Let it snow....

Eerste kerstdag, zonsondergang met zacht neerdwarrelende sneeuwvlokjes ( op de foto helaas niet zichtbaar en gelukkig niet te lang en niet te veel voor mijn collega's). Hoe kerstig kan het worden?

De nieuwste cd van David Sylvian ( sleepwalkers) uit de boxen, en oooo eng, ik herkende hem al bij de eerste klanken.Klanken hè, niet zang, want Davids stem is onmiskenbaar)! Of een geweldige musicbox als kerstgeschenk. Jaaa, het aller, allernieuwste ( zo nieuw dattie hier in Nederland pas over een maand of vier uitkomt!) live album van Steve Hackett. Of dat afdankertje?!?!? Een oude, maar nog steeds goed functionerende cd-speler. Nu aangesloten op mijn eigen antieke setje, zodat zeer binnenkort er waarschijnlijk een klacht van de buren binnenkomt. "Kan het misschien iets zachter?!?!?!"

Ondanks de lang uitblijvende kerstspirit, geen kerstboom, en eigenlijk aanvankelijk ook weinig zin en fut om de kerst te vieren is het een super kerst aan het worden. Vandaag deel drie. We gaan nu lekker door het ( nog) besneeuwde bos naar mijn zus wandelen, voor ons jaarlijks terugkerende familiediner, bereid door mijn amateurmaarzeerprofessionelechefkokzwager.

Tip van de dag: Soms gaan dingen heeeel anders dan je verwacht.

Scrooge?!?!?

Gisteren echt geen tijd meer gehad om te bloggen.Kerstavond was voor ons al een echte hele feestdag. Donderdag had ik al een soort van draaiboek gemaakt. Wat we allemaal moesten doen, en hoe laat ongeveer. Zo ook van het diner, want er vlak voor het hoofdgerecht achter komen dat je vergeten bent de kalkoen in de oven te schuiven is geen ondenkbaar scenario in huize Hetlevenisleuk.

En al zeg ik het zelf, ik had alles geweldig gepland en het is een super leuke dag geworden. Mijn vader kwam (uiteraard) op precies de afgesproken tijd. En dochter en ik hadden al lopen grappen over het verloop van de dag. Want dit is inmiddels het derde jaar op rij dat we het op deze manier doen, en als mijn vader iets is, dan is het wel voorspelbaar.

Mijn kerstbord: Ik maak altijd een kerstbord met lekkere koekjes, chocolaatjes en andere kerstlekkernijtjes. En voor de derde jaar op rij kwam de opmerking: "Moeten jullie (!?!?!) dat allemaal opeten?" "Daar heb ik jou toch voor uitgenodigd Pa", komt mijn jaarlijks terugkerende opmerking. En ja hoor, al tijdens de thee gaat er zo geleidelijk heel wat van het lekkers richting mijn vaders mond. De zelfgebakken stolle ( nou ja, zelf gebakken door mijn zus dan...) gaat er ook ieder jaar weer gretig in. Oude traditie van vroeger.

En dan is het tijd voor een spelletje. Mijn vader maakt niet zo veel mee, de dingen die wij beleven zijn voor hem weer niet zo interessant, dus een spelletje is een prima oplossing. "Zullen we een spelletje doen Pa?" "Spelletje?Spelletje, ik ben helemaal niet goed in spelletjes" Hij *moet* gewoon wat te *mopperen* hebben, zo issie nou eenmaal, want hij is juist erg goed in spelletjes.En hij vindt het ook altijd leuk om te doen. Kon ik mooi mijn nieuwe triomino inspelen. Bij het spelletje gezellig wat toostjes gemaakt, lekker borreltje/wijntje erbij , en de middag vliegt om.

Op het draaiboek na hadden we eigenlijk weinig voorbereiding aan het diner. Dochter zou de eerste gang doen, ik de tweede, gezamenlijk het hoofdgerecht, en het toetje had niet zo veel om handen. Oven had ik aan gedacht om voor te verwarmen, en zelfs niet vergeten terwijl dochter het voorgerecht maakte om de kalkoen erin te schuiven! Zoals gewoonlijk heeft mijn vader weer zitten smullen. Ik ( ) had volgens mijn vader wel iets te veel zout op de kalkoen gedaan, maar bij nader inzien viel dat toch wel mee, het waren alleen de dunnere randjes die iets te veel kruiden mee hadden gekregen. Zoals ik al zei, hij *moet* altijd wel wat aan te merken hebben, da's zijn manier van de conversatie gaande houden, maar ana het einde van de maaltijd is hij toch altijd vol lof. Zoals ik al verwachtte had hij zelfs de reclame van de trifle van AH niet eens gezien, en wilde hij precies weten hoe en met welke ingrediënten ik die gemaakt had.En dan kijken dochter en ik elkaar maar eens aan en lachen we stilletjes voor onszelf weg. Da's ons kerstcadeautje

Ik weet niet precies wat het is. Vroeger ergerde ik me er dood aan dat die man altijd en eeuwig overal op- en aanmerkingen op had. Nu is het mijn jaarlijks terugkerende pretje. Ik denk dat dat ouder worden heet . Je gaat ook steeds meer je eigen eigenaardigheden zien, en dan kun je die van anderen ook beter aan. Tenminste, zo gaat het bij mij wel. En onder al zijn * gemopper* zie ik gewoon dat hij zit te genieten, en dat is toch alles waar het om gaat?

En als laatste:
Ik heb het al een paar keer laten vallen, maar nog geen enkele keer officieel. Zus melde al dat het kerstkaartjes sturen erbij ingeschoten was. De mijne zijn dan donderdagavond nog op de bus gegaan, maar die gaan zeker de kerst niet meer halen. Maar de intentie is goed zullen we maar denken. Vanaf hier nogmaals wens ik al mijn lezers nogmaals fijne kerstdagen en een goed 2011. Bedankt voor het lezen, en voor de reacties. Ik hoop voor 2011 dat ik weer veel leuks kan schrijven.

Tip van de dag: Omhels de verschillen....

De buit is binnen!

Zo, het zit erop!Ik heb alle boodschappen gedaan. Denk ik. En wat ik nu nog niet in huis heb, dat komt niet meer ook. Vanmorgen de laatste ( dacht ik) maaltijdboodschapjes gedaan. Wat is dat toch leuk in deze tijd om in AH te lopen. Allemaal mensen met karren zo vol dat je even denkt dat je het nieuws dat er een oorlog of ander onheil op uitbreken staat. Moeten we hamsteren?!?!?! Ow nee, er komen een paar feestdagen aan. En het leukste is, dat diezelfde mensen volgende week donderdag met wéér zo'n kar vol lopen.

En dan de mensen die luid lachend met elkaar de *ellende-die-kerst-heet* delen: "Owww, jaaaa, zo gaat dat bij ons ook. Ben zo blij te horen dat jullie dat ook hebben. Het is ook overal hetzelfde, ik dacht dat alleen wij van die stresskippen waren" En dan zijn er nog de echte liefhebbers: "Dit is echt de aller,allerlaatste keer" bijten ze hun winkelpartner toe. En er ligt van alles op hun gezicht, behalve kerststemming.....

En ik liep daar op mijn manier tussen te genieten. Het grootste gedeelte van de buit was al binnen, alleen de puntjes op de i nog. Maar die zoeteaardappelschotel was er echt niet, dus maar even omschakelen. Verder had ik eigenlijk alles vlotjes binnen.

Nog maar een keertje die Terp ( zo heet ons plaatselijk WC) rond. Owww, da's leuk, toch nog maar cadeautje voor dochter gekocht, ondanks dat we dat niet zouden doen. Nog extraatje voor mijn lootje. En bij vriend was vandeweek een wijnglas gesneuveld, dus daar ook maar twee van kopen. Oh, nee toch niet de goede,laat maar dan. Ow, leuk tafelkleedset, neem mee. En zo na twee rondjes Terp had ik zelfs mijn wijntjes voor bij het diner, en alle mogelijke cadeautjes gekocht. Inclusief één voor mezelf! Een nieuw triominospel. Zo'n echte mooie dure.

Alles wat ik dit jaar overgeslagen heb aan kerststemming zat er vandaag goed in. Thuis het kerstdiner voor paps morgen uitgewerkt en mooi op menukaartjes gezet.Het is weer een plaatje geworden, al zeg ik het zelf! 

Carpaccio
met veldsla pijnboompitjes en balsamico
*****
Coquilles St-Jaques
in Chablis-truffelsaus
*****
Kalkoenfilet
in truffelmarinade met amandelschaafsel
Pommes Duchesse
Fagots de haricots vert au lard
Sugarsnap
in tijmhoningsaus
*****
Triffle bavarois
met witte chocolade en kersensaus 

Dit is het geworden! Not to shaby, al zeg ik het zelf. Het is natuurlijk wel weer een soort van Gooise-Vrouwen-hetlevenisleuk-kerstmenu, maar dat weten jullie alleen maar omdat ik het er eerlijk bij zeg. Mijn vader leest dit blog niet, en komt bovendien niet bij AH, dus dat komt goed uit!

Vanavond kwam ik er achter dat ik toch echt nog even naar de Koperwiek wilde. En dat ik dat eigenlijk liever gelijk deed, dan morgen haast-haast, dus daar ook nog maar een rondje gemaakt. En nu heb ik dus echt alles binnen. Echt! Zelfs nog een leuk kerstjurkje! En twee leuke glazen kandelaars voor op het mooie nieuwe tafelkleed. Herstel, één, ik hoorde inderdaad al iets in de tas Nou jaaaaa, dan één. Minder is meer zeg ik dan gewoon 

En dan  ga ik nu lekker op de bank zitten. Genieten van een leuke film terwijl ik de laatste cadeautjes nog inpak. Laat de kerst maar komen!

Tip van de dag: Sta eens stil, en verwonder je.

Geluk ( opdracht twee)

Omdat het mijn spirit weer wat gelift had, wilde ik ook graag de tweede opdracht toch nog maken. Ik had nl al iemand in gedachten die ik dan wel zou willen *interviewen*. Op zich natuurlijk wel een super persoonlijk onderwerp, maar ik heb de gok toch maar gewaagd.

Deegen met wie ik erover wilde praten is een collega. Ik had vanmorgen gevraagd of ze vanmiddag even tijd voor me had, omdat ik even met haar wilde praten. Dus tegen het eind van de werkdag belde ze me nog op. "Pfff, ik dacht echt dat we vandaag wel even tijd voor elkaar zouden hebben, maar het is toch wel weer druk geweest hè. We hebben elkaar weer lekker veel gezien vandaag. Wat wilde je nou precies met me bespreken???"

