Maar goed, hoe kom ik hierop? Mijn verslag van het Pim Koopman Tribute concert heeft het Kayakforum bereikt. En degene die het daar geplaatst heeft was er niet zo erg over te spreken. Althans, hij noemde het dan wel heel opvallend, maar schreef er alleen het volgende commentaar bij
Ik schrik altijd enorm van dit soort kritiek. Want het laatste wat ik wil is cru zijn. Het was ook absoluut niet ongevoelig of zo bedoelt. Gelukkig waren er anderen die dat anders zagen
( Als de tekst niet zo goed te lezen is, even op de foto klikken, dan is het waarschijnlijk makkelijker 
)
)En toen schoot mij het verhaal van de zeven waarheden weer te binnen. Om te beginnen wil mijn blogregels nog eens aanhalen, en in deze losjes regel 4a. Het gaat hier natuurlijk ( nog niet?!?!?) om een (door mij gevoerde) discussie, maar heel gewoon om mijn persoonlijke beleving. En dan ben ik heel eerlijk, gekleurd door mijn eigen bril. Misschien heb ik bij Ton wel iets gezien wat ik zou *willen* zien.
Maar interessanter vind ik eigenlijk dat deze persoon mij cru noemt. en dat die andere persoon mijn verslagje *duidelijk* herkent als betrokken en hart onder de riem stekend ( al dacht hij dan wel dat ik een man was 
) En dan kom ik maar weer eens met de aloude cliché: Wat iemand over een ander zegt, zegt meer over hemzelf, dan over de persoon waarover hij het zegt! Ik heb de discussie over mijn blog helemaal gelezen, en kan me niet geheel aan de indruk onttrekken, dat de Dhr van het eerste commentaartje een tamelijk uitgesproken mening heeft, al heeft hij later wel gemeld dat het een kwestie van smaak is, of je mijn verslag van het concert goed/mooi vind. En daar kan ik me uiteraard wel in vinden. Over smaak valt immers niet te twisten.
) En dan kom ik maar weer eens met de aloude cliché: Wat iemand over een ander zegt, zegt meer over hemzelf, dan over de persoon waarover hij het zegt! Ik heb de discussie over mijn blog helemaal gelezen, en kan me niet geheel aan de indruk onttrekken, dat de Dhr van het eerste commentaartje een tamelijk uitgesproken mening heeft, al heeft hij later wel gemeld dat het een kwestie van smaak is, of je mijn verslag van het concert goed/mooi vind. En daar kan ik me uiteraard wel in vinden. Over smaak valt immers niet te twisten.Wat ik overigens wel met deze overpeinzing wil zeggen is: Weest voorzichtig met wat je over een ander zegt. Besef dat er altijd een spiegel tussen staat, en dat je soms terug geeft wat je in dat spiegelbeeld ziet.......
Kayak heeft daar zelf een prachtig liedje over. helaas niet op youtube te vinden, dus hier alleen de tekst:
The mask and the mirror
In this game of mask and mirror
It’s hard to tell who’s looking back
Hiding dreams that can’t be hidden
‘Till one of us begins to crack
I’m nothing but a mere reflection
Of the image I’m supposed to be
With every step in my direction
The gap widens eternally
That’s how you will remember me
We’ve seen the view from every angle
Ploughing through these barren fields of dust and danger
But only losing time
For love is like the sweetest strangle
A compass that will guide the lost and weary stranger
A beacon for the blind
And those who stayed behind
A little symphony of secrets
A juggler’s only sleight of hand
Here to catch me at my weakest
But bound to break me in the end
Never to be heared again
And the mirror fades away
To labyrinths of imperfection
Can’t you see I’m trapped in this place
A name without a face
The mask and the mirrir
Yes the mirror fades away
Lost whitin my own deception
Now look what I’ve become
A song witin a song
The mask and the mirror
Tip van de dag: Weest voorzichtig met kritiek.
