donderdag 29 maart 2012

Parting is such....

Sweet sorrow..... Natuurlijk hoopte ik eigenlijk al dat het rondje Zeeland het afscheidsritje van mijn trouwe scootje zou zijn, maar helaas. De boot denkt daar anders over. Na gisteren even bij de dealer langs te zijn geweest heb ik te horen gekregen dat mijn nieuwe wondertje pas tweede week van april bij Kymco nederland aankomt. En dan moetie dus nog hierheen komen...

Maar gisteren was dan toch echt het definitieve afscheidsritje ( wat zeg ik, rit!) met mijn oude scooter. Hij heeft zich kranig gedragen hoor, kan niks anders zeggen, maar toen bij de laatste stop bleek dat hij moeie hoefjes had ( standaard liet het er bij hangen...) besloot ik dat het genoeg is geweest voor deze trouwe kanjer.

Met een rit van goed 200 kilometer heb ik dus sort of afscheid genomen. Hier thuis zal hij af en toe nog werkritjes moeten maken tot de nieuwe er is, maar voor de lange ritten ( zoals morgen naar Apeldoorn, maar daarover straks meer.....) gebruik ik zolang de leen-PeopleS.

Zoals gezegd een goeie tweehonderd kilometertjes weggezet gisteren.

*Even* Bossche bol eten. Nou ja, Vriend dan, want ik hou dus echt NIET van Bossche bollen . Heen via Gorinchem gereden. Alles lekker op het gemakje. Het is en blijft een prachtige route, via de Lekdijk ( Kinderdijk), Bij Groot Ammers de ooievaar al weer op het nest gezien, en uiteraard even bij Kasteel Dussen gestopt.
Al zo vaak langs gereden, maar nog nooit een gluurtje van de binnenplaats gezien.









Na 's Hertogenbosch ( nee, geen foto van de Bossche Bol en het heerlijke aardbeientaartje...)door naar de Drunense Duinen. Heerlijk genieten van de rust. Voor mij is dat voornamelijk lekker wegkruipen in mijn boek, voor Toto overal snuffelen en zo af en toe achter een tak aanrennen, die de baasjes zo goedgezind zijn om weg te gooien, en Vriend ook een beetje lezen, maar ook foto's nemen. Zo vaak krijgt hij de kans niet om mij te kieken.
Maar Toto daarentegen heeft helemaal geen moeite met de camera.De takken worden steeds groter!









Moe maar voldaan, zoals dat heet, keerden wij huiswaarts.Met het ambitieuze plan, om via de Moerdijk terug te rijden. Hoezo ambitieus? Omdat we geen kaart, en alleen maar een telefoon met GPS bij ons hadden. En die kent maar één stand, en dat is auto.....Zo zaten we ter hoogte van Drunen al bijna op de snelweg... Maar goed, met mijn goede gevoel voor richting en uitgebreide ( kuch kuch) kennis van de topografie van het stuk dat we gingen doorkruisen vol vertrouwen van start. Nou ja, eerlijk gezegd moet worden dat Vriend vol vertrouwen was. Ik wilde na onze bijna-snelweg-ervaring liever voor veilig kiezen....

Toch volgehouden, niets zo goed voor je als een ander vertrouwen in je heeft. En inderdaad,  twintig jaar meerijden in de auto naar Loon op Zand had me toch voldoende kennis van de plaatsjes die ertussen lagen opgeleverd. En toen ik plotsklaps de koeltoren van Geertruidenberg zag wist ik het:

Wij komen thuis!

Uiteraard hebben de ritjes met de club vorig jaar ook weer  gebouwd aan het nodige richtingsgevoel, en de plaatsnamen die nodig zijn om de goede richting ook te vinden. ( Ik wist nog dat Drimmelen dicht bij de Moerdijk lag!)En inderdaad, na Geertruidenberg was Drimmelen makkelijk te vinden, en vanaf daar wist ik zo naar de Moerdijk te rijden.Het stuk na de Moerdijk was peace of cake natuurlijk.

Overigens waren we net zo goed gesloopt toen we thuis kwamen. Negen uur weg van huis ( eerst nog *even* bloed prikken) en langs de dealer. Daar reden we 10:15 weg. En precies 20:30 stonden we bij de chinees. Want zelf nog wat kokkerellen zat er na zo'n dagje uiteraard niet meer in.

Een waardig afscheid, van een kanjer van een scooter, die me in heel zijn loopbaan maar één keer heeft laten staan, vanwege een *geplofte* zekering.

Tip van de dag : Soms moet je voortijdig loslaten.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten