Tis niks, je hebt een nieuw gezinslid, maar ze bemoeien zich gelijk overal mee. Heeft zich al bij de club aangemeld (Vriend en ik mogen chauffeuren zegtie...), en nu ook al een verhaal op het blog. Vooruit maar, alsie me aankijkt mag hij alles hoor!
Gisterenochtend, was ik ondanks de superlange werkdag daarvoor al bijtijds op. Een heerlijke ochtendwandeling met Toto gemaakt omdat het zulk heerlijk weer was. Toen ik dus op het scooterforum keek, zag ik dat er twee heren plannen hadden om de fles op te gaan halen. Het was zelfs min of meer een wedstrijd geworden wie hem het eerst te pakken zou krijgen. Tel uit je winst : Vrije dag + mooi weer + geen plannen= iemand de vondst van de pretfles afsnoepen!
Zo gezegd, zo gedaan,we hadden weinig tijd nodig om ons klaar te maken. Even uitgooglen waar de fles zich precies bevindt. Dat was makkelijk. Een plaatsnaam en een watertoren, en je weet zo waar je heen moet. En het was nog erg dichtbij ook, dus dat was bonus!
Sicoko, wat heb je hem op een prachtige plek gelegd!Alles bij elkaar lag hij maar 30 km van mijn huis af, maar ik was nog nooit op dat prachtige weggetje geweest.Eerst moesten we door Bodegraven heen.
En wat een prachtig plaatsje is dat zeg. We schampen in onze rit Rotterdam/Apeldoorn Bodegraven iedere keer weer, maar het stadje zelf had ik dus eigenlijk nog nooit gezien. En wat is dat een leuk stadje! Daar ga ik zeker nog eens terug voor een wat uitgebreidere fotoreportage.
Maar deze keer waren we op weg naar de pretfles. Zoals ik al zei, met een markant herkenningspunt is het niet zo moeilijk te vinden. Zelfs als je zoals het bij mij meestal gaat, zonder kaart of GPS op stap gaat en met alleen een globaal idee van welke kant je op moet. We reden Bodegraven net uit, toen Vriend de bestemming al zag.
En die kwam alsmaar dichterbij, nou ja, wij kwamen dichterbij natuurlijk, want die watertoren staat aardig vast in de grond hoor!Over een allerliefst ( supersmal!) landelijk weggetje kronkelden we steeds dichterbij.
Voor we het wisten, waren we er al. Dertig kilometer is natuurlijk niks voor ons doorgewinterde rijders.
Ons plannetje was gelukt, de fles voor de anderen vinden. Al konden we op dat moment niet weten hoe goed ons plannetje geslaagd was.
Na het vinden van de fles hadden we wel wat lekkers verdient vonden we, en een klein stukje verder vonden we een leuke uitspanning.
Met een heerlijk overdekt terras. Daar verzuchtte ik dat het net een beetje vakantie leek. Alle ingrediënten klopten, vrije dag, zonnetje, degenen van wie ik houd bij me en de Kymco onder de kont.Wat kun je nog meer wensen?
Maar we moesten weer door. De fles weer opnieuw verstoppen, zodat de anderen ook weer kunnen gaan zoeken. Rail die op zondag wilde hoeft alleen zijn pad maar te verleggen
Om het spel alleen voor Kymcoleden open te houden plaats ik hier niet de foto´s van het vervolg van onze reis. Jammer, want er zitten prachtplaatjes tussen!Ok, nog één foto, die heeft toch niks met de vindplaats te maken.
Nog even terugkomend op mijn opmerking dat we niet konden weten hoe goed ons plannetje geslaagd was. Wij waren om ongeveer één uur bij de fles, en om drie uur stond één van de concurrerende heren, die beiden besloten hadden de fles te gaan halen, tevergeefs te zoeken naar de fles.Uiteraard is dit vooral een Kymcoverhaal, dus de tip van de dag is dan ook vooral voor de Kymcoleden....
Tip van de dag: Laat je nooit (door een heks) in de kaarten kijken
Gisterenochtend, was ik ondanks de superlange werkdag daarvoor al bijtijds op. Een heerlijke ochtendwandeling met Toto gemaakt omdat het zulk heerlijk weer was. Toen ik dus op het scooterforum keek, zag ik dat er twee heren plannen hadden om de fles op te gaan halen. Het was zelfs min of meer een wedstrijd geworden wie hem het eerst te pakken zou krijgen. Tel uit je winst : Vrije dag + mooi weer + geen plannen= iemand de vondst van de pretfles afsnoepen!
Zo gezegd, zo gedaan,we hadden weinig tijd nodig om ons klaar te maken. Even uitgooglen waar de fles zich precies bevindt. Dat was makkelijk. Een plaatsnaam en een watertoren, en je weet zo waar je heen moet. En het was nog erg dichtbij ook, dus dat was bonus!
Sicoko, wat heb je hem op een prachtige plek gelegd!Alles bij elkaar lag hij maar 30 km van mijn huis af, maar ik was nog nooit op dat prachtige weggetje geweest.Eerst moesten we door Bodegraven heen.
Maar deze keer waren we op weg naar de pretfles. Zoals ik al zei, met een markant herkenningspunt is het niet zo moeilijk te vinden. Zelfs als je zoals het bij mij meestal gaat, zonder kaart of GPS op stap gaat en met alleen een globaal idee van welke kant je op moet. We reden Bodegraven net uit, toen Vriend de bestemming al zag.
Voor we het wisten, waren we er al. Dertig kilometer is natuurlijk niks voor ons doorgewinterde rijders.
Toen hebben we SpeurToto aan het werk gezet.
Hij wilde immers zo graag de fles zoeken!
Maar we moesten weer door. De fles weer opnieuw verstoppen, zodat de anderen ook weer kunnen gaan zoeken. Rail die op zondag wilde hoeft alleen zijn pad maar te verleggen
Om het spel alleen voor Kymcoleden open te houden plaats ik hier niet de foto´s van het vervolg van onze reis. Jammer, want er zitten prachtplaatjes tussen!Ok, nog één foto, die heeft toch niks met de vindplaats te maken.
Nog even terugkomend op mijn opmerking dat we niet konden weten hoe goed ons plannetje geslaagd was. Wij waren om ongeveer één uur bij de fles, en om drie uur stond één van de concurrerende heren, die beiden besloten hadden de fles te gaan halen, tevergeefs te zoeken naar de fles.Uiteraard is dit vooral een Kymcoverhaal, dus de tip van de dag is dan ook vooral voor de Kymcoleden....
Tip van de dag: Laat je nooit (door een heks) in de kaarten kijken
Geen opmerkingen:
Een reactie posten