Biggggg

Gisteren toch nog maar op mijn oude plastic/steal horsie naar Apeldoorn gegaan.van de leen PeopleS knippert het service lampje ook al een knap poosje, dus het was een beetje lood om oud ijzer.Uiteraard heeft mijn trouwe scootje me weer niet in de steek gelaten. Ondanks kou, flinke wind en flinke bepakking heeft hij me weer heelhuids naar Apeldoorn gebracht.

Vandaag heeft hij even rust gehad. Samen op Vriend's scoot alvast ritje naar BigFieldShires gemaakt. Dan weten we hoe laat we morgen op pad moeten om op tijd te zijn!

Uiteraard eerst nog even hondje uitlaten, en daar stondtie dan ineens. Eén pinksterbloem. Helemaal in zijn eentje, maar dik voor de Pasen!

En omdat ik toch het toestel vast had kon ik het natuurlijk niet laten wat artistiekerige foto's te nemen....

Tjonge jonge jonge, wat was het koud vandaag. Wat zijn we toch verwend de afgelopen dagen, je zou bijna vergeten dat het nog maart is. Gelukkig zijn we daar vandaag weer aan herinnerd. het was adembenemend weer zal ik maar zeggen, pfff wat blies die wind kil zeg, overal dwars doorheen.Zelfs Toto stak zijn hoofdje lekker onder mijn jas, veel warmer!

Onderweg zagen we al een weitje, met vier Shires erin. Zouden ze het zijn???

Maar we misten er nog een paar, en nergens een maanoog te bekennen....


Uiteindelijk kwamen we bij het adres aan. Waar overigens de paarden niet staan, maar dat wisten we al. Er was niemand thuis, dus zijn we zelf maar op onderzoek gegaan. Vriend kent de weg daar prima, en had wel zo'n idee waar ze zouden kunnen staan. En inderdaad, al snel zagen we ze in een wei staan!

Ace(degene met de maanogen) en Zon waren duidelijk te herkennen!

En als ik me niet vergis is dat Knorp daar(middelste) 

Leuk om alvast even kennis te hebben gemaakt!

Na het maken van de foto's maar snel richting (schoon)moeder, wat waren we koud geworden. Toto had het weer erg naar zijn zin. Eerst een poosje achter Bonbon aanschooieren, en toen was hij echt moe...

Nou ja, zo lijkt het tenminste. Wat was hij boos en gefrustreerd dat hij in dat mandje moest liggen. Liever liep hij achter bonbon aan, maar ja die moest wat dat betreft niet echt zoveel meer van hem weten. Laten we hopen dat ze inderdaad zwanger is!

Nog één nachtje slapen en dan is het zover. Verwacht morgen geen verslag van me, want de hele dag is vol van rijden. Eerst naar de paardjes, dan op de paardjes, en dan nog weer helemaal naar huis! Maar ik heb de huisfotograaf bij me, dus foto's komen er wel!

Tip van de dag: Vergeet je handschoenen niet in de lente....

 

Op hoog niveau

Zondag ga ik het weer eens doen. Na ongeveer tweeënhalf jaar ga ik het echt weer eens doen. En dan gelijk op hoog niveau...

Wat ik nou precies ga doen? Ik ga zondag paardrijden. En niet op zomaar wat paarden, nee,Vriend heeft het mogelijk gemaakt om één van mijn grootste ( letterlijk!) wensen uit te laten komen. Ik ga een buitenrit op een Shire maken.

Dat ga ik doen bij Big Field Shires. De kleinste die ze daar hebben is 1,80, en de grootste is tevens het grootste paard van Nederland, 2,07!Op de site staan ze allemaal, dus snuffel er gerust even rond. Pfff, zet dat trapje maar vast klaar.

Ik loop al twee dagen te dansen, nu ik weet dat het door gaat. Duimen jullie ook voor een beetje weer?

Tip van de dag: Laat eens een droomwens uitkomen!
 

Parting is such....

Sweet sorrow..... Natuurlijk hoopte ik eigenlijk al dat het rondje Zeeland het afscheidsritje van mijn trouwe scootje zou zijn, maar helaas. De boot denkt daar anders over. Na gisteren even bij de dealer langs te zijn geweest heb ik te horen gekregen dat mijn nieuwe wondertje pas tweede week van april bij Kymco nederland aankomt. En dan moetie dus nog hierheen komen...

Maar gisteren was dan toch echt het definitieve afscheidsritje ( wat zeg ik, rit!) met mijn oude scooter. Hij heeft zich kranig gedragen hoor, kan niks anders zeggen, maar toen bij de laatste stop bleek dat hij moeie hoefjes had ( standaard liet het er bij hangen...) besloot ik dat het genoeg is geweest voor deze trouwe kanjer.

Met een rit van goed 200 kilometer heb ik dus sort of afscheid genomen. Hier thuis zal hij af en toe nog werkritjes moeten maken tot de nieuwe er is, maar voor de lange ritten ( zoals morgen naar Apeldoorn, maar daarover straks meer.....) gebruik ik zolang de leen-PeopleS.

Zoals gezegd een goeie tweehonderd kilometertjes weggezet gisteren.

*Even* Bossche bol eten. Nou ja, Vriend dan, want ik hou dus echt NIET van Bossche bollen . Heen via Gorinchem gereden. Alles lekker op het gemakje. Het is en blijft een prachtige route, via de Lekdijk ( Kinderdijk), Bij Groot Ammers de ooievaar al weer op het nest gezien, en uiteraard even bij Kasteel Dussen gestopt.

Al zo vaak langs gereden, maar nog nooit een gluurtje van de binnenplaats gezien.

Na 's Hertogenbosch ( nee, geen foto van de Bossche Bol en het heerlijke aardbeientaartje...)door naar de Drunense Duinen. Heerlijk genieten van de rust. Voor mij is dat voornamelijk lekker wegkruipen in mijn boek, voor Toto overal snuffelen en zo af en toe achter een tak aanrennen, die de baasjes zo goedgezind zijn om weg te gooien, en Vriend ook een beetje lezen, maar ook foto's nemen. Zo vaak krijgt hij de kans niet om mij te kieken.

Maar Toto daarentegen heeft helemaal geen moeite met de camera.De takken worden steeds groter!

Moe maar voldaan, zoals dat heet, keerden wij huiswaarts.Met het ambitieuze plan, om via de Moerdijk terug te rijden. Hoezo ambitieus? Omdat we geen kaart, en alleen maar een telefoon met GPS bij ons hadden. En die kent maar één stand, en dat is auto.....Zo zaten we ter hoogte van Drunen al bijna op de snelweg... Maar goed, met mijn goede gevoel voor richting en uitgebreide ( kuch kuch) kennis van de topografie van het stuk dat we gingen doorkruisen vol vertrouwen van start. Nou ja, eerlijk gezegd moet worden dat Vriend vol vertrouwen was. Ik wilde na onze bijna-snelweg-ervaring liever voor veilig kiezen....

Toch volgehouden, niets zo goed voor je als een ander vertrouwen in je heeft. En inderdaad,  twintig jaar meerijden in de auto naar Loon op Zand had me toch voldoende kennis van de plaatsjes die ertussen lagen opgeleverd. En toen ik plotsklaps de koeltoren van Geertruidenberg zag wist ik het:

Wij komen thuis!

Uiteraard hebben de ritjes met de club vorig jaar ook weer  gebouwd aan het nodige richtingsgevoel, en de plaatsnamen die nodig zijn om de goede richting ook te vinden. ( Ik wist nog dat Drimmelen dicht bij de Moerdijk lag!)En inderdaad, na Geertruidenberg was Drimmelen makkelijk te vinden, en vanaf daar wist ik zo naar de Moerdijk te rijden.Het stuk na de Moerdijk was peace of cake natuurlijk.

Overigens waren we net zo goed gesloopt toen we thuis kwamen. Negen uur weg van huis ( eerst nog *even* bloed prikken) en langs de dealer. Daar reden we 10:15 weg. En precies 20:30 stonden we bij de chinees. Want zelf nog wat kokkerellen zat er na zo'n dagje uiteraard niet meer in.

Een waardig afscheid, van een kanjer van een scooter, die me in heel zijn loopbaan maar één keer heeft laten staan, vanwege een *geplofte* zekering.

Tip van de dag : Soms moet je voortijdig loslaten.

Rondje Zeeland

Vorige week vrijdag hebben we een heerlijk rondje Zeeland gemaakt. Scooterbuur gaat die tocht met de club op 22 april rijden, maar aangezien wij dan met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid op de Fantasy Fair rondlopen, waren we maar wat blij dat we toch de kans kregen om de route te rijden. Scooterbuur ging alvast proefrijden, en we konden gezellig mee.

Een prachtige tocht van bijna 150 km. Gelukkig ligt het begin en eindpunt zo'n beetje in onze achtertuin, dus het was prima te doen. Met een beetje vertraging, omdat ondergetekende niet echt op gang kon komen en weer eens van alles en nog wat niet kon vinden gingen we iets voor half elf ( tien uur was de planning) van start.

Gelukkig was het heerlijk weer, zodat mijn humeur, dat door de *rocky* start enigszins afgezakt was, al snel weer opklaarde. Wat wil je nu nog meer? Prachtig weer, mooi uitgezette scooterrit, Vriend en hond erbij, gaan met die banaan.

En wederom zag ik dat ik nog maar een pietsie van Nederland ken. Ik was al eerder bij de Haringvlietdam geweest, maar nog nooit via de (mooie) route zoals we vrijdag reden.

Tijd voor wat vocht en versnaperingen...




Daarna weer verder. En Zeeland is zo heerlijk Nederlands. Zo plat en leeg als een pannenkoek! Maar wat een leuke huisjes kom je zo af en toe tegen. Verder zagen we op een gegeven moment wel vijf grote roofvogels heerlijk drijven op de thermiek, en zo af en toe om elkaar heen dartelen. Zou dat met de paring te maken hebben?!?!?

Bij Brouwersdam weer even gestopt, de zee!!

Lekker plekje zo, maar niet echt een goeie manier van reizen.Dan maar weer lekker bij vrouwtje in de jas.

Het dorpje Brouwershaven, zo'n beetje halverwege,  is de geplande lunchstop, dus daar hebben we heerlijk een terrasje gepakt.

Omdat ik al braaf vier boterhammetjes op had, mocht ik van mezelf een biertje! Als dit niet het plaatje van het goede leven is, dan weet ik het niet meer


( Wat gaat je haar toch altijd charmant zitten van zo'n helm...)

En when in Rome Zeeland, dan eet je natuurlijk mosselen. Wel erge grote hier hoor.....

Eén van ons liet helaas zijn heerlijke patatje vallen, maar geen nood, de opruimingsdienst stond al gretig te wachten....

We hadden onze hielen net gelicht toen ze gelijk aan de gang gingen!

Onderweg werden we trouwens nauwlettend in de gaten gehouden. wat zal deze grote jongen op 22 april opkijken, als er een hele grote stoet van die gekke dingen langs komt.....

Laatste stop, voor een lekker ijsje. Hier scheiden 22 april de wegen van de Brabanders en de anderen. Mooi punt voor hen om af te buigen...

Daarna nog *even* door de Heinenoord tunnel ( die Toto heel erg eng vond!) en toen waren we al weer zo'n beetje thuis. Goed 150 km en zeven uur verder dan we begonnen waren.

Het was weer een heerlijke rit, mede te danken aan Scooterbuur, die hem navigeerde. Niks fijner dan een mooie route achter iemand aan rijden, want dat geeft je volop kans om lekker om je heen te kijken, en al het moois in te drinken, zonder dat je bang hoeft te zijn om je verloren te rijden.

Dus bij deze nogmaals, Thnxxx Scooterbuur het was weer genieten!

Tip van de dag( vooral voor kymcoclubleden): Als je enigzins de kans hebt, rij die route gezellig mee.

Oeps

Jeetje, 22 maart laatste keer geschreven... Dat gaat niet helemaal goed....De vermoeidheid is weer met volle kracht terug. Ik kan mijn dag doorkomen, en doen wat ik moet/wil doen, maar 's avonds gaat het lampje al snel uit. ik mag tegenwoordig blij zijn als ik het negen uur zie worden, maar vaker nog lukt dat niet echt. Dan gaan we maar op bed een filmpje kijken heet dat dan. Maar de tienminutenregel gaat steeds sneller in de laatste tijd. Dat houdt in dat ik binnen tien minuten onder zeil ben, maar in de praktijk zijn het er vaak, nadat ik het gezegd heb, niet eens twee.

Vorige week al een verstandige beslissing genomen. Ik heb deze week lekker vakantie, en heb mezelf voorgenomen maar eens bij de dokter langs te gaan. Tuuk zit ik in de overgang, en grote kans dat de meeste van mijn klachten daar mee te maken hebben, maar ik word inmiddels al weer een poosje met een niet meer weg te denken pijn in één bepaald voetgewricht geplaagd, die maakt dat ik naar het einde van de dag steeds moeilijker ga lopen. Ook niet zo best voor de rest van mijn lijf, want die stelt de pogingen om voet te ontzien hier en daar ook minder op prijs.

