Kymco tuin make-over

Het begon allemaal op vrijdag vier juni, met een oproepje van één van onze clubleden. Wie o wie er wilde  helpen, het tuintje van zijn ex-vriendin, die door MS getroffen is, op te gaan knappen. En al snel waren er her en der aanmeldingen.Dus dan rest nog een datum te prikken, en het gewoon te gaan doen. Alles was overigens in hart in actie stijl, oftewel, zij wist nergens wat van af.

Donderdag eenentwintig juli was het dan zover.

Bij mij liep de wekker al om zes uur af. het tuintje bevind zich nl in Haarlem, niet direct naast de deur, en om ook daadwerkelijk nog wat tijd voor het tuinieren over te houden hadden we om negen uur bij de tuinhuis-Amsterdammers afgesproken om te verzamelen.

Omdat ik weet dat de wekker van dochter op de meest incourante tijden afgaat, en dan dus juist niet als het nodig is, had ik die nog maar even gebeld.En dat dat geen overbodige luxe was, bleek uit de overhaaste aankomst, net op de afgesproken tijd voor ons flat. Maar goed, net op tijd is ook op tijd, dus we konden mooi op tijd vertrekken.

In Boskoop Rail opgepikt, en nog even tijd voor rokertje, en inwendige mens versterken, en verder, richting Amsterdam.

Daar uiteraard ook weer gastvrij onthaald met een bakkie vocht naar keuze. Gezellig grappend onder elkaar werd het wel duidelijk, dit zou een leuke dag worden!

En op naar Haarlem dus. Vriendin wist wel dát we kwamen, maar waarom, dat wist ze niet. Is mij overigens ook niet precies duidelijk geworden wat onze initiatiefnemer haar op de mouw had gespeld,maar die was inmiddels zo nerveus, dattie het volgens mij zelf ook niet meer wist.

Ze zal wel gedacht hebben: "Wie is dat gekke mens met d'r camera?!?!? En waarom neemt ze in vredesnaam foto's van mijn verschrikkelijke onordelijke tuintje?!?!?' Want zo zaggie er dus uit!

Maar goed, eindelijk was het zover. Een duidelijk geëmotioneerde initiatiefnemer ging vertellen waar we nu precies voor kwamen. Dat we dat mooie tuintje dus met de club eens onder handen kwamen nemen.

Wat vriendin weer sprakeloos aanhoorde, en ze eigenlijk niet goed kon geloven. Bovendien was er nog ene kleine inzameling gehouden, omdat ze ook nog dringend een notebook/computer nodig heeft, dus dat was helemaal een verrassing. Gelukkig had ze haar ouders erbij voor morele steun!

En toen was het zover, de Kymcostampede ging van start!Met tien man(vrouw) sterk zo'n tuintje in, en voor je het weet is er bijna niets meer van over.

Bewoners die zich comfortabel genesteld hadden werden zonder pardon verwijderd, deze tuin werd teruggevorderd!

En langzaam maar zeker kwam onder alle onkruid en gras er weer iets te voorschijn. Wat was nog niet helemaal duidelijk, want als ik eerlijk mag zijn, schrok ik tamelijk van de sprinkhaan-achtige manier waar deze tuin van een begroeide woestenij, tot een onbegroeide ehhh woestenij omgetoverd werd...

En om het plaatje helemaal compleet te maken, had the Elroyman nog even bij de stratenmakers die daar aan het werk waren geregeld, dat zij met de graver een beetje bij sprongen...."Ja, daar nog een beetje...."

Zo was de tuin eigenlijk met zo'n twee uurtjes werk zo goed als leeg getrokken. Een paar plantjes hadden deze kymco-actie overleefd. Maar wat nu?!?!?!

Toen kwam de cavalerie... In de vorm van genoeg worteldoek, excuse me, anti worteldoek, om te zorgen dat de tuin ook onderhoudsarm zou zijn, en vele zakken houtsnippers, en wat zakken grind.En zo kon er weer begonnen worden met het weer opbouwen en leefbaar maken van de tuin.

De kat des huizes kwam alles persoonlijk inspecteren toen we eindelijk klaar waren!Ondanks dat er nog iets te veel mensen waren naar zijn smaak, kon je zien dat de tuin goedgekeurd was.

En dit is dan het zooitje ongeregeld wat dit alles voor elkaar gekregen heeft. Uiteraard staat niet iedereen op de foto, iemand moet de foto nemen, en er zijn er onder ons die nou eenmaal liever niet op de foto staan. Maar dat mag de pret niet drukken, het was een leuke ploeg onder elkaar.

Even voor de duidelijkheid: WIJ ZIJN NIET TE BOEKEN! Het was ontzettend leuk om te doen,maar we gaan hier geen wekelijks gebeuren van maken.

Overigens hebben we ontzettend geboft met het weer. Alhoewel het elders in het land met bakken naar beneden kwam hebben wij in de tuin maar één mild buitje gehad.

De terugreis verliep iets minder goed dan de heenreis helaas. Door vermoeidheid of wat, maar een kleine inschattingsfout van the Elroyman kwam hem op een uitglijder te staan. Veel glijschade aan de scoot, beetje aan the Elroyman. Gelukkig kon hij nog wel doorrijden ( het bezoekje aan het ziekenhuis hebben we pas de volgende dag gemaakt, toen zijn hand toch wel erg dik werd. Gelukkig niet gebroken, maar toch verschrikkelijk pijnlijk. Sterkte vanaf hier!) Hoe je het ook wendt of keert, het zet toch even een domper op de dag.

En als je dan vanaf Schiphol ook nog eens in een waterballet terecht komt, dan ben je toch blij als je thuis bent!Dit waren de handschoenen van Rail, bij Bleiswijk, waar onze wegen zich scheiden.

We zijn overigens de hele dag prima van natjes en droogjes voorzien, en omdat we met toch wel een flinke ploeg waren, viel het werk uiteindelijk best mee. Vele handen maken echt licht werk!

Maar goed,het uiteindelijke resultaat, dat is toch waar het om gaat?

Mariska, wij wensen je veel plezier met je nieuwe tuin, en we hopen dat je er lang van zult genieten!

Tip van de dag: Wat je met liefde doet, doe je altijd goed.