Ik doe het (bijna) dagelijks. Een stukje van mijn gedachten onder woorden brengen. Al is het ook vaak gewoon een belevenis op/beschrijven. Maar ik heb zo'n bewondering voor mensen, die dat kort en krachtig in één zin weer kunnen geven. Zo krijg ik ook dagelijks in mijn mailbox een dagelijkse gedachte. Meestal een quote van de één of andere grote denker.
Maar zo af en toe zit er wel eens een , zoals zij dat dan noemen, eigen gedachte inzender bij. Echt ene juweeltje deze keer, en omdat ik over dat onderwerp toch niet uitgepraat raak zet ik hem hier maar even op:
Prachtig toch, je moet er maar op komen, en Melanie, bedankt voor het delen van deze mooie gedachte!
En wat gaat het toch snel hè mensen. Zeker de helft van die prachtig getooide bomen die ik afgelopen week nog zo enthousiast fotografeerde, is al weer bijna kaal. Maar goed, er is altijd wel iets moois te fotograferen, zelfs als je om half acht door het bos naar je werk rijdt.
Geloofde ik trouwens vrijdag, dat de winter nog ver te zoeken was, toen ik mijn fleecevest om mijn heupen bond en in mijn T-shirt met korte mouwen verder liep naar het winkelcentrum, en zelfs wat begon te zweten toen ik met de boodschapjes terug liep ( of was dat de overgang?!?!), geloof ik vandaag toch wel weer in die winter. Grijs en grauw bleef de dag, en niet allen dat, er stond , voor zover er wind stond, een snerpend koud windje.
Mijn trouwe winterslaapvriendjes ( de vleermuizen) denken dar echter nog steeds anders over. Dat ik ze de afgelopen week nog vrolijk rond het flat zag vliegen, verbaasde mij niet, maar vanavond, toen ik door het donkere bos reed en bijna door één werd aangevlogen ( gelukkig detecteren zij een stuk beter dan ik in het donker) schrok ik toch wel even. Maar ik hoop dat ze nog lang wakker blijven, want voor mij geld het nog steeds. Zolang de vleermuizen nog vliegen, gaat het niet vriezen ( net zoals het voor mij pas echt lente is als ik weer vleermuizen heb gezien)
Tip van de dag: Laat het weer voorspellen maar aan de experts over
Maar zo af en toe zit er wel eens een , zoals zij dat dan noemen, eigen gedachte inzender bij. Echt ene juweeltje deze keer, en omdat ik over dat onderwerp toch niet uitgepraat raak zet ik hem hier maar even op:
Nergens gaat de vergankelijkheid van het leven
zo prachtig gekleed als in een herfstig bos.
Eigen gedachte inzender (ingestuurd door: Melanie Derks, Hilversum NL)
zo prachtig gekleed als in een herfstig bos.
Eigen gedachte inzender (ingestuurd door: Melanie Derks, Hilversum NL)
Prachtig toch, je moet er maar op komen, en Melanie, bedankt voor het delen van deze mooie gedachte!
En wat gaat het toch snel hè mensen. Zeker de helft van die prachtig getooide bomen die ik afgelopen week nog zo enthousiast fotografeerde, is al weer bijna kaal. Maar goed, er is altijd wel iets moois te fotograferen, zelfs als je om half acht door het bos naar je werk rijdt.
Geloofde ik trouwens vrijdag, dat de winter nog ver te zoeken was, toen ik mijn fleecevest om mijn heupen bond en in mijn T-shirt met korte mouwen verder liep naar het winkelcentrum, en zelfs wat begon te zweten toen ik met de boodschapjes terug liep ( of was dat de overgang?!?!), geloof ik vandaag toch wel weer in die winter. Grijs en grauw bleef de dag, en niet allen dat, er stond , voor zover er wind stond, een snerpend koud windje.
Mijn trouwe winterslaapvriendjes ( de vleermuizen) denken dar echter nog steeds anders over. Dat ik ze de afgelopen week nog vrolijk rond het flat zag vliegen, verbaasde mij niet, maar vanavond, toen ik door het donkere bos reed en bijna door één werd aangevlogen ( gelukkig detecteren zij een stuk beter dan ik in het donker) schrok ik toch wel even. Maar ik hoop dat ze nog lang wakker blijven, want voor mij geld het nog steeds. Zolang de vleermuizen nog vliegen, gaat het niet vriezen ( net zoals het voor mij pas echt lente is als ik weer vleermuizen heb gezien)
Tip van de dag: Laat het weer voorspellen maar aan de experts over
Geen opmerkingen:
Een reactie posten