Tijd dus voor iets wat absoluut niet tot mijn grootste hobby's behoort. Als *echte zuster* stuur ik uiteraard liever andere mensen naar de dokter, ipv er zelf heen te gaan. 

Vorige week nog een flinke drukke werkweek achter de rug. Het kaartenhuis is aan het instorten. Ik had het al voorspeld, door het gebrek aan een beetje persoonlijke aandacht, de nadruk op de productiviteit, die helaas door ziekte tamelijk gedrukt wordt, wordt de druk op de nog wel werkende collega's erg hoog. En dat begint ineens zijn tol te eisen. Van de zeven collega's zijn er *ineens* ( dat zag ik dus al aankomen in mijn glazen bol) drie ziek. Gelukkig hoor ik daar (nog) niet bij, maar dat wil ik wel graag zo houden. Vandaar dat ik me afgelopen week volledig heb gegeven, maar vervolgens stoïcijns de deur achter me dicht heb getrokken, om van een week welverdiende rust te gaan genieten.

Gek genoeg heb ik niet zo erg last van het ingeleverde uurtje van afgelopen weekend. Had ik voorheen moeite vroeg mijn bed uit te komen, en lag ik er zelden voor twaalf uur in, daar is afgelopen jaar radicaal een omslag in gekomen.Met twee keer in de week om half zes eruit is vroeg opstaan meer een regel dan een uitzondering geworden. Zelfs op vrije dagen sta ik tegenwoordig zelden later dan acht uur naast mijn bedje. Heeft uiteraard ook wel iets met Toto te maken, maar die slaapt ook net zo makkelijk tot negen uur door.En als ik het 's avonds al twaalf uur zie worden, komt dat meestal omdat dat de eerste toiletronde is!

Deze week dus een heerlijke week alleen maar in het teken van mezelf. Lekker doen waar ik zin in heb, en jongens, wat een straf met dit weer zeg! Vandaag grootste deel van de dag op het balkon doorgebracht. Helemaal verslaafd aan het lezen in Ademloos van Kim Moelands. Een verschrikkelijk boek. Verschrikkelijke mooi, verschrikkelijk echt, verschrikkelijk indringend. Het is autobiografisch, haar eigen levensverhaal dus.In dit boek schrijft ze over het jaar dat ze haar vriend/man verloor aan cystic fibrosis ( taaislijmziekte), de ziekte die ze zelf ook heeft. Tranen wisselen zich af met een schaterlach, en oooo wat kan ik me opwinden over haar schoonouders. in mijn vak maak ik dit soort dingen helaas soms ook van zo dichtbij mee. Een sterfgeval brengt toch al heftige emoties met zich mee, maar somige mensen slaan alles. Geen boek voor tere zieltjes misschien, of juist wel? Ik kan het echter moeilijk wegleggen, zo goed is het geschreven.

Tip van de dag: Zorg goed voor jezelf.

Inspiratie

Mijn eerste rondje met de hond is geweldig. Uiteraard heeft het heerlijke weer van de afgelopen dagen daar ook wel wat mee te maken, maar zo 's morgens samen met je hondje buiten lopen geeft de ruimte aan mijn gedachten. En vandaag viel me de volle afvalbak naast het bankje achter onze flat me op.

Ik woon on een 55+flat. Nee, dat ben ik nog niet, maar toen ze de flat naar 55+ renoveerden, konden ze me er gelukkig niet uit zetten, dus zodoende. Maar wat ik dus wel grappig vind, is dat de stemming ook gelijk meer 55+ is geworden. En daar bedoel ik mee dat er lustig op jongeren gemopperd wordt. Dat betreffende bankje waar ik het net over had, wordt regelmatig bevolkt door jongeren. Die zitten daar lekker te kletsen en *chillen*. Maar dat wordt dan vaak hangen genoemd, en dan ook met een beetje negatieve klank.

En daarom vond ik het dus juist zo verschrikkelijk leuk om een  volle afvalbak te zien. Zie je nou wel, ze weten heus wel hoe het hoort, en heb je er nou echt last van? Ok, zo af en toe ( uiteraard vooral in de zomer) hoor je ze vrolijk lachen, en praten, maar dat is toch juist leuk. Hét bewijs lijkt me, dat ze het naar hun zin hebben, en als ze dan ook nog netjes hun rommel opruimen, wie zitten ze dan eigenlijk in de weg?

En vandaag was ik dus aangenaam verrast door mezelf. Het is al weer een tijdje geleden dat dit soort gedachten de vrije loop kregen. En ik miste het. Ik wil me zo graag verwonderen en genieten van de bijzondere -gewone- dingen in het leven. Het leven is vaak helemaal niet zo leuk. Kijk naar het nieuws, sla de krant open, er staat zoveel naars in. En op de één of andere manier lijkt mopperen veel makkelijker dan complimentjes maken, of kijken naar de leuke dingen in het leven. En ligt dat aan mij, of moet leuk tegenwoordig steeds groter en meeslepender zijn?

Ik wil weer terug naar het begin van mijn blog. Naar de energie die het me gaf, en het goede gevoel.Ik heb het al een poosje minder goed naar mijn zin op mijn werk, en daar is, naar ik nu merk, weer erg veel energie in gaan zitten. En vooral negatieve moet ik helaas zeggen. Daarmee was ook de inspiratie een beetje verdreven. ik voelde me vaak alleen maar moe, moe, moe, en als mijn gedachten al met me op de loop gingen, dan was het meestal de verkeerde kant op.

Terug dus, weer wat positiviteit terug, wat vrolijkheid, weer KMGP  Complimentjes maken ipv commentaar geven. Leuke dingen zeggen, ipv afzeiken. En zo heb ik het stelletje wat vanavond gezellig op dat betreffende bankje zat te kroelen gevraagd of ze daar vaker zaten. En dat was zo. Toen vertelde ik ze hoe aangenaam verrast ik was door de volle afvalbak, en dat daar voor mij mee bewezen was dat de jeugd van tegenwoordig heus wel weet hoe het moet, en dat ze zich vooral niet al te veel van he gemopper van mensen aan moesten trekken. Dat ik het juist leuk vind dat ze daar zo lekker zitten. 

Er werd ons een heel hartelijke goede avond gewenst toen we weer verder liepen.

Kijk, dat vind ik nou leuk!

Tip van de dag: Zeg eens iets leuk tegen een ander, zelfs al ken je die persoon helemaal niet.

Ik wil 't, ik wil 't, ik wil 't

Heb je da ook wel eens. dat er iets is wat je zooooo graag wilt, dat het bijna pijn doet.Ik heb dat momenteel met de lente. Ik kijk de blaadjes zo'n beetje aan de bomen. Ik wil een zonnetje, lekker op een terrasje zitten, vrolijk fluitende vogels, en alles wat er verder nog bij hoort

De vogels doen hun best, dat kan niet anders gezegd worden, maar de bomen lijken nog zo kaal te blijven, dat elke grijze dag weer bijna op een winterdag lijkt. Maar dat is natuurlijk ook een kwestie van kijken hè. Want echt mensen, de lente is echt al onderweg. Kijk maar even mee....

Deze zie je overal langs de waterkanten, groot hoefblad.

En uiteraard het klein hoefblad, of ze *zonnetjes* zoals mijn moeder ze altijd noemt.

Naast nog hele kale takken begint de treurwilg ook echt al blaadjes te krijgen.

En hier en daar zie je echt wel narcissen staan.

En al ziet het er niet vrolijk lente achtig uit, de Tulpenboom zit vol met fluweelachtige knoppen.

Lieve blauwe bloempjes....

En zelfs de eerste voorzichtige bloesem, als je maar goed kijkt!

Geel valt natuurlijk altijd iets beter op...

Dit heeft natuurlijk helemaal niets met de lente te maken, die zie je bijna het hele jaar, maar ik vind de ze blaadjes altijd zo mooi.

En zoals ik al zei, aan vogels geen gebrek, die zingen letterlijk het hoogste lied.

Ok, nog een laatste, omdat ik het niet kan laten en zooooo graag lente wil zien. Dat geel is toch echt lente, niet dan?





Alles bij elkaar begint het er wel op te lijken. En daar bij opgeteld dat ik vrijdagavond ook weer een vleermuis heb gezien, denk ik dat we de schaatsen echt wel weer in het vet kunnen zetten.

Tip van de dag:Als je iets echt wil, moet je gewoon goed kijken ( zoeken), je zult verrast zijn!



PS Natuurlijk kan ik het niet laten.... Zijn het geen schatjes zo bij elkaar?