Sorry....

Het is misschien zelfs al weer achterhaald. De maatschappelijke wenselijkheid om je voor alles en nog wat te verontschuldigen. Hele landen hebben zich verontschuldigd voor in het verleden begane verschrikkingen, dus wordt het misschien tijd dat ik het ook maar eens doe.

Om te beginnen wil ik me verontschuldigen tegenover het leven. Ik loop hopeloos achter met bloggen, en voel me daar zo schuldig over, dat de alledaagse leuke en mooie momenten blijven liggen. Omdat ik bijvoorbeeld niet groots en meeslepend heb geblogd over de afgelopen twee KymcoClub-uitjes.
Overigens bij deze ook gelijk mijn verontschuldiging voor mijn mede clubleden. Ik heb het echt super naar mijn zin gehad, maar aangezien ik nog met mijn vakantie verhalen achterliep, is het daar dus ook nog niet van gekomen....

En zo ga ik steeds verder achterlopen, en ontzeg ik m ezelf ook het genot en de vreugde van die kleine genoegens vastleggen.Dom hè!

Dus bij deze. Ik verontschuldig mezelf tegenover mezelf, en bovendien vergeef ik mezelf maar gelijk, en geef ik mezelf toestemming om weer door te gaan met het heden. In principe( ja, lees dat goed!) schrijf ik de verslagen van mijn tweede week vakantie nog wel, want ik heb daar ook nog zoveel leuke foto's van, dus het zit nog in de planning. In principe in iedergeval wel 

Voor nu dan maar mijn grote genietmoment van vandaag...

Lang leve de telefoon met camera! Misschien niet de beste kwaliteit foto, maar verder is de volgende opname wat mij betreft het snoepje van de maand...

In deze vorm kun je je er alles bij voorstellen, dat dit de vogel der liefde is, zo in zijn ranke hartvorm.

Vanaf vandaag ook weer de leuke, mooie, ontroerende alledaagse momentjes. Ik beloof het mezelf!

Tip van de dag: Laat je niet van leven weerhouden omdat er dingen blijven liggen.