Werkelijkheid

Ik geloof dat ik er eens eerder over heb geblogd. De werkelijkheid, de waarheid, en hoe we die kleuren met de bril die we zelf op hebben. Ik heb het over mijn overpeinzing van 1 oktober  Waar de zeven leerlingen allemaal hetzelfde zien, maar allemaal iets verschillends waarnemen.

Maar goed, hoe kom ik hierop? Mijn verslag van het Pim Koopman Tribute concert  heeft het Kayakforum bereikt. En degene die het daar geplaatst heeft was er niet zo erg over te spreken. Althans, hij noemde het dan wel heel opvallend, maar schreef er alleen het volgende commentaar bij 

 

Ik schrik altijd enorm van dit soort kritiek. Want het laatste wat ik wil is cru zijn. Het was ook absoluut niet ongevoelig of zo bedoelt. Gelukkig waren er anderen die dat anders zagen

( Als de tekst niet zo goed te lezen is, even op de foto klikken, dan is het waarschijnlijk makkelijker  )

En toen schoot  mij het verhaal van de zeven waarheden weer te binnen. Om te beginnen wil mijn blogregels nog eens aanhalen, en in deze losjes regel 4a. Het gaat hier natuurlijk ( nog niet?!?!?) om een (door mij gevoerde) discussie, maar heel gewoon om mijn persoonlijke beleving. En dan ben ik heel eerlijk, gekleurd door mijn eigen bril. Misschien heb ik bij Ton wel iets gezien wat ik zou *willen* zien.

Maar interessanter vind ik eigenlijk dat deze persoon mij cru noemt. en dat die andere persoon mijn verslagje *duidelijk* herkent als betrokken en hart onder de riem stekend ( al dacht hij dan wel dat ik een man was ) En dan kom ik maar weer eens met de aloude cliché: Wat iemand over een ander zegt, zegt meer over hemzelf, dan over de persoon waarover hij het zegt! Ik heb de discussie over mijn blog helemaal gelezen, en kan me niet geheel aan de indruk onttrekken, dat de Dhr van het eerste commentaartje een tamelijk uitgesproken mening heeft, al heeft hij later wel gemeld dat het een kwestie van smaak is, of je mijn verslag van het concert goed/mooi vind. En daar kan ik me uiteraard wel in vinden. Over smaak valt immers niet te twisten.

Wat ik overigens wel met deze overpeinzing wil zeggen is: Weest voorzichtig met wat je over een ander zegt. Besef dat er altijd een spiegel tussen staat, en dat je soms terug geeft wat je in dat spiegelbeeld ziet.......

Kayak heeft daar zelf een prachtig liedje over. helaas niet op youtube te vinden, dus hier alleen de tekst:

The mask and the mirror

In this game of mask and mirror

It’s hard to tell who’s looking back

Hiding dreams that can’t be hidden

‘Till one of us begins to crack

I’m nothing but a mere reflection

Of the image I’m supposed to be

With every step in my direction

The gap widens eternally

That’s how you will remember me

We’ve seen the view from every angle

Ploughing through these barren fields of dust and danger

But only losing time

For love is like the sweetest strangle

A compass that will guide the lost and weary stranger

A beacon for the blind

And those who stayed behind

A little symphony of secrets

A juggler’s only sleight of hand

Here to catch me at my weakest

But bound to break me in the end

Never to be heared again

And the mirror fades away

To labyrinths of imperfection

Can’t you see I’m trapped in this place

A name without a face

The mask and the mirrir

Yes the mirror fades away

Lost whitin my own deception

Now look what I’ve become

A song witin a song

The mask and the mirror

Een prachtig nummer van de cd Coming up for Air.

Tip van de dag: Weest voorzichtig met kritiek.