Lekker er op uit

Het is onvoorstelbaar. Hij is er pas twee dagen, net even iets meer dan 48 uur, maar er is geen wegdenken meer aan. Sterker nog, hij loopt hier zelf rond met een vanzelfsprekendheid, alsof hij hier groot gegroeid is.

Gisteren voor het eerst met hem naar het bos. En aangezien ik altijd zeg, als de hond aan de lijn loopt, loop ik dat ook, en ik hou niet van aan een lijntje lopen, heeft hij gelijk al losgelopen. Zomaar, in een vreemde omgeving, en eigenlijk met twee vreemden. Maar hij luisterde, zomaar.

Hij heeft lekker lopen ravotten, maar toen wij wegliepen, liep hij gewoon netjes mee. Dat andere hondje, ondanks dattie puppie training had gehad ook hoor. Met ons dan welteverstaan, en niet met zijn eigen baasje.

Dus wij zo trots als een pauw met zeven staarten ( ehhh 2 pauwen met 14 staarten dan denk ik )

Thuis heeftie ook zonder aarzelen een prachtplekje gevonden. Kun je lekker naar buiten kijken. De katten vinden het nog geen onverdeeld genoegen, maar langzaam maar zeker komen ze wel los, en zo met een raam ertussen gaat het prima vindt Akabar.

En als je het kijken moe bent, ga je toch een lekker tukje doen in de zon.... Je zou het slechter kunnen treffen dacht ik zo.

Nou heb ik doorgaans als het zulk lekker weer is als vandaag al niet veel aanmoediging nodig om naar buiten te gaan, maar met zo'n leuk nieuw klein vriendje is het nog een stuk leuker, dus zijn we vandaag naar Hitland gegaan.

De laatste keer dat ik daar liep was het toch een stuk kouder...

Maar nu komt de lente er echt aan hoor, lekker zonnetje, en de katjes bloeien enthousiast.

En de zwanen gaan weer saampjes op stap ehhh zwem.

En er huppelt vrolijk iemand op vier pootjes mee. Dat heeft natuurlijk niks met de lente te maken, of ik moet het springerige gevoel in mijn binnenste er mee bedoelen.

Nog maar een foto, omdat Nederland gewoon zo mooi is.

Overigens leert ons kleine vriendje echt vlot, is hij lekker nieuwsgierig en vol vertrouwen. Hij gaat nu al gelijk mee op de scooter. Hij zal wel moeten, maar hij heeft er gelijk al plezier in, dat is wel te merken. Hij nestelt zich lekker in mijn jas, en kijkt onbevangen om zich heen. Als we er zijn, en ik doe mijn jas open in een gebaar van : "Zo, spring maar, je mag er weer uit" kost dat zelfs wat moeite. "Ik zit toch prima zo." lijkt hij te willen zeggen.

Kortom, het is een kleine bundel vreugd!

Tip van de dag: Met of zonder hond, geniet van de (aankomende) lente