Zomer in Zeeland, part one

Ik weet het, het is helemaal nog geen zomer. Maar toen mijn vakantie begon, is de zon gaan schijnen. Of misschien beter gezegd, zijn de wolken eindelijk opgelost, en op een mooie witte-watten-wolken na zijn ze eigenlijk nauwelijks meer terug gekomen.

Het begon natuurlijk al op Hemelvaartsdag  En ongelofelijk, maar waar, het blijft maar lekker weer!

Maandag begon onze minivakantie in de vakantie. Op vakantieveiling had Vriend een huisje bij Aquadelta gescoord voor weinig, dus op naar Zeeland. We moesten wel helemaal naar Bruinisse, dus dat was vroeg op pad. Haha, nee, Bruinissse is natuurlijk voor ons maar een prutstukje, maar het -schoolreis-gevoel maakte dat we toch al om tien uur bepakt en bezakt op de scooters zaten. Aangezien we pas om drie uur de sleutel konden ophalen,  hadden we echter alle tijd van de wereld om dat stukje te reizen.

En wat is dat dan toch weer heerlijk. Zonnetje, alle tijd van de wereld, laat het maar gebeuren. Natuurlijk zat vanaf het tanken de stemming er al goed in, maar mijn vakantiegevoel kwam  direct na de Heinenoord tunnel helemaal op gang. De landelijke lucht drong mijn neusgaten binnen, en drong bij mij de gedachte op, dat ik echt beter een boerenmeisje had kunnen zijn.

Ach, misschien geniet ik er juist des te meer van, omdat ik het niet ben!

En omdat we absoluut geen haast hadden, zijn we al snel gestopt. De scooters staan te glimmen in de zon!



Overigens was het maandag nog best een *dun* zonnetje.Wat natuurlijk betekend, dat niet het zonnetje dun was, maar dat er een dun laagje *bewolking* tussen zat. Maar goed, met goede kleding kom je een eind.

Weer een eindje verder nog maar eens stoppen. We hadden tenslotte ook de hond bij ons, en alhoewel hij echt wel geniet van het scooterrijden, hij kijkt graag om zich heen, vindt hij lekker lopen en in het gras scharrelen toch altijd nóg leuker.

We daalden het dijkje waar we langs stonden af, en hoorden al snel ene gespetter van jewelste. Dat moesten we even nader onderzoeken, en wat bleek? Het waren karpers!



Ik had ze 's morgens, toen ik de hond uit liet, thuis achter het flat ook al gezien, maar in deze sloot was het echt super druk!

Nog maar even een artistiek verantwoorde foto, voor we weer op weg gingen.

Al snel zagen we de welbekende mossel, veel te snel eigenlijk, dus dachten we in het dorp nog wat te gaan drinken. Had je gedacht, op maandag om één uur 's middags... Alles dicht!

Dus maar gelijk doorgereden naar het park, waar gelukkig wel wat open was. Daar hebben we op het terras, genietend van de zon gewacht tot het drie uur was. En stipt drie uur hoor. Je kreeg de sleutel ondanks dat ze er al even hingen geen minuut vóór drie uur mee. En wat kunnen mensen zich daar dan over opwinden. Zou vakantie voor hen aangenomen werk zijn dan?

Na het huisje geïnspecteerd te hebben zijn we het dorp weer ingereden om wat boodschapjes te doen. De eerste avond hebben we lekker gekookt in het huisje ( andijvie stamppot) Was trouwens ook de enige dag dat we gekookt hebben hoor.In de vakantie heb je toch wel wat beters te doen dan koken, toch?

Tip van de dag: Vertrek op tijd.

Ik leef nog hoor!

Hoi lieve blog lezers.Ik leef nog hoor, maar ben *gewoon* druk met vakantie vieren. Vorige week huisje in Zeeland, zonder internet, vrijdag terug, zaterdag dagje uit met de club en zondag verlate moederdag in Apeldoorn gevierd. Reuze gezellig allemaal, maar ook tikje vermoeiend, want in de goeie twee weken die mijn scootje nu oud is heb ik er al 1100 km op zitten!

Maar we hebben genoeg beleefd, de vakantie in Zeeland is niet zonder *avontuur* verlopen, het uitje met de club was geweldig, en zo ook het dagje Apeldoorn, waar we trouwens tussen neus en lippen door ook nog even de Kymcopretfles hebben opgehaald.

Moet nog heel wat foto's uitzoeken, blog-klaar maken, en de verhalen in elkaar zetten.

Maar vandaag heb ik een rustdag!

Tip van de dag: Alles op zijn tijd ;-)

Just a perfect day

Een stralend blauwe hemel. Da's lekker wakker worden. Zeker als je vakantie net begonnen is. Zoals gewoonlijk weer hard bevochten, met 30 uur werken in drie dagen, maar eindelijk is het zover.

Ik heb dik twee weken vakantie!!!

Dat moest even dik, zo ben ik er aan toe.Naast het werk ook nog het behang-werk bij dochter afgemaakt. Nog een wandje met patroon, en het egale paarse behang. Ik had er een pietsie tegenop gezien, dat patroon behang, maar het zat er eigenlijk zo op. Perfect aansluitend patroon, en heerlijk, totaal niet flexibel behang. Zo wil ik wel meer doen.Maar het zit er allemaal op. Dochter was zelf met hulp hard bezig met de laminaat vloer, dus als het goed is kan ze er morgen slapen. Morgen komt ze hier weer het eea op halen, en zo gaat het er steeds meer op lijken. Zaterdag, als ze tijd heeft misschien even gluren hoe het geworden is.

Maar goed, vandaag begon dus stralend blauw, en met een nieuwe scoot in de kelder kan dat natuurlijk eigenlijk maar één ding betekenen...Een heerlijk dagje er op uit. Fototoestel, boek en portemonnee mee, en gaan.

Het boek heb ik in de Biesbosch uitgelezen ( Tokio van Mo Hayder ), maar het fototoestel is ongebruikt gebleven. De portemonnee is uiteraard nog wel gebruikt, voor snack onderweg. Die hebben we in een dorp wat ik niet bij naam zal noemen omdat het Molenaarsgraaf was genuttigd. En wat hebben we daar genoten. Het was al zalig omdat we zo lekker in de zon zaten, maar soms is op een terrasje zitten nog leuker dan tv of welke reality soap dan ook.

 Achter ons zaten vier mensen die  er een duidelijke  mening over het leven op na hielden. En zij converseerden daar lustig over, met dermate volume, dat wij zonder moeite daarvan mee konden genieten. Zo hadden zij in hun vriendenkring een weduwvrouwtje ( en ja dat is een Quote!) die ging dan op stap met al haar kinderen en kleinkinderen naar Eurodisney. Nou, dat zouden zij toch echt niet doen, want tja, als je met een groepje van meer dan vier personen op stap bent, dan maak je echt niets leuks mee, dan is de groep echt té groot. Alle bijzonder dingen zijn blijkbaar alleen te beleven als je met z'n vieren bent. Dat was wel duidelijk, want alhoewel zij duidelijk een flinke vriendenkring bezaten, was de samenstelling waar zij vandaag mee op stap waren toch wel veruit favoriet. Stel je dit gesprek wel voor met een hete aardappel, of zou dat aan de temperatuur van de bitterballen die bij de glaasjes wijn genuttigd werden hebben gelegen?

Daarna ging het gesprek nog over een gescheiden vrouw ( ex schoondochter van deze of gene, dat werd niet helemaal duidelijk). Ondanks dat ze dan dus gescheiden was bofte ze toch maar wel. Ze had zulke fijne mensen om haar heen die haar opvingen, en alles was ook zo goed geregeld. Bovendien had ze ook wel heel erg prettige kinderen, die helemaal niet blasé waren ofzo. Mij bekroop het gevoel, dat die dame in kwestie dus een heel fijn mens moet zijn. Niet alleen had ze haar kinderen blijkbaar heel goed opgevoed, maar was ze ook zo'n fijne persoonlijkheid, die veel vrienden had. Wellicht echte, omdat zij haar zo goed opvingen..

Daarna ging het nog even over politiek, de schreeuwerigheid van de PVDA-mentaliteit. Tja, dat was toch wel echt bouwvakkers-mentaliteit, en daar bereikte je nou werkelijk echt helemaal niets mee.....

Tijd op op te stappen, en weer te gaan genieten van de mooie omgeving  Via mooie weggetjes door de polder naar de pont van Schoonhoven weer terug naar huis. Alles bij elkaar dus een lekkere dag genieten van het weer, mooi Nederland, met als toegift een stukje docu-drama. Ben het helemaal eens met Lou Reed...



Tip van de dag: Spreken is zilver zwijgen is goud.

Genieten

Om acht uur vanmorgen werden we gewekt door het geluid van een sleutel in het slot. De hond begon naast me zachtjes te brommen. "Goed volk" zei ik tegen hem, want ik wist wie het was. Tja, als dochter niet meer thuis woont, dan klinkt er voor een ontbijtje op bed eerst een sleutel in het slot, ipv een zacht pruttelende koffiepot.

Des te leuker natuurlijk als het ontbijt verzorgd wordt! Niet op bed, maar lekker uitgebreid aan tafel.Dochter was zo lekker vroeg, omdat ik ook erge zin had om lekker met de scooter te gaan toeren. Niet zo gek natuurlijk, een nieuwe scooter, die zo fijn rijdt, dan kriebelt het wel. Maar lekker weg op de scooter vindt dochter ook heerlijk, dus dat was plezier voor allemaal.

Vorig was het verschrikkelijk warm op Moederdag, en hebben we er ook een geweldige uitje van gemaakt. Vandaag weer net zulk lekker weer, al was het dan niet zo warm als vorig jaar. Dus dan maar de motorbroek aan, en lekker op weg.

Stukje Nederland wat vriend en ik inmiddels aardig kennen, maar waar dochter nog nooit geweest was.



Achter Bodegraven richting de Meije, en verder onze neus achterna.Toto was uiteraard ook mee, en die houdt het nog niet zo goed vol, om erg lang achter elkaar door te rijden, dus bij Noordeinde ( NH) een terrasje opgedoken. Niet alleen voor Toto, maar ook wij waren voor onze ontspanning onderweg. En als je dan een terrasje met dit uitzicht tegen komt...

Geweldig toch!

Omdat de omgeving zo prachtig was, en voor de hond een stukje gewandeld. En daar zijn we ons droomhuisje tegen gekomen. Dát zou toch wat zijn. Bootje erbij, droom compleet!



En op dit soort locaties kan ik wel blijven klikken, het ene perfecte plaatje wisselt het andere af....

Op ons gemakje zijn we via de toeristische route weer terug naar huis gereden. Dochter had nog meer verplichtingen, en ik heb ook nog een moeder. Nog even bij zus gestopt om scooter te showen, en daarna dus door naar mijn eigen moeder, waar we heerlijk chinees hebben zitten eten.

Ik kan het niet vaak genoeg zeggen, met de Kymco onder mijn billen, heb ik niets anders meer te willen. Nederland is prachtig en samen met Vriend en dochter toeren is voor mij de perfecte (moeder)dag.

Ok, nog één om het af te leren. Kan zo op een kalender....

Tip van de dag: Grote genoegens hoeven niet moeilijk of duur te zijn.

Even lekker klussen...

Vandaag maar weer eens lekker ( ?!?!) aan het klussen geweest. Het is toch wat, van zelfbenoemde kluskneus tot behangen voor gevorderden.

Dochter heeft een riante ruimte gekregen om te bewonen, en die moet natuurlijk eerst flink opgeknapt worden. En daar hoort behangen bij. Mooi klusje voor moeders ( en Vriend!) om mee te helpen, want sinds vorig jaar draai ik nergens ( ahum) mijn handige handen meer voor om.

En behangen voor dochters is een behoorlijk gevorderde klus. Want of, A : lopen er allerlei buizen  en verlaagde plafonds voor de muren langs, of B: is het een motief-behang met handicap.

Maar goed, de eerste muurtjes zijn behangen, kijk maar even mee....

En ondertussen kon ik ook nog even met de verloren zoon kroelen. Hij heeft het daar gelukkig erg naar zijn zin, en heeft al veel vriendjes gemaakt. Gelukkig maar, anders had ik hem zo mee terug ge-ontvoerd!

Ik vind het trouwens geweldige kleuren, super-fris-groen, en paars! Het ene paars is het andere niet, maar gelukkig komt daar een wandje  tussen. En zo krijgt ze een prachtige slaap- en zitkamer bij haar vader. Dinsdag de laatste wandjes behangen en dan kan ze aan het laminaat beginnen!

Btw, vind je het behang mooi, en wil je het zelf ook kopen, dit is de streepjescode 

Op de terugweg kon ik het niet laten. Om te beginnen, al is het frisjes, is het natuurlijk heerlijk weer om een stukje te rijden. Dus zijn we over de dijk naar huis gereden. En bijna thuis, wilde ik het toch eindelijk proberen. Hoe rijdt mijn nieuwe scootje de Brienenoord op en af..... Dus een klein ommetje gemaakt. Noordkant op 60, zuidkant af dik de teller uit ( dus over de 80). Zuidkant op 50 ( is iets steiler, én wind tegen vandaag) noordkant af 70. Ik ben dik tevreden. Mijn nieuwe scootje loopt als een zonnetje, nog geen bijgeluiden niks, een lekker laag motorgeluid, en als ik 50 rijdt ( wat tegenwoordig zo'n beetje mijn kruissnelheid is) hoor ik 'm amper. Vlot genoeg om als het nodig is met het verkeer mee te komen, en verder zo soepel om het een waar genoegen te maken.

Tip van de dag: Sommige dingen moet je gewoon doen!

Eindelijk!

Eindelijk was ik er weer....

Eindelijk is mijn nieuwe scoot er!

Eindelijk heb ik weer eens een dag gewerkt zonder pijn in mijn rug te krijgen ter hoogte van mijn longen!

En als laatste....

Eindelijk, de zon schijnt weer vrolijk!

Tip van de dag: Lang gewacht......

Reden? Excuus?!?!

Terwijl ik net de hond uitliet, liep ik na te denken over mijn blog. Ik ben gemist begrijp ik zo langzamerhand. Gister toevallig (?!?!) weer een stille fan tegen het lijf gelopen, en ook daar hoorde ik weer van dat hij toch wel regelmatig keek, of ik weer eens wat geschreven had.

Waarom niet? Tja, daar heb ik dus net over lopen denken.En eigenlijk is het antwoord heel simpel. Heel lang is mijn blog eigenlijk mijn beste vriendje geweest. En mijn blog, dat ben ik, ergo, ik ben mijn eigen beste vriendje geweest. Nou is die liefde natuurlijk niet over, maar er is wel een liefde bij gekomen. En het hebben van een relatie verandert je. Mij in ieder geval wel. Of beter gezegd, het verandert mijn gedrag. En één van de dingen die verandert zijn, is mijn blog-gedrag.

Zoals ik al zei, voorheen was mijn blog mijn beste vriendje, dus daar kon ik mijn verhalen aan kwijt, mijn happy-happy-feelings, mijn frustraties, nou ja, alles eigenlijk. En nu heb ik iemand waar ik die dingen weer meer kan delen, dus de behoefte om het van me af te schrijven is gewoon een stuk minder.

En het mooiste, als je je niet lekker voelt, is er iemand die er heel speciaal voor jou is. Die je oppept, vertroetelt, voor je zorgt, als je het zelf even niet meer kan.En dat voelde de laatste tijd eigenlijk stukken beter, dan achter de computer kruipen en bloggen. Want geloof het of niet, maar er gaat soms heel wat tijd en energie in mijn mooie verhalen zitten.

Over het waarom  ik de afgelopen maand niet geschreven heb,wil ik kort zijn..Laten we het er maar op houden, dat de verklaring waarmee ik mijn sport aversie altijd uitlegde, ( ik heb de conditie van een dood paard met astma) dichter bij de waarheid zat dan ik ooit had kunnen vermoeden. Lang leven artsen die met pensioen gaan, en nieuwe artsen die daar voor in de plaats komen!

Maar goed. Feit is wel dat ik hier en daar een beetje gemist wordt, dat er mensen zijn die zitten te wachten op verhalen, over mijn unieke wijze van naar het leven kijken. Bovendien mis ik het ergens ook wel een beetje hoor. Genoeg ziek geweest nu, afgelopen, ik wil het niet meer. Ik wil weer leuke dingen doen ( O ja, lekker weer zou daar wel leuk bij zijn!) en daar foto's van laten zien enzo.

Overigens, denk niet omdat ik niet geschreven heb dat mijn leven alleen maar kommer en kwel was hoor. Als vanouds heb ik genoten van de kleine dingen die het leven je geven.

De specht is weer terug achter ons flat!
Alles is ineens zooooo groen, het fluitekruid staat tot m'n middel!
De smeerwortel staat in alle kleuren in *mijn* achtertuin!
Dagje weg met de Kymcoclub!
Lekker in het bos wandelen met Toto!

En dan ga ik nu genieten van een megagenoegen in mijn leven.......Mijn nieuwe Kymco is eindelijk geleverd!!!!!

Tip van de dag: Blijf trouw aan je fans