Beavershot

Schoonzus en ik zijn op safari geweest. Klinkt misschien spannender dan het was, maar we hebben dat gewoon hier in ons eigen kikkerlandje gedaan. Nou ja, gewoon, ik vond het heel erg bijzonder. In de Biesbosch kun je dus op beversafari, of fotoworkshop, of kayaktocht. Maar wij zijn dus op zoek naar de bevers gegaan.

Gelukkig hoefden wij niet zelf te zoeken, maar werden we door Bas naar een knaagplek gevaren. Een flinke tocht nog, waar we onderweg de nodige mooie plekken en interessante dingen tegen kwamen. gelukkig maar, want je weet natuurlijk nooit of de bevers ook wel echt te voorschijn komen....

Ik neem jullie mee langs de de o.a. de dieren die die we onderweg gezien hebben...

Futen kom je overal tegen waar het nat genoeg is. Ik krijg echter nooit genoeg van deze prachtige vogels....

of een slapend eendje...

En de onvermijdelijke witte (oftewel de zilver-) reiger. Ik had eigenlijk gedacht ( en gehoopt!) er meer, en dichterbij te zien!

Schattige schotse hooglander kalfjes.

En uiteraard ook mama ( of papa). Dat groen net ietsje verder is altijd lekkerderder....

Langzaam maar zeker vaarden we verder en verder beverland binnen.

De bevers leggen 's avonds wat takken op kleine strandjes, zodat ze de volgende dag lekker nat en sappig zijn.

en dit is dan zo'n beverburcht.

Tijd om even aan land te gaan. Zo ziet het er uit als bevers gaan knagen.

Niet alleen om te eten doen zij dat, uiteraard ook om takken voor hun burchten te 'snijden', maar ook om hun altijd maar groeiende tanden in bedwang te houden.

Dit jaar hebben de bevers ook flink wat bomen omgeknaagd, om het jonge groen, dat dit jaar zo laat was, naar beneden te halen. 

Als extraatje kregen we een het werk van de verstek-knagende bever te zien. Het raam is bijna af....

Tijd om door te varen naar DE plek. Het was rond zeven uur, en de bevers die op de plek huizen waar wij naar toe gingen werden doorgaans rond acht uur wakker. Uiteraard moesten wij er dan wel bijtijds zijn, om een plekje uit te zoeken waar we vervolgens heeel stil moesten gaan zitten en wachten.

Op die plek zijn twee strandjes, en doorgaans komen er twee bevers, een grote, en een kleine. Daar aangekomen moesten we eerst nog een stukje lopen, en dat was geen geplaveid paadje zal ik maar zeggen. Binnen no time zat mijn hele schoen, en de onderkant van mijn broek flink onder de modder. Maar who cares?!?! Ik ga bevers kijken!!!

Vrij vlot hadden we ons bij onze respectievelijke strandjes geïnstalleerd.

Dit was 'ons'strandje

En dan maar wachten.....

En wachten......

Nou hadden we de pech, dat er nog een kayakker langs kwam, oh jeh, als die de bevers maar niet afgeschrikt had......

Zouden ze nou echt wel (nog) komen?????

Op een gegeven moment kwam Bas ( via een omweg) naar ons toegeslopen, om ons te wijzen dat op 'hun' standje een bever was gearriveerd. Tussen de takken door kon ik hem nét zien...

En daar zattie dan, op z'n gemakje te knagen. Ja, want rustig kun je niet zeggen, je hoort het echt van verre. Nou was het ook heerlijk om op dat plekje te zitten. De ganzen ergens achter ons waren wat luidruchtig, maar verder hoorde je werkelijk niets dan het gefluit van vogeltjes, en af en toe een plons van een vis. EN dat geknaag dan. 

Ok, nog maar een foto van zo ver, stel je voor dattie helemaal niet dichterbij komt....

En toen gebeurde het. Willem ging het water is, en kwam op z'n gemakje onze kant op zwemmen. Nu hadden we strikte orders gekregen, dat we geen foto's mochten maken als er een bever aan het zwemmen was. Want één klap van de staart op het water, en de kans dat we nog bevers zouden zien was dan min of meer verkeken. Door mijn lens gluurde ik naar de bever. Zo kon ik hem in iedergeval beter zien. En dat was zo'n leuk gezicht!

En ja hoor, toen gebeurde het, hij ging aan land waar wij zaten!

En na een kleine knabbel aan het gras, verdween hij bijna met dezelfde vaart weer het water in.... Maar daar mochten we geen foto's van maken, al was het nog zo'n mooi gezicht. Je zag zijn kopje, een stukje van zijn rug, én zijn staart in het water liggen.

Eerst kwam hij onze kant op gezwommen, en daarna richting de anderen. Je zag hem gewoon 'kijken'. Zien doen bevers niet veel, maar ruiken des te meer, dus hij kwam even checken, dat was duidelijk. Hierna hebben we helaas geen bever meer gezien. Wel nog gehoord. We hoorden een geknaag dat het een lust had, en eigenlijk verwachtten we allemaal een boom om te zien vallen. Maar zelfs dat hebben we helaas niet gezien.

Sneller dan je verwacht is het dan toch weer tijd om terug te gaan. Maar we hadden nog een mooi stuk varen voor de boeg, met onze 'schipper' Bas.

Nog een laatste mooie foto

Ok, nog ééntje dan, en dan is het echt te donker om nog te kieken....

Het laatste stukje hebben we heel hard dwars over de rivier gevaren. Het was inmiddels ook al aardig donker, en wat een geluk dat we goed kleding advies hadden gekregen. Dat windjackje was nu echt geen overbodige luxe!

Het was een geweldige ervaring, en een geweldige onderneming, en zijn geld absoluut waard. Ik kan niet anders zeggen, dan dat ik het gevoel heb een minivakantie beleefd te hebben. Zo opgeladen voel ik me in iedergeval wel!

Tip van de dag. Ga eens, of nog beter, laat je eens varen door de Biesbosch.