Tja, wel een beetje lastig over de foon, maar toch nog een leuk gesprek geworden. Zoals ik al redelijk ingeschat had, is ze inderdaad op het ogenblik wel Gelukkig. En voor haar betrof dat voornamelijk haar gezin. Ze sprak laatst een *kennis*, die gescheiden bleek te zijn, wel een nieuwe relatie, maar dat liep niet zo lekker. En op dat moment besefte ze eigenlijk hoe gelukkig ze is met haar man. Ok tuurlijk hebben ze wel eens wat, maar het feit dat je al zoveel met elkaar mee hebt gemaakt, maken dat soort kibbeltjes triviaal. En verder de geluksmomenten over haar kinderen. Zo lekker samen spelend, oudste lief moederend over jongste. Op zo'n moment is je geluk compleet.... Nou ja, het hare dan in dit geval.

Het is heerlijk iemand zo volmondig over geluk te horen praten. We hebben een verschrikkelijk leuk gesprek gehad. Zij weet van mijn *situatie* zoals die nu op het ogenblik ligt, en daar hebben we het zo nog even over gehad.Hoe ik dus op de vraag was gekomen, en dat in dit geval mijn blog ( en dat van Pluk) me toch weer in iedergeval een (klein) zetje in de goede richting heeft gegeven. Ik vind haar een super collega. Niet dat we de deur bij elkaar plat lopen ofzo, maar ik heb altijd het gevoel dat ik bij haar terecht kan, en dat ze me begrijpt, en heel vaak kan ze mij nét dat kleine zetje geven, als ik me weer eens te kort geschoten voel, of niet competent genoeg. En dat is een groot geluks gevoel.Overigens vond ze het ook leuk dat ik dit deed, en gaf ze me toestemming om hier over te bloggen. Thnxxx lieve collega.

Ze zeggen wel eens: Een ongeluk zit in een klein hoekje. Betekent dat, dat geluk de rest van de ruimte inneemt? Dat zou dan betekenen dat je alleen maar goed om je heen hoeft te kijken om geluk te zien. Ik denk dat dat inderdaad het geval is.......

Tip van de dag: Kijk goed om je heen........

Accu bijna leeg....

Vandaag maar een kort verhaaltje. De accu van deze laptop is bijna leeg, en tja, mijn eigen computertje zie ik morgen pas weer.

Brrrr wat was het koud vandaag. Wat graden betreft niet echt kouder dan gisteren volgens mij, maar het voelde echies veeeeel kouder. Even de leuke puntjes van vandaag:

- Super druk op het werk ----> dan is de werkdag lekker snel voorbij, en heb ik altijd extra het gevoel dat ik veel goeds heb gedaan 
-Gezellig gesprekje met zomaar iemand, omdat we onszelf in de ander herkenden. Allebei bezig met de Fi-athlon ( da's afwisselend fietsen en door de sneeuw ploeteren met je fiets aan de hand!)
- Straks echt naar zwemmen toe ( echt waar!)
-Nog maar één dag werken in het vooruitzicht, en dan ben ik uitgewerkt!!!!Nou ja, voor dit jaar dan tenminste!
-St Salaria langs geweest, en ze was mild!!!!

Dan wil ik verder met dit filmpje afsluiten. Ik krijg er kippevel van. Helemaal uitkijken hoor, er staat een boodschap voor iedereen aan het eind 

Tip van de dag: Zingen is gezond en leuk!

Geluk (opdracht één)

Een blog schrijven, betekent ook regelmatig andere blogs lezen. Dat gaat eigenlijk gewoon een beetje vanzelf. En zo heel soms ( behalve de vaste die ik altijd lees!) kom ik dan ineens een heel leuk blog tegen. Of in iedergeval een Blog met Groot Potentieel. Want ik heb best vaak BmGP's helaas al snel zien stranden. Waarom? Tja, daar kom ik dan helaas nooit achter. Is het ontbrekende interesse? Dan kan ik alleen maar zeggen ( en dat is dan puur mijn mening): In principe blog je voor jezelf. Als je (veel) lezers krijgt is dat mooi meegenomen, en als je daar dan ook nog eens regelmatig reacties van krijgt ben je helemaal een bofkont!

Zo kan ik zien dat mijn blog toch echt wel gemiddeld zo'n 120 keer per dag wordt aangeklikt ( en dan rond ik het naar beneden af   ) Of het ook echt zo vaak gelezen wordt waag ik te betwijfelen, maar ik vind het heel wat. Zelfs in de afgelopen week, waar het akelig stil bleef op mijn blog heb ik dagelijks gemiddeld die 120 hits.Op zich wel jammer dat ik zo weinig reacties krijg. Ik ben echt super benieuwd wie mijn blog lezen, en meer nog, waarom!Maar goed, het wordt wel een erge lange inleiding naar waar ik eigenlijk over wil bloggen.

Een nieuw BmGP

Pluk (de dag )  Een blogger die de iedereen graag wil laten zien hoe leuk de wereld is. Zo in mijn straatje! En door dat blog te lezen werd ik weer eens goed herinnerd aan de reden waarom ik mijn eigen blog heb opgezet. En dat zal ik nog eens een beetje beter toelichten door Elsje haar eerste opdracht te maken:

Wat versta ik onder geluk. Ik geloof dat ik de definitie van (de emotie) Geluk van Wikipedia wel erg goed vind. En naar die definitie ( en ook mijn eigen gevoel) ben ik op het ogenblik verre van Gelukkig. Nou denk ik overigens ook dat Geluk een werkwoord is, vandaar dat ik destijds ook dit blog heb opgezet.Het feit(?) dat geluk voor ongeveer de helft erfelijk bepaald schijnt te zijn ( onderzoek) vind ik dan weer een beetje eng, maar goed, dat hoeft dan dus niet te betekenen dat je je daar zomaar bij neerlegt. Waarom ik op het ogenblik verre van Gelukkig ben, daar wil ik verder niet op in gaan, maar Pluk ( de dag) heeft me wel weer even wakker geschud.

Juist voor dit soort momenten is mijn eigen blog bedoeld. En ik ben mezelf verschrikkelijk te kort geschoten..... Dus hier komtie dan. Ik ben dan wel niet gelukkig op het ogenblik, maar er zijn zat geluksmomentjes te beleven.....:

-Tijdens deze barre weersomstandigheden een slaapplaats bij een vriend krijgen
-Iemand die de sneeuw op zijn auto tot een slapende draak heeft om-
getoverd ( slechte foto----> gelukje dat ik een camera op mijn telefoon heb, anders had ik helemaal geen foto gehad!)

-Zelfs heksen hebben met dit weer pech. Zomaar de motor verloren!!!

- Een lief cadeautje van een klant, goed onthouden van vorig jaar, candycanes voor in de ( dit jaar maar een keer overgeslagen....)kerstboom.

-De noodzaak om het huis uit te gaan en dan dus heerlijk van de zon te genieten!

-Tijdens de wandeling terug naar mijn onderkomen zo'n prachtig beeld van de maan (!) Ja het is de maan, optisch bedrog laat haar aan mij heel groot door de bomen zien, maar de camera laat zich niet bedotten, het lijkt zo meer de opkomende zon! Maar in mijn gedachten zie ik nog die prachtige volle maan daar tussen die bomen door.

-Afstandsbediening die klaar ligt met een briefje erop welk knopje te gebruiken om aan muziek te komen ( heel handig als er 6(!)liggen!)

En zo heb ik moeiteloos ineens al zes geluksmomentjes opgenoemd!

Dus bij deze: Bedankt Pluk (de dag), ik had weer even een zetje nodig. Alle kleine beetjes helpen, en al kun je soms weinig aan de omstandigheden van het al dan niet gelukkig zijn veranderen, kleine slingers zijn altijd wel te vinden.

Tip van de dag: Doe ook de opdracht van Pluk (de dag)

Alles tegelijk

Soms komt het net zo uit dat slles wat je wilt en moet doen op één dag tegelijk plaats vindt. Gewoon omdat het anders niet kan. Zo had ik laatst met groupon kaarten voor bodyworld gescoord. Omdat het een nogal prijzige tentoonstelling is, waar ik toch wel erg graag naar toe wilde heb ik toen deze als aanbieding bij groupon voorbij kwam gelijk aangegrepen. Maar er zat een tijdslimiet op, en aangezien dochters superdrukke agenda niet zo heel veel gaatjes heeft was het vandaag geworden.

Maar ik had ook de laatste yogales van het jaar, en die is ook altijd net even bijzonderder dan anders, dus die wilde ik uiteraard ook absoluut niet missen. En verder was er ook nog een verplichte vergadering( vervolg teambuilding) tussen geplakt.

En om een drukke dag dan nog even af te maken, had ik besloten ook de groupon van het Turkse restaurant maar gelijk te gebruiken. Niet koken vind ik altijd heerlijk, dus dat is een uitkomst zou je denken.

Maar ja, waar ik dan nog steeds geen rekening mee houdt, is dat ik ( en dochter doet daar lustig aan mee) me nooit schijn te kunnen houden aan tijden die ergens voor staan of gepland zijn....

De dag begon goed. Yoga was super, en liep niet uit. Maar ja, dat doe ik dan ook al bijna vijf jaar, dus die tijd weet ik inmiddels wel heel aardig in te schatten. Waar ik echter niet op gerekend had, was dat er direct toen ik van de yoga thuis kwam, een telefoontje op me lag te wachten. Dochter....Of ik *even* met 140 euries naar het stadhuis kon komen..... Weinig keus, dus mezelf snel in de kleding gehesen, regenkleding erover heen gedaan ( het stortte inmiddels flink) en op naar stadhuis.

Laat dat nou net naast de Koperwiek liggen ( winkelcentrum) en wij geen van beiden ook nog maar één kerstkadootje gekocht hebben. "Zullen we *even*???"

Oooooo, als ik zo ga beginnen dan moeten er eigenlijk al allerlei alarmbellen gaan rinkelen. Wie gaat er nou *even* het grootste winkelcentrum dat ons dorp rijk is op?!?!!?! EInd van dit verhaal. Ik heb nog steeds geen kerstkadootje ( was ff uitverkocht....) en ik moest racen om op tijd voor de vergadering te zijn.

De vergadering/vervolg teambuilding..... Zou anderhalf uur duren. Ja, ZOU. Ik was niet de laatste die binnen was zullen we maar zeggen, dus het begon om te beginnen al te laat, en zulke meetings hebben nou eenmaal de neiging om flink uit te lopen. Uiteindelijk ben ik dan na anderhalf uur toch weggegaan, wat wel betekende dat ik, omdat we een kwartier te laat begonnen waren al weer een kwartiertje later dan verwacht weg ging.

En toen moesten we dus de stad in voor Bodyworld.... Goede raad is duur. Alles super nat overal, een sneeuwdreiging van heb ik jou daar.... Maar ja, OV duurt zo twee keer zo lang, die scoot is zo makkelijk.... En bovendien regende het nog steeds, en voelde het niet koud ( ok, niet subzerokoud) , dus ons geluk maar beproefd en toch op de scoot gegaan. Dat kwartiertje wat ik op het werk te laat was weggegaan, kwamen we bij Bodyworld idd te kort. Ik had gepland om daar van vier tot half vijf  te zijn, en zo konden we dan om vijf uur ( gereserveerd) in het restaurant zijn. Half uurtje maar voor Bodyworld? Ja, dat is in principe alles wat je krijgt, en volgens collega die er al geweest was ook zat tijd.

Maar ja, daar begon ik al mee...Maar ja, waar ik dan nog steeds geen rekening mee houdt, is dat ik ( en dochter doet daar lustig aan mee) me nooit schijn te kunnen houden aan tijden die ergens voor staan of gepland zijn.... En zo waren wij dus niet een half uurtje in Bodyworld, maar bijna anderhalf uur! Gelukkig deden ze daar niet streng over, er is niemand komen zeggen dat we nu toch echt op moesten hoepelen, maar ja, die vijf uur kwam rap naderbij, en vervloog net zo rap. tas had ik ingeleverd, dus ik kon het restaurant ook pas bellen toen we de voorstelling verlaten hadden. En dat was dus kwart voor zes!

Gelukkig maakten ze er in het restaurant geen probleem van. Maar ja, het heksengeluk is niet helemaal onuitputtelijk, want toen we buiten kwamen sneeuwde het inmiddels toch flink. Gelukkig wel nat, maar toch, het sneeuwde flink. En dan moesten we nog eten...Dus dat zou voor problemen kunnen zorgen.

Uiteindelijk is dat gelukkig niet het geval geweest. Het hield tijdens ons eten op met sneeuwen, en het bleef gelukkig ook niet liggen, zodat we toch, na een zalige maaltijd bij Meram toch nog veilig en vrij vlot thuis kwamen.

Alles bij  elkaar één van die dagen waar ik momenteel als een berg tegen op zie, maar waar ik uiteindelijk weer zo veel uit haal. Het was werkelijk heerlijk om weer eens uitgebreid met dochter op stap te gaan. Samen dingen te doen die ons beide interesseren. Tijdens het eten tijd voor een goed gesprek.Lekker alles bespreken waar ons door drukke agenda's geen tijd voor blijft. Als we al eens samen thuis zijn hebben we de laatste tijd geen van beide meer fut om een goed gesprek aan te gaan. We gaan ook nog wel samen naar de film, maar van sommige films is het fijn als je er nog eens lekker over na kan praten. En dat hebben dan ook gedaan, en met goed eten, leuke bediening dus een super relaxte maaltijd genoten.

Tip van de dag: Geniet van het moment......

Echt waar!

Vanavond wilde ik echt weer gaan zwemmen. Echt waar. Op tijd gegeten. Nou ja, bijna op tijd dan, ik zat om kwart voor zeven aan mijn salade. En da's natuurlijk eigenlijk maar weer nog net op tijd als je om half acht in het zwembad hoopt te liggen.

Maar ik wilde echt weer gaan zwemmen. Want na twee weken niet mogen, is het dan toch hoog tijd om weer te gaan. Ik mocht echt niet, echt waar.Tweeënhalve week geleden mijn tattoo opnieuw laten zetten, en dan mag je echt twee á drie weken niet  zwemmen. Echt waar.

Dus zat ik echt op tijd te eten, want ik doe er maar tien minuutjes over naar het zwembad, dus als ik om zeven uur klaar was geweest met eten was ik echt nog wel op tijd gekomen. Echt waar.

Maar ja, toen stond om zeven uur ineens buurmeisje ( nou ja, sort of, ik op de dertiende, en zij op de derde, de buren van mijn moeder!) voor de deur. En ik dacht *even* mijn cloak aan te pakken die zij zondag voor de midwinterfair geleend had. Echt waar. Maar ja, dat ging niet zomaar eventjes..... Er was een ongelukje gebeurd. Echt waar. De vuurkorf stond een heel eind verder, echt waar, alleen die hete pijp daar valk bij de mantel, ja die hadden ze even niet gezien. En dan is het heeeel eng om met zo'n cloak terug te komen. Zelfs als je zegt dat je hem echt gaat vergoeden...

Tja, inderdaad heel vervelend, maar niet echt wereldschokkend. Shit happens. Echt waar. Het vervelende is alleen dat ik echt niet meer weet waar k hem gekocht had, en hoe duur hij precies was. Maar geen nood, beetje crea....Ik had nog een patroon van een mantel liggen. Echt waar! En als moeders ( of iemand die ze kent) nou es een beetje handig is, misschien kan ze dan zelf een nieuwe maken. Want dat kan toch niet echt moeilijk zijn??? Alleen een hele hoop stof, dat dan weer wel.

Maar ja, zo;n gesprekje duurt natuurlijk net even iets langer dan twee minuutjes, dus toen was het ineens te laat om nog naar zwemmen te gaan. Echt waar.....

Dus dan kruip ik nu nog maar even lekker in mijn boek ( spannend joh, laatste boek van de Twilight Saga, echt waar!) en dan strakjes mijn chickseries, en dan vind ik het heel erg jammer dat ik weer niet heb kunnen zwemmen.

Echt waar...

Tip van de dag: Als het niet gaat zoals het moet, moet het maar zoals het gaat 

Maandag....

Soms, heel soms kun je ook zomaar ineens een leuke maandag hebben. Want ondanks dat het nog geen kerstmis is, kun je ineens een leuk mailtje krijgen met een vroeg kerstcadeautje. En als je dan ook nog twee smsjes krijgt dat je favoriete band, waarvan het voortbestaan helemaal nog niet zo zeker was, toch een doorstart gaat maken omdat Hans Eijkenaar toegestemd heeft om als vast lid de drum te gaan bemannen. Tja, dan kan je maandag toch niet echt meer stuk toch?!?!?!

Ik zal dit ietwat cryptische stukje een beetje toelichten.Ik heb mijn reisvriend een tripje Ardennen cadeau gedaan ( en tevens mezelf natuurlijk ) Kreeg via groupon een leuke aanbieding. Kun je je eigen stad invoeren, en zo0 krijg je dagelijks leuke aanbiedingen binnen. Vaak om uit eten te gaan voor weinig, maar ik heb ook al kaartjes voor de halve prijs voor Bodyworld gescoord bv. Zitten vaak best leuke dingen tussen. En nu dus een super weekendje weg, en dat leek me een leuk cadeautje.

In zijn bedanksms schreef hij dus ook dat hij twee smsjes gekregen had dat Kayak door gaat!!!! Ja, dan kan de maandag niet meer stuk! Als het goed is gaan ze dus in 2011 een nieuw album maken en een tour.Ik ben heel erg benieuwd wat dat gaat worden, en super blij natuurlijk dat Kayak door gaat!

Tip van de dag: Beoordeel een dag pas alsie bijna om is

Beetje kleur in m'n leven

Het was al weer een poosje geleden, en het was ook echt wel weer hard nodig.... Ik had de verf al sinds ik in Duitsland boodschapjes was doen in huis, en toen was was het eigenlijk al veel te lang geleden.

Maar ja, soms heb je er gewoon de puf niet voor om te het te doen.Je haar verven heb ik het dan over natuurlijk.Maar het grijs begon nu echt de overhand te krijgen. Mijn *eigen* kleurtje is helaas uit de handel genomen, dus de makkelijke tijd van altijd hetzelfde pakje uit het rek grijpen is helaas voorbij. En dan moet je het gewoon doen met wat je kunt vinden. Dát lijkt me wel een aardig kleurtje....

Het is wel altijd rood, eenmaal een rode, altijd een rode, bovendien moeten mensen toch ergens een waarschuwing krijgen voor mijn soms licht ontvlambare karakter, dus het blijft rood. Maar ja, ik hoef natuurlijk niet te vertellen dat het ene rood het andere niet is......

Maar goed, het pakje lag er, dus maar aan de gang gegaan. Meestal als je de twee zaken mengt wordt het ene donker kleurtje, maar dit kleurde heel anders...... Maar ja, het was het enige pakje wat ik had, dus met de moed der wanhoop er toch maar in gesmeerd. Eerst al het grijs maar...... Ik was al een flink stuk onderweg toen ik zag hoe ontzettend oranje het werd. Ja, zo oranje als van de zomer zeg maar....Zo oranje als peentjes, als echt henna oranje

Hellupppppp, er begon zich toch wel een lichte paniek te vormen. Ik wil geen oranje haar hoor. Tuurlijk, iedereen weet nou zo onderdehand wel dat ik het verf, maar ik wil toch echt niet over straat met zo'n : "Owwww kijk daar dat geverfde hoofd eens lopen-hoofd"

Tja, goede raad is duur. Zal ik het er zo snel mogelijk uitspoelen, of toch maar laten zitten, en het nog even aankijken, hopen dat het alsnog goed komt?!?!?!

Ik heb voor dat laatste gekozen. Als het niet minder oranje wordt, tja, dan was de schade nu toch al gedaan, en wie weet wat er nog gebeurt. En dat was gelukkig een goede beslissing. Langzaam maar zeker werd het donkerder, en meer rood ipv oranje. En uiteindelijk is het misschien iets donkerder geworden dan mensen van mij gewend zijn, maar is het toch wel een mooie kleur.

All's well, that ends well

En zo had ik ook ineens ontzettende zin in een frisse neus. Gelukkig was ik niet de enige en zijn we in Lage Vuursche terecht gekomen. Een super leuk dorpje op de Utrechtse heuvelrug, waar je lekker kan wandelen, en daarna één van de vele gezellige restaurants van het dorpje binnen kunt lopen, voor een lekkere pannenkoek, glühwein, of waar je maar zin in hebt.

Tip van de dag: Zie de kleur in het leven......

Kerstfair

Gisteren was mijn zingende zus op de kerstfair van Ouderkerk aan den IJssel. Een klein dorpje hier aan de overkant ( vanaf mijn  durrepie gezien dan natuurlijk) van de IJssel, maar groots in het organiseren van een kerstfair. Je kon ongelimiteerd parkeren op een bedrijven terrein, en dan werd je met een huifkar ( helaas wel met tractor ervoor, geen paard!) naar de fair en weer terug gebracht voor het sympathieke bedrag van één eurie. Als je wilde kon je zelfs nog vaker op en neer, maar ja, zooo leuk was het nou ook weer niet

Ik zou er samen met dochter heen gaan, maar die had helaas door haar stage geen tijd. Gelukkig was mijn andere zus zo lief me op te bellen of ik nog ging en kon ik met haar en mijn zwager mee rijden. De tijd van het jaar, het onverwacht al zo *zware* weer en de drukte op mijn werk hebben een zware wissel op me getrokken, waardoor ook mijn weerstand het enigzins heeft laten afweten en ik buiten allerlei vervelende hormoonkwaaltjes nu ook nog met een flinke verkoudheid loop te worstelen. Dus veel energie om nog wat anders dan te werken heb ik eigenlijk niet. Ik was dus erg blij dat zus belde, anders was ik echt niet gegaan, en het was echt ontzettend leuk.

Er stonden echt super veel kraampjes, met allerlei gezellige kerstspulletjes, en uiteraard was er ook genoeg te eten en te drinken. En op zo'n killige avond een lekker glaasje glühwein er natuurlijk wel in.

Zingende zus zong de sterren van de hemel. Nou ja, het koor dan, want in een koor mag je er niemand bovenuit horen, en Jade is echt een geweldig koor! Zus staat aan de rechterkant, net naast de persoon met de witte jas aan.

 

Prachtig nummer dit natuurlijk, precies wat mensen nodig hebben in deze tijd. 

To make you feel my love......

Filmpje is weer niet de beste kwaliteit, maar het geluid is, op een piepje van de microfoon na prachtig. Het begon wat te miezeren terwijl we stonden te luisteren, maar dat gaf helemaal niets. Het geroezemoes om ons heen maakte het nog gezelliger. Het was echt kersterig. Het reuzenrad op de achtergrond met zijn gezellige lichtjes, en overal liepen mensen verkleed in Dickensstijl rond.

Uiteraard zongen ze voornamelijk kerstliedjes Dat hoort natuurlijk bij een kerstfair. Niet de meest favoriete van mijn zus vertelde ze me, maar het klonk toch echt super.

Na het zingen hebben we nog gezellig met z'n allen wat staan drinken. Glühwein, of warme chocomel met slagroom. Verder heb ik een leuk cadeautje voor mijn vader gescoord. Altijd zo moeilijk, die man wil helemaal niets meer hebben, maar hij is dol op zijn tuin, en zijn vogelhuisje. Dus met de moeilijke winter in het vooruitzicht heb ik een gigantische voederbol voor de vogeltjes voor hem gekocht.Ik weet zeker dat hij het leuk vind. Verder voor dochter nog een kerstratje gekocht. Eigenlijk een kattenspeeltje natuurlijk, en vannacht was hij idd al *geratnapped* door Aranel, die er al vanaf dat dochter hem gekregen had met een scheel oog naar had zitten kijken!

Verder rest mij dan alvast iedereen die mijn blog regelmatig leest ontzettend te bedanken voor alle aandacht en een fijn kerstfeest te wensen.

Tip van de dag: Helaas te laat voor Ouderkerk aan den IJssel, maar bezoek een kerstfair.

Geweldigste+fijnste+grappigste=........

Wat krijg je als je het geweldigste beroep ter wereld ( = werken bij de wijkverpleging) optelt bij het fijnste vervoersmiddel wat er is (=scooter) en het grappigste weer (= sneeuw)???

Da's duidelijk, te veel van het goede is echt niet goed! Vanmorgen ging het nog. Ondanks gebrek aan schuif en strooi-inzet van ook mijn eigen gemeente, met een beetje een omweggetje toch nog veilig op mijn werk aangekomen.Ik had al enigzins bezorgd op de buienradar gekeken, en dat beloofde niet veel goeds. En inderdaad. Halverwege de ochtend begin het weer enthousiast te sneeuwen.Nou is verse sneeuw niet direct een groot probleem, dus het was nog te doen.

Maar het bleef sneeuwen, en sneeuwen, en sneeuwen. En bovendien  zijn de vooruitzichten niet echt geweldig ( regen en ijzel....) dus heb ik maar weer asiel aangevraagd in mijn werkwijk. Moest nog wel *even* met mijn scoot terug naar huis ploeteren.Appeltje eitje dacht ik. Verse sneeuw is niet echt glad. En dat is ook wel zo, maaaaar. Als er maar genoeg ligt, gaat je scoot het vanzelf vervelend vinden

Een geluk bij een ongeluk is dan wel dat ik het hele fietspad zo'n beetje voor mezelf had. De weinige fietsers die ik tegengekomen ben zijn geen belemmering geweest, en andere scooters ben ik al helemaal niet tegen gekomen!

In het bos ben ik nog even gestopt om te filmen waar ik vandaag doorheen moest ploeteren. En dan? Dan komt de cavalerie.... Affijn, bekijk het zelf maar even

Ik klink een beetje vreemd, maar dat komt omdat ik mijn handschoen tussen mijn tanden geklemd had. Ik moest hem toch ergens laten!

Maar zo ziet *mijn* bos er dus uit als er plotsklaps flink wat sneeuw valt. Geen fietspaden of voetpaden meer te bekennen. Tenzij je geluk hebt.....

Tip van de dag: Denk met dit grappige weer ook eens aan de mensen die geen keuze hebben. Post moet bezorgd worden, thuiszorg moet doorgaan....

KMGP

Dit weer leent zich overigens wel super voor het KMGP gebeuren. Er zijn nu zoveel kleine moeites, groot plezier die we voor elkaar kunnen doen. Zo heb ik zowel gisteren als vandaag al iemand geholpen weer overeind te komen. Gisteren was een man in een scootmobiel omgevallen. Door de sneeuw zag hij de betonnen randjes niet, en dat vond zijn scootmobiel niet fijn. Gelukkig had hij zich niet bezeerd, en samen met dochter en nog een voorbijganger hebben we deze (dik 100 kg wegende ) meneer weer in zijn scootmobiel gekregen.

Vandaag was eigenlijk een soortgelijk verhaal, al was er dit keer gelukkig geen sprake van een scootmobiel. Een dame zag door de sneeuw de stoeprand niet en viel er prompt over. Haar man die haar te hulp schoot ging er bijna naast liggen. Samen hebben we haar gelukkig weer op de been gekregen., en wederom geen gewonden

Overigens leent dit weer zich ook voor de ietsje grotere moeite megaplezier. Stoepje vegen voor die oude buurvrouw(man), een boodschapje meenemen voor de mensen die er slecht uit kunnen, asiel verlenen aan gestrande wijkverpleegsters,kortom genoeg te bedenken

Tip van de dag: Steek waar je kunt een helpende hand toe

Gevoelstemperatuur

Als scooterist moet je natuurlijk behoorlijk winterhard zijn. En dat kost even tijd. En toen ze het gisteren over gevoelstemperatuur hadden moest ik eigenlijk een beetje gniffelen.Mijn letterlijke gedachten waren : "Wat een onzin!" Maar daar ben ik vandaag wel een beetje op terug gekomen. Brrrr, ik heb het zo koud gehad.

Maar toch. Wat is dat nou, die gevoelstemperatuur?!?!?! Het voelt als 17 graden onder nul.... Dat was het in Noorwegen toen ik daar op wintervakantie was ook, die dag met dat zonnetje. Maar dat voelde toch echt een stuk beter dan vandaag. En hoe zit het met die gevoelstemperatuur, als je van (bejaarden)warm huis, de kou in gaat, weer een (bejaarden)warm huis in, om vervolgens nogmaals op die scoot te stappen. En dan heb ik alleen mijn eerste twee klanten benoemd uiteraard. Ik heb vandaag zo'n 15 mensen geholpen, nog even naar de apotheek geweest, en uiteraard ook nog even op kantoor.

Het scheelt zeker een stuk waar de scoot staat. Staattie op een windhoek, of lekker in de luwte? Maar een klein stukje zonder handschoenen is op dagen zoals vandaag een no-no!

Waar het verder ook goed voor is, in iedergeval voor een gezellig praatje. Want in elke lift, en bij ieder klantenbezoek was de kou hét onderwerp van gesprek

En wat mij betreft? Geef mij maar een windstille -10 met een zonnetje. Alleen worden lieverkoekjes vrees ik gebakken, zoals mijn moeder mij vroeger altijd voorheild......

Tip van de dag: Bescherm je extremiteiten

Werkelijkheid

Ik geloof dat ik er eens eerder over heb geblogd. De werkelijkheid, de waarheid, en hoe we die kleuren met de bril die we zelf op hebben. Ik heb het over mijn overpeinzing van 1 oktober  Waar de zeven leerlingen allemaal hetzelfde zien, maar allemaal iets verschillends waarnemen.

Maar goed, hoe kom ik hierop? Mijn verslag van het Pim Koopman Tribute concert  heeft het Kayakforum bereikt. En degene die het daar geplaatst heeft was er niet zo erg over te spreken. Althans, hij noemde het dan wel heel opvallend, maar schreef er alleen het volgende commentaar bij 

 

Ik schrik altijd enorm van dit soort kritiek. Want het laatste wat ik wil is cru zijn. Het was ook absoluut niet ongevoelig of zo bedoelt. Gelukkig waren er anderen die dat anders zagen

( Als de tekst niet zo goed te lezen is, even op de foto klikken, dan is het waarschijnlijk makkelijker  )

En toen schoot  mij het verhaal van de zeven waarheden weer te binnen. Om te beginnen wil mijn blogregels nog eens aanhalen, en in deze losjes regel 4a. Het gaat hier natuurlijk ( nog niet?!?!?) om een (door mij gevoerde) discussie, maar heel gewoon om mijn persoonlijke beleving. En dan ben ik heel eerlijk, gekleurd door mijn eigen bril. Misschien heb ik bij Ton wel iets gezien wat ik zou *willen* zien.

Maar interessanter vind ik eigenlijk dat deze persoon mij cru noemt. en dat die andere persoon mijn verslagje *duidelijk* herkent als betrokken en hart onder de riem stekend ( al dacht hij dan wel dat ik een man was ) En dan kom ik maar weer eens met de aloude cliché: Wat iemand over een ander zegt, zegt meer over hemzelf, dan over de persoon waarover hij het zegt! Ik heb de discussie over mijn blog helemaal gelezen, en kan me niet geheel aan de indruk onttrekken, dat de Dhr van het eerste commentaartje een tamelijk uitgesproken mening heeft, al heeft hij later wel gemeld dat het een kwestie van smaak is, of je mijn verslag van het concert goed/mooi vind. En daar kan ik me uiteraard wel in vinden. Over smaak valt immers niet te twisten.

Wat ik overigens wel met deze overpeinzing wil zeggen is: Weest voorzichtig met wat je over een ander zegt. Besef dat er altijd een spiegel tussen staat, en dat je soms terug geeft wat je in dat spiegelbeeld ziet.......

Kayak heeft daar zelf een prachtig liedje over. helaas niet op youtube te vinden, dus hier alleen de tekst:

The mask and the mirror

In this game of mask and mirror

It’s hard to tell who’s looking back

Hiding dreams that can’t be hidden

‘Till one of us begins to crack

I’m nothing but a mere reflection

Of the image I’m supposed to be

With every step in my direction

The gap widens eternally

That’s how you will remember me

We’ve seen the view from every angle

Ploughing through these barren fields of dust and danger

But only losing time

For love is like the sweetest strangle

A compass that will guide the lost and weary stranger

A beacon for the blind

And those who stayed behind

A little symphony of secrets

A juggler’s only sleight of hand

Here to catch me at my weakest

But bound to break me in the end

Never to be heared again

And the mirror fades away

To labyrinths of imperfection

Can’t you see I’m trapped in this place

A name without a face

The mask and the mirrir

Yes the mirror fades away

Lost whitin my own deception

Now look what I’ve become

A song witin a song

The mask and the mirror

Een prachtig nummer van de cd Coming up for Air.

Tip van de dag: Weest voorzichtig met kritiek.