Referentiekader

De inhoud van dit blog kan schokkend zijn,maar is geplaatst met medeweten van de betreffende personen.

Sommige aspecten van het leven blijven grappig. Hoe mensen reageren op bepaalde zaken heeft alles te maken met hun referentie kader.

Zo is mijn dochter er inmiddels achter dat zij anders tegen seksualiteit aankijkt dan gemiddeld normaal wordt geacht. Uiteraard hebben wij daar al een poosje de nodige gesprekken over. Zij was er eigenlijk voor zichzelf nog niet uit wat zij was. Maar vorige week kwam ze met de bevrijdende opmerking: "Ik ben eruit mam" Warop ik dacht dat zij met een keuze kwam. Dat kwam zij ook, maar een lichtelijk andere dan ik had verwacht

"Ik weet het nu zeker, ik ben Bi" En met deze opmerking vergezeld kwam een schoondochter voor mij in the picture. Ik was een klein beetje van mijn padje, want ik had een keuze tussen het één of het ander verwacht, maar dit is natuurlijk ook nog ene optie, die had ik zo snel even niet verzonnen.

Maar goed, mijn dochter heeft dus een vriendin. Ik vind het helemaal geweldig. Ik ben wat dat betreft altijd al meer een meidentype geweest, en toen mijn kind een dochter bleek te zijn heb ik ook al een gat in de lucht gesprongen. En wat seksualiteit betreft. Als je er maar gelukkig van wordt, dan heb je mijn zegen. ieder mag dat helemaal voor zichzelf weten.

Maar nu dat referentie kader. Het was zo grappig toen ik dit nieuws met mijn collega's deelde. Eén collega reageerde op de mededeling dat er nieuws in mijn *gezinnetje* was met de vraag: "Word je oma?!?!?!" Ehhh, nou, denk je dat ik dan zat te lachen? Nee, dat zou voor mij echt geen goed nieuws zijn. Ik heb totaal niets met baby's, en moet er dus ook echt niet aan denken dat mijn schoolgaande dochter zwanger zou zijn. Zeker in de wetenschap dat dat ook het laatste is wat mijn dochter zelf wil. Die is er nog volop van overtuigd echt, maar dan ook zeker weten echt geen kind te willen hebben! Maar goed, deze collega heeft dan ook zelf vier kinderen, en vind het stiekem best jammer dat ze al zo groot aan het worden zijn.

Verder is het misschien handig voor het verloop van dit verhaal te weten dat één van mijn collega's lesbisch is. Dus wij zijn zeer vertrouwt met het *concept*. In tegenstelling bv tot mensen die zeer kerkelijk zijn ( zal ongetwijfeld niet voor allen gelden, maar om een plaatje te schetsen), en het niet zo graag willen zien, en derhalve *er* ook weinig mee te maken hebben. Maar goed, de rest van mijn collega's reageerden allemaal erg positief, en de laatste collega die ik het vertelde zelfs met een super enthousiast"Wat leuk voor je meid!"Alsof ik het persoonlijk te weeg had gebracht

Op zich hebben we verder eigenlijk ook geen negatieve reacties gehad, maar mijn nieuwe schoondochter heeft het ondanks de verlichte tijden thuis toch iets moeilijker gehad.Niks echt schokkends gelukkig hoor, maar dat is wat ik bedoelde. Het referentie kader. Onbekend maakt toch nog steeds wat makkelijker onbemind, en dat kan je dus ook omdraaien. Dat wat je kent ( die super gezellige lesbische collega) maakt dat dit soort nieuws toch heel anders binnen komt.

Aanstaand weekend ga ik mijn schoondochter leren kennen. Ik heb al veel leuks over haar gehoord, en ik verheug me op een dagje Fair ( jaha, het is al weer zo ver, de Fantasy Fair zit er al weer aan te komen )

Tip van de dag: Ieder het zijne ( of hare  )