Meer blauw op straat. Dat is altijd wat we roepen. En ja, natuurlijk, als je op zaterdag op een drukke winkelstraat gaat fietsen behoor je een boete te krijgen.
Toch?
Maar toen het winkelend publiek werd getrakteerd op dit beeld waren de reacties toch unaniem. Dit kan dus echt niet. Ze is niet lekker lui op haar fiets aan het winkelen, ze is gewoon hard aan het werk. In het voorbijgaan hoorde we haar huilen: " Hier moet ik een hele dag voor werken", en we konden onze blik niet van haar loskrijgen.
Dat we niet de enige waren bleek uit dat we door een meneer werden aangesproken, die duidelijk mijn gedachten gelezen had. "Eigenlijk moeten we haar allemaal een tientje geven ", zei hij. "Precies wat ik dacht, "reageerde ik, en we liepen naar haar toe. Twee tientjes scheelt wellicht al op de boete dachten wij. Maar met ons nobel gebaar reageerde er nog iemand, die haar zelfs twintig euro in de hand duwde, zodat er van de boete van 45 euro ( plus 6 euro administratiekosten?!?!) nog maar vijf overbleven voor haarzelf. Prompt begon ze nog harder te huilen.
De bijdehante agent maar uitleggen: "Tja, ze heeft geen ontheffing". Ja, lekker belangrijk zeg. Soms kun je ook gewoon een waarschuwing uitdelen, en iemand die zo overduidelijk hard aan het werk is.... Ik snap best dat ze vele smoesjes te horen krijgen, en ik zelf riskeer ook vaak genoeg een boete. Met mijn werk in de wijk, waar ik soms wel drie keer per dag de hele wijk heen en weer rij, pak ook ik wel eens een fietspadje waar het eigenlijk niet mag. En ik ben blij, dat ik die oudere agent tegen het lijf liep, die wel wat begrip had, en me er met een waarschuwing af liet komen.( lees onder deze link, helemaal aan het eind van het verhaal)
Ach ja, voor sommige mensen is: Befehl ist Befehl, ordnung muss sein. En andere mensen ploeteren om hun kostje bij elkaar te sprokkelen. Nu hoop ik alleen voor deze agent, dat hij niet in haar postbezorg wijk zit. Of ze moet minder rancuneus zijn dan ik.....
Tip van de dag: Soms kun je beter door je vingers kijken, dan ze gebruiken om mee te schrijven.
Toch?
Maar toen het winkelend publiek werd getrakteerd op dit beeld waren de reacties toch unaniem. Dit kan dus echt niet. Ze is niet lekker lui op haar fiets aan het winkelen, ze is gewoon hard aan het werk. In het voorbijgaan hoorde we haar huilen: " Hier moet ik een hele dag voor werken", en we konden onze blik niet van haar loskrijgen.
Dat we niet de enige waren bleek uit dat we door een meneer werden aangesproken, die duidelijk mijn gedachten gelezen had. "Eigenlijk moeten we haar allemaal een tientje geven ", zei hij. "Precies wat ik dacht, "reageerde ik, en we liepen naar haar toe. Twee tientjes scheelt wellicht al op de boete dachten wij. Maar met ons nobel gebaar reageerde er nog iemand, die haar zelfs twintig euro in de hand duwde, zodat er van de boete van 45 euro ( plus 6 euro administratiekosten?!?!) nog maar vijf overbleven voor haarzelf. Prompt begon ze nog harder te huilen.
De bijdehante agent maar uitleggen: "Tja, ze heeft geen ontheffing". Ja, lekker belangrijk zeg. Soms kun je ook gewoon een waarschuwing uitdelen, en iemand die zo overduidelijk hard aan het werk is.... Ik snap best dat ze vele smoesjes te horen krijgen, en ik zelf riskeer ook vaak genoeg een boete. Met mijn werk in de wijk, waar ik soms wel drie keer per dag de hele wijk heen en weer rij, pak ook ik wel eens een fietspadje waar het eigenlijk niet mag. En ik ben blij, dat ik die oudere agent tegen het lijf liep, die wel wat begrip had, en me er met een waarschuwing af liet komen.( lees onder deze link, helemaal aan het eind van het verhaal)
Ach ja, voor sommige mensen is: Befehl ist Befehl, ordnung muss sein. En andere mensen ploeteren om hun kostje bij elkaar te sprokkelen. Nu hoop ik alleen voor deze agent, dat hij niet in haar postbezorg wijk zit. Of ze moet minder rancuneus zijn dan ik.....
Tip van de dag: Soms kun je beter door je vingers kijken, dan ze gebruiken om mee te schrijven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten