Wat kan het geheugen toch een prachtig iets zijn hè.Zonder mankeren poets het de scherpste randjes van gebeurtenissen in het verleden af. Tenminste, voor mensen zoals ik, want ik kijk het liefst naar de meest glimmende kanten van het leven.
Vandaag was echter het bewijs dat dit echter ook zo zijn nadelen heeft. In mijn briljante plan, om rustig aan te beginnen, ergo, vooralsnog om de dag hardlopen, was ik even vergeten, dat de dag ná *the day after* meestal de ergste spierpijn geeft. En zo moest ik mezelf vandaag uit bed knokken, om mijn sportspullen aan te trekken, en weer te gaan hardlopen.
En ik heb zo'n ontzettende hekel aan spierpijn. Ik denk dat dat mijn grootste reden is, dat ik niet van sport hou. Ach, met sporten is het al hetzelfde als met vele andere dingen in het leven. Je moet investeren met iets waar je niets van hebt, om veel te krijgen. Eigenlijk net zoiets als rijk worden met beleggen. Gelukkig kun je, als je een beetje doorzettingsvermogen hebt, die niet bestaande energie toch nog ergens vandaan toveren, wat met geld vaak toch wat lastiger is.De overheid houdt niet zo van zelf gemaakt geld....
Maar ik dwaal af. Gelukkig scheen het zonnetje wel heerlijk, en was mijn renpaadje dus volop verlicht, én van begin tot eind zichtbaar. Geen onverwachte extra kilometers zou je denken.
Ja, dat zou je denken,maar aangezien ik vanmorgen toch wat met mezelf had liggen knokken, was het een uurtje later geworden, eer ik mijn renschoenen aan had, en dus waren de andere hondenuitlaters ook inmiddels actief geworden. Toen ik terug wandelde van mijn eerste heen-rennen kwam mij een man tegemoet met een hond, die nou niet bepaald erg gecharmeerd is van Toto. Dus voor mijn tweede ren-sessie moest ik mijn pad ietsje verleggen. Gelukkig zijn hier achter het flat voldoende paadjes voor de beginnende renner als ik, dus dat was niet zo'n probleem.En langzaam kon ik ook weer genieten van de schoonheid die de morgen zo vaak in zich heeft. Het perfect stilstaande water, wat alles zo prachtig weerkaatst. De vrolijk zingende vogels.Daar kan ik van blijven genieten!
Overigens, nu ik het toch over Toto heb. Wat kan ik honden benijden. De hele week kunnen ze met hun luie kont voor de verwarming liggen, en als de baas het in zijn kop krijgt, rennen ze even zo vrolijk zes keer langs het strand of door het bos heen. En nooit een spoor van spierpijn heb ik waargenomen!
Alles bij elkaar mag ik weer trots zijn op mezelf. Dat ik nu een beetje mank loop mag de pret niet drukken, en de gedachte aan morgen( dan ga ik weer, aangezien ik maandag geen kans zie om (vroeg) te gaan rennen) schuif ik nog maar even ver voor me uit.
Ik laat me weer even door mijn heerlijke zoete geheugen, die de scherpe kantjes altijd zo snel mogelijk wenst te vergeten, meedrijven.
Tip van de dag:
Vandaag was echter het bewijs dat dit echter ook zo zijn nadelen heeft. In mijn briljante plan, om rustig aan te beginnen, ergo, vooralsnog om de dag hardlopen, was ik even vergeten, dat de dag ná *the day after* meestal de ergste spierpijn geeft. En zo moest ik mezelf vandaag uit bed knokken, om mijn sportspullen aan te trekken, en weer te gaan hardlopen.
En ik heb zo'n ontzettende hekel aan spierpijn. Ik denk dat dat mijn grootste reden is, dat ik niet van sport hou. Ach, met sporten is het al hetzelfde als met vele andere dingen in het leven. Je moet investeren met iets waar je niets van hebt, om veel te krijgen. Eigenlijk net zoiets als rijk worden met beleggen. Gelukkig kun je, als je een beetje doorzettingsvermogen hebt, die niet bestaande energie toch nog ergens vandaan toveren, wat met geld vaak toch wat lastiger is.De overheid houdt niet zo van zelf gemaakt geld....
Maar ik dwaal af. Gelukkig scheen het zonnetje wel heerlijk, en was mijn renpaadje dus volop verlicht, én van begin tot eind zichtbaar. Geen onverwachte extra kilometers zou je denken.
Ja, dat zou je denken,maar aangezien ik vanmorgen toch wat met mezelf had liggen knokken, was het een uurtje later geworden, eer ik mijn renschoenen aan had, en dus waren de andere hondenuitlaters ook inmiddels actief geworden. Toen ik terug wandelde van mijn eerste heen-rennen kwam mij een man tegemoet met een hond, die nou niet bepaald erg gecharmeerd is van Toto. Dus voor mijn tweede ren-sessie moest ik mijn pad ietsje verleggen. Gelukkig zijn hier achter het flat voldoende paadjes voor de beginnende renner als ik, dus dat was niet zo'n probleem.En langzaam kon ik ook weer genieten van de schoonheid die de morgen zo vaak in zich heeft. Het perfect stilstaande water, wat alles zo prachtig weerkaatst. De vrolijk zingende vogels.Daar kan ik van blijven genieten!
Overigens, nu ik het toch over Toto heb. Wat kan ik honden benijden. De hele week kunnen ze met hun luie kont voor de verwarming liggen, en als de baas het in zijn kop krijgt, rennen ze even zo vrolijk zes keer langs het strand of door het bos heen. En nooit een spoor van spierpijn heb ik waargenomen!
Alles bij elkaar mag ik weer trots zijn op mezelf. Dat ik nu een beetje mank loop mag de pret niet drukken, en de gedachte aan morgen( dan ga ik weer, aangezien ik maandag geen kans zie om (vroeg) te gaan rennen) schuif ik nog maar even ver voor me uit.
Ik laat me weer even door mijn heerlijke zoete geheugen, die de scherpe kantjes altijd zo snel mogelijk wenst te vergeten, meedrijven.
Tip van de dag:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten