Laatst kreeg ik fijntjes mijn eigen adviezen op mijn bordje terug. Een vriend waar ik mee zat te praten over hoe vervelend ik in mijn vel zat, wist mij te melden dat het misschien tijd werd om mijn eigen -het-leven-is-leuk-filosofie eens een beetje toe te passen.
Zou het misschien eens een leuk idee zijn om met z'n allen onze 'problemen' eens op een hoop te gooien. En dan allemaal er één van een ander pakken en er wat mee te doen. Want we lijken er nl altijd erg goed in te zijn andermans problemen op te lossen. Maar goed, dit was natuurlijk een hele rake.
Vroeger schreef ik mijn chagrijn en frustraties gewoon van me af, zodat de dagelijkse ergernissen weer een stuk minder zwaar en belangrijk werden. In mijn blog kan ik naar hartelust de boel belachelijk maken ( zoals die reclame van gisteren) . En heel gek, maar het helpt echt. Vandaag een vergadering gehad, waar eindelijk die ene collega, die doorgaans nogal eens de kantjes er van af loopt, weer eens bij was. En door mijn geraas gisteren op mijn blog, en de diverse (digitale) knuffels die ik heb mogen ontvangen, kon ik haar vandaag heel netjes op haar gedrag wijzen. Zonder 'hulkerig' te worden, maar toch zeggen waar het op staat.
Dus wederom mezelf voorgenomen om toch vooral maar weer dagelijks te bloggen. Verplicht iedere dag kijken wat er nou zo verschrikkelijk leuk aan leven is.
En uiteraard, als je gaat tellen wat je hebt, ipv wat je mist, dan besef je dat er al 4 ochtenden speciaal voor jouwen concert gefloten wordt. Iedere morgen, nog hartstikke donker, zit er in die boom een merel het hoogste lied, speciaal voor mij alleen te fluiten. Ik weet zeker dat het voor mij is, want er loopt toch niemand anders.......
En als ik door 'mijn' wijk aan het werk ben, voel ik me soms ook net de koningin. Van achter diverse ramen wordt er dagelijks naar me gezwaaid. En net als ik denk uitgezwaaid te zijn, fietst er iemand langs die me enthousiast begroet. Ik heb het al vaak gezegd, maar ik heb echt de mooiste baan die er bestaat. De mensen zijn altijd zo blij als ik er ben. Oké, het is hard werken, maar het levert ook zoveel op.
En terwijl ik dit opschrijf komt er een heel goed gevoel naar boven. Kwam ik nog doodvermoeid en balend binnen net, omdat mijn 'weekend' nog een dag opgeschoven is ( moet donderdag onverwacht toch naar een heel belangrijke cursus) , door dit te benoemen besef ik weer, dat ondanks de minder leuke dingen, ik nog steeds super blij ben met mijn baan.
En zo simpel kan het zijn, om onvrede en nare gevoelens om te buigen naar een goed gevoel. Ik geloof dat ik het niet vaak genoeg kan zeggen, maar.....
Tip van de dag: Tel wat je hebt, en niet wat je mist ( of verzin waar je blij wordt, en niet waar je boos of ongelukkig van wordt).
Zou het misschien eens een leuk idee zijn om met z'n allen onze 'problemen' eens op een hoop te gooien. En dan allemaal er één van een ander pakken en er wat mee te doen. Want we lijken er nl altijd erg goed in te zijn andermans problemen op te lossen. Maar goed, dit was natuurlijk een hele rake.
Vroeger schreef ik mijn chagrijn en frustraties gewoon van me af, zodat de dagelijkse ergernissen weer een stuk minder zwaar en belangrijk werden. In mijn blog kan ik naar hartelust de boel belachelijk maken ( zoals die reclame van gisteren) . En heel gek, maar het helpt echt. Vandaag een vergadering gehad, waar eindelijk die ene collega, die doorgaans nogal eens de kantjes er van af loopt, weer eens bij was. En door mijn geraas gisteren op mijn blog, en de diverse (digitale) knuffels die ik heb mogen ontvangen, kon ik haar vandaag heel netjes op haar gedrag wijzen. Zonder 'hulkerig' te worden, maar toch zeggen waar het op staat.
Dus wederom mezelf voorgenomen om toch vooral maar weer dagelijks te bloggen. Verplicht iedere dag kijken wat er nou zo verschrikkelijk leuk aan leven is.
En uiteraard, als je gaat tellen wat je hebt, ipv wat je mist, dan besef je dat er al 4 ochtenden speciaal voor jouwen concert gefloten wordt. Iedere morgen, nog hartstikke donker, zit er in die boom een merel het hoogste lied, speciaal voor mij alleen te fluiten. Ik weet zeker dat het voor mij is, want er loopt toch niemand anders.......
En als ik door 'mijn' wijk aan het werk ben, voel ik me soms ook net de koningin. Van achter diverse ramen wordt er dagelijks naar me gezwaaid. En net als ik denk uitgezwaaid te zijn, fietst er iemand langs die me enthousiast begroet. Ik heb het al vaak gezegd, maar ik heb echt de mooiste baan die er bestaat. De mensen zijn altijd zo blij als ik er ben. Oké, het is hard werken, maar het levert ook zoveel op.
En terwijl ik dit opschrijf komt er een heel goed gevoel naar boven. Kwam ik nog doodvermoeid en balend binnen net, omdat mijn 'weekend' nog een dag opgeschoven is ( moet donderdag onverwacht toch naar een heel belangrijke cursus) , door dit te benoemen besef ik weer, dat ondanks de minder leuke dingen, ik nog steeds super blij ben met mijn baan.
En zo simpel kan het zijn, om onvrede en nare gevoelens om te buigen naar een goed gevoel. Ik geloof dat ik het niet vaak genoeg kan zeggen, maar.....
Tip van de dag: Tel wat je hebt, en niet wat je mist ( of verzin waar je blij wordt, en niet waar je boos of ongelukkig van wordt).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten