Eigenlijk....

......helemaal geen tijd om te bloggen, maar ja, daarom noemen ze het een verslaving denk ik.

Het is me het weekje wel geweest, dat moge duidelijk zijn. Maar ik geloof toch echt dat de hormonen hun werk goed doen. Wat is dat zalig om weer een heldere kop te hebben zeg! Ok, je krijgt ook wel weer gelijk inzicht in dat wat je al een poos hebt laten liggen, maar vooruit, dat heeft ook zijn voordelen.Na mijn aanvankelijke instorting, kijk ik er weer helemaal anders tegen aan. Zoals altijd, eerst de leeuwen en beren en dikke tranen. Maar langzaam maar zeker begin ik de voordelen te zien.En ga ik de uitdagingen ook weer aan. Enne, als je die overwint, geeft best een goed gevoel

En de energie begint ook weer terug te komen. Ik zal altijd wel met vermoeidheid blijven tobben op de één of andere manier. Ik kan me mezelf eigenlijk niet anders herinneren dan klagend over vermoeidheid, maar de vermoeidheid in mijn hoofd is weg. Dat verstikkende gevoel van niks te kunnen, niks te weten, en constant het gevoel hebben dat ik wat vergeet is in iedergeval verdwenen. En al wil mijn lijf dan (nog ) niet helemaal mee, mijn hoofd gaat al weer alle kanten op.

Even update van de keuken-uitdaging: Dinsdag huismeester gebeld en over de vloer gehad om mogelijkheden te bespreken. Uiteraard moet er eerst een loodgieter komen om de lekkage te verhelpen. Heerlijk zo'n huismeester. Hij was heel begripvol, en heeft gelijk de benodigde telefoontjes gepleegd om dat in gang te zetten. Op zijn vraag of er nog dagen zijn dat ik niet werk, riep ik enthousiast : "Vrijdag!", even vergetend, dat ik een extra dienst en date met mijn zussen voor de film had. Maar goed, loodgieter gaat natuurlijk voor. Werken was maar half dagje, en zussen, sorry, dat moesten we maar even verschuiven ( uiteraard no problem ) Vrijdag kwam de loodgieter kijken, wat er eventueel uit de keuken verwijderd ( heb eigen inbouwkeuken ) zou moeten worden om het karwei te klaren, en dan zou de reparatie maandag plaats gaan vinden.

Huismeester belde precies toen ik op het punt stond om naar huis te rijden, dus dat kwam goed uit. En ja hoor, wat ik al vreesde verwachtte, de apothekerskast moet eruit. Maarrrrrr, de vernieuwde en verbeterde versie van mij denkt alleen nog maar in uitdagingen.Duzzzz, wat schroevendraaiers opgezocht en gelijk aan de gang gegaan. En hij is eruit!!!! Helemaal in mijn uppie gedaan. Het begin is er. Over een jaar ben ik kluswonder nummero uno! Alle begin is moeilijk, maar wat je niet kunt, kun je leren lijkt me, dus ik ga ervoor.

Ik weet het, er gaan nog heel wat traantjes vloeien dit jaar ( of zolang ik nodig heb om te klussen), maar uiteindelijk zal ik weer een huisje hebben waar ik trots op kan zijn, en waar ik weer naar mijn zin woon.

En omdat het erbij hoort zijn dochter en ik gisteren maar gelijk op expeditie geweest.Altijd spannend.Dochter sneuvelde al bijna voor de expeditie goed en wel begon, want buiten, bij de roltrappen stond een prachtig bed opgesteld. Ik heb het natuurlijk over ons prachtige woonwarenhuis Ikea. Ik had met zus een gesprek over mijn keuken-uitdaging gehad, en zij had me geadviseerd om daar toch eens te gaan kijken.Ik weet nog steeds niet wat ik ga doen, of ik probeer dat standaard blok van de woningstichting los te peuteren, of dat ik toch voor zus-oplossing ga, maar ideetjes opdoen kan nooit kwaad. Aanvankelijk vond ik niks aan de keukens zoals ze daar stonden en zag ik alleen maar eurotekens voor mijn ogen, maar langzaam maar zeker begonnen de mogelijkheden zich te vormen. Ik weet nu in iedergeval hoe de keukenplanner van de Ikea werkt. Dus keertje goed meten, en dan lekker crea aan de slag.

Goed. Het mag duidelijk zijn.Ik ben mijn dip te boven Nogmaals, uitdagingen te over, en hordes te nemen, maar mijn hoofd heeft al weer plannetjes....

Tip van de dag: En nu weer aan de arbeid!