Zo af en toe moet ik. Ik moet niet graag, en met mij velen denk ik, maar zo heel af en toe zijn er dingen die echt moeten. Of je wilt of niet, je moet gewoon.
Zo ook vandaag. Ik kwam er niet meer onderuit. temeer omdat het na morgen (voorlopig) weer een hele poos niet meer kan. En aangezien ik drukte niet echt wat vind, moest het dus vandaag.
Naar de kermis.
Vroeger ( oh jeh, ik word oud, ik ga het over vroeger hebben :-P) ging je het liefst vijf dagen, maar ja zo rijk was je niet. Eén dag nam Tante ons mee ( mits we haar geen tante noemden, maar dat is een ander verhaal) en later, toen we tieners gingen we gewoon. In de hoop dat die knul van alles betaalde, en verder schraapte je gewoon zoveel mogelijk bij elkaar. En ach, gewoon er zijn was natuurlijk al leuk genoeg.
De hele week geniet ik 's avonds zelfs van twee kermissen tegelijk. Dat is het voordeel van hoog wonen. Zodra het donkerder wordt zie ik de hoogste attracties oplichten. En toch komt dat feestgevoel dan altijd weer een beetje terug.
En vandaag moesten we dus even. Het leuke aan kermis is, dat iedereen zo zijn eigen dingen leuk vindt. Vriend is bijvoorbeeld gek op graaien. In mijn optiek pure oplichting, de haken staan zo slap, dat ze nog geen veertje lijken op te kunnen tillen, maar hij heeft het toch voor elkaar gekregen. Hij heeft een chihuahua voor me gegraaid! Super schattig natuurlijk.
Eigenlijk heb ik maar één echt doel op de kermis, maar ik heb me eerst nog even laten verleiden om me te laten draaien. Daar kon ik vroeger geen genoeg van krijgen. In de breakdance dit keer. En het voordeel (?!?) van op een rustige middag naar de kermis, is dat het ritje extra lang duurt. Ze krijgen de karretjes toch niet vol!
Eerlijk? Het had niet langer hoeven duren, maar het was heerlijk!
En toen , op wankele benen, door naar de echte attractie van de kermis:
Zo ook vandaag. Ik kwam er niet meer onderuit. temeer omdat het na morgen (voorlopig) weer een hele poos niet meer kan. En aangezien ik drukte niet echt wat vind, moest het dus vandaag.
Naar de kermis.
Vroeger ( oh jeh, ik word oud, ik ga het over vroeger hebben :-P) ging je het liefst vijf dagen, maar ja zo rijk was je niet. Eén dag nam Tante ons mee ( mits we haar geen tante noemden, maar dat is een ander verhaal) en later, toen we tieners gingen we gewoon. In de hoop dat die knul van alles betaalde, en verder schraapte je gewoon zoveel mogelijk bij elkaar. En ach, gewoon er zijn was natuurlijk al leuk genoeg.
De hele week geniet ik 's avonds zelfs van twee kermissen tegelijk. Dat is het voordeel van hoog wonen. Zodra het donkerder wordt zie ik de hoogste attracties oplichten. En toch komt dat feestgevoel dan altijd weer een beetje terug.
En vandaag moesten we dus even. Het leuke aan kermis is, dat iedereen zo zijn eigen dingen leuk vindt. Vriend is bijvoorbeeld gek op graaien. In mijn optiek pure oplichting, de haken staan zo slap, dat ze nog geen veertje lijken op te kunnen tillen, maar hij heeft het toch voor elkaar gekregen. Hij heeft een chihuahua voor me gegraaid! Super schattig natuurlijk.
Eerlijk? Het had niet langer hoeven duren, maar het was heerlijk!
En toen , op wankele benen, door naar de echte attractie van de kermis:
Een suikerspin! Ik zal en moet er één hebben als er een kermis in de buurt staat. Alles bij elkaar hebben we misschien een half uurtje aan de kermis besteed, maar met het heerlijke zonnetje was het weer precies genoeg.
Tip van de dag: Wat moet, dat moet!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten