Verboden

Eigenlijk een verboden woord in mijn woordenboek, maar "even" bloggen hoor.... Was weer eens achter mijn computer gekropen. Het idee was om een foto te gaan zoeken bij de eerste week van Artjournal52. En daarvoor moest ik dus door mijn foto's spitten. Wat een straf zeg.... Heb er een paar gevonden die ik gewoon voor de fun wil delen.

To tell the truth, it's a forbidden word in my vocubalary, but I have to blog. ( Not easy to translate, cause it is about a saying. "even" means something like:  shortly, awhile, something you do rapidly. And doing stuf rapidly is not that good, you should take your time....) Lately I've been doing about everything on my iPad, and now I was on my computer again. The idea was to search for a photgraph for the first week prompt of Artjournal52. What a punnishment..... Found some I'd like to share, just for the fun of it.

Winter wil het niet meer echt worden ( al kun je daar niets van zeggen!) dus zo'n geweldig sigarengevecht, daar zal het wel niet meer van komen. Dan maar de napret :-)

Winter most probably won't show it's face anymore ( although you never can tell!) so a fight like this won't happen this year. Then we'll have to do with old pictures.

Altijd goed voor een lach, mijn heerlijke gekke dochter. Hopelijk is dit verleden tijd.Aan de E-Sigaret nu.

Always good for a smile, my lovely, crazy daughter.Hopefully this  is history. She's now smoking the E-Sigaret.

Toch nog maar winterslaap dan....

I still could go into hibernation....

Als je kunt raden wat dit is.... Voorbeeld van op de juiste tijd op de juiste plaats. Helemaal verliefd op deze foto.

If you can guess what this is.... Example of  right time, right place. Absolutly smitten on this picture.





Oké, nog één mooi winterplaatje dan. Uiteraard ook uit het verleden.

Oké, one more beautiful winter picture. Ofcourse also from winter-past.


Ik heb een heerlijke middag gehad. En ja, ik heb een foto die mooi bij de spreuk van de eerste week past gevonden. Ik wilde jullie gewoon "even"mee laten genieten....

I had a lovely afternoon. And yes, I found a picture that goes very well with the words of the first prompt. I just wanted to let you share in my delight......

Tip van de dag: Gedeelde vreugde is dubbele vreugde. (Shared fun is double the fun.)

Building character

Nieuwe week, nieuwe prompt. Building Character. Hij kwam al vroeg binnen, ik was nog bezig met de smile, maar geen probleem natuurlijk. Alvast tijd om te denken.

New week, new prompt. Building Character. It came early this week, I was still busy witje the smile, but no problem afcourse. Just more time to think about it.

Al snel was ik aan het snuffelen tussen mooie karakter-opbouwende spreuken. Vele van die ik gezien  heb, heb ik inmiddels zien passeren, maar degene die ik erg toepasselijk en bruikbaar vond nog niet. Dus daar heb ik gelijk een foto bij gezocht. Uiteraard moest dat er één uit mijn Noorwegencollectie worden, ook dat was duidelijk vanaf het begin.

Soon I as snooping for character-building quotes. I've seen many pass on othe peoples work, but not the one I found right. So I immediatly looks for a picture to go with it. Ofcourse it had to be one of my Norway collection, that was obvious from the start.

Tja, en dan weer de artistieke kant. Schilderen doet het toch nog steeds niet helemaal voor mij. Ik voel me gewoon niet vrij met verf. Dus de potloden maar weer gepakt. Niet dat ik geweldig kan tekenen, maar ik word er in idee geval blij van! Ik vind haar (mezelf, artistiek vrij zelf portret :-P) echt ontzettend leuk geworden. Ze kijkt lief en vrolijk, en wat karakter betreft...... De spreuk zegt alles.....

Well, then back to the artistic side. Painting still isn't just me. I don't feel free with paint. So I picked up my pencils again. Not that I draw all that well, but at least it makes me happy! I love how she ( me, free artistic selfportrait) turned out very much. Se looks sweet and cheerfull, and about character, the saying says it al......

  ;-) Tip van de dag: Always be yourself. Unless you can be a witch, then always be a witch

You always make me smile.

Druk, druk, drukke week achter de rug. Maar dat lijkt de laatst tijd heel normaal. Ondanks dat kruipt januari nog steeds voorbij, er komt geen eind aan! En tussen al die drukke bezigheden toch ook nog even artistiek aan de gang.

Busy, busy, busy week behind me. Bit that seems normal lately. And still January takes its sweet time to pas by, it  feels like for ever! And between all that activity also some artistic time.

Digitaal doedelen ligt me toch (nog) steeds het meest. Lekker op mijn luie stoel iets leuks maken. You make me smile, was de opdracht deze week. Inkoppertje natuurlijk. Hond en kind ( niet perse in die volgorde)komen al snel voorbij huppelen, maar eigenlijk zijn er veel dingen die me doen glimlachen.

Digital doodling (still) comes the most easy to me. Sitting in my easy chair, making something nice. You make me smile was the prompt of this week. Easy peasy. Dog and daughter (not necessarily in that order) come to mind, but actualy there are many things that make me smile.

Al het inspirerende werk van anderen heeft gemaakt dat ik me zeker niet wilde bepalen tot één ding/persoon wat me altijd doet glimlachen, en zo kwam mijn kunstwerk van deze week tot stand.

All the inspiring work from all the others made that I didn't want to pin me down to only one thing/person that makes me smile. And so, my piece of art came to be.

En tussen al mijn foto's was natuurlijk genoeg wat me aan het lachen brengt te vinden, om alle bloemen op te vullen. Moet nog wel een echt mooi knutselschaartje kopen, dan wordt het de volgende keer nog mooier!

And I have enough pictures, to find some nice ones that make me smile, to fill up all the flowers. Have to buy myself a good craftingscissor, than, the next time it will be even more beautiful!

Vandaag heb ik trouwens nog een besluit genomen. Ik heb natuurlijk al eerder een kaartenset gemaakt, en dat zijn er dan altijd 52. Wanneer dit project af is, heb ik ook 52 weken rond, en iedere week heeft tot nu toe zijn wijze woorden al. Dus ga ik ook bij iedere week een bijpassende foto zoeken, en gelijk een nieuw kaartenset maken. Mijn eigen    tweede project on-the-side.

Today I actualy made an other resolution. I already made a set of cards with my own pictures, and wise words, Ans those sets always have 52 cards. When this project is finished, there will have past 52 weeks, and so far every week has its quote already. So every week I will find as suitable picture with thes words, and make a new set of cards. My own little second project on-the-side.

Tip van de week: If you smile when no one else is around, you really mean it.

Somewhere, a simple place

Weer aan de gang geweest voor mijn art journal. Ik vind het nog steeds moeilijk. Heb niet het gevoel dat ik mijn materialen goed ken, en heb volgens mij nog veel te veel een beeld in mijn hoofd wat het moet gaan worden.

Been busy for my art journal. Still struggling with it. Still have the feeling, that I don't know the materials I work with, and I also think I have to much of an image how it should become.

Alleen vandaag was het een beetje een worsteling, in de eerste instantie had ik een helder beeld van wat en hoe ik het wilde. En zo ben ik twee avonden heerlijk met potloden aan de gang geweest. Gewoon ouderwets overtrekken en kleuren, en dan ga je zo in je tekening op, dat je aan niets anders meer denkt.

Just today was a struggle, at first I had a very clear idea of how and what I wanted. So I've been busy with pencils for two evenings. Just old fashioned colouring, and then you're so busy with your drawing , that all else disapears.

Maar vandaag wilde/moest ik mijn tekening af hebben, en ik zou mezelf niet zijn, als ik er ineens helemaal niet tevreden meer mee was. En als ik niet ineens bedacht dat er ook nog een andere heel happy place bij mij hoorde....

But today I wanted to/had to finish my drawing, and I wouldn't be me, if I suddenly weren't happy at all with it. And if I didn't realise that Isome other happy place was just me.

Dus, zo werd het een beetje een worsteling. Maar uiteindelijk is het erg mooi geworden ( nou ja, dat hoop ik, als het eindelijk droog is!) en ben ik helemaal tevreden. Het leuke is natuurlijk, dat alles kan, alles mag, je kunt zoveel dingen door elkaar gebruiken als je zelf maar wilt, en dus heb ik heerlijk over mijn potlood tekening met verf zitten kladderen, en er tenslotte nog een foto opgeplakt.

So, it became a little bit of a struggle. But in the end it turned out very pretty ( well, I hope so, when it finally will be dry!) and I'm completly satisfied. Ofcourse the fun part of it is, that everything goes. You can use what ever you want, so I painted over my pencils, and also aded a picture.

Het eindresultaat....

Mijn simple place is eigenlijk overal en nergens. Thuis, in mijn flatje op de dertiende verdieping voel ik mij als in mijn eigen luchtkasteel, maar tegelijkertijd voel ik mij ook altijd happy als ik op mijn scooter aan het touren ben. Dus dat zijn mijn somewhere, simple places....

My simple place is actually all and everywhere. At home, in my apartment, on the thirteenth floor, I feel like I have my own castle in the air, but at the same time, I'm also always happy when I'm touring on my scooter. Those are my somewhere, simple places....

Tip van de dag: If you're not happy here, you won't be happy there.....

Zo kan het ook......

Laatst kreeg ik fijntjes mijn eigen adviezen op mijn bordje terug. Een vriend waar ik mee zat te praten over hoe vervelend ik in mijn vel zat, wist mij te melden dat het misschien tijd werd om mijn eigen -het-leven-is-leuk-filosofie eens een beetje toe te passen.

Zou het misschien eens een leuk idee zijn om met z'n allen onze 'problemen' eens op een hoop te gooien. En dan allemaal er één van een ander pakken en er wat mee te doen. Want we lijken er nl altijd erg goed in te zijn andermans problemen op te lossen. Maar goed, dit was natuurlijk een hele rake.

Vroeger schreef  ik mijn chagrijn en frustraties gewoon van me af, zodat de dagelijkse ergernissen weer een stuk minder zwaar en belangrijk werden. In mijn blog kan ik naar hartelust de boel belachelijk maken ( zoals die reclame van gisteren) . En heel gek, maar het helpt echt. Vandaag een vergadering gehad, waar eindelijk die ene collega, die doorgaans nogal eens de kantjes er van af loopt, weer eens bij was. En door mijn geraas gisteren op mijn blog, en de diverse (digitale) knuffels die ik heb mogen ontvangen, kon ik haar vandaag heel netjes op haar gedrag wijzen. Zonder 'hulkerig' te worden, maar toch zeggen waar het op staat.

Dus wederom mezelf voorgenomen om toch vooral maar weer dagelijks te bloggen. Verplicht iedere dag kijken wat er nou zo verschrikkelijk leuk aan leven is.

En uiteraard, als je gaat tellen wat je hebt, ipv wat je mist, dan besef je dat er al 4 ochtenden speciaal voor jouwen concert gefloten wordt. Iedere morgen, nog hartstikke donker, zit er in die boom een merel het hoogste lied, speciaal voor mij alleen te fluiten. Ik weet zeker dat het voor mij is, want er loopt toch niemand anders.......

En als ik door 'mijn' wijk aan het werk ben, voel ik me soms ook net de koningin. Van achter diverse ramen wordt er dagelijks naar me gezwaaid. En net als ik denk uitgezwaaid te zijn, fietst er iemand langs die me enthousiast begroet. Ik heb het al vaak gezegd, maar ik heb echt de mooiste baan die er bestaat. De mensen zijn altijd zo blij als ik er ben. Oké, het is hard werken, maar het levert ook zoveel op.

En terwijl ik dit opschrijf komt er een heel goed gevoel naar boven. Kwam ik nog doodvermoeid en balend binnen net, omdat mijn 'weekend' nog een dag opgeschoven  is ( moet donderdag onverwacht toch naar een heel belangrijke cursus) , door dit te benoemen besef ik weer, dat ondanks de minder leuke dingen, ik nog steeds super blij ben met mijn baan.

En zo simpel kan het zijn, om onvrede en nare gevoelens om te buigen naar een goed gevoel. Ik geloof dat ik het niet vaak genoeg kan zeggen, maar.....

Tip van de dag: Tel wat je hebt, en niet wat je mist ( of verzin  waar je blij wordt, en niet waar je boos of ongelukkig van wordt).

Gevaarlijk.....

Het is maar goed dat ik besloten heb me even een beetje uit het sociale leven terug te trekken. Anders zou een van overheidswege verplichte waarschuwing op mij zichtbaar moeten zijn. Zoiets van :

Kan bij oplopende, niet altijd verklaarbare, irritatie zeer scherp uit de hoek komen.

Ik irriteer me momenteel erg makkelijk, en kan absoluut niet tegen ( in mijn ogen) domme opmerkingen of acties. Om maar een dom voorbeeld te noemen. Komt net de reclame van een niet nader te noemen reisorganisatie voorbij. Met de slogan: reis jezelf interessant . Poef, ergernis, alsof dat de reden van je geweldige vakantie moet zijn, dat je dan een stuk interessanter bij al je vrienden (?) over komt. Laat ik nou altijd gedacht hebben dat je ergens heen op vakantie ging, omdat je het daar mooi, leuk of rustgevend, of wat dan ook. Altijd fout gezien. Je moet op reis gaan omdat je daar een stuk interessanter van wordt.....

Op het ogenblik heb ik erg last van het HLS, oftewel het half-leeg-syndroom. Ip van te kijken naar de leuke dingen, zie ik voornamelijk alle dingen waar ik me aan erger. Gelukkig heb ik een paar jaar geleden, toen ik zo erg in de overgang zat, genoeg oefening gehad om deze gevoelens binnen te houden.

Laat mij maar even, en voor het geval per ongeluk over mijn stekels struikelt.... Til er alsjeblieft niet te zwaar aan, en denk,: Achossie, ze heeft het echt even niet naar haar zin. Als je er niet tegen kunt, laat me lekker in mijn eigen sop gaarkoken, en als je het kunt opbrengen, geen me dan maar een knuffel. Volgende keer doe ik het weer bij jou. Afgesproken?

Tip van de dag:...... Ik kan er geen verzinnen vandaag, dus nog maar een mooi plaatje... Herinnering van mooie fotosafari in Avifauna...

Ouderwets en nieuw.

Als je ouder wordt lijkt het leven steeds meer uit een vorm van herhaling te bestaan. Al komen er nog zoveel nieuwe momenten langs, je hebt toch regelmatig dat vage déjà vu gevoel. Dat dit-komt-me-bekend-voor gevoel. De veranderingen zijn soms maar subtiel.

Januari, dit is mijn 49ste. Ik kan ze niet allemaal even levendig herinneren, maar wat ik me het meest herinner is, dat ik het doorgaans een lange, donkere, koude, nare maand vond. Wat ik in december nog als prettig ervaar, de lange gezellige avonden met kaarsjes, die konden me in januari niet snel genoeg om zijn. Na de gezellige feestelijke altijd-tijd-te-kort-maand december, vond ik de dagen in januari altijd maar ongezellig, en verlangde ik met smart maar de langere dagen, en de naderende lente.maar de laatste jaren had ik daar ineens geen last meer van, en vloog ook januari voorbij.

Dit jaar niet, heel ouderwets heb ik verschrikkelijk veel last van je januari-blues. Naar mijn gevoel duurt hij al zo lang, en we zijn nog niet eens halverwege. En het feit dat het bijna de sterfdag van mijn moeder is, zal ongetwijfeld niet echt meehelpen. Ben emotioneel zo lek als een mandje, maar ik vergeef het mezelf en sta het maar toe. Zeker dit jaardag het even, al hoop ik dat het allemaal niet te lang duurt!

En als je dan toch al last hebt van dit soort gevoelens lijkt alles nog een beetje extra tegen te zitten. Nieuw dit jaar is mijn smart-foon het (tijdelijk?) heeft begeven. Kan er pas donderdag mee naarde. Winkel, om te zien of er nog iets aan te doen is. Zo hard als ik gestreden heb om hem uit mijn huis en leven te houden, zo erg mis ik hem nu. Mijn dagelijkse dosis Facebook mis ik toch wel een beetje, en de gezellige whatsapp gesprekjes, hoe onbenullig soms ook, ook die mis ik. Afspraken maken gaat zoveel gemakkelijker over whatsapp lijkt het wel.

En zo, terwijl de tijd verstrijkt, en er heel langzaam weer een lente aankomt, lijkt alles zich te herhalen, maar valt er ook nog zoveel nieuws te ontdekken.

En ik? Ik doe deze maand even niet mee. Ik doe de dingen die moeten, en ook nog wel wel wat leuke dingen, maar mijn hart is er even niet bij. Die houdt een (korte) winterslaap....

Tip van de dag: (een plaatje deze keer, zelf gefabriceerd op de iPad)

Journal 52

Creatief bezig zijn, jezelf even (?) helemaal verliezen, maar soms ook jezelf tegen komen. Dat is wat er vandaag gebeurde.

Being creative, lossing yourself completly for a little (?) time, but sometimes also confronting yourself. That's what happened to me today.

" Misschien ook iets voor jou?" , las ik in een privé bericht van mijn zus op Facebook. Deze keer ging het om een 52 project, oftewel, 52 weken lang met een inspiratie aan de gang met "kunst" . Hoe vaak heb ik me niet voorgenomen vaker creatief bezig te zijn? Maar steeds lijkt de tijd te ontbreken. Dus dit lijkt de perfecte manier om er nu eindelijk eens tijd

voor te maken. En zo ben ik dus lid geworden van Journal52.

"Maybe also something for you?", I read in a privat message from my sister on Facebook. This time it was about a 52projct, a.k.a 52 weeks art with a promt. How often I intended to be more creative? But I always found myself not having the time. This looks like the perfect way to finale make the time. So  I joined Journal52.

Na het bekijken van allerlei geweldige creaties, kwam er langzaam maar zeker inspiratie boven drijven. Aangezien ik thuis niet zo heel veel mooie verf heb liggen (meer keus in mijn zus haar atelier), heb ik voor de eerste opdracht gekozen om met procreate te werken, een geweldige app op de iPad. Het resultaat is geweldig geworden, en ik kwam mezelf dus heel erg tegen toen ik de woorden erbij vond. Ineens stroomden de tranen over mijn wangen. Maar ik kom er wel, ik ben al half los.....

After seeing al kinds of wonderfull creations, slowly but surely the inspiration came.because I don't have much nice paint here at home (much more choice in my sisters studio), i decideer to make my first afroeide in procreate, a wonderfull app on the iPad. I love the result, but the words I found were very confronting. Suddenly tears streamed down my cheeks. But I Will get there, I'm already half lifted up.......

Tip van de dag: Laat los wat je vasthoudt.......

Tip of the day: Release what's holding you down......

Feestdagen kater

Ik vind de feestdagen altijd geweldig, op mijn eigen manier. Van kerstkaarten komt het niet altijd, vaak niet zelfs. Bedankt iedereen die mij toch altijd weer een kaartje stuurt, want ik vind het zo leuk ze te ontvangen. Dat is een puntje van mezelf wat ik wel eens een beetje minder vind. Mijn motto is niet voor niets.Wat gij niet wilt dat U geschied... Maar dan ook juist een beetje andersom. Wat jou vreugde schenkt, doe dat vooral bij een ander. En eigenlijk hoort ( vaker) een kaartje sturen daar dan ook wel bij.

Maar goed terug naar de kater. wat bedoel ik daar nou precies mee. De feestdagen zijn voor mij altijd de ultieme smoes om "het leven"even stil te zetten. Te druk met boodschapjes doen..... De enige tijd in het jaar dat ik van mijzelf onbeperkt in mijn karretje mag gooien wat leuk, lekker en fijn is. De rest van het jaar ben ik op het krenterige af, omdat er nog zoveel dingen zijn waar ik mijn geld beter voor kan gebruiken ( vakantie, leuke dingen doen, huisje verder opknappen) Te druk met versieren....Die boom komt er, nog ieder jaar een echte, wat er ook gebeurt. Op het werk loopt geen enkele dag zoals het "hoort" Maar dat mag, want tussen kerst en oud en nieuw mag alles...Heerlijk vind ik die lange donkere avonden, kaarsjes aan, en genieten van de lichtjes in de boom.

Kortom, tijdens de feestdagen zet ik het "gewone" leven even op pauze, en geniet ik volop van alles wat deze leuke dagen te bieden hebben.

En dan zijn ze ineens over. het gewone leven begint weer.En dat is wat ik bedoel met die kater. De feestdagen zijn over. Alles gaat weer terug naar "normaal" geen smoes meer om hier en daar steekjes te laten vallen, want er zijn geen feestdagen meer om de "schuld" te geven dat alles net even anders is.Die lange donkere en vooral koude avonden zijn ineens een stuk minder leuk.

Was ik vroeger dol op de winter, met het verstrijken van de jaren neemt de behoefte aan een winterslaap kwadratisch toe. Eind maart, misschien half april wakker worden, lijkt me zalig. Niks van al die kou en korte dagen, waarop scooteren veel minder leuk is dan in de andere jaargetijden beleven. Gewoon er lekker doorheen slapen. En dan zo uitgerust wakker worden, dat je de rest van het jaar met 5 á 6 uurtjes per nacht meer dan genoeg geslapen hebt. Heerlijk lijkt me dat.

Eén januari is voor mij bij uitstek een filosofeer-ochtend. Ik filosofeer niet zozeer over het formuleren van goede voornemens. Dat vind ik zo'n onzin om dat tot één januari te beperken.Maar wel filosoferen over het leven in het algemeen.

We veranderen constant. Meestal gaat het zo subtiel dat je het zelf niet eens merkt. Soms ook niet. Zo besefte ik vanmorgen dat ik het laatste jaar ( misschien bestrijkt het ook meer of minder tijd hoor, daar wil ik niet over strijden) heel erg verandert ben. Zo kwam er tijdens het uitlaten van de hond een grote behoefte op om te bloggen, om deze gedachten te delen. Zou ik vroeger bij binnenkomst direct achter de computer gedoken zijn, zo heb ik vandaag eerst even de keuken recht getrokken

Ik had trek in warme croissantjes met karamelspread. En ipv zoals ik vroeger gedaan zou hebben, te midden van de puinhopen croissantjes in de oven frommelen, en dan snel achter de computer, heb ik dus eerst die keuken aangepakt. De kids hadden gisteren netjes alles in de keuken geparkeerd van het grote feest. En ik heb dat vanmorgen netjes weggewerkt. Een opgeruimd huis geeft een opgeruimd hoofd Wat dat betreft ben ik een stuk gedisciplineerder geworden, en dat bevalt me best! Ik voel mij niet langer, zoals de amerikanen dat zouden noemen "huishoudelijk challenged".

Goed, 2013 was een..... En nu vliegen er vele woorden door mijn hoofd, en ik kan er eigenlijk niet één vangen. Een jaar vol veranderingen zal ik er maar van maken.Onvermijdelijk, want alles verandert altijd. Hier in Rotterdam staat op een gebouw een mooie spreuk:

You have to change to stay the same.

Mooi vind ik die gedachte. Als je dat al zou willen hoor, hetzelfde blijven. Diep ook, soort vicieuze cirkel, een hond die zijn staart probeert te grijpen.Uiteraard wist ik bij deze gedachten ( die dus al tijdens het hond uitlaten door mijn hoofd spookten) het juiste beeld te vinden.

Veranderingen horen bij het leven, bij het ouder worden, en sommige van die veranderingen zijn hard. De zwager die met 47 jaar uit het leven gerukt wordt, dat is er zo één die je kunt missen als kiespijn, maar ja, daar vraagt het leven niet om. Niet om wat je wilt, of wat je aankunt. Het gebeurt gewoon, deal with it. En dat doen we dan maar, met de ups en downs die het leven biedt. En op één januari maak ik de balans op. Ik mis mijn moeder en zwager nog steeds, maar zoals zus al in haar blog schreef, we zitten boordevol goeie herinneringen, en die koesteren we dan maar.

Ik wens iedereen een goed 2014. Tel wat je hebt, en denk aan de goede herinneringen bij wat je mist. En als je iets mist wat je graag zou willen hebben, go for it!

Tip van de dag: Filosoferen mag!