Na een nachtje slapen, al mag dat wat ik vannacht gedaan heb die naam niet echt dragen, ziet alles er al weer een stuk anders uit. Gisterenavond nog even met dochter nagebabbeld over mijn *break-down* Tjonge, wat ben ik van het weekend diep gegaan. Maar ik heb wél wat bereikt.
En nog steeds kan ik de grap van het lot, of het universum, of hoe je het dan ook wilt noemen wel zien ( thnx to my hormonpills?!?!?!) Gisteren de nieuwe affirmatie van de maand gekregen. Ik heb er al vaker over verteld, die van Edith Hagenaar. Soms lijkt het wel of Edith stiekem mijn huisje binnen kijkt en precies schrijft wat ik nodig heb op dat moment.Nou ja, of dat lot haar hoofd dus mijn richting in stuurt zeg maar. Net als in September. Toen was de affirmatie ook al zo ontzettend precies wat ik nodig had.
De begeleidende woorden horen er echt bij, dus die copy/paste ik er bij:
En nog steeds kan ik de grap van het lot, of het universum, of hoe je het dan ook wilt noemen wel zien ( thnx to my hormonpills?!?!?!) Gisteren de nieuwe affirmatie van de maand gekregen. Ik heb er al vaker over verteld, die van Edith Hagenaar. Soms lijkt het wel of Edith stiekem mijn huisje binnen kijkt en precies schrijft wat ik nodig heb op dat moment.Nou ja, of dat lot haar hoofd dus mijn richting in stuurt zeg maar. Net als in September. Toen was de affirmatie ook al zo ontzettend precies wat ik nodig had.
Iedereen heeft wel eens situaties in zijn of haar leven die ongewenst zijn. De enige manier om uit die ongewenste situaties te komen is door de verantwoordelijkheid ervoor op je te nemen.
Maar voordat ik verder ga moet je weten dat verantwoordelijkheid niet hetzelfde is als schuld. Schuld - als het al zou bestaan - kun je alleen hebben aan iets dat je bewust en weloverwogen hebt gedaan. En ongewenste situaties creëren doe je niet bewust.
Maar voordat ik verder ga moet je weten dat verantwoordelijkheid niet hetzelfde is als schuld. Schuld - als het al zou bestaan - kun je alleen hebben aan iets dat je bewust en weloverwogen hebt gedaan. En ongewenste situaties creëren doe je niet bewust.
Verhaal
Schuld gaat bovendien over het verleden, verantwoordelijkheid nemen gaat over het heden en de toekomst. Dat er een bepaalde situatie is in je leven - dat is dan zo. Hoe dat gekomen is, is helemaal niet belangrijk. Het lijkt belangrijk, omdat we daardoor een verhaal kunnen vertellen. Een verhaal om iets te vertellen te hebben op een feestje, een verhaal om aandacht en medelijden (en daarmee energie) te krijgen van anderen, een verhaal om onszelf goed te praten en te verdedigen... een verhaal om niet te hoeven doen wat wel belangrijk is.
En dat is: wat ga jij er aan doen? Goed, je bent ontslagen, je hebt een ziekte onder de leden, je man heeft je verlaten, je buurman maakt te veel lawaai, een inbreker heeft dingen met emotionele waarde meegenomen, je zus wil niet meer met je praten, je collega treitert je, er is je onrecht aangedaan... Maar dat dat nu zo is, is geen reden om dat maar te blijven vertellen, om je daar in te blijven wentelen. En het is vooral geen reden om de hoop te laten varen, om te denken dat het nooit meer goed komt in je leven.
En dat is: wat ga jij er aan doen? Goed, je bent ontslagen, je hebt een ziekte onder de leden, je man heeft je verlaten, je buurman maakt te veel lawaai, een inbreker heeft dingen met emotionele waarde meegenomen, je zus wil niet meer met je praten, je collega treitert je, er is je onrecht aangedaan... Maar dat dat nu zo is, is geen reden om dat maar te blijven vertellen, om je daar in te blijven wentelen. En het is vooral geen reden om de hoop te laten varen, om te denken dat het nooit meer goed komt in je leven.
Goed, vanaf hier verliest Edith me een beetje, en houd mijn geloof in affirmaties op, want dan zegt ze dat het niet belangrijk is om te zeggen wat je er aan gaat doen, je hoeft alleen maar het volgende te doen
En dat maar goed te affirmeren ( of hoe heet dat?!?!) met een bol van energie in je buik, en dan komt je vanzelf tot geïnspireerde actie..... Yeah right. Nee, sorry, daar geloof ik dan net weer even niet in.
Maar dus wel van in de verantwoordelijkheid nemen, het benoemen van het monster, want als je dat eenmaal gedaan hebt verliestie vanzelf al wat van zijn kracht. Verder heb ik mijn mega-keuken-probleem aangepakt en ik hapklare uitdaging-blokjes gehakt. Ok, ik heb lekkage, die gaat de woningstichting verhelpen, dus een telefoontje die kant op is één van de eerste dingen die moet gebeuren. Degene die ik erover wilde spreken was er vandaag helaas niet, dus morgen nog maar eens bellen. En dan? Dat hangt ene beetje af van wat mijn mannetje bij de woningstichting gaat zeggen, dus vanaf daar ga ik verder, nu in iedergeval nog niet verder piekerdenken, want daar maak ik mezelf alleen maar gek mee.
En wat ben ik daar toch goed in. Mezelf verlammen met gedachten aan alle dingen die ik NIET kan, waar ik NIET goed in ben. Pfff hoe dom kun je zijn. Maar tegelijkertijd besef ik me dat ik daar ook al niet alleen in sta. Zeker vrouwen zijn daar erg goed in.
Maar praten helpt. Vooral met vrouwen, die nou niet direct allerlei oplossingen gaan roepen, maar heerlijk luisteren, en meelevend knikken, of zelfs dat wat ze herkennen beamen, en dan samen lekker giebelen over hoe dom je kunt zijn jezelf zoooo naar beneden te halen.Wist je dat trouwens? Kunnen problemen hélémáál niet tegen, giebelen Lopen die opgeblazen niemendalletjes helemaal van leeg tot hun normale proportie. Nog altijd iets waar je wat aan moet doen, maar in iedergeval overzichtelijker dan zo'n opgeblazen gevalletje!
Oooo, ik roep het zoooooo vaak, en het is zooooo makkelijk. Om aan een ander te vertellen hoe hij het beter kan doen. Totdat het op je eigen deurtje klopt, en je jezelf helemaal gek maakt met twijfels, schaamte en valse trots. Geen energie meer die kant op. Baby stapjes, en eens, ooit, dan ben ik er weer. En tot die tijd:
Tip van de dag: Wees trots op wie je bent en waar je goed in bent ( en vergeet de rest!)<---- Maar stop niet je kop in het zand 
Geen opmerkingen:
Een reactie posten