou dit nou zo'n *sign* zijn? Zo'n overduidelijke vingerwijzing van het lot? Want laatst hadden we het nog over een pracht van een krabpaal voor de katten gehad. Niet zo'n enkele paal, die nauwelijks vast te zetten is aan het plafond, met de dunne schroef die erbij zit, maar zo'n dubbele, die gewoon stevig op de grond staat. met genoeg vakken, mandjes en verdiepingen om een echt kattenspeelparadijs te zijn.Maar ja, waar zou die dan moeten staan, de enige plek is.....nee daar wilde ik niet eens aan denken....
Aangezien ik de laatste tijd wel meer rigoureuze knopen doorhak, besloten om het maar te zien zoals het kwam. Dit was een SIGN, met hoofdletters. Soms moeten sprookjesfiguren plaats maken voor down to earth wezens,als die het hoger op willen zoeken zeg maar. En zo begon ik aan de verdere ontmanteling van mijn tovertuin, die jaren, wat zeg ik decennia mijn huiskamer gesierd heeft, uitgegroeid van een etagère tuin naar dit prachtige toverbos.
Tip van de dag: Sometimes you have to be hit over the head to accept changes.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten