En al zeg ik het zelf, ik had alles geweldig gepland en het is een super leuke dag geworden. Mijn vader kwam (uiteraard) op precies de afgesproken tijd. En dochter en ik hadden al lopen grappen over het verloop van de dag. Want dit is inmiddels het derde jaar op rij dat we het op deze manier doen, en als mijn vader iets is, dan is het wel voorspelbaar.
Mijn kerstbord: Ik maak altijd een kerstbord met lekkere koekjes, chocolaatjes en andere kerstlekkernijtjes. En voor de derde jaar op rij kwam de opmerking: "Moeten jullie (!?!?!) dat allemaal opeten?" "Daar heb ik jou toch voor uitgenodigd Pa", komt mijn jaarlijks terugkerende opmerking. En ja hoor, al tijdens de thee gaat er zo geleidelijk heel wat van het lekkers richting mijn vaders mond. De zelfgebakken stolle ( nou ja, zelf gebakken door mijn zus dan...) gaat er ook ieder jaar weer gretig in. Oude traditie van vroeger.
En dan is het tijd voor een spelletje. Mijn vader maakt niet zo veel mee, de dingen die wij beleven zijn voor hem weer niet zo interessant, dus een spelletje is een prima oplossing. "Zullen we een spelletje doen Pa?" "Spelletje?Spelletje, ik ben helemaal niet goed in spelletjes" Hij *moet* gewoon wat te *mopperen* hebben, zo issie nou eenmaal, want hij is juist erg goed in spelletjes.En hij vindt het ook altijd leuk om te doen. Kon ik mooi mijn nieuwe triomino inspelen. Bij het spelletje gezellig wat toostjes gemaakt, lekker borreltje/wijntje erbij , en de middag vliegt om.
Op het draaiboek na hadden we eigenlijk weinig voorbereiding aan het diner. Dochter zou de eerste gang doen, ik de tweede, gezamenlijk het hoofdgerecht, en het toetje had niet zo veel om handen. Oven had ik aan gedacht om voor te verwarmen, en zelfs niet vergeten terwijl dochter het voorgerecht maakte om de kalkoen erin te schuiven! Zoals gewoonlijk heeft mijn vader weer zitten smullen. Ik (
) had volgens mijn vader wel iets te veel zout op de kalkoen gedaan, maar bij nader inzien viel dat toch wel mee, het waren alleen de dunnere randjes die iets te veel kruiden mee hadden gekregen. Zoals ik al zei, hij *moet* altijd wel wat aan te merken hebben, da's zijn manier van de conversatie gaande houden, maar ana het einde van de maaltijd is hij toch altijd vol lof. Zoals ik al verwachtte had hij zelfs de reclame van de trifle van AH niet eens gezien, en wilde hij precies weten hoe en met welke ingrediënten ik die gemaakt had.En dan kijken dochter en ik elkaar maar eens aan en lachen we stilletjes voor onszelf weg. Da's ons kerstcadeautje 
Ik weet niet precies wat het is. Vroeger ergerde ik me er dood aan dat die man altijd en eeuwig overal op- en aanmerkingen op had. Nu is het mijn jaarlijks terugkerende pretje. Ik denk dat dat ouder worden heet
. Je gaat ook steeds meer je eigen eigenaardigheden zien, en dan kun je die van anderen ook beter aan. Tenminste, zo gaat het bij mij wel. En onder al zijn * gemopper* zie ik gewoon dat hij zit te genieten, en dat is toch alles waar het om gaat?En als laatste:
Ik heb het al een paar keer laten vallen, maar nog geen enkele keer officieel. Zus melde al dat het kerstkaartjes sturen erbij ingeschoten was. De mijne zijn dan donderdagavond nog op de bus gegaan, maar die gaan zeker de kerst niet meer halen. Maar de intentie is goed zullen we maar denken. Vanaf hier nogmaals wens ik al mijn lezers nogmaals fijne kerstdagen en een goed 2011. Bedankt voor het lezen, en voor de reacties. Ik hoop voor 2011 dat ik weer veel leuks kan schrijven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten