Gisteren en vandaag een Apeldoorn-Rotterdam-Apeldoorn gemaakt. En dat scooter-rijden soms topsport is hebben deze twee dagen maar weer bewezen. Gisteren me weer eens ouderwets geërgerd aan de betweterigheid van mijn medeweggebruikers.
Soms ben ik het zo zat dat wij als scooterrijders eigenlijk nergens meer gewenst lijken te zijn.Om te beginnen zijn we ontzettend van de willekeur van de verkeersregelaar overgeleverd, die er helemaal geen probleem van maken om je het ene moment de weg op te sturen, om je een slordige 400 meter verder weer het fietspad op te sturen. Niet zeldzaam met een haakse bocht.Om je vervolgens zo'n 500 meter verder weer de weg op te gooien. Waar mooie dubbel fietspad zit, moet je op de weg, en fietspaden, die amper één fiets breed zijn word je dan wel ineens weer geacht te rijden.
Als je op de weg zit, dan schijnt ( een bepaald soort hoor, dat besef ik echt wel) de automobilist het heel normaal te vinden om je bijna de weg af te snijden, omdat ze anders ipv een bumper een spatbord voor zich hebben, en dat dus echt niet schijnt te kunnen. En zit je op het fietspad, omdat je daar weer heen gedirigeerd was, word je door fietsers op zeer grove wijze toegeroepen dat je op de weg hoort.
En met zo af en toe opspelende hormoontjes vanwege de overgang, kan het dan ineens net even te veel zijn, en is de lol van scooterrijden ineens ver te zoeken.
Overigens had ik gisteren overigens onderweg nog mooie foto's genomen om mijn blog op te leuken, maar die zitten nog in de camera, die nu thuis op mijn bureau ligt. Volgende keer beter
Maar vandaag was de uitdaging van scooterrijden van geheel andere orde.Eigenlijk hadden we de heen en terug op één scooter willen gaan, ook een beetje om brandstof te besparen, maar woensdag kwam de noodkreet van dochter: "Wanneer kun je mijn scooter mee nemen naar Apeldoorn, het kan nu écht niet meer!"
Dochter had haar bandjes dermate op gereden, en A het is hier ( Apeldoorn) stukken goedkoper, en B kun je hier terecht als het nodig is, en hoef je geen afspraak voor over drie weken te maken.
Dus aan mij de schone taak om vandaag dik 120 km met twee verschrikkelijk gecupte bandjes te rijden. Wat dat precies betekend? Als een band gecupt is is betekend dat, dat de band ongelijk afgesleten is, en bij dochters scoot was het zo erg dat hij spontaan de bocht om ging als je aan het rijden bent. Vergelijk het met paardrijden. Na een lange winter voor het eerst weer buiten rijden met een jong paard dat net onder het zadel is. Als je wil dattie naar links gaat, gaat hij rechtdoor, of zelfs de andere kant op.Op den duur krijg je hem dan toch een beetje onder de knie, maar het blijft een beetje een onbetrouwbaar hitje. Op een steentjes weg ging hij helemaal een eigen leven leiden.
Kortom: Topsport
Uiteraard zijn we er toch gekomen, maar het was een inspannend ritje, dat is een ding dat zeker is. Nu zitten we heerlijk aan de koffie, en morgen gaan we heerlijk genieten van de herfst in deze mooie omgeving.
Tip van de dag: Geniet van dit heerlijke weekend, wie weet wanneer de sneeuw gaat vallen
Soms ben ik het zo zat dat wij als scooterrijders eigenlijk nergens meer gewenst lijken te zijn.Om te beginnen zijn we ontzettend van de willekeur van de verkeersregelaar overgeleverd, die er helemaal geen probleem van maken om je het ene moment de weg op te sturen, om je een slordige 400 meter verder weer het fietspad op te sturen. Niet zeldzaam met een haakse bocht.Om je vervolgens zo'n 500 meter verder weer de weg op te gooien. Waar mooie dubbel fietspad zit, moet je op de weg, en fietspaden, die amper één fiets breed zijn word je dan wel ineens weer geacht te rijden.
Als je op de weg zit, dan schijnt ( een bepaald soort hoor, dat besef ik echt wel) de automobilist het heel normaal te vinden om je bijna de weg af te snijden, omdat ze anders ipv een bumper een spatbord voor zich hebben, en dat dus echt niet schijnt te kunnen. En zit je op het fietspad, omdat je daar weer heen gedirigeerd was, word je door fietsers op zeer grove wijze toegeroepen dat je op de weg hoort.
En met zo af en toe opspelende hormoontjes vanwege de overgang, kan het dan ineens net even te veel zijn, en is de lol van scooterrijden ineens ver te zoeken.
Overigens had ik gisteren overigens onderweg nog mooie foto's genomen om mijn blog op te leuken, maar die zitten nog in de camera, die nu thuis op mijn bureau ligt. Volgende keer beter
Maar vandaag was de uitdaging van scooterrijden van geheel andere orde.Eigenlijk hadden we de heen en terug op één scooter willen gaan, ook een beetje om brandstof te besparen, maar woensdag kwam de noodkreet van dochter: "Wanneer kun je mijn scooter mee nemen naar Apeldoorn, het kan nu écht niet meer!"
Dochter had haar bandjes dermate op gereden, en A het is hier ( Apeldoorn) stukken goedkoper, en B kun je hier terecht als het nodig is, en hoef je geen afspraak voor over drie weken te maken.
Dus aan mij de schone taak om vandaag dik 120 km met twee verschrikkelijk gecupte bandjes te rijden. Wat dat precies betekend? Als een band gecupt is is betekend dat, dat de band ongelijk afgesleten is, en bij dochters scoot was het zo erg dat hij spontaan de bocht om ging als je aan het rijden bent. Vergelijk het met paardrijden. Na een lange winter voor het eerst weer buiten rijden met een jong paard dat net onder het zadel is. Als je wil dattie naar links gaat, gaat hij rechtdoor, of zelfs de andere kant op.Op den duur krijg je hem dan toch een beetje onder de knie, maar het blijft een beetje een onbetrouwbaar hitje. Op een steentjes weg ging hij helemaal een eigen leven leiden.
Kortom: Topsport
Uiteraard zijn we er toch gekomen, maar het was een inspannend ritje, dat is een ding dat zeker is. Nu zitten we heerlijk aan de koffie, en morgen gaan we heerlijk genieten van de herfst in deze mooie omgeving.
Tip van de dag: Geniet van dit heerlijke weekend, wie weet wanneer de sneeuw gaat vallen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten