Vandaag weer een staaltje tv gezien, waar ik me helaas helemaal niet over verbaas. Op Discovery, en super interessant.
Er wordt gedaan alsof een persoon nietsvermoedend wordt gefilmd, en het publiek heeft stemkastjes. Zij krijgen steeds twee opties om uit te kiezen. Iets positiefs, oftewel iets leuks, of iets negatiefs, oftewel iets naars voor de gefilmde persoon. Natuurlijk kent niemand uit het publiek die beste man persoonlijk, dus dat maakt het nog makkelijker.
Het experiment gaat dus over de-individualisatie, oftewel de kracht van de meute. Je wordt lekker anoniem, dus kunt, zonder persoonlijk verantwoordelijk te zijn, allerlei rottigheid over iemand uitstorten.
Waarom vindt het gros van de mensen het toch zo leuk, als anderen lijden? Waarom wordt er, na al genoeg rottigheid , bij de winkel niet eens voor de leuke optie gekozen? Sterker nog, waarom wordt een medewerker van het programma, die in het huis van de gefilmde persoon is, zelfs aangemoedigd om de tv van de pechvogel aan gort te slaan?!? Voorstel uit het publiek, dus nog niet eens verzonnen door de programmamakers.
Uiteindelijk wordt het collectieve publiek verschrikkelijk op hun plaats gezet. Ipv de pechvogel een flink geldbedrag te laten winnen, kiest het publiek voor de laatste verschrikkelijke optie, kidnapping. De pechvogel laat zich echter niet zomaar pakken, vlucht, en wordt geschept door een auto. Al het gelach verstomd onmiddellijk. Tja, nu heeft iedereen ineens spijt. Nu is het eigenlijk zo leuk allemaal niet meer.
Nou was dat allerlaatste stukje gelukkig wel opgezet. Het ongeluk nep. De gefilmde persoon is schadeloos gesteld, en het publiek zat zich individualistisch nog stilletjes na te schamen.
Wat is er van de zogenaamde beschaafde mens over gebleven? Waarom vinden we ellende( zeker die van een ander) zo leuk?
Heeft het hier iets mee te maken? Ok, we zijn niet onsterfelijk, maar er zijn inmiddels wel zoveel mensen op deze ( kleine) aardkloot, dat we paradoxaal genoeg, elkaar amper meer nodig lijken te hebben. Oftewel we gaan, zoals al gezongen wordt, gevaarlijke spelletjes spelen.
Misschien zijn dit gewoon de overpeinzingen van een ouder wordend mens. Iedere oudere generatie lijkt niets meer te snappen van de wereld, en zich ( ernstig) zorgen te maken hoe het in vredesnaam verder moet, en is er vrijwel zeker van dat dit zo niet langer door kan gaan. Maar ondanks verhalen uit de geschiedenis van de mensheid die dit fenomeen beschrijven bekruipt me toch regelmatig het gevoel dat we zo langzaam maar zeker naar een climax toe aan het groeien zijn.
Maar misschien heeft Gaius Tertius precies deze zelfde gedachte gehad, al kon hij die nog niet via de iPad de world wide web op sturen......
Tip van de dag: Blijf zelf nadenken.
Er wordt gedaan alsof een persoon nietsvermoedend wordt gefilmd, en het publiek heeft stemkastjes. Zij krijgen steeds twee opties om uit te kiezen. Iets positiefs, oftewel iets leuks, of iets negatiefs, oftewel iets naars voor de gefilmde persoon. Natuurlijk kent niemand uit het publiek die beste man persoonlijk, dus dat maakt het nog makkelijker.
Het experiment gaat dus over de-individualisatie, oftewel de kracht van de meute. Je wordt lekker anoniem, dus kunt, zonder persoonlijk verantwoordelijk te zijn, allerlei rottigheid over iemand uitstorten.
Waarom vindt het gros van de mensen het toch zo leuk, als anderen lijden? Waarom wordt er, na al genoeg rottigheid , bij de winkel niet eens voor de leuke optie gekozen? Sterker nog, waarom wordt een medewerker van het programma, die in het huis van de gefilmde persoon is, zelfs aangemoedigd om de tv van de pechvogel aan gort te slaan?!? Voorstel uit het publiek, dus nog niet eens verzonnen door de programmamakers.
Uiteindelijk wordt het collectieve publiek verschrikkelijk op hun plaats gezet. Ipv de pechvogel een flink geldbedrag te laten winnen, kiest het publiek voor de laatste verschrikkelijke optie, kidnapping. De pechvogel laat zich echter niet zomaar pakken, vlucht, en wordt geschept door een auto. Al het gelach verstomd onmiddellijk. Tja, nu heeft iedereen ineens spijt. Nu is het eigenlijk zo leuk allemaal niet meer.
Nou was dat allerlaatste stukje gelukkig wel opgezet. Het ongeluk nep. De gefilmde persoon is schadeloos gesteld, en het publiek zat zich individualistisch nog stilletjes na te schamen.
Wat is er van de zogenaamde beschaafde mens over gebleven? Waarom vinden we ellende( zeker die van een ander) zo leuk?
Misschien zijn dit gewoon de overpeinzingen van een ouder wordend mens. Iedere oudere generatie lijkt niets meer te snappen van de wereld, en zich ( ernstig) zorgen te maken hoe het in vredesnaam verder moet, en is er vrijwel zeker van dat dit zo niet langer door kan gaan. Maar ondanks verhalen uit de geschiedenis van de mensheid die dit fenomeen beschrijven bekruipt me toch regelmatig het gevoel dat we zo langzaam maar zeker naar een climax toe aan het groeien zijn.
Maar misschien heeft Gaius Tertius precies deze zelfde gedachte gehad, al kon hij die nog niet via de iPad de world wide web op sturen......
Tip van de dag: Blijf zelf nadenken.
Inderdaad het kan niet op daardoor word de wereld steeds gekker
BeantwoordenVerwijderenTja ... persoonlijk HAAT ik zulke programma's! En er niet naar kijken is voor mij de beste oplossing om suïcidale neigingen te voorkomen ;-)Maar je hebt het mooi opgeschreven, laat het alleen niet onder je huid kruipen, zelf anders zijn, zelf het verschil maken, dat is denk ik de enige optie!
BeantwoordenVerwijderenHeb ook weer met volle teugen genoten van Darren Brown met zijn experimenten. Bij deze aflevering zie je duidelijk de "mob mentality". Mensen anoniem in grote groepen kunnen heel gevaarlijk zijn, dat heeft de geschiedenis van de mens al vele malen bewezen.
BeantwoordenVerwijderenMijn persoonlijke mening is het dat mensen graag leedvermaak zien zodat zijzelf als "niet slachtoffer" daar weer een speciaal gevoel aan hun ego kunnen geven. Was altijd zo en zal altijd zo blijven. De mens is de mens zijn wolf, n'est pas?
Ieder dier heeft zijn wolf nodig, ik vind je reactie erg goed. Misschien zijn er mensen die meer of minder wolverig zijn, en valt dat verschil in de meute weg. Juist omdat de meerderheid het voor het zeggen heeft. Ik persoonlijk vind het toch fijner om *leuk* de wereld in te strooien, en doe mijn uiterste best om dit soort gedrag, in iedergeval bij mezelf, tegen te gaan.
Verwijderen