Mag het even? Wij Hollanders praten er zo graag over. Of moet ik zeggen mopperen? Want daar komt het toch doorgaans op neer. Maar dat is absoluut niet wat ik wil. Ik weet het, mijn vorige blog ging min of meer ook al over het weer, en toch wil ik nog even
Zoals in mijn blogregels onder 4b te lezen staat, ben ik zo veranderlijk als het weer, en dat is hier in Nederland misschien maar goed ook. Dinsdag had ik nl besloten dat zo'n heerlijk Oktober/November-zonnetje de herfst het best stond. Alle kleurtjes lichten zo mooi op, als de zon er zo doorheen schijnt, en met die strak blauwe achtergrond is de herfst niet anders dan prachtig te noemen.
Woensdag kwam ik hier echter al weer op terug. Ik werd wakker in ene kleine wereld. Daar bedoel ik mee dat het mistte. Als je op de dertiende woont, dan word je wereld al snel klein als het mist. De grond is niet meer te zien, en je huisje lijkt ineens heel eenzaam opgesloten te liggen. Beneden aangekomen blijkt het negen van de tien keer verschrikkelijk mee te vallen, en is de wereld voornamelijk ( licht) grijs.
En wat komt dan dat herfstgeel ineens goed tot zijn recht. De stammen van de bomen door het vocht van de mist heel donker, en daar heel hel tegen afstekend dat bijna lichtgevende geel. Zo ook met de Platanen een eindje verderop, de gemêleerde blaadjes steken zo prachtig af tegen de door het vocht wat donkerder dan anders gekleurde stammen. Ik kon weer niet anders dan genieten van wat ik zag.
En toen ik uiteindelijk naar huis reed was toch dat zonnetje weer doorgebroken. En weer zag ik die mooie kleuren, afstekend tegen die blauwe lucht, deze keer echter onderbroken door hier en daar prachtig wit/grijze wolken en een perfecte witte halve maan maakten het plaatje compleet.
De oplettende lezer heeft waarschijnlijk al gemerkt dat de bijgaande foto's niets te maken hebben met het verhaal, behalve dat het heel herfstige bomen zijn. Dat klopt, die heb ik dan vandaag weer genomen, gewoon omdat ze zo mooi zijn
Tip van de dag: Ieder weertype heeft wel iets moois, probeer de pracht eens te vangen.
Woensdag kwam ik hier echter al weer op terug. Ik werd wakker in ene kleine wereld. Daar bedoel ik mee dat het mistte. Als je op de dertiende woont, dan word je wereld al snel klein als het mist. De grond is niet meer te zien, en je huisje lijkt ineens heel eenzaam opgesloten te liggen. Beneden aangekomen blijkt het negen van de tien keer verschrikkelijk mee te vallen, en is de wereld voornamelijk ( licht) grijs.
En toen ik uiteindelijk naar huis reed was toch dat zonnetje weer doorgebroken. En weer zag ik die mooie kleuren, afstekend tegen die blauwe lucht, deze keer echter onderbroken door hier en daar prachtig wit/grijze wolken en een perfecte witte halve maan maakten het plaatje compleet.
De oplettende lezer heeft waarschijnlijk al gemerkt dat de bijgaande foto's niets te maken hebben met het verhaal, behalve dat het heel herfstige bomen zijn. Dat klopt, die heb ik dan vandaag weer genomen, gewoon omdat ze zo mooi zijn
Tip van de dag: Ieder weertype heeft wel iets moois, probeer de pracht eens te vangen